Vísir - 23.12.1960, Blaðsíða 2

2
VfSIB
Föstudaginn. 23. desember 1960
Fálkinn h.f.
Farsœlt komandi ár!
Þökkuvi viðskiptin á liðna ári,
Hjörtur Hjartarson, Bræðraborgarstíg 1
Verzlunin Hamborg,
Laugavegi — Vesturveri.
Verziun Gunnars Gísalsonar, Grundarstíg' 12
%OFNASMIÐJAN
(INMðl'l to - •ítrt(tAVÍ* - iSlAMO*'
Gísli J. Johnsen.
VeraJunarfélagið Festi,
Trygging h.f., Vesturgötu 10
Beigjagerðin h.f.
Prentmyndir h.f„ Laugavegi 1
urðar búnaðarmálastjóra, og
öðrum þræði var búið byggt á
miklu mannviti og mikilli trú,
en þó fór það svona.“
í»á voru tíu
Hvergcrðingar.
„Hvað um Hveragerði, þorp-
ið og fólkið?“
„Það voru eitthvað 10 manns,
þegar ég kom hingað, bara
fólkið í mjólkurbúinu, og svo
var nýbýlið Fagnihvammur að
rísa upp. Sigurður gamli var
hér austur frá með annan fót-
inn, Ragna djöflaðist hér um á
gömlum Fordbíl og lagði veg-
inn heim að nýbýlinu og Ingi-
mar kom frá útlöndum um
þetta leyti. Þetta voru góðir og
skemmtilegir nágrannar, já
ekki var folkið verra hér en á
Hvanneyri. Síðan fóru menn að
byggja hér, fyrst aðallega sum-
arbústaði og síðan að dvelja hér
allt árið. Það reis hér barna-
skóli, siðan Kvennaskólinn
hennar Árnýjar og setti svip á
bæinn. Eg reisti fyrstu garð-
yrkjustöðina, þ. e. a. s. á eftir
nýbýlinu Fagrahvammi, svo
komu hér tveir Þjóðverjar og
byggðu hér gróðurhús. Þeir
voru teknir til fanga og fluttir
út þegar herinn kom. í stríðs-
byrjun fóru menn svo að
byggja hér gróðrarstöðvar,
nokkuð almennt, nokkrir piltar
komu hingað útskrifaðir frá
garðyrkjuskólanum og settu
sig hér niður og nokkrir garð-
yrkjumenn, sem unnið höfðu í
Fagrahvammi, fengu hér land
og heitt vatn og fóru að vinna
sjálfstætt. Nú munu vera rekn-
ar hér tæplega 30 garðyrkju-
stöðvar í Hveragerði,“ segir
Christiansen, „og allir erum við
garðyrkjumenn á heimsmæli-
kvarða,“ bættir hann við.
„Ekki er nú
kjarkurinn meiri.“
Nú er ég búinn að jafna mig
það mikið á mannréttindaspurs
málinu að ég fer að velta því
fyrir mér hvernig það megi
vera að elzta löggjafarþing
heimsins skyldi leggjast svo
lágt að setja lög um nafnaaf-
töku, sem skilyrði fyrir ríkis-
borgararétti.
En Christiansen er nú í sín-
um heimi og vill 'ekkert um það
tala. Hann fer að segja mér frá
fólkinu sem sprottið hefur hér
upp við jarðhitann á undan-
förnum þremur áratugum, seg-
ir frá garðyrkjumönnunum og
listamönnunum og mörgu á-
gætis fólki, sem setzt hefur hér
að. Og nú færist jóska húmöríð
hans í aukana, hann seg.ir mér
frá ótal viðburðum og fjöldi
skrítlna hrýtur af vörum hans í
því sambandi. Mikill fróðleiks-
sjór er maðurinn í þessum efn-
um og mikið græskulaust gam-
an fær að fljóta með. Okkur
kemur saman um það, okkur
Lauritz Christiansen að líklega
komumst við ekki hjá því að
rita þrjátíu ára veraldarsögu
Hveragerðis. Ennfremtir að eigi
hún að yerða í þeim dúr, sem
við nú hofum spjallað, mundi
verða hættúminhst fyrir okkur
að laeðast undir græna torfu áð-
ur en hún verður birt Ever-
gerðingum og öllum almenn-
ingi. Ekki er nú kjarkurinn
meiri.
Stefán Þorstelnsson.