Vísir - 13.01.1962, Side 7

Laugardagur 13. janúar 1962
VISIB
7
Kvennasíða
Af hverju erum við
á háum hælum?
Af hverju göngum við
konur á háum hælum?
Þeir eyðileggja fætur okk-
ar.
Þeir valda okkur höfuð-
verk.
Þeir þreyta okkur og
seinka okkur ef við þurfum
að flýta okkur.
Þeir bora göt á gólfteppin
og stinga holur á gólfdúkana.
Þess eru dæmi að beztu vin-
Loksins getum við farið að
anda léttara.
★
En hvernig stendur á því,
að við látum kvelja okkur
svona árum saman? Þessu
hefur enskur sálfræðingur
nýlega svarað í riti, sem
hann hefur gefið út. Hann
segir um þetta:
— Þetta stafar allt af því,
Háu hælarnir eru fallegir.
konur hafi orðið óvinir, þeg-
ar önnur var í heimsókn hjá
hinni og boraði t. d. gat mcð
hælnum á eldhúsgólfið.
En hvers vegna i ósköp-
unum höldum við áfram að
ganga á háum hælum?
Það hefur verið sagt að
þrýstingurinn frá háu hæl-
unum sé meiri en frá 10
tonna bíl. Bæjaryfirvöldin
kvarta yfir því að gangstétt-
arhellurnar eyðileggist á
fáum árum. Gólfin í bíóun-
um og samkomuhúsin eru
svo skemmd, að það er ekki
sjón að sjá þau.
Mjóhælatízkan hefur nú
verið ríkjandi í fimm ár og
það versta af öllu er að okk-
ur konunum hefur öllum
saman liðið ver, við höfum
fengið fleiri líkþorn en
nokkru sinni áður á tærnar.
Þetta hefur verið hreinasta
kvöl. Nú loksins eru að ber-
ast um það fréttir utan úr
hinum stóra tízkuheimi, að
hælarnir séu farnir að lækka.
að konan hefur minnimátt-
arkennd gagnvart mannin-
um. Við látum teygja okkur
til að ganga á háum hælum
af því að við erum hræddar
og okkur finnst þetta auka
sjálfstraust okkar.
★
Margar konur eru í dag
hræddar við að koma fram
eins og þær eru, vera raun-
i ■“-WW.--
‘VOUK NIECE ANÞ
I HAVE BEEN
tOOKlNð FOK.
you"TAKZAN
5AI7 SENTLV
"5UT NOW WE
AKE ALL
f'eisoNEes/
verulegar konur, af því að
þær óttast þá að þær eignist
ekki mann sem geðjast að
þeim.
Þetta kemur strax fram í
skólunum. Stúlkurnar eru
alltaf að hugsa um útlit sitt.
Hinn enski sálfræðingur
skorar á kennara að hvetja
stúlkurnar til að vera ekki
alltaf að hugsa um hjóna-
bandsmöguleika. Karlmenn-
irnir eru í rauninni ekki svo
merkilegir eða sterkir, að við
eigum alltaf að vera að snú-
ast í kringum þá.
Og þetta er alveg satt.
Stúlkurnar og konurnar
hefðu miklu betri aðstöðu í
lífinu ef þær hugsuðu minna
um hvernig þær eigi að ná
sér í mann og meira um sinn
eigin persónuleika og and-
legan þroska. Og það er al-
veg víst, að þó þær hugsuðu
meira um að fá sér almenna
menntun og öðlist andleg-
an þroska, þá yrðu þær ekki
karlmannslausar fyrir það.
Þvert á móti er það reynsla
þeirra kvenna, sem reynt
hafa þetta, að þá eru ennþá
meiri líkur til að gáfaður
góður maður bíti á öngulinn.
En háu hælarnar, þeir eru
undarlegt fyrirbrigði. Máske
eiga þeir að sýna háa stöðu
konunnar í lífinu eða æsku
hennar, að hún sé kona sem
þarf ekki að vinna. Kannske
gegna þeir sama hlutverki
og krómuggarnir mörgu á
amerískum bílum.
Einhvern veginn í
manninum sjálfum
— Þegar ég kom þarna 1938 var allt stjórnar-
ráðið í þessu eina hósi, nema Friðgeir Björnsson
var með jarðeignadeildina í Alþýðuhúsinu. Það er
nú dálítið fyrir fólk að hugsa um.
Þetta sagði Magnús
Stefánsson, sem um síðustu
áramót lét af dyravörzlunni
í stjórnarráðshúsinu við
Lækjargötu, eftir nær 24
.gr,a; starfsferil. Við báðum
hann að rifja upp eitthvað
minnisstætt: Það, eru nátt-
úrulega mennirnir, sem
maður hefur umgengist
mest. Flestir af okkar framá-
mönnum í stjórnmálum eru
búnir að vera þarna ráð-
herrar — og mér finnst ekki
hægt að taka einn fram yfir
annan, þótt þeir séu ólíkir
menn að mörgu leyti. . . . en
við skulum halda áfram við
það sem við vorum með.
.... Þegar ég kom þarna
var ekkert utanríkisráðu-
neyti, aðeins það sem kallað
var utanríkismáladeild. Þar
réði Stefán Þorvarðarson.
Hann var í litlu herbergi
upp á lofti, sem var kallað
Brauðmálaráðuneytið . . Af
hverju . . . Það hafði með
innkaup fyrir varðskipin að
gera .... Ef það komu
fleiri en tveir í heimsókn til
Stefáns, þá varð hann að
setjast upp á borð . . . Eitt-
hvað var nú álíka þröngt í
dómsmálaráðuneytinu. Þar
réði Gústav Jónasson. Það
var í tveimur herbergjum
niðri. Á almennu skrifstof-
unni unnu fjórir og fimm í
heldur litlu herbergi. Og
það þótti mörgum hálferfitt
að bera upp mál sín undir
svo marga votta, sérstaklega
ef þarna var um hjónaskiln-
aði að ræða.
Mýrasýsla. -
Frh. af 16. s.
Borgarness, þar sem fram fór
kosning á fulltrúum félagsins í
fulltrúaráð sýslunnar. Enn-
fremur var haldinn aðalfundur
Félags ungra Sjálfstæðismanna
í Mýrasýslu. Þar flutti Eyvind-
ur Ásmundsson, fráfarandi for-
maður, skýrslu stjórnarinnar
og voi'u síðan eftirtaldir menn
kjörnir í stjórn: Helgí Ormsson,
formaður, Bergsveinn Símon-
arson, Unnsteinn Þorsteinsson;
Björn Arason og Kristófer Þor-
geirsson. Endurskoðendur voru
kjörnir Guðrún Ásgeirsdóttir
og Ólafur Gunnarsson. Fundur-
inn kaus fulltrúa félagsins í
fulltrúaráð sýslunnar.
— Hvers vegna fórstu í
starfið?
— Það er nú saga, sem
ekki er blaðamatur. En það
var eins og hvert annað
slys .... Ætlaðirðu þá aldrei
að hætta? . . . Eg var oft
kominn að því að hætta, en
það er einhvern veginn í
manninum sjálfum,, að þeg-
ar hann er farinn að vinna
eitthvert starf, þá kemst
það upp í vana. Það er víst
sama hvað lélegt starfið er,
að menn sjá raunverulega
alltaf eftir því.
— Ertu þá seztur í helg-
an stein?
— Nei, ég ætla að fá eitt-
hvað að gera. En það er nú
svona með menn, sem eru
orðnir sjötugir, að það er
erfitt fyrir þá að fá vinnu.
Annars veit ég það ekki, ég
hef ekki reynt ennþá. Eg er
við fulla heilsu og það er
erfitt að vera aðgerðarlaus.
Söngvari. —
Framh. af 16. síðu.
söngvari á Guðmund. Varð
hann hrifinn af rödd hans og
raddmeðferð og kom því til veg-
ar að Árósaóperan réð Guð-
mund til að syngja hlutverk
Alfredo í La Traviata, sem
verður færð þar upp í byrjun
næsta mánaðar.
„Frænka þín og ég höfum
leitað yðar,“ sagði Tarzan
„en nú erum við öll fangar.‘‘
„Er Tisha im-r. „rapaoi „e.a eitthvað — og i»að su-w,
Slewart. ,Þá verðum við að i kvöhl. Annars verður henni
iurjius/, jCt.t _íH iSL.t
keisara!jónsins.“