Vísir - 14.06.1961, Blaðsíða 9

Mfðvikudagur 14. júní 1961
VÍSIR
9
1 Auðveldur áróður.
I Enginn áróður er auðveld-
ari en sá, að telja mönnum
trú um, að þeir hafi of lítið
kaup, og að ekki sé hægt að
lifa af laununum.
Vafalaust viljum við öll,
að fólk fái betri lífskjör en
nú, og sá er megintilgangur
þeirra efnahagsaðgerða, sem
núverandi ríkisstjórn hefur
beitt sér fyrir.
Undanfarna mánuði hafa
stjómarandstæðingar unnið
þrotlaust að þeim áróðri, að
landsmenn þurfi að fá að
minnsta kosti 15—20%
hærra kaup og það strax,
þar sem lífskjörin hafi versn
að um 15—20%, og jafnvel
miklu meira.
f þessum áróðri er því sleg
ið föstu, að mánaðartekjur
verkamanna séu 4000.—
krónur, árslaun þeirra 48 þús
und krónur, og varðandi
kjörin eru aðeins nefndar
tölur, sem sýna verðhækkun
á vörum, en vitandi vits er
alltaf sleppt fjölskyldubót-
um, skattalækkun og hækk-
un ellilauna og annarra
tryggingarbóta.
Meðaltekjur verkamanna
75 þús. kr. á ári.
Tekjur verkamanna al-
mennt eru ekki 48 þús. kr.
á ári, eins og Tíminn og
Þjóðviljinn hafa haldið fram
undanfarna mánuði. Sá út-
reikningur er fundinn með
því, að taka eingöngu hið
fasta dagvinnukaup og ekk-
ert annað. Þá er sleppt
eftirvinnukaupi og öðr-
um aukagreiðslum. Sam-
kvæmt óyggjandi gögnum
voru meðaltekjur verka-
manna í Reykjavík á síðasta
ári 75 þúsund kr. Þar
fyrir utan eru fjölskyldu-
bætur, sem nema 7.800,—
kr. á ári fyrir hjón með 3
börn undir 16 ára aldri, og
i tekjur annarra fjölskyldu-
! meðlima.
Með þessum upplýsingum
er því engan veginn haldið
fram, að ekki sé æskilegt,
að verkamannafjölskyldan
fái hærri árslaun. Þvert á
móti. Það hefur verið
og er stefnt að því að
bæta lífskjör verkamanna
undir eins og efnahagur og
atvinnuástand þjóðarinnar
leyfir. En þessar staðreyndir
hnekkja fyrst og fremst
einni af þeim blekkingui.i,
sem verið hafa undirstöðu-
atriði í kauphækkunar- og
verðbólguáróðri stjórnar-
andstæðinga.
Lífskjör meðalfjölskyldu
hafa ekki versnað
um 15—20%.
Við gengisbreytinguna
hlutu erlendar vörur að
hækka í verði, og einnig iðn-
aðar- og landbúnaðarvörur
að því leyti, sem erlent
verð hefur áhrif á fram-
leiðslukostnað þeirra. Verð-
lag á matvörum, hita, raf-
magni, fatnaði og þjónustu,
þ. e. öllu því, sem felst í
A-lið vísitölu framfærslu-
kostnaðar, hefur hækkað um
17 af hundraði. Húsnæðis-
kostnaður, sem talinn er í
B-lið vísitölunnar, hefur
hækkað lítið. Til þess að
hefur minnkað. Það er helzt
í byggingarvinnu, sem ein-
hver breyting hefur orðið.
Þegar litið er á málið í heild
má segja, að eftirvinnan sé
í meginatriðum jafnmikil
og hún var fyrir gengis-
breytingU.
byrði þeirra, sem skulda.
Vissulega er hún þung, og
bitnar meðal annars á þeim
mörgu mönnum, sem byggt
hafa íbúðir yfir sig og skulda
mikið í þeim. Hins vegar er
alltaf sleppt þeirri hliðinni,
sem bjartari er, að þeir, sem
Hvernig haf a lífs-
kjörin breytzt?
eftir (mttnnur Thamddsen
Íjjúrntú larúöherra.
vega upp á móti verðhækkun
á vörum, komu fjölskyldu-
bætur, 2.600 kr. fyrir hvert
barn, afnám tekjuskatts af al
mennum launatekjum og um
20% lækkun á útsvörum.
Þessi atriði eru talin í C-lið
vísitölunnar. Til þess að sýna
breytingar á lífskjörum
fólksins og gefa rétta mynd
af þeim verður auðvitað að
taka öll þessi atriði með, og
á þeim öllum saman byggist
vísitala framfærslukostnað-
ar. Hún sýnir í dag 104 stig,
með öðrum orðum: Hjá með-
alfjölskyldu hefur orðið
kjararýrnun, sem svarar
fjórum af hundraði, síðan
gengisbreytingin varð.
Höfuðblekking stjórnar-
andstæðinga um 15—20%
kjaraskerðingu felst í því, að
þeir taka út úr og nefna að-
eins einn part vísitölunnar,
einn lið úr lífskjörum fólks-
ins, sjálft vöruverðið, en
sleppa því, sem gert hefur
verið til þess að vega upp á
móti hækkun þess. Þessi á-
róður hefur kannske gengið
betur vegna þess, að dag-
lega verða menn varir við
vöruverðið, en fjölskyldu-
bætur, útsvars- og skatta-
lækkanir koma í færri en
stærri skömmtum.
Eftirvinna er að
mestu óbreytt.
Þá er því haldið fram, að
eftirvinna, sem verkamenn
hafi almennt haft fyrir
gengisbreytingu, hafi horfið
að mestu, og þýði það mikla
tekjurýrnun fyrir verka-
menn. Þessi staðhæfing er
röng. f flestum greinum at-
vinnulífsins er eftirvinna ó-
breytt frá því sem var fyrir
gengisbreytingu. Hjá tveim
stærstu atvinnurekendum i
Reykjavík, þ. e. Reykjavík-
urbæ og Eimskipafélagi ís-
lands, er eftirvinna verka-
manna sú sama og áður.
Sömu sögu er að segja hjá
öðrum starfsgreinum; það er
undantekning, ef eftirvinna
Vaxtahækkunin.
Eitt áróðursmálið er hækk
un vaxtanna. Þá er alltaf
máluð mynd af annarri hlið-
inni, en ekki hinni. Það er
talað um hina miklu vaxta-
eiga sparifé, hafa fengið
verulegar uppbætur með
hærri vöxtum, og sem bet-
ur fer eru margir verka-
menn og aðrir launþegar í
þeim hópi.
Gamla fólkið fékk
miklar kjarabætur.
Ellilaun gamla fólksins
voru stórhækkuð. — Al-
gengasti ellilífeyrir í
Reykjavík var áður 1327,—
kr. á mánuði fyrir hjón, en
hækkaði upp í 2.160 kr. þ. e.
um 833 kr. eða nær 63%.
Ellilífeyrir einstaklinga var
fyrir gengisbreytingu 830
kr. á mánuði, hækkaði um
370 kr. upp í 1200 kr. eða um
nær 45 af hundraði. Á sama
tíma hafa daggjöld á elli-
heimilinu rtGrund“ hækkað
til jafnaðar^m 20%.
Önnur stórvægileg breyt-
ing hefur einnig verið gerð
til hagsbóta fyrir gamla
fólkið. Ellilaunin voru áður
lækkuð, ef gamla fólkið
vann sér inn tekjur yfir til-
tekið mark. Þetta ósann-
gjarna skerðingarákvæði
hefur nú verið numið úr lög-
um, og gamla fólkið heldur,
auk ellilaunanna, öllu því,
sem það vinnur sér inn.
Kjör þeirra, sem komnir
eru á lífeyrisaldur, hafa því
ekki versnað, heldur batnað.
islenzk iðn
í Þyzkalandi.
Viðtal við Hjalta Geir
Kristjánsson.
í vikunni sem leið var 13.
þýzka handiðnaðarsýningin
haldin í Miinchen, og voru ís-
lendingar meðal þeirra þjóða,
sem þátt tóku í sýningunni.
Erhard fjármálaráðherra
Vestur-Þýzkalands setti sýn-
inguna við hátíðlegt tækifæri
morguninn 4. þ. m. Flutti hann
þar klukkustundar, blaðalausa
ræðu af skörungsskap miklum.
Að þessu sinni taka 2473 aðilar
frá 36 löndum þátt í sýning-
unni, en megináherzla er lögð
á list-handiðnað. 8 lönd sýna
nú þar varning sinn, sem ekki
hafa áður gert það. í ávarpi
sínu minntist ráðheramn mest
á efnahagsþróun Vestur-Þýzka-
lands, og gat hann þess, að
hækkun gengis marksins hafi
aðeins getið af sér jákvæðar
afleiðingar. Verð innfluttra
vara hefir lækkað frá 3.3%—
7.%, og þrátt fyrir hækkun
verðs þýzks varnings á heims-
markaðnum, hefir það ekki
haft neinn samdrátt í för með
sér í framleiðslunni, og mark-
aðshorfur eru sem fyrr mjög
miklar. En aftur á móti hefir
þetta verkað róandi á fram-
leiðsluspennuna innanlands, en
haft ofurlitla óánægju í för
með sér, en það telur ráðherr-
ann góðs viti, því þá fer að
marka fyrir nýrri „pólitík" í
efnahags- og félagsmálum.
Sýningarsvæðið er geysistórt
og víðfeðmt. Allt, svæðið er um
50 þús. ferm. og eru það 23
sýningarhallir og salir. í einni
af þessum höllum er deild ís-
lands niður komin. Er hún
fremur fábrotin, en aðeins fal-
legir og nýtízulegir munir eru
þar til sýnis. Stingur deildin
mjög í stúf við þær deildir, sem
umhverfis eru, en þær eru mjög
fornfálegar og minna mann á
fornsölur eða bazara. Frétta-
maður hitti þar fyrir Hjalta G.
Framh. á 11. síðu.
Hér sést Hjalti
Geir Kristjáns-
son, húsgagna-
arkitekt, ásamt
Suraja Haimdi
frá Pakistan, og
eru þau að skoða
leirmuni frá Glit
h.f.
sýningunni
Munchen.
sem voru a