Vísir - 24.06.1961, Blaðsíða 6

L
t -n lr :1—m 'É—ITOTIIJ.^MKyáiaaaKiÆa^'WiaWftWWWWglWttrfWWI^IMI
gt3i9fiBB5SSiSifcwi-i!ifr'i« »■ -
vrsfR

Laugarðagíir Z4. J0nl 1961

KVIKMYNDASTJARNAN
BETTE DAVIS
hét Arthur Famsworth, og
var mjög töfrandi.
1 tvö ár vorum við ham-
ingjusömustu hjón í heimi.
Arthur var miklu eldri en ég.
Hann var indæll og mjög góð-
ur við mig. Ég áleit að ást
okkar éntist alla ævi. En ná-
kvæmlega tveimur árum eft-
ir giftinguna missti ég Art-
hur. Hann dó.
Ég álít að það hafi verið
Hún heldur velli, og er á
hátindi frægðar sinnar þótt
komin sé yfir fimmtugt. Hún
hefur sagt, að hún héldi á-
fram að leika í kvikmyndum,
þó að henni þyrfti að aka í
hjólastóli til vinnunnar.
Bette Davis er svo ungleg
að erfitt er að hugsa sér hana
sem móður. Þó lék hún móð-
urhlutverk prýðilega í Sekt-
arlambið. Sú kvikmynd var
leikin í Englandi. Alec Guin-
nes lék son Bette Davis í
myndinni.
Ég hitti Bette Davis,
„drottninguna af Hollywood",
í júní síðastliðið ár. Ég spurði
hana hvort hún hefði ekki í
hyggju að fara að draga sig
í hlé — hætta að leika.
Kvikmyndastjaman rak
upp hlátur mikinn.
,,Draga mig í hlé? Gerið
mig ekki ruglaða af hlátri.
Yður er óhætt að skrifa það
og láta prenta að ég hætti
aldrei að leika. Ég mundi ekki
hætta að leika í kvikmyndum
þótt aka þyrfti mér í hjóla-
stóli til kvikmyndaversins.
Nei, ég dreg mig aldrei í hlé“.
Þótt Bette Davis léki ekki
í neinni kvikmynd frá 1959—
58 m áhún ekki heyra það
nefnt að hún hafi nokkru
sinni hætt að leika og nú sé
um endurkomu hennar að
ræða.
,,Já, ég lék ekki í þrjú ár,
vegna þess að ég meiddi mig
í bakinu. Ég dró mig ekki í
hlé. Ég fyrirlít orðið endur-
koma eða afturkoma. Ég
elska starf mitt. Ég álít að
leiklistin forði mér frá elli-
mörkum. Þeir, sem leika hafa
ekki tíma til þess að verða
gamlir. Þeir eru svo önnum
kafnir og hugfangnir".
Starfsfélagi minn sagði
mér, áður en ég hugðist hitta
Bette Davis, að hún væri þög-
ul sem gröfin, og neitaði að
segja nokkurt orð um kvik-
myndastörf sín og einkalíf.
„Hún er hörð eins og tinna,
og þú færð hana ekki til að
segja þér eitt orð viðvíkjandi
sjálfri sér“, mælti starfsfé-
lagi minn.
En þetta álit á Bette Davis
var rangt. Hún hefur verið
ein af föstum stjömum á
kvikmyndaheiminum í meira
en fjórðung aldar. Engin
stjama hefur ljómað skærar
en hún.
Aðdáendur Bette Davis
hafa haldið tryggð við hana.
Ég var forvitin gagnvart því,
að fá vitneskju um, hvers
vegna hún gæti haldið æsku-
fegurð og af hverju kvik-
myndasigrar hennar stöfuðu.
„Það er ekkert leyndar-
dómsfullt við mig“, sagði
Bette Davis við mig, er við
gengum um garðinn, er var
umhverfis húsið, er hún leigði
í á meðan hún var í Englandi,
að þessu sinni. Húsið var
gamaldags. Það er í Berks-
hire. Hún hafði Barböru
dóttur sína, sem er þrettán
ár, hjá sér.
„Fólk álítur mig kaldlynda
og tilfinningalausa. En þetta
er misskilningur. Kvöld nokk-
urt fyrir tveim árum, er
maðurinn minn, Gary Merr-
ill, kom heim, kom hann að
mér grátandi. Þetta kvöld
þurfti ég að gráta. Ég álít að
konum sé það heilsubót að
gráta rækilega við og við. Á
eftir grátinum verður fólk
rólegra og hressara.
En ég græt aldrei til þess
að fá eitthvað. Ég kaupi eða
fæ það, sem mig langar til að
eiga. Foreldrar mínir voru
strangir, og gerðu engan
mun á okkur bömunum. En
við fengum ekki leyfi til þess
að láta tilfinningar í ljós með
því að gráta.
Það fylgja því vandræði
eða erfiðleikar að ná miklum
frama og frægð. Því meiri
frægð, sem kona nær, þess
erfiðara er fyrir hana að full-
vissa fólk um, að hún sé
venjuleg kona.
Það virðist, sem það séu
óskrifuð lög að álíta að
kona, sem nær frægð geti
ekki haldið kvenlegum til-
finningum sínum óskemmd-
um“.
Bette Davis álítur að kvik-
myndastjama geti ekki orð-
ið fræg einungis vegna feg-
urðar og glæsileika.
„Ég er kona, og hvorki fríð
né glæsileg. Hefði ég verið
það, væri ég komin úr dans-
inum fyrir löngu.
Gallinn á mér er sá, og hef-
ur verið, að ég hugsa eins og
karlmaður. Ef til vill er það
i því að kenna, að karlmenn
hafa ekki haft mjög mikið
dálæti á mér. En ég hef þó
meiri ánægju af því, að vera
samvistum við karla en kon-
ur“.
Hún sagði mér að fjórða
hjónaband sitt væri hið ham-
ingjusamasta. Hún kvaðst
láta sér í léttu rúmi liggja,
þótt sumt fólk segði að hjóna-
band hennar og Gary Merril
væri ekki gott.
„Gary og ég emm fullkom-
lega hamingjusöm“, mælti
Betty Davis. „En það er ætíð
talað um það, ef tvær leik-
stjörnur era hjón, að hjóna-
bandið sé misheppnað.
Það var ekkert hneykslan-
legt við hin fyrri þrjú hjóna-
bönd mín. Ég veit að „Confi-
dential" rótaði í þeim öllum,
en fann aldrei neitt athúga-
vert eða hneykslanlegt.
Ég hef verið gift fjórum
sinnum. Og ætti ég að lifa
lífinu aftur mundi ég ekki
óska eftir augnabliksbreyt-
ingu á því frá því sem það
hefur verið.
Fyrst giftist ég Harmon
O. Nelson, hljómsveitar-
stjóra. Við vorum saman í
skóla og mjög ung, er við
giftumst. Ég tilbað hann.
Eins og allar ungar stúlkur
álíta áleit ég að fyrsta ástin
og fyrsta hjónabandið mundu
vera alla ævi.
En það leið ekki á löngu
þar til það kom á daginn, hve
frægð ér hættuleg fyrir
hjónabandið. Ég fékk mikla
frægð.
Ég varð innan skamms
þekktari eða frægari en Har-
mon. Tekjur mínar voru
meiri en hans. Það er ekki
heppilegt viðvíkjandi hjóna-
bandinu. Ég innvann 4—5
sinnum meira en Harmon.
Hann missti kjarkinn. Við
fórum að munnhöggvast.
Hann vildi að ég hætti að
leika, er ég var að nálgast
tindinn. Ég neitaði að hætta.
Ég hafði unnið' af öllum
kröftum og vildi hafa eitt-
hvað fyrir minn snúð. Þetta
varð til þess að við skildum.
En það var ekkert hneyksl-
anlegt við þann skilnað.
Annar eiginmaður minn
taugaáfallinu að kenna, er ég
fékk við missi eiginmannsins
míns, að ég varð ógætin.
Þá hitti ég listamanninn
William Sherry og ímyndaði
mér að ég væri ástfangin í
Ííonum. Ég giftist Sherry.
Lístaménn eru skaphéitir1
og ég hefði ekki átt að gift-
ast William Sherry.
Það er mesta axarskaft,
sem ég hef gert um ævina.
Ég var þrjátíu og níu ára
er ég átti Barböru, og hjóna-
band okkar, min og Sherry,
var slitið. Mér leið afar illa.
En ekki má gefast upp þótt
gefi á bátinn.
Foreldrar mínir höfðu
kennt mér það, að leyna til-
finningum mínum eða hugar-
ástandi, og aldrei gráta svo
aðrir sæju.
Nokkra síðar hitti ég Gary
Merrill, sem er leikari. Ég
hugsaði málið vel ,áður en ég
giftist honum, vegna þess að
ég áleit að hjón sem bæði
væra leikarar, yrðu ekki ham-
ingjusöm.
En ég var ástfangin, og
við giftumst. Gary og ég
skildum að það var ekki
heppilegt fyrir bam að vera
eitt á heimili. Við tókum þess
vegna tvö fósturböm, Micha-
el og Margot. Þau voru ná-
kvæmlega fimm sólarhringa
gömul.
En er Margot var næstum
tveggja ára varð okkur ljóst,
að andlegum þroska hennar
var ábótavant. Það átti rót
sína að rekja til heilabilunar,
er stóð í sambandi við fæð-
ingu hennar.
Menn sögðu að heppilegra
væri að hafa hana í hæli fyr-
ir vangefin böm. Þar myndi
henni líða betur.
Við Gary urðum ásátt um
að fara eftir þessum ráðum.
Nú er Margot í þvílíku hæli.
Ég fer oft í heimsókn til
hennar, og vænti þess að hún
fái sæmilegan bata er tímar
líða.
Lét myrða eiginkonuna.
Lokið er í Rómaborg rétt-
arhöldum, sem vakið hafa
meiri athygli á ítalíu um
langt árabil, og var maður
dæmdur fyrir að hafa myrt
konu að beiðni eiginmanns
hennar.
Málavextir vora þeir, að
48 ára kona, frú Fenaroli,
fannst kyrkt í íbúð sinni og
manns síns í Róm í septem-
ber 1958. Við rannsókn máls-
ins beindist athyglin fljótlega
að eiginmanninum, Giovanni
Fenaroli, sem gat þó sannað,
að hann hefði verið í Milano,
þegar kona hans var myrt í
Róm. Frekari rannsókn máls-
ins leiddi til handtöku manns
að nafni Ghiani, 30 ára gam-
als rafvirkja, og smám sam-
an varð Ijóst, að Fenaroli
hafði leigt hann til.að fremja
morðið. ^
Ghiani fór frá Milano til
Rómaborgar samkvæmt mjög
strangri og nákvæmri áætlun,
og notaði flugvél, hraðlest og
sportbíl til að komast til
Rómar, fremja morðið og
snúa aftur til Milano á einni
nóttu. Var Fenaroli í fjár-
kröggum og vátryggði konu
sína fyrir næstum 10 millj.
króna.
Ghiani var dæmdur í ævi-
langt fangelsi fyrir að hafa
framið morðið, en Fenaroli
situr nú í fangelsi, því að mál
hans verður tekið fyrir sér-
staklega síðar.
Færri draga
ýsur þar.
í nóvember-mánuði síðastl.,
efndi hagstofa Noregs til
manntals í fiskiðnaði landsins.
Niðurstaðan varð sú, að
fiskimenn i landinu reyndust
vera 61.000 talsins, og hafði
þeim fækkað um 29% síðan
svipað manntal fór fram síð-
ast en það var árið 1948. Þá
voru fiskimenn taldir 85.000.
Þeir era dreifðir mjög jafnt
með ströndum fram.