Vísir - 28.02.1961, Qupperneq 10

10
VISIR
Þriðjudaginn 28. febrúar 1061
JENNIFER AMES'.
amica-
ARRJRIl
28
En stunurnar ágerðust, og hún íann að hún gat ekk; legið
svona og hlustað á þær öllu lengur. Það hlaut aö vera hjúkrunar-
kona einhversstaðar nálægt!
Hún fór fram úr rúminu og vafði værðarvoð um sig. Hún sá
nokkurnveginn kringum sig, því skýin hafði rekið frá tunglinu,
og það skein inn um gluggann. Hún opnaði dyrnar og fór fram
í ganginn. Það var dimmara þar. Hún fór að þreifa' fyrir sér
eftir dyrunum að herberginu, en.... Hún stóð eins og fjötruð.
Því að andspænis henni stóð eitthvað — það hlaut að vera einn
•af þessum duppíum, sem Chalie hafði verið að tala um. Þessi
"vera var hvít — alhvít, andlitið líka. En þetta var ekki venju-
legt andlit — og nú kom þessi ófögnuöur beint á móti hénni....
Hún hlýtur að hafa rekið upp óp án þess að vita af þvi sjálf.
‘Hún vissi ekkert af sér framar fyrr en hún lá i rúminu Faðir
rhennar stóð yfir henni og var að reyna að koma koníaki ofan í
•hana.
— Hvað var þetta sem ég sá? hrópaði hún.
— Já, hvað var það sem þú sást? Eg heyrði að þú hrópaðir, og
“þegar ég kom út úr herberginu minu lástu í yfirliði i ganginum.
— Eg sá eitthvað hvítt. Mjallhvít. Eitthvað sem hreyfðist —
■aihvitt. Og þá mundi ég það sem bílstjórinn hafði sagt mér um
duppíana.
— Hélstu að það væri duppí? Hann hló. — Blessað barnið
mitt, þú lætur ímyndunina hlaupa með þig í gönur.
— En hvaö var það þá? Eg — ég fullvissa þig um aö ég Sá
þetta.
— Það hefur líklega verið sjúklingurinn í næsta herbergi. Sá
sem var skorinn upp i gærkvöldi. Hann hefur komist fram í
ganginn.
— Sjúklingurinn? En andlitið var mjallhvitt lika, ég segi þér
alveg satt. Rödinn var titrandi. — Og hann hreyfði sig. Ef hann
hefur verið nýskorinn, hefur hann ekki getað hreyft sig.
— Jú. Hann var nefnilega skorinn i andlitinu. Og allur vaf-
Inn í umbúðir. Kurtz gerir fegrunaraðgei’ðirj skiluröu.
— Eg — ég skil.... En hann stundi svo hræðilega. Hvers vegna
var engin hjúkrunarkona til að hjálpa honum?
— Hún hlýtur að hafa verið í eldhúsinu til að ná í mat, svaraði
hann hikandi. — Við höfum marga sjúklinga en fáar hjúkrunar-
konur. Nú verðurðu að reyna að sofna, Janet. Eg ski) að þér
'.haíi brugöið við. Eg hefði átt að segja þér frá þessum fegrunar-
aðgerðum hans Kurtz.
— Er það þess vegna sem þú lítur öðru vísi út en áður, pabbi?
Hefur andlitinu á þér verið breytt?
— Kallaðu mig ekki pabba, ég hef sagt þér það. Og hvers
vegna ætti ég að líta öðru vísi út en áður. Röddin var ailt í einu
•orðin önug.
— Eg veit ekki.... Nú fannst henni hennar eigin rödd vera
orðin svo einkennileg. Kannske var það af koníakinu, sem hún
hafði drukkið. — En ég ímynda mér að ef þú hefðir litið svona út
þegar ég var barn, mundi ég hafa munað eftir andlitinu á þér.
Eg man eftir líkamsvextinum, hárinu, röddinni.... ég hefði
þekkt röddina þína hvar sem vera skyldi.... maður getur ekki
breytt henni.
Röddin smádvínaði. Janet var sofnuð.
Faðir hennar fcr ekki niður í herbergið sitt. Hann fór inn í her-
bergið næst Janet. Talaði við manneskjuna sem lá þar með and-
litið vafið í umbúðum.
— Hvað meinar þú með því að fara út á gang og gera íóík
dauðhrætt?
— Eg kvaldist svo mikið. Og kvelst enn. Þú verður að gefa mér
eitthvað, sagði sjúklingurinn.
— Þú hefur fengið eins mikið af morfíni og þú þolir í nótt,
sagði hann. — Þaö er ekki okkur að kenna að þú varst svo gegn-
sósa af eiturlyfjum fyrir, að ekkert bitur á þig. Við höfum gert
það sem þú vildir láta okkur gera við þig, það sem þú komst alla
þessa löngu leið til að láta okkur gera. Þú verður að brosa og þola
þetta. Og þó þú getir ekki brosað þá verður þú að þola það samt.
En hvað sem öðru líður þá verður þú að hafa þig hægan cg stynja
ekki. Þú heldur vöku fyrir þeim, sem eru í næstu herbergjum.
— Eru það sjúklingar, eins og ég?
— Nei, og það kemur þér ekkert við hver það er. Hann fór út
úr herberginu, og það var svipur á honum.
Þegar Janet vaknaði var sólskin i herberginu. Hún leit út um
gluggann. Sjórinn beggja vegna við tangann var grænn næst,
en blánaði þegar fjær dró.
— En hvað þetta er fallegt, hugsaði hún með sér. — Það væri
dásamlegt að eiga heima hérna í raun og veru.
Hún klæddist og fór niður. Hún hafði ekkert borðað kvöldið
áður, og nú fann hún að hún var svöng. Hún sá að nokkrir þjónar
voru að þvo gólfin. Hún spurði einn þeirra hvar hún gæti fengið
morgunmat.
— Karlmennirnir eru að borða í matsalnum, ungfrú, sagði
stúlkan og benti á dyrnar sem fjærst voru í forstofunni.
Janet þakkaði henni fyrir og gekk yfir þvera forstofuna. í gær
hafði hún verið full af skuggum og óhugnanleg, en núna var
hún falleg í morgunsólinni. Þetta var í rauninni undrafallegt
hús. Skrítið að það skyldi hafa fengið svo slæmt orð á sig að
faðir hennar hafði fengið það fyrir svo að segja ekkert.
Hún hikaði snöggvast við matsalsdyrnar, en gekk svo inn.
Stofan var mjög stór en fremur skuggsýnt þar inni, vegna þess
að gluggarnir voru háir og mjóir og sneru í vestur. Tveir menn
sátu við matborðið. Faðir hennar stóð upp þegar hún kom inn.
— Komdu, Janet. Eg vildi ekki vekja þig. Mér fannst þér ekki
veita af að sofa lengi. Þetta er Kurtz, Janet....
Nú hafði hinn maðurinn staðið upp. Janet reyndi aö brosa,
en brosiö varð að engu. Hún vissi ekki hverju hún hafði búist
við. Hún hafði kannske ímyndaö sér að austurrískur læknir
hlyti að vega digur og vingjarnlegur. En maðurinn sem hún sá
var allt annað. Hann var ótrúlega hár, eins hár og magur og
Jason. En limaburður Jasons hafði minnt'hana á pardusöýr, en
henni datt helst naðra í hug þegar hún horfði á þennan mann.
Og ekki bætti það úr skák að hausinn var lítill og augun kol-
svört og hörð. Nú kom angistarkenndin aftur yfir hana.
Maðurinn brosti ekki en hreýfði hausinn ótt og titt meðan
hann talaði. — Komið þér sælar, ungfrú Wood. Eins og okkar
góði vinur Lawton var að segja heiti ég Kurtz. Doktor Kurtz.
Hann lagði áherzlu á orðið „doktor“ og leit um leið ávítunar-
a'ugum, eins og hann vildi setja ofan i við hann fyrir live óvand-
lega hann hafði kynnt hann. — Viljið þér setjast þarna? Og
viljið þér egg? Hinsvegar er ég hræddur um að erfitt sé að ná í
steikt flesk hérna megin á eyjunni.
Læknirinn klappaði saman beinamiklum höndunum og þjónn
kom inn, hljóðlaust eins og vofa. — Ungfrú Wood vill egg og
kaffi — eða viljið þér fremur te?
— Kaffi, þökk fyrir.
— Það er skynsamlegt. Kaffið er sérlega gott hérna á .Tamaica.
Og ég er ekkert hrifinn af þessum enska sið, að drekka te með
morgunverðinum.
Henni létti við að hann félst á að hún vildi kaffið. Hún gat
ekki varist þeirri hugsun, að ef maður gerði ekki þaö sem dr.
Kurtz vildi, mundi tilveran í þessu húsi vera vægast sagt óþægi-
leg.
Þjónninn kom með stórt glas fullt af appelsínusafa. Og svo
voru margar tegundir af ávöxtum á borðinu. Hún borðaði tvö
egg og hafði góða lyst á matnum. Kurtz helti í bollann hjá henni
og rétti henni glóðarbrauðið. Það var ekki um að villast að hann
hafði alla stjórnina þarna. Hann skipaði þjónunum fyrir verk-
um, hann bauð henni af réttunum og hann stjórnaði samræð-
uiium. Það var þvi líkast að faðir hennar væri gestur á heimilinu.
Hún tók líka eftir að Kurtz drakk marga kaffibolla. Og jam-
A
KVÖLDVÖKUNNI
R. Burroughs
— TARZAN —
3749
TAEZAN QUiCKty FIZEF
AKSOW THAT HEECEC7 Tl-iE
PEEZ'S Hi£7E— RJT THEN A
! FANTASTIC THIMG HAf7FEMEi7-
INSTEAFOF FTCOFHNS TO THE GeOUNFj THE AMIMAL WHEELEF ASOUT
AMFCHAÍCSEF FlltECTLy TOWAKF THE ^TONSHEF MEM1

Sól til Afríku. Ameríkumenn
hafa stært sig af því að Jim
Moran sé bezti sölumaður 1
heimi. Hann hefir selt Alaska-
eskimóanum Charles Pasolick
ísskáp. En nú hefir honum
meiri maður fundizt. Enskur
samstarfsmaður hefir heimsótt
Accra, sem glóir í sól og er
höfuðborg í Ghana. Þar hefir
honum tekizt að selja íbúunum
nokkra kvartzlampa.
★
íri, sem hafði fengið sér held-
ur um of í staupinu, varð af-
skaplega hnugginn yfir hegð-
an sinni og ákvað að fara og
ganga til skrifta. Presturinn sá
hvernig ástatt var um mann-
inn og sagði ljúfmannlega.
( — Það er betra að geyma
þetta þangað til í næsta sinn,
,Pat. Farðu nú heim og farðu í
jrúmið eins og almennilegur
maður. Þú hefir þó ekki drepið
neinn, er það?
I — Vitanlega ekki munldaði
Pat, og fór. Á leiðinni heim
hitti hann vin sinn Tim Mur-
phy, sem ætlað líka að ganga
til skrifta.
—- Það er ekki til neins fyrir
þig að fara að finna hann í
kvöld, sagði Pat. — Faðirinn
hlustar bara á skriftir um
morðmál í kvöld.
★
Daniel Gelin, hinn ágæti
franski leikari hefir nýlega
leikið Eirík. 14. í Parísarborg.
Og þegar leiknum er lokið,
stendur aðstoðarmaður hans til-
búinn til' hárþvottar. Því að gult
duft, sem Gelin ber í hár sér
er álitið svo eitrað, að það verði
strax að þvq það úr þegar ieikn-
.um er lokið.
Þetta hlutverk lék Jóhannes
Poulsen fyrir nokkrum árum.
Montblanc-
göng hálfnuð
Nú er svo komið, að jarð-
göngin undir Montblanc
milli Frakklands og Ítalíu
eru fullgerð að hálfu leyti.
Segja franskir verktakar, að
þeir sé búnir að sprengja 2,9
km. löng göng, en þeir eiga
að sprengja 5,8 km. Á móti
þeim koma svo Italir, sem
eru búnir með um 2,8, og
þeir eiga þá eftir 2,8, því að
samtals verða göngin 11,4
km. á lengd. Göngin verða
væntanlega tilbúin til notk-
unar á árinu 1964.
Tarzan skaut ör að hirt-1
”• inum og gekk hún inn úr |
^ skinninu, en þá skeði það,
undarlega. í stað þess að j við hefði mátt búast kom'nú
falla dautt til jarðar eins og. hjörtui’inn í feikna ferð í átt
til mannanna sem stóðu
furðu lostnir.
Dauðsföll vegna
læknaverkfalls
Læknaverkfall, sem efnt
var til í Japan í síðustu viku,
hafði í för með sér sex dauðs
föll. Höfðu læknar gert
skyndiverkfall til að vekja
athygli á kröfum sínum um
bætt kjör, og segja japönsk
blöð, að verkfallið hafi orðið
sex manns að bana, af því að
viðkomandi sjúklingar fengu
ekki aðhlynningu lækna í
tæka tíð. i