Vísir - 12.05.1961, Síða 4

V Iftl h
4
Föstudaginn 12. maí 1&6I
Hægt að fræðast mikið á sýningu
við útvarpsstöðina.
Ef aðkomumaður spyr Ber-
línarbúa, hver séu helztu kenni
leiti í borginni þeirra, munu
þeir vafalaust nefna þrjú
mannvirki ölium öðrum fremur.
Þessi mannvirki eru Brand-
enburg-hliðið, minningarmerki
Vilhjálms keisara og útvarps-
stöngin. Og ræði komumaður
eitthvað nánar við Berlínarbúa,
munu þeir fljótlega fá að vita,
í hverju gildi hvers mannvirkis
er fólgið, og að borgarbúar
unna þeim, hverju á sína vísu.
í augum íbúa hinnar fornu,
þýzku höfuðborgar er Branden-
burg-hliðið, sem stendur á
mörkum hinnar frjálsu Berlín-
ar og yfirráðasvæðis kommún-
ista, óbrotgjarnt tákn skipting-
ar borgarinnar, alls landsins.
Einingarvilji þjóðarinnar er
mjög tengdur hliðinu, og það
er óhætt að segja, að það sé
pólitískt merki borgarinnar.
Það er að vísu rétt, að minn-
ingai'kirkjan, sem er við enda
einnar frægustu götu borgar-
innar, Kurfiirstendamm, minn-
ir Berlínarbúann á tjónið, sem
unnið var á stríðsárunum (og
þess vegna voru þeir reiðubúnir
til að mótmæla hástöfum, þeg-
ar uppi voru ráðagerðir að
jafna kirkjuna annað hvort við
jörðu eða endurreisa hana að
öllu leyti til fornrar dýrðar),
en jafnframt er hún einnig tákn
borgarbúa um þá fornu daga,
þegar Berlín var ein glæsileg-
asta borg álfunnar.
Loks er það útvarpsstöngin,
sem borgarbúar líta alveg, sér-
stökum augum. Hún er áminn-
ing þess, að annað og meira er
til en Berlín, hún minnir á um-
heiminn og er talin tengiliður-
inn við hann. Hún er reist á
stóru opnu svæði, sem mjög er
notað til sýninga, og þá koma
þar ekki einungis borgarbúar,
heldur og Þjóðverjar að vestan
og menn frá ýmsum öðrum
löndum. Hún laðar heiminn að
sér, eins og hún lætur heiminn
vita um líf og kjör boi'garbúa.
Um þessar mundir stendur
yfir sýning um lífsgleðina í
sýningarsölunum við útvarps
stöngina. Þar er sýnt með hve
margvíslegum hætti maðurinn
getur haft ofan af fyrir sér og
notið hamingju, en mesta at-
hygli vekur sá hluti sýningar-
innar, sem fjallar um helga-
skemmtanir og vatnaíþróttir.
Þótt Berlín sé óraleið frá sjó,
hafa borgarbúar sérstaka
skemmtun af öllum þeim íþrótt-
um, sem hægt er að iðka á vötn-
um og fljótum innan endimarka
hennar.
Loks er þess að geta, sem nú
laðar ílesta að sýningunni, en
það er bygging, þar sem mönn-
um gefst kostur á að ferðast
um öll lönd heims alveg án
endurgjalds. Stjórnardeild sú í
Bonn, sem fjallar um sambúð-
ina við aðrar þjóðir, hefir kom-
ið byggingunni upp, og þar geta
gestir fengið að skoða hvorki
meii’a né minna en 1200 mynda-
bækur um 120 lönd, en að auki
jeru þar sýndar um 70 kvik-
myndir frá 20 löndum. Að-
|sóknin sýnir greinilega, að á-
hugi borgarbúa fyrir umheim-
Jinum hefir á engan hátt mink-
að við það, að þeir komast ekki
til annara landa nema með
mikilli fyrii-höfn. Þeir leita þess
vegna á náðir bóka og kvik-
mynda.
Þarna er ekki vei'ið að starf-
rækja fei’ðaskrifstofu, heldur
einungis verið að gefa almenn-
ingi kost á að fræðast um heim-
inn, sem fæstum gefst tækifæri
til að kynnast af eigin i-aun og
ferðalögum. Um leið minnast
menn þess vitanlega líka, að
skammt frá er fólk, sem fær
ekki einu sinni tækifæri til að
kynnast heiminum af afspurn,
nema þegar búið er að hagræða
frásögnunum eftir geðþótta
valdhafanna. Áhugann vantar
ekki þai’, og hann sést á því,
hve mai’gir A.-Berlínarbúar
hafa laumast á sýninguna.
Syning Benedikts
Gunnarssonar.
Það ei’u nú rétt 7 ár síðan
Benedikt Gunnarsson sýndi í
fyrsta sinn í Listamannaskál-
anum, en nú sýnir hann þar
aftur og er þetta.allstór sýning,
61 olíumálverk. Á árunum milli
sýninga hefir hann ekki íátið
mikið á sér bera, en unnið í
kyrrþey og hugsað sitt ráð. í
fyrra sinnið var hann nýkom-
inn heim frá námi erlendis, þar
sem hann mun hafa aflað sér
góðrar menntunar og farið víða,
meðal annars dvalið lengí í Par-
ís og einnig á Spáni. Ekki voi’u
menn sammála þá um árangur-
inn og þótti einkum sumt nokk-
uð yfii’borðslegt og mekaniskt,
en aðrir töldu það til skapandi
myndlistar. Ósamræmi i mati
á list er náttúrlega algengt fyr-
irbæi’i, en hætt er við, að svo
verði enn. Víst er um það, að
ströng formbygging getur oft
verið kuldaleg, ef ekker liggur
annað til grundvallar en hin
ytri niðurröðun.
Eins og að líkum lætur hafa
ýmsar breytingar orðið á list
Benedikts hin síðari ár, en öll
vinna er sem fyrr með ágætum
og mörg málverkanna hafa
kostað mikla vinnu. Heildar-
svipur sýningarinnar er sam-
ræmdur. Að mínu áliti má
skipta henni í tvennt og er
hvor flokkur um sig með nokk-
uð ólíkum hætti. Þarna ei'u
stór málverk og byggjast sum
þeirra á mjög flóknu línuspili.
en önnur eru í einum heildarlit,
t. d. dimmbláum eins og nr. 12
og 15, þar sem ■ flötui’inn er
dreginn margvíslegu línuflúri.
En þrátt fyrir glæsileik, er þó
eins og eitthvað vanti, ein-
hyerja spennu, sem gefur heild-
inni meira líf. í þessum flokki
má þó telja nr. 35, en hún er
miklu minni og í henni er fjör
að finna, enda heitir hún Kín-
vei'skur dans, sem' hlýtur að
vera skemmtilegur.
Yfirleitt eru minni málverk-
Svo sem Vísir gat um fyr-
ir nokkru, þá hefir Stál-
smiðjan í Reykjavík nú í
smíðum mikinn stálbát, hinn
fyrsta af svipaðri stærð, sem
smíðaður hefir verið hér á
landi. Miðar smíði bátsins
vel áfram, og sést hann hér
í smíðum fyrir neðan verk-
smiðjuna vestur undir
Grandagarði. (GK-mynd).
in skemmtilegi’i og eru gerð í
frjálsari stíl, en öll af sömu:
vandvii-kni. Þó að sá óbundni
blettastíll, sem nálgast tach-
isma og nú sækir á, geti gefið^
gott svigrúm til frumlegrar
litameðferðar, þá er eins og
persónulegt svipmót lista-
manna njóti sín þar miður, og
er því ekki tnílegt að hann.
verði langlífur í landinu. Að
síðustu má svo kannske geta
um nokkrar litlar myndir, sem
mér fannst bera dálítið svip-
mót okkar goða gamla lands-
lags og eru engu ómerkari fyj>
ir það. Og lesi einhver sýning-
arskrána, án þess að sjá sýn-
inguna, þá gæti harmtrúað því,.
að hér sé naturalisti á ferðinni.
Felix.
Mestu þurkar í 300 ár eru or-
sök hungursneyðarinnar í Kína.
Greinargerð aðstoðarforstjóra
aðalveðnrstofu landsins.
Um þessar mundir stendur yfir „heimssýning“ við útvarps-
stöngina í Berlín.
j Frétt frá Tokió segir, að einn
! af kunnxvstu veðurfræðingum
Kína lialdi því fram, að hung-
ursneyðina í Kína megi kenna
veðurfarinu, en af völdum veð-
urs hefur verið matvælaskort-
ur í 3 ár, og þurrkamir s.l. ár
í héruðunum í grennd við Gula
fljót hafi verið hinir verstu sem
komið hafa í 300 ár.
Veðurfræðingui’ sá, sem hér
um ræðir, heitir llu WO, og er
hann aðstoðar forstjóri aðalveð-
urstofu Kina. Hann sagði nný-
lega í útvarpsræðu frá Peking,
að áhrifa þurrkanna haíi farið
að gæta verulega þegar 1957.
Og hvergi í útvarþserindi hans
varð þess vart, að sæi íyrir end-
ánn á erfiðleikunum.
Hann sagði, að um gervallt
Norður-Kína hefði úrkoman sl.
ár allt verið aðeins helmingur
meðalúrkomu. Þurrkar hefðu
verið á hinum miklu flæmum
Norður-Kína í 2 ár.
Hann gaf einnig í skyn, að
framundan kunni að vera tíma-
bil héitara veðurfars í. öllu land
inu yfirleitt en vérið héfur á
undangengnum tímum. Hann
kvað meðalhitann meiri um
gervallt landið en áður, einkum
vetrar- og sumai’mánuðina.
Hann sagði um 1960, að
miklu minni raki en áður hefði
borizt inn yfir landið með vind-
um frá Kyrrahafi.
Hann ræddi nokkuð nyernig
á því stendur, að mikil flóð hafa
orðið í strandhéi’uðum, en þurk-
ar inni í landi. Er hyirfilvihd-
af sem flytja með sér regn ná
til suðurstrandarinnar verði
fyrir þeim loftmassar megin-
landsins og komist þeif þá ekki
lengra. inn í landið, en tsrand-
héruðin fái óhemju úrkomu. —
Inni í landinu skorti hins vegar
vatn og þar þorni allt og
skrælni. í einu fyiki, Liaoning,
vai’ð úrkoman fimm sinnurrv
meiri en nokkur dæmi eru til
áður, sagði Lo Wo.
i Það var dökk mynd, sem
hann dró upp af hörmungum
kínversku þyóðarinnar af völd-
um frösta, haglstorma, hvirfil-
vinda, þui’rka, jurta- og skor-
dýrapesta. Þessar hörmungar
hcfðu bitnað á meira en lielm-
ingi alls ræktarlands í Kína, um
60 milljónum hektara. Ástand-
ið hefði vei’ið næstum eins
slæmt 1959 og 1960. — Hanrx
minnist aðeins lausléga á komm
úriu fyrirkomulagið, en sumir
hafa viljað halda því fram, að
erfiðleikarnir ættu í’ætur að
rckja að nokki’U leyti a. m. k.
til þess. — Og harin haínaði allri
gagnrýni á veðurfraiðinga, þeir
hefðu ve'rið vel á verði, og spár
þeirra orðið til mikils liagræðis
þrátt fyrir állt, fyrir alla sem
larxdbúnað og fiskveiðar stunda.
Berlínarbuar flykkjast
á heimssýningu.