Vísir - 03.01.1962, Blaðsíða 6

6
V t S I R
Miðvikudagur 3. janúar 1962
é
UTGEFANDI: BLAOAUTGAFAN VI5IR
Rltstjóran Hersteinn Pálsson, Gunnar G Schram.
Aðstoðarrltstjóri: Axel Thorsteinsson Fróttastjór
an Sverrir Þórðarson, Þorsteinn ó Thorarensen
Ritstjórnarskrifstotur: Laugavegi 27 Auglýsingar
og afgreiðsla: Ingólfsstrœti 3. Áskriftargjald er
krónur 45,00 a mánuði - f lausasölu <rónur
3,00 eintakið Sími 1 1660 (5 llnur). - Félags
prentsmiðjon h.f Steindórsprent h.f. Eddo h.f
Þorskveiðar — síldveiðar.
Um aldir hefir vetrarvertíðin við Suðvesturland
einkennzt af þorskgöngum og veiðum. Aflinn hefir svo
að segja allur verið þorskur eða skyldur fiskur, og til
skamms tíma kom engum manni til hugar, að unnt-
mundi vera að halda skipum úti til annarra veiða. Nú
virðist sá tími genginn í garð, þegar veiðar af öðru tagi
eru ekki aðeins hugsanlegar, heldur og orðinn raun-
veruleiki — raunveruleiki, sem getur fært einstakling-
um og þjóðarbúi verulegan arð á komandi tímum.
Vitað er, að mörgum stórum bátum verður ekki
haldið út á þorskveiðar að þessu sinni. Þeim verður
ekki lagt, heldur munu þeir verða við síldveiðar hér
við suðvesturströndina. Sumir þessarra báta voru
einnig á síldveiðum allan veturinn í fyrra, svo sem
kunnugt er, og hafa þeir þá stundað þessar veiðar
einvörðungu í meira en ár samfleytt.
Gera má ráð fyrir, að ef vel gengur í vetur á síld-
veiðum, muni enn fleiri kappkosta að stunda þessar
veiðar í framtíðinni og getur slíkt verið til góðs, en
samt megum við ekki gleyma því, hvert verðmæti er
fólgið í þorskinum, þótt ekki komi ems margir á land
í hverri för og síldirnar, þegar vel tekst til. Eins og
nýtingu síldarinnar er nú háttað, megum við ekki
leggja of mikla áherzlu á hana, svo að þorskveiðar
verði vanræktar, því að svo mikill er munurinn á því
verðmæti, sem skapað er úr þessum fisktegundum.
Nýs iðnaðar er þörf.
Vetrarsíldveiðarnar skapa algerlega ný viðhorf í
útgerðarmálum okkar, en eins og ástatt er, getum við
ekki hagnýtt aflann sem skyldi. Síldin er söltuð
að nokkru leyti, sumt er fryst, en mjög mikið fer í
bræðslu, og fæst minnst verð fyrir þann hluta aflans.
Um niðursuðu er vart að ræða, eins og ástatt er, eða
niðurlagningu í dósir, en væntanlega verður skjót
breyting í því efni, þar sem nú mun mega teljast víst,
að nægan síldarafla sé að fá á þessum slóðum mikinn
hluta ársins, ef ekki allan ársins hring.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, hversu miklar
tekjur Norðmenn hafa af niðursuðu af ýmsu tagi og
skyldum iðnaði. Sama máli gegnir raunar um fleiri
þjóðir. Slíkur iðnaður byggist að verulegu leyti á síld-
veiðum, og ættu Islendingar því að hafa góða aðstöðu
að þessu leyti.
Vísir hefir oft ritað um þetta atriði á undanförnum
árum og bent á það, að okkur vantar slíkan iðnað í
sambandi við síldveiðarnar. Væntanlega verður bráð-
lega hægt að ræða um slíkan iðnað sem veruleika en
ekki einungis óskadraum, en um fram allt verða menn
að hafá eitt atriði í huga í sambandi við þetta. Vöru-
vöndun verður að vera æðsta boðorðið.
Mynd þessi var tekin eftir að lögregluforinginn hafði játað glæpinn. Hann hefur fallíð
saman og grætur sem barn.
Hneykslismál í
dönsku fangelsi.
Hörmulegt mál kom upp
í Danmörku um jólin. Yfir-
lögregluþjónninn ■' einu
stærsta vinnufangelsi Dan-
merkur við Glostrup viður-
kenndi að hann hefði myrt
einn fangann á eitri.
Tilefni þessa vpðaverks
var að fangi þessi hafði náð
lögregluþjóninum andlega á
sitt vald og notaði þau á-
hrif til að kvelja lögreglu-
þjóninn og neyða hann til
að útvega sér peninga og
veita sér mikið frjálsræði í
fangelsinu.
Blandaði eitri í drykkinn.
Fanginn hafði 'm. a. oft
neytt lögregluþjóninn til að
gefa sér áfengi. Svo var
einnig í síðasta skipti sem
þeir hittust, að lögi'eglu-
þjónninn gaf fanganum dá-
lítinn konjaks-sjúss, en not-
aði um leið tækifærið og
setti blandað-skordýraeitur
í drykkinn, og drakk fang-
inn þetta.
í klær fangans.
Lögregluþjónninn gerði
ekkert til að fela flöskuna
undan skordýraeitrinu og
fannst hún hjá honum.
Hann neitaði þó fyrst í stað
að vera valdur að dauða
fangans. Síðar gafst hann þó
ræða, heldur
skothríð áður
Jólamynd
Mýja Bíós í ár
2r Ástaskot á
ikemmtiferð
(Holiday for
f.overs). Ekki
;r nóg með
ið um eitt
íkot sé að
er þetta orðin
en yfir lýkur.
Svo flókið og fullt af alls kyns
misskilningi er handritið. að
Verdi myndi áreiðanlega ekki
standast að semja við það
óperu ef hann væri enn á lífi.
Fjallar það um sálfræðing frá
Boston, sem leyfir dóttur sinni
að fara til Suður-Ameríku í
orlof. Hún verður ástfangin af
Brazilíu allri og sér í lagi ein-
um íbúanna, ungum og sér-
vitrum listamanni. Foreldrar
hennar og systir elta hana þá
suður til að forða meiri háttar
ósköpum. Frægur arkitekt og
náungi úr flu.ghernum flækjast
inn i málið og þeytist síðan
hópurinn um nokkur lönd og
lendir alls staðar í vandræðum.
T.engra treysti ég mér ekki til
að rekja þráðinn og halda söns-
um um leið. Nægja verður að
geta þess að myndin endar vel,
| sem væntanlega kemur öllum
á óvart. Til allrar lukku eru
til aðrar heimildir en mynd
þessi um íbúa Vesturheims. Ef
j svo væri ekki, hlyti maður að
! álykta að heil heimsálfa væri
upp og viðurkenndi brot
sitt. Hann sagðist hafa verið
kominn í klærnar á fangan-
um eftir að hann hefði gef-
ið honum áfengi í fyrsta
skipti nokkrum mánuðum
áður.
Mál þetta hefur vakið
mikið hneyksli í Danmörku,
einkum þær lýsingar, sem
sýna, að oft er alltof náið
samband milli fanga og
fangavarða í fangelsum og
margskyns agabrot þróast í
skjóli þeirra kynna svo sem
áfengisneyzla. Þá hefur það
og vakið hneyksli að marg-
ar upplýsingar í þessu máli
benda til þess að fangelsin
séu gróðrastía kynvillu.
byggð fávitum og fíflum einum.
í fyrirbæri þessu leikur mik-
ill fjöldi manna. Hjónin leika
: þau Clifton Webb og Jane Wy-
man. Dætur þeirra Jill St. John
og Carol Lynley, arkitektinn
Paul Henreid, og elskhugarnir
eru Cary Crosby og Nico Min-
ardos. Crosby þessi er þarna í
i flughernum og leikur grunur á
að hann muni bráðlega fá bar-
dagaþreytu, þar sem hann
hefur ekki sézt í mynd öðru
vísi en í einkennisbúningi.
Margt hefur þetta fólk til síns
ágætis. en fær ekki við neitt
ráðið. Erfitt er að þreyta skeið
er enginn er skeiðvöllurinn og
engu auðveldara er að fram-
leiða kvikmynd, þegar ekkert
vit er til í efninu. Með öðrum
orðum er rétt fyrir fólk að at-
! huga vel hvort það getur ekki
í gert eitthvað skemmtilegra við
kvöldið en að sjá þessa mynd,
; — svo sem að skúra gólfin eða
i hlusta á útvarpið. Ó. S.