Vísir - 17.03.1962, Blaðsíða 8

8
Útgéfandi: Blaðaútgáfan VlSIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjórar: Sverrir Þórðarson, Þorsteinn G. Thprarensen.
Ritstjórnarskrifstofur: Laugavegi 178.
Auglýsingai og afgreiðsla: Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 45 krónur á mánuði
I lausasölu 3 kr. eint. - Sími 11660 (5 lfnur).
Prentsmiðja Vísis. - Steindórsprent h.f. • Edda h.f.
Vafasamir falsmenn
bænda
I
Framsóknarmenn hafa brugðizt við frum-
varpi ríkisstjórnarinnar um viðreisn bún-
aðarsjóðanna á þann hátt, sem við var að
búast. Þeir hafa snúizt öndverðir gegn mál-
inu, af því að það er ríkisstjórnin sem ber
það fram og ætlar að lagfæra axarsköft
vinstri stjórnarinnar.
Til þes er ætlazt, að bændur leggi sjálfir
fram nokkurt fé í þessu skyni. Það vilja
framsóknarmenn með engu móti, og Skúli
Guðmundsson hefir komizt svo að orði, að
ætlunin væri að leggja „launaskatt á bænd-
ur“ með þessu. Þess er ekki getið, að Skúli
þessi hafi kvartað yfir launaskatti á bænd-
ur, þegar ákveðið var gjald til bændahallar-
innar.
Þótt framsóknarmenn, sem á þingi sitja,
telji sig geta talað fyrir bændur, er þó mjög
hæpið, svo að ekki sé rneira sagt, að bænd-
ur taki undir með þessum „foringjum“.
Bændur eru yfirleitt ekki þannig gerðir, að
þeir vilji þiggja allt af öðrum. Þeir vilja
vinna fyrir sér og vera frekar veitandi en
þiggjandi.
Framsóknarmenn reyna hinsvegar að ala
upp í þeim kotungshugsunarháttinn. Það
er ótrúlegt, að nokkrir menn skuli taka sér
slíkt fyrir hendur, þegar farið er að síga
á seinni hluta 20. aldar, en oft verður hið
I 7
ótrúlega satt, þegar Framsókn er annars
vegar.
Siðgæði Framsóknar
»í Degi á Akureyri hefir eftirfarandi birst
undir fyrirsögninni Málshöfðun:
„Málsrannsókn á starfsemi Olíufélagsins
var látin fara fram fyrir síðustu ltosning-
ar. Nú eru bæjarstjórnarkosningar fram-
undan og höfðað mál af sakadómara (svo!)
ríkisins í framhaldi fyrri rannsókna. Lík-
legt er talið, að „oIíumálið“ verði enn látið
niður falla eftir bæjarstjórnarkosningar í
vor, og notað í alþingiskosningum á næsta
ári!“
Á þessum þrem setningum má kynnast
siðgæði Framsóknar til fulls, því að væri
þvílíkt mál í höndum Framsóknarmanna
mundi það einmitt notað í pólitískum til-
gangi.
VÍSIR
Laugardagurinn 17. marz 1962.
Þegar við komum aftur til baka úr Labrador ferðinni urðum við þess vísari að Anna Stína
hafði fundið miklar húsarústir, þar á meðal norrænt langhús. Hér sést yfir hluta af hinum
uppgröfnu rústum.
I KJOLFAR LEIFS HEPPNA
IJalten siglir ú^.íM^gn]jjton-
A fjörð. Við snúum aftur frá
Bay sömu leið og við komum,
nema Anna Stína tekur sér
flugfar suður til Nýfundna-
lands til* þess að hún fái tíma
til rannsóknanna.
Við höfum flýtt för á leiðinni
norður eftir til þess að tefja
önnu Stínu sem minnst. Nú í
bakaleiðinni höfum við betri
tíma til að stíga í land og leita.
Nú munum við einnig sigla með
fram landinu úr sömu átt og
Vínlandsfararnir komu. Nú sigl
um við raunveruíega í kjölfar
þeirra.
Ég er sérstaklega að huga að
leið Þorfinns karlsefnis. Eins og
ég hef áður bent á, er hugsan-
legt að hann hafi búið um sig
á öðrum stað en Leifur Eiríks-
son. 1 hinum mikla leiðangri
Þorfinns voru þrjú skip og á
þeim hafa verið 160 manns,
bæði karlar og konur með bú-
slóð og bústofni. Fólk þetta
sigldi frá Grænlandi beinlínis
1 þeim tilgangi að nema- land
í Ameríku. f sögunni er sagt
frá suðursiglingu þeirra eftir
að þau höfðu siglt fram hjá
Furðuströndum:
„Þeir sigldu inn á fjörð einn.
Þar lá ein ey fyrir útan. Þar
um váru straumar miklir, því
kölluðu þeir hana Straumey.
Svá var mörg æðr í eynni, at
varla mátti ganga fyrir eggjum.
Þeir kölluðu þar Straumfjörð.
Þeir báru þar fram af skipum
sínum ok bjuggusk þar um.
Þeir höfðu með sér alls konar
fénað. Þar var fagrt landslag,
þeir gáðu einskis, útan at
kanna landit. Þeir váru þar um
vetrinn, ok var ekki fyrir unn-
it um sumarit. Tókusk af veið-
arnar, ok gerðisk illt til mat-
ar.“
Tl/Targt í þessari lýsingu bendir
A til þess að staðurinn sé all
norðarlega. Sé það rétt sem ég
hef haldið fram áð Furðu-
strendur séu hin einkennilega
sandfjara skammt frá mynni
Hamilton-fjarðar, þá höfum við
þar nokkuð að miða við. Stað-
urinn ætti þá að minnsta kosti
að vera fyrir sunnan sandana.
En síðan er aðeins talað um
að fólkið hafi átt vetursetu við
Straumfjörð, en ekkert gefið
upp hvað löng siglingin þang-
að var.
Lýsingin gæti bent til þess
að Þorfinnur karlsefni hefði
reist bú sitt í einhverjum firði
á Labrador. Því ætlum við nú
að skyggnast nokkru betur um
í, þessum fjörðum. Jafnvel þótt
sú rannsókn yrði neikvæð, gæti
það haft sina þýðingu. En við
skulum einnig hafa það í huga,
að húsin hljóta að hafa verið
stór, því að þar höfðu 150
manns vetursetu. Auk híbýla
fólksins þurfti fjós og fjárhús.
Og hluti leiðangursmanna
dvaldist þrjú ár í Ameríku.
Enda þótt við höfum komizt
að þeirri niðurstöðu, að bústað-
urinn hljóti að hafa verið fyrir
sunnan Hamilton-fjörð og
Furðustrendur, viljum við ekki
rígbinda okkur við _ neina
ákveðna skoðun, heldur fram-
kvæmum við nánari leit á
ströndum Hamilton-fjarðar.
Tjað er margt nýstárlegt og
skemmtilegt að sjá með-
fram Hamilton-firði. Við sigl-
um í gæsagangi frá einum stað
til annars fram og aftur yfir
fjörðinn. Við finnum Eskimóa-
rústir, sem minna á tímann,
þegar þessi kynflokkur var alls
ráðandi við fjörðinn. Það voru
ekki aðeins hvítu mennirnir,
sem hröktu Eskimóana burt,
heldur engu síður erfðafénd-
urnir Indíánarnir. Enn kunna
þeir að segja margar þjóðsagn-
ir um þá viðureign. Eskimói,
sem ég hitti þarna á einum
staðnum segir mér sögu af því
hvernig hópur Indiána læddist
að Eskimóabúðum og stráfelldi
þá sem þar voru.
Tjegar við erum að komast út
i fjarðarmynni heyrum við
skothljóð frá stað einum sem
kallast Pikes Run. Við förum
á léttibátnum í land. Þarna er
lítil, kyrrlát vik og veiðimanna-
kofi við ströndina. Eskimóa-
kynbléndingur stendur þarna
með nýskotinn sel og hópur
barna safnast í kringum hann,
er hann byrjar að flá hann. Hér
lifir þessi fjölskylda frjálsu,
glöðu lífi. Þessi karl gefur mér
margs konar upplýsingar um
Hamilton-fjörð, líf fólksins og
landkosti. Allt bendir í sömu
átt, að það sé ólíklegt að Vin-
réttir