Vísir - 06.10.1960, Síða 7

Fimmtudaginn 6. október 1960
VlSIR
STUART:
MOTTIN
et Ajáandi
25.
gúmmekrueigendur úr næstu sveit og hjón nokkur, sem^ hétu
Fellows.
Fellows var orðfár og alvarlegur, en konan hans var fjörug og
símalandi og spurði mikið um sjúkdóm Lucy og störf Mary á
sjúkrahúsinu. Mary fannst líkast og frúin spyrði hana svona
itarlega til að viða að sér efni i mörg tesamkvæmi Og ekki varð
Mary hughægra er frú Fellows fór að spyrja hana um MacLean
lækni og hvað væri milli hans og ungfrú Bloor.
Robert hlustaði glottandi á samtalið.
Ungu ekru-eigendurnir reyndu að stífla vaðalinn i frú Fellows
til þess að láta Mary sjá að þeir væri til. Henni leist vel á þá.
Þetta voru auðsjáanlega góðir vinir og reyndu að hamla á móti
frú Fellows í allri vinsemd. Þeir töluðu báðir um föður hennar
með auðsærri aðdáun og bankastjórinn lagði orð í belg.
Samkvæminu lauk kringum klukkan ellefu. Þegar Max*y kvaddi
gestina var ausið yfir hana heimboðunum — að koma og borða
miðdegisverð eða spila tennis. Hún kom sér hjá að gefa nokkur
ákveðin svör, því að hún væri bundin á sjúkrahúsinu.
Robert fylgdi henni út af bílnum, og bilstjórinn sem hafði
sofið, hrökk upp og opnaði dyrnar fyrir henni.
— Við verðum að spila tennis, undir eins og Lucy er orðin
svo hress að hún getur verið án þín siðdegis, sagði Robert urn ieið
og hann hjálpaði henni inn i bílinn. Hann brosti alúðlega. — Þú
hefur gaman af tennis, er það ekki? Og svo verðum við að ná í
Lucy heim, undir eins og hún þolir það. Hún verður miklu á
nægðari hérna, og þá' verður þetta ekki eins erfitt fyrir þig.
Mai-y ætlaði að andmæla en þá bandaði hann hendinni og
sagði: — Jæja, þá það. Eg skal ekki vera of bráðlátur. Fyrst og
fremst verðum við að hafa hugfast hvað Lucy er fyrir beztu. En
hvað það snertir, sem þér er fyrir beztu, Mary mín góð, þá hugsa
ég að þvi fyrr sem þú kemst af sjúkrahúsinu, þvi betra. Mac-
Lean virðist vera nokkuð ráðríkur við þig. Þú mátt ekki verða
ástfangin af honurn, fyrir nokkra muni.... Hann klappaöi henni
á handlegginn. — Góða nótt, Mary.
Mary kinkaði kolli og hallaði sér aftur í sætinu. Loks núna
skildist henni að fullu að hún var að verða ástfangln af Alan
MacLean. Og henni fannst hræðilegt að hugsa til þess.
Robert bætti við í hálfum hljóðum utan út myi’krinu: — Hefur
þú nokkurntima spurt hann hvar hann hafi verið nóttina sem
John var myrtur. Mary?
Hann beið ekki eftir svari.
Robert aSvarar Mary.
Dagamir liðu fljótt á spítalanum. Lucy var á batavegi og
mánudaginn, tveim vikum eftir uppskurðinn, var henni leyft að
lala lengi við Robert.
Hann var auðsjáanlega glaður að sjá hve mikið henni hafði
farið fram og sparaði ekki lofið um hina ágætu hjúkrun Mary,
og sagði að henni væiá það fyrst og fremst að þakká hve Lucy
gekk fljótt að batna.
Mary gramdist þetta. Hún gat ekki gleymt því að það var
Robert sem hafði verið höfuðpaurinn í óvildinni gegn MacLean,
og þegar hún andmælti og sagði að það væri læknirinn einn,
sem ætti heiðurinn af því að sjúklingnum færi svona vel fram,
brosti hann og svaraði: — Æ, ég veit hver á heiðurinn af því
að Lucy er orðin hress aftur. Vertu ekki svona hæversk! — Ef þu
hefðir ekki uppgötvað hvað var að, væfi Lucy ekki lifandi núna.
Lucy heyrði ekki hvað hann sagði og vissi ekkert að hún tók
í sama strenginn og hann, í hvert skipti sem hún hóf Mary til
skýjanna, og það var hún alltaf að gera. Hún var kát og hló
óspart að Robert þegar hann var að gei-a gamni sínu, svo að
Mary var hrædd um að hún afreyndi sig. Því að Lucy var mátt-
farin enn, og þurfti ekki mikið til að hún ofreyndi sig.
Mary benti á Robert að hann yrði að fara varlega. Lucy skildi
aðvörunina og sagði gröm: — vertu nú ekki svona ströng, væna
mín. Robert er að koma mér til að hlæja, og mér líður miklu betur
þegar ég hlæ, svo það getur ekki verið skaðlegt.
Mai-y hafði vit á að fara ekki að deila við hana, en hún sá
til þess að Robert sat ekki of lengi. Hann maldaði i móinn þegar
hún fylgdi honum til dyra.
Þegar Lucy gat ekki lengur heyrt til þeirra sneri hann sér að
Mary og sagði gramur: — Það getur ekki verið þörf á svona
járn-aga hérna lengur. Lucy er orðir. miklu betri. Hún hefur
ekki nema gott af að hlæja. Við erum svo góðir vinir, að hún
ofreynir sig ekki á að tala við mig.
— Nei, ég veit það, Robert, sagði Mai-y sáttfús. — En þú hlýtur
að skilja aö hún er svo veik fyrir ennþá, og má alls ekki komast
í geðshræi-ingu. Þú verður að i-eyna að skilja, að ég geri þetta
eingöngu vegna Lucy. MacLean læknir.... .
— Jú, vissi ég ekki að hann mundi koma við söguna, sagði
Robert bitur. — Þessi almáttugi MacLean læknir er heldur ekki
hrifinn af að við Lucy erum vinir.Það mun vera þess vegna, sem
ég fæ varla að sjá hana.
— Það er fásinna að tala svona, Robert, svaraði Mary gröm.
— Þú ert eini maðui’inn, sem fær að heimsækja Lucy. Ef Mac-
Lean vildi ekki láta þig heimsækja hana, mundi hann bannaf
þér það. Hann er hennar læknir og sá eini, sem ræður nokkru^
um þetta.
— Já, mér hundleiðist þetta allt, sagði Róbert ólundarlegur
— Þú heyrðir það sem frú Fellows sagði um daginn? Malaja-
sjúkrahús er ekki neinn vei-ustaður fyrir Lucy. Þú hefur ekki
dvalið héma nógu lengi til þess að skilja þetta! Því fyrr sem
hægt er að flytja hana heim því betra. Eg ætla að ná í MacLean
og segja honum það. En'ég veit vel hvers vegna þú vilt helzt
vera hérna.
Mary roðnaði en hennj tókst að stilla sig. Hún svaraði rólega:
-— Mér þykir ieitt að þú skulir halda að ég hafi sérstakar ástæður
til þess að láta Lucy vera sem lengst hérna í sjúkrahúsinu. En
ég fullvissa þig um að þér skjátlast gersamlega. Eg geri aðeins
það, sem ég tel henni vei-a fyrir beztu. Hún er ekki orðin nógu
heilbrigð til þess að fara af spítalanum.
Hún myndaði sig til að fara en Robert tók hendinni um hand-
legginn á henni.
— Eg verð að fara inn-til Lucy aftui-, sagði hún.
— Þú getur biðið svolítið, sagði hann hvasst. — Við verðum að
komast að niðurstööu um ákveðið atriði.
— Já?
— Eg vil ógjaman blanda mér i skipti þín við þennan Mac-
Lean, en s'annast að segja, Mary, þá vei-'ður þú að hafa augun
opin. Lucy hefur miklar áhyggjur af þér.
Mary hefði viljað gefa mikið til að roðna ekki eins og hún geröi.
Robert sá það og sagði samstundis: — Góða Mary! þarf ekki
meira en að nefna nafnið hans til þess að þú roðnir út uixdir
eyru? Þú hlýtur að skilja hye fráleitt þetta er: Maður sem er
alræmdur fyrir að vera í þingurn við múlattakvendi! Gætirðu
hugsað þér hvernig Lucy yrði við, ef hún heyrði nafn þitt bendlaö
við hann? Það mundi kvenfólkinu hérna þykja matur....
Mary roðnaði enn meir. Hún sagði kuldalega: — Mér finnst þú
fax*a lengra en góðu hófi gegnii*, núna, Robert. Það ætti ekki
4
KVÖLDVÖKUNNI
s.. ..^«taawi'^
R. Burroughs
ajTN'UMSEitcp;
-^ezAsi m'íseu/
EEO'.N
THE TWEEAT
OP THt MATíVéS.
— TARZAM —
3670
a\7 to foluow the
\ATlVES TO A HIPTENJ
CACHE IN THE JUNGLE-
A ejvee BET!
Tarzan gekk á brott, því
hann vissi að hér var við
'xfvirefli að etja. En hann
kom brátt aftur til þeirra,
og lá í felúm til þess að geta
fylgzt með svertjngjunum
sem voru í óða önn að flytja’ j
burtu fílabeinið. líann veitti |
þeim eftirför og sá að þeir j
fóru með það í uppþornað-
an árfarveg sem var hulinn
skógargróðri. i
Það voru tveir sjúklingar i
sömu stofnun með stórmennsku
æði. Aðstoðarmaður í stofnun-
inni spurði hinn fyrri:
— Hvernig stendur á því að
þér álítið að þér séuð Napóleon?
— Guð sagði mér það, svar-
aði hann.
Frá næsta klefa kom hneyksl-
uð og reiðileg rödd hins.
— Eg sagði það ekki. i
★
Dr. Lampson segir frá heim-
sókn til frænku sinnar, sem var
piparmey og hafði meiðst lítils-
jháttar í bílslysi. Þegar Lamp-
, son kom inn í svefnherbergi
hennar, rak hann augun í lög-
í-egluþjónsflautu, sem lá á bún-
ingsborðinu.
— En Katiún fi-ænka, sagði
hann. — Hvernig stendur á því,
að þú hefir lögregluþjónsflautu
á borðinu hjá þér?
— Góði frændi minn, sagði
hún. — Eg get ekki hugsað mér
að fara að sofa á kvöldin án
þess að hafa þessa flautu mér
til varnar.
Dr. Lampson brosti.
— Væi-i það ekki frekja af
mér að stinga upp á því, að þú
fleygðir flautunni út um glugg-
ann, en tryggðir þér andlega
og líkamlega heilsu með því að
fá lögregluþjón í herbergið til
þín?
★
John Larkin yngri bauð sig
fram sem fyikisstjóri. Svo kom
hann á nautgripauppboð og þar
veifaði hann svo ákaft til eíns
af kjósendum sinum, að upþ-
boðshaldarinn hélt að hann
hefði gert tilboð og sló hóhura.
kálf fyrir 15 dali.
Hætt vðskiptum
yfir tjaldið.
Stjóm vestur-þýzka sam•
bandslýðveldisins hefur sagt
upp viðskiptasamningum við
Austur-Þýzkaland og er miðað
við áramót.
Samtímis lýsir hún yfir, að'
hún sé fús til þess að taka upp
viðræður um nýja viðskipta-
samninga, og hafi núverandi
samningum alls ekki verið sagt
upp vegna ágreinings út af mál-
um, sem varða Berlín, eða gerða
austur-þýzku stjórnarinnar í.
þeim efnum.
SKIPAUTGCRÐ
RIKISINS
M.s. Herðubreið
vestur um land í hringferð
10. þ. m. Tekið á móti
flutningi í dag og érdegis
á morgun til Kópaskérs,
Fiaufarhafnar, Þórshafnar,
Bakkafjarðar, Vopnafjarð-
ar. Borgarfjarðar, StöðVar-
fjarðar, Breiðdalsvíkúr og
Djúpavogs. á.
Favseðlar séldir árdégis
á laugai'dbg.