Vísir - 04.02.1961, Blaðsíða 5

Xaugar&'aginn 4. fébrúar 1961
VlSIB

•oSnm
Innan ins er háffii hafði um hálsinn
sk*rihJ^ýTði “komið niðamýrk-' þegar hann bjost. við „dragsúg.
uj'í . .. Hann settist í bílinn og setti
Rosie opnaði hánzkahólfið vélina í gang án þess að segja
og;;-tók eiíSasía jsúk^laðibitann. nokkurt orð. Rosie ‘ kveikti -í
Nökkur hrsSnón fylgdu með vindlingnum um leið og bíllinn
og dreifðust yfir kjól ungu kon- hreyfðist. Hvað var þetta? Bíll-
unnar. . ... inn hnykktist til. Bill var á-
— -Hrísgrjón, sagði hún með gætur bílstjóri og hafði kpnnt
óánáegjukráim i röddinni. — Rosie að aka.bíl. Hún var næst-
HVenapr skyldum við losna við um orðin eins góður bílstjóri
Rosie
öit þessi grjón?
•Áð syo mæltu lét
súkkúiaöibitann
Bill. . . .
— Þú ert ef til.vill þegar orð
og hann.
Hott, _hott hestur minn,
munninn á sagði Rosie glaðlega • og sneri
sér að manninum sem sat við
stýrið. Hvað var þetta? Hún np-
inn þreytt,, á .hjónabandinu? fölnaði. , Maðurinn við stýrið
sagði BiU kankvíslega.
— Já, við höfum verið gift í
þrjá daga. Brúðkaupsferðin er
kannske ,ekki nægilega spenn-
andi. Hrisgrjónin fara í taug-
arnar á þér. Þau mttu þó að
minna þig á.það,-að þú ert ekki
rifari framar. Þú hefir náð
mestu hamingju sem ritara get-
ur í skaut fallið; ,Þú giftist for-
stjóranumt"”“'' .......
Rosie tókst að stöðva bílinm.
með handhemlunum.
Svo- kom afturkastið. • Hinar-
serm
— Asnþ sagði Rosie og hló.
*—. Ef þú Sætir ekki við stýrið
myndi eg .... . Já, eg hef ekki , , . , ... , , ....
. , ., , ,, , ,var ekki Bill þott hann hefði muna numerið a. Emnig vita ínn að aka vel. En hraðinn var
gleymt. ntaraskyldum minum. . , , , ,
Eg fylgist t. d með kílómetra-' f B Ils og klut' Þetta var menn hvermg eg er bumn, og afskaplega mikill og enn jók
unugr maður og hliðarsvipur hvernig eg lít út. En engan hann hraðann til þess að kom-
var ruddalegur. Nefið var Jmun gruna að eg sitji hér og ast fram fyrir vörUbílalest.
nú með benzín- úr varageymin- stUtt’ aufun' ísköld og hakan aki rólega í bíl með erlenda! - Áfram, áfram, tautaði
___, , , , ,. utstæo. Bann var orakaður. númersplötu. Auk þess situr morðinginn við bílinn og steig
kona við hliðina á mér. Ef eg fastar á benzíngjafann. —
skýt yður get eg látið líta svo .Áfram, sagði Bill oft.
Þau voru komin miðja vegu
teyaranum og hann segir að við hang
þurfum að fá benzín. Við ökum
um. Hefirðu gleymt því hái
herra? Það höfúm við gert síð-
ustu fimm kílómetrana.
— Benzínið munai endast þar
-— Stanzaðu, hrópaði Rosie
er hýn kom til sjálfrar sín eftir
lostið. — Hver eruð þér? Hvað út sem þér sofið. Ef lögreglu-
á þetta að þýða? Eruð þér að þjónn stöðvar mig segi eg á
til við komum til staðárins, er gex-a að gamni yðar?
við ætlum að gista á í nótt, | Hann leit snögglega á Rosie
sagði Bill, — En þú hefir rétt og laust hana mikið högg í and-
fyrir þér. Það er heimskulegt litið
að’freista gæfunnar, og verða
svó ef til vill að láta fyi'úberast — Haltu kjafti, ui'i’aði hann.
á vegaibrúninni næturlangt. Þá — Getui’ðu skilið mælt mál?
gæti komið fyrir að ræningjar Vonandi. Það er gott. Eg er þegar burt.
réðust á okkur og við fengjum vopnaðui', Eg gei'i mér ekki að
ekki tækifæri til þess að borða góðu að mér sé sýndur mótþrói.
ljúffengan mat í kvöld eins og Upp með hendurnar! Nei, nei. styggilegul’ Srobbinn og fullur Jna Hl.aðmn
upp mpfi hnfnrSi* t,p^„ sTálfshóls að Rosie varð óglatt. |ar WaTi„
við höfum ákveðið. . ekki upp með höfuðið. Legðu
— Vonandi sjáum við benzín- lófana á bílrúðuna. Já, þannig.
geymi innan skammt, mælti Engar hundakúnstir. Ekki
Rosie áhyggjufull. snerta né snúa neinum húnum.
— Hér er enginn maður sýni- Eg þekki ekki þénnan bíl, hefi
legur. Jú, þarna stendur einliver aldrei ekið þessai'i bílategund.
og gefur merki. Það mun vera Yður tekst ekki að leika á mig.
einn af ræningjunum þínum. I Rosie sat lömuð. Angistin
Ef til vill veit lxann hvar næsti hafði þó ekki enn náð til heil-
benzíngeymir er? j ans. Hún var einhversstaðar í
ils virði þótt.eg láti yðar halda’ vglda svomiklum hávaða,:að illHxann veitti því ekki athygli að“'
lifi. |gerlegt er.að kaDa'til bífstjóra.Rösie hafði tekið heixdurnav ar:
— Hvernig víkur því við? þeirra. Rosie myndi verða skot- rúðunni. Hún barði morðingj-f
spurði Rosie rólega, þótt hún, in áður en hún nséði- sambandi ann á gagnaugað með ski’ið—!
væri næstum köfnuð vegha ■ við þá. Að því'búnu myndi ljósinu. Hann stundi og lyppað-
angistar/ • ' - j" - óþokkinn við stýrið segja: :— ist niður.
Han'n jók hraða bílsifts. Nú Hss-s- vekið ekki konuna xnína.
var hann farinn að kynnást hon- Hún sefur.
um. : En eitthyað hlaut iiun að geta
— Lögreglan -err á 'hælum; gert. Enn vár hún ekki orðin égnþrungnu mínútur.
mér/sagði maðufirin. ’■—Eg sé aígerlega ••máttvana af angist, Rosie hafði verið í bílnum hjá_
að viðtæki er í bilnum. Þér þótt hún ætti von á því að verða morðingjanum, umhugsunin um,
munuð hafa heyrt sagt frá dreþin. Átti hún áð sitja'rólég Bill og ángistin -hans' vegna. —-
morðingjánum, sem verið er að þar til hun ýrðl mýrt? Nei, nei. Allt þetta lagðist nú með ofur— •
elta. Menn þekkja bílinn minn. Eitthváð gat orðið henni til þunga á hana. ' >
Hánn er' • með einkerinistölu, bjargar. ’ ' | Vörulestarbílstjórinn og að---
sem mönnum géngur illa að, Nú var vondi maðurinn far- stoðai’menn hans hættu við að :
átyrða Rosie er þeir hprfðu í. -
hið náhvíta og óttasleg'na ándlit-
herinar og sáú meðvitúndar-
lausan mannirin við stýrið.
' ■— Ekki að missa' meðviturid! ;
þi’umaði 'bílstjórinn. — Ekkert- :
slys varð þótt maður yðar ækL !
eins og vitfirringur. Þvílíkur- ’
maður ætti ekki að hafa. öku-
skírteini. Jæja. Látum okkur
vekja hann til lífsins, og svo
vei'ðum við að ná í lögregluna. :
— Þetta ’er ekki maðurinn..
minn, æpti Rosie og bai’ðist við'
myrkrið sem var að umlykja.
hana. — Þetta er hiorðingi, sern.
auglýst er eftir. Hann hefir ef
til vill drepið manninn. minn.
Hann tók bílinn okkar og mig;
með valdi.
Þeir trúðu henni ekki. Hún. .
sá það í augum þeirra. En hún,,
vai'ð að sannfæra þá áður en.
hún félli í ómegin. Þeir yi'ðu.
að finna Bill. Hún rétti út:,
höndina og uáði í olíublettaða_
jakkaei’mi.
— Hlustið á mig, sagði hún.
Svo sagði hún þeim alla sög-
una og hið erfiða bílanúmer-
mundi hún. Þann bíl átti morð—
inginn. Fosie sagði þeim að. Bill
lagi bundinn í xunna i seytián.-
kílómetra fjarlægð. Hún hafði. .
fylgst xneð kílórnetramæ” -i: n.
— Það var heppilegt að við
ókum með benzíni úr vara-
jbjöguðu, ei'Ieftdu máli: —
Suss:s. Konan mín sefur. Hvað
á það að þýða að stöðva okkur.
Við ætlum að komast til Janda-
mæranna fyrir miðnætti. Ef til
fram með bílalestinni. Skyndi-
lega laust hugmyndinni niður í
Rosie. Hún lokaði augunum
augnablik. Hendur hennar, er
voru á rúðunni, skulfu, og blóð'-
ið steig henni til höfuðsins.
vill gef eg lögregluþjóninum Bill, hugsaði hún. Guð hjálpi
smápeninga svo hann hypji sig þér, ef mér mistekst. Guð hjálpi
okkur báð'um.
Nú voru þau að því komin
að komast fram fyrir bílalest-
var 120 kílómeti'-
ar. Hann sneri bílnum skyndi-
Morðinginn var svo and-
En nú var hún farin að hugsa
skýrt. Það þarf að hxúsa þessu
illmenni, hugsaði hún.
— Þér eruð duglegur að
reikna allt út, mælti Rosie.
Sem betur fór veitti hann ekki
hatrinu í rödd hennar athygli.
Hann hló og jók hraðann til
þess að ná vörubílalest.
—- Þeir aka hratt þessir ná-
:
|lega inn á veginn framan við
, bílalestina. Rosie var nú orðin geýminum, sagði hún að lokum.
Bill stöðvaði bílinn framan undirvitundinni. Innan skamms, .
við manninn. Nú sáu þau gamla myndi örvæntingin gi’ípa hana un&ai- sagði haim gleiðgosalega.
skrámaða bílinn, sem ekið hafði og þá yrði hún ekki góð við-iBn asklan sem eS st-vii Setul
verið út í vegarskui'ðinn. j fangs. En þessi augnablikin var
— Augnablik, elskan mín,
sagði Bill og fór út úr bíJnum.
— Hér er eitthvað að. Maðurinn
sveiflar ljóskerinu eifts og óður
væx'i. Ef til vill hefur orðið
slys. Eg kem að fám sekúndúm
liðnum. Kveiktu í vindlingi og
reyktu, á meðan eg fer til
mannsins.
Rosie horfði á eftir manni
sínum, er hvárf fJjótt út í
myrkrið. Hún elskaði mann
sinn heitt og honum veitti ekki
af því að hafa hana með í ráð-
um. En ekki rnátti hún vei’ða
of ráðrík.
Númerið á gamla bilnufn var
heili hennar sljór og henni gekk
illa að hugsa.
Maðui'inn hlaut að vera vit-
firrtur. Eða ef til vill á flótta
gengið sómasamlega. Eg er van-
ur vélamaður, því megið þér
því kunnug hvernig glæpamað-
urinn ók.
Hann steig.fast á benzíngjaf
ann. En ekkert gei'ðist. Vélift
hóstaði og hvæsti og Jxætti
skyndilega að ganga. Billinn
missti ferðina og lxinn þungi
flutningabíll rakst aftan á hann.
Áreksturinn var ekki hai'ður,
þar sem allmikiJl hraði var enn
á bíl Bills, og bílstjóri vöru-
— Var benzínið búið? spurði
vörubílstjórinn.
—: Nei, nei. Það er enn eftir
benzín í varageyminum, mæíti
Rosie og hló Jágt. — Morðing-
inn hoi'fði sífeJJt á hendur mín-
ar. En Jiann þekkti ekki bilinn.
Hann vissi eklti að krananum á
varageyminum má stjórna með
fætinum. Eg varð að hætta á
það, að skrúfa fyrir benzínið
með fætinum í von um að morð-
trua. En eg hef aldrex elcið þess, fiutningsbílsins hemlaði þegar ■ infinn veitti Þvi elíki athygli.
inn mmn:
erfitt að mUna. En Rosie hafði kauPsferð-
horft svo lengi á það, að það
greyptist'í hug hennar. Hvers
vegna lét hún sér annt um að
muna þetta riúmér? Og hún
hafði gleyrrit vindlirtgunurn*
séni Bill ságði hehni að reykja.
Rosie’ 'opriaði hanzkalióJíið og
tók.'þár vindíinga og ejdspýtur,
’Þárriaícpm ðiÚ. út. ár myrkr-
. " I - >,TLÁ v - . ■, . .
Uiu.ýHpTT .þekkti hann, vegna
hvittr íóréftsfefúíí riar ög 'klútsr
ai’i öskju fyri’.
— Öskju!
Hún var í skapi ti'l þess að
undan lögreglunni. Það var ein- kyi’kja hann. Enn hafði hann ei gat ekki afstýrt "þýí Fra þv
hver auglýsing um flóttamann svarað spurningum hennar. Hún vélin stöðvaðist og þar til flutn
í útvarpinu. En hún mundi ó- varð að finna ráð. Það hlaut að jnp-ihíllirm á híi Riih
(]jóst eftir þessari auglýsingu. vera hægt að losna við þessa gíeyrtldi hann‘því að hann
Þessi maður barði mig. Það hef- martröð. Öidögin gátu ekki
‘ur enginn maður áður gei’t. Á verið svo hörð, að láta Bill
eg að þola það bótalaust? Já. deyja á vegarbrúninni á meðan
Eg verð að fai’a gætiJega. Hvað hún talaði við morðingja hans.
er að segja um Bill? Angistin Ætti hún að mölva rúðuna og
greip Rosie. Hún mælti: æpa á hjálp?
- Hvað gerðuð þér við mann-1 Nei Enginn myhdi heyra til
Við erum á brúð- hennar Farartækjunum Ixafði
fjölgað —.. umferðin aukist.
Maðxu'inn við stýrið gretti sig Hirrir stóru vörubílar voru
iilyrmislega. ,komnir til sögumxar. Þeir eru á hanzkahólfinu beint fyrir fram-j
— Einmitt það, muldraðí ferðinni þegar slíemmtiferða- an hana. Hún hafði aldrei áðurj
hann.
er áreksturinn varð. Þetta kom
svo óvænt og með eldingar-
hi'aða, að ixxoi’ðinginn við stýrið
vai
morðingi á flótta. Hann var ein
uixgis bílstjóri. er reyndi í ör
væntingu að forða bíJ sínum
frá eyðileggingu og sér frá
slysi.
BíJJinn myndi nema staðar ef
mér tækist þetta. Svo var að
bíða hins rétta augnabliks. Og
nxér tókst að stöðva bílinn á
réttum tíma.
Að svo nxæltu nxissti Rosie
nxeðvitundina.
— — Er liún vaknaði hafðl
Bill Jxana i örmum sér. Hana
var með reifað höfuð.Bill sagði:
. — .Imxan slraixxms fáum vifF
hressirieu. Látunx ókkur drekka
Rosie var ljóst, að á þessum kampayín, elskan
mxn.
fáu dýrmætu sekúndum varð
lxún að láta hendur standa fram
úr ermuixx.
' Hið þunga - skriðljós var í
Rosie'
stungu.
játaði þessari uppá-
Jæja, jæja. Eg skaut bílarnir 'eru hættir ferðura sín-^ réýnt að berja' marin-svþ .harin;
hann ekki. Eg barði hann. Ef um..— Þeir aka um nætuiy 'segja missti meðvitund, en var þó;
.nokkunx veginnljóst hvar.berja
til 'vill lxef eg di'épið hamx/Ef rnenn
til viil riær hann sér. Og ef til 1 Þessir flutnirigabilar eixu stor- skýldi svo lxöggiðbæri tilætlað-
vilííáét eg yður haldá lífi véghá ir og háir eirisóog hún. Þéir. érju an árangm'. ! . .
þess að þér éruð hyg’gin! gerið óvirinanái/ Bííst’jórkr þéirra .. Þetta.var augnabliks .verk. _
ekki uppsteit. né. æpið. Munið neýfa ekki áfengis.-Þéirrir’ekka . Morðingirin • yar með. dllah
þáð,' að þer.. eruð rixér eiris riukt .kaffíog rrijóllc. En sfófú bílárnir..hugann við. berizíngjafann, svó
'0
Svissriesk bota hefir sett
nvtt met í flugi frá New.
York til Ge'nfar á sex klst.,
og ,11 niínútum.
Sovétstjórnin hefi.r - sett á
lagffir nýja ,.óháðau frétta-'
stofu. Tass átti érfitt uop-'
dráttar, því að f? frjáls..
bjöð vildu kuupa fréttir frá-
henni.