Vísir - 03.05.1961, Síða 10

II

iiltv
VtSlR -:í-.
.... ..... .. __THSHag^RW'vas,
.,.1961 -j:
★ J. HARNALL:
ti
/
.•••«•
■ •/' rrv.,v-
KVðLDVÖKUNNl
•StídÉU ="=
- Hversu oft teljið þér, að
maður, þurfi að raka sig? spurði
ÍO
En
Eric reyndi að brosa. — Já, það gerði það, sagði hann.
það kemur svo flatt upp á mig.
— Þaö var einmitt það, sem það átti að gera, sagði faðir lians
brósandi, en móðir hans kyssti hann á kinnina. Nú kom Nancy
til hans, horfði fast á hann og hvíslaði: — Lofðu mér að óska
þér til hamingju með nýju stöðuna líka, Eric!
Já, þú ert fljótur að lrækka í tigninni, sagði frú Aston, sem
var meir en ánaégð yfir þessu. Nú mundi Eric áreiðanlega gleyma
stelpunni á svipstundu. Undir eins og hann væri kominn úr landi,
skyldi dýr.u yistinni hennar í „Brad'oury“ líka ljúka fljótlega —
og þá var þetta mál úr sögunni.
Og hvað Eric og Nancy snerti, þá hafði frú Áston líka dáiítið
tromp á hendinni. Það skyldi verða hgegðarleikur aö spyrða þau
saman — en fyrst var nú að koma drengnum til Istanbul.
Vinir og kunningjar þyrptust að Eric til að óska honum til
hamingju, uppgerðarbrosið lék um varir hans á meðan. Hann
vildi ekki láta bera á því, hve mjög hann gilti einu um þetta, Þó
ekki væri nema vegna foreldranna. Hann varð að halda grímunni
og honum tókst það, en það kostaði mikla áreynslu.
Það var orðið áliðið, og nú i'óru gestirnir að týnast burt. Eftir j grejga
tæpan klukkutíma voru allir veizlusalirnir svo að segja tómir, og
nú fór Eric að hugsa um hvers vegna Jill Welsh hefði ekki kvatt
hann. Var hugsánlegt að hún hefði reiðst honum, þó hann hefði
beðist afsökunar á flónslegu háttalaginu sínu inni í bókastofinni.
Hann leit kringum sig. Allir gestirnir voru farnir, en í miðjum
salnum stóðu foreldrar hans og brostu hvort framan í annað.
—■ Máður getur ekki annað sagt en að þetta hafi verið sérstak-
lega vel heppnað kvöld, sagði frú Aston. — Þrátt fyrir þetta leiðin-
lega atvik.
— Þér þurfið frálett að.raka
yður nema einu sinni í yiku,
★
Fátækur maður koni til okiv
— Af því að ég vá^ ekjkj viss um það þá. j
Eric fóc að gruna sitt at hverju. Gat ekki verið eitthvað.óhreint1
bak við þetta? — En hvernig gátuð þér vitað hvér ég var?- sagði
hann. — Eg man ekki til að ég hafi nefnt náfn mitt við nokk-
urn mann þarna inni.
Hún hikaði dálítið. — Það var maður þarna í kránni, sem
þekkti yður.
Eric horfði fast á hana. — Éf þér getið komið mér í samband
við Jill, sagði hann, — skuluö þér ekki iðrast þess. Eg er
reiðubúinn til að borga yður vel fyrir upplýsingar, sem hafa Sam^a A úin gai ðyricjúmanninn,
einhvern árangur i för með sér. En fyrst og fremst verð að fá sem mættt í &al ðinum órakaður.
að vita hvernig henni líður. 1 HQnn horfði gaumgæfilega á
— Henni.... já, henni líður líklega ekki sem bezt, held ég. !ÍInna °§ sagði:
Hún saknar yðar og þráir að hitta yður aftur.
— Hver:f vegna hvarf hún þá án þess að láta mig vita?
— Það er réttast að hún segi yður það sjálf, hr. Aston,
— Hvar get ég hitt hana? spurði hanm— Og hvenær?
Molly dró við sig svarið, eins og hún véeri að hugsa sig um. ara og bað um lán
— Eg get vel íarið þangað undir eins, ságði hann ákafur. — Við — Hvernig geturðu búizt við'
getum tekið bílinn minn, ef þér viljið. því, að eg láni þér, sem enga
Molly hristi höfuðið. — Eg skal gera það sem ég get, sagði hún tryggingu hefur?
með semingi. — Undir eins og ég veit meira skal ég láta yður : — Eg trúi því fastléga, að þér
vita. Hvenær má ég síma til yðar? munið lána méf, sagði, maður-
— Hvenær sem er, allan sólarhringinn — hingáð heim eöa í inn-
skrifstofuna. Hérna er nafnspjaldið-rriiít, Þár/éru öll símánmner-j. — Aí hverju, sigirðu það?
in, sem þér getið hringt á til að ná í mig. En þér megið ekki lát'a spurði maðurinn.
það dragast lengi. Ilvenær haldið þér að það .geti orðio? . j • —Af því a.ð það' er vingjárn-
— Eg skal gera þetta eins fljótt og hægt er. Ekki $ízt vegna legur glampi i; vinstra augna*
Jill. Hún er bezta vinstúlka mín og okkur þykir mjög vænt.hvorri króknum á þér.
um aðra, skiljið þér.... J — Eg held, að eg verði að
— Það er gott að heyra, sagði harm hlýlega. Og' sem sagt — hæfta á að lána þér, sagði okr-
þér skuluð ekki iörast þess að hjálpa mér í þessu máli. > arinn. — Vin$trá. augað er úr
— Eg geri þetta Jill vegna, sagði hún og byrsti hig eins og gleri!
hún hefði móðgast af að hann bauð henni borgun fyrir vinar- 'fc'
— Hugsið ykkur, hrópaði hin
. .. stolta móðir, — Hvað heldurðu
— En þér eruð að hjálpa mér lika, sagði Eric ákafur. - Þetta að atrákurinn minn, aðeins 2ja
er bezta fréttin, sem hægt var að færa mér, og ég verð ekki í ár3) hafi sagt; þegar sótarinn
rónni fyrr en ég heyri frá yður aftur. 1 kom heim. Hann kallaði:'—
Hún hló og leit á hann. — Veriö þér rólegur — Þér skuluð ekki Lumumba!
þurfa að bíða lengi, sagði hún.
— En ég skil ekki hvers vegna þörf er á að -pukra með þetta, — Eg skal læra-að, spijá go]f,
sagði hann. — Eg vona að ekki sé neitt alvarlegt að. þó eg þurfi að setja himin og
Alls ekki, sagði Molly og brosti. — Eg sagði yður að þér jörð.á hreyfingu, sagði æhuga-
Já, það gekk ágætlega, sagði Thomas Aston. — Kannske við _ gsetuð verið rólegur. En það stendur svo á, að ég get ekki sagt maðurinn.
fáum okkur glas, tvö ein saman, að góðum veizlulokum?
yður frá öllu saman núna. Eg sima undir eins og ég get — ogj — í því tilefni, sagði .kenn-
Þau fóru í vínstúkuna og hann hellti á glös og skálaði við konu nn verð ég að fara.... Hún kinkaöi kolli og gekk út að hliðinu, 'arinn þunglega, yérður það’að-
aina.
Johnny og Linda voru síðustu gsstirnir sem fóru, og Eric fylgdi
þeim að hliðinu. Hann stóð þar um stund og veifaði til þeirra
þangað til þau voru komin í hvarf. Svo sneri hann við heimleiðis,
én snarstansaði með öndina í hálsinum. Því að út úr kjarrinu til
liægri við hliðið kom fram einhver mannvera, alveg óvænt.
Það var kvenmaður. Hún var svartklædd, en í myrkrinu skein
í hvítt andlitið.
— Eruð þér Eric Aston? hvíslaði hún.
Eric starði forviða á þessa svörtu veru. — Já, það er ég, sagði
hann. — Hvað viljið þér mér?
Hann færði sig nær henni. Hann þekkti ekki andlitið aftur, en
fannst þö að hann hefði séð þessa manneskju áður.
— Eg heit i Molly. Eg þarf að taia við yður, sagði hún.
— Um hvað?
— Það er víðvíkajndi Jill, sagði hún.
— Jill? ?sagði hann með öndina í hálsinum og greip ósjáifrátt
í handlegginn á henni.
Hún kinkaði kolli. — Já. Eg veit hvar hún er.
— Hefur hún kannske sent yður hingað til mín?
— Hver veit...... sagði Molly og færði sig fjær honum. —
Kannske.... og kannske ekki... .•
— En hvernig vitið þér að ég þekki Jill?
— Eg var í Red Boot kvöldið sem þér komuð þangað og voruð
að spyja um hana, sagði Molly.
En hvers vegna komuð þér ekki að borðinu mínu og sögðuð mér
það sem þér vissuð....?
• eins himininn, »sem stendur
Heilsið kyrr.- ; „
I +
Munið þið eftir Hobo Rocke-
feller. Hún er dóttir námaverka
manns og giftist Winthorp
Rockefeller — en þau skildu
og hún fékk auð fjár til yfir-
ráðá. Einu sinni nýlega var hún
sem stóð opið. — Góða nött, hr. .Aston.
— Heilsið þér Jill frá mér! kallaði hann eftir henni.
lienni og segið, að ég þrái að sjá hana.
Hann stóð kyrr og horfði á eftir stúlkunni þangað til hún var
horfin í myrkrinu. Honum var iéttara í skapi en verið hafði lengi.
Nú hafði hann þó fengið eitthvað, sem orðið gat vísbending — þó
efinn væri enn ríkur í honum. Vitanlega voru enn margir erfið-
léikar, sem þ'urfti að sigrást'á. Gat þetta vérið eitthvað í sam-
bandi við stjúpföður hennar? Eða í sambandi við þennan slána,
sem hún kallaði Rudy, og sem hún auðsjáanlega var hrædd við? í boð í New York, sem haldið
________ til heiðurs stjórnarerindrekuna
Bifreið stóð á götuhorni skammt frá húsinu. Rudy sat við Ráðstjórnafríkjanna. Við þá
stýrið óþolinn og reykti hvern vindlinginn af öðrum. Hann var sagði hún:
að biða eftir Molly og fannst henni dveljast lengi. ) — skuluð ekki hneykslast
Loks kom hún. Hann opnaði fyrir henni og hún settist við hlið- a nafnmu Rockefeller. Eg er
ina á honum. dóttur námuverkamanns og að
— Jæja, spurði hann meðan hann var að ræsa bílinn. Hvernig jnínúm, dómi er það eg, seih er
ggkk þetta?? fnllt.nn örpiíy»nna pn pkVJ ‘HirS*
— Alveg eins og þú hafðir giskað á, svaraði Molly. — Hann
kemur eins og elding undireins og hann fær boð.
— Hann er þá skotinn í stelpunni. í alvöru, meina ég.
/ulltrui öreiganna ,en ekki þið!‘
★
Þá var það ameríski túrist-
inn, sém kom til Noregs, og
Það er víst enginn efi á því. Hann hefði helst viljað koma fannst fatt um náttúrufegurð-
strax. Hann varð alveg óður....
Rudy kinkaði kolli ánægður og jók hraðann.
— Það er langt síðan svona gott tækifæri hefur borist upp í
hendurnar á mér, sagði hann. — Kannske er réttast að þú símir |
undireins í fyrramálið. Hann kólnar kannske ef þú frestar þvi'
R. Burroughs
—TARZAM—
3794

TAKZAN S/AíLC-7
SglW'.ÝANF EN-
COUKAGE7 Pg.SATES
TO WÍATCH. "THIS
OUGHT TO SB
INTERIÉSTING—"
THE STKONG ON£{ HOWEVEB
KEFUSE7 THE CHALLENGE.,
"SEIZE THE FOOLl.// HE
CZIEP TO HIS IVA&KIOKS.
"STOF HI/aF |2,-io-54-I5
í, Allir urðu hissa er Bob
rauk í kónginn til að prófa
krafta sína. Þetta getur orð-
ið skemmtilegt, sagði Tar-
zan. — Hinn sterki kallaði
til manna sinna: „Grýpið
fíflið!"
ína:
— Takið burtu öll fjöllin,
hvað verður þá eftir!?
★
— Hvernig líður. gullfiskin-
um yðar?
— Jú, takfc fyrir. Hann er nú
að komast á fætur aftur.
(
VÖRUHAPPORÆTTI
SIBS
12000 VINNINGARÁ ÁRlf
30 KRÓNUR MIÐINN