Vísir - 28.12.1962, Blaðsíða 3

VlSIR . Föstudagur 28. desember 1962,
3
Myndin fyrir neðan er tekin í fiskvinnslustöð Júpíters og Marz, þar sem ungar skólastúlkur notuðu jólafríið til að salta síld og vinna sér inn
nokkrar krónur.
Nokkrar myndir úr síldinni í Reykjavíkurhöfn. Efst til vinstri er
Hreinn Bjarnason, hinn ungi skipstjóri á Helga Flóventssyni, þar
sem hann liggur í koju sinni og veitir ekki af hvíldinni. Þá kemur
mynd af Ólafi Ófeigssyni, þar sem hann er að skoða síldina og
segir: — Þetta er góð vara. Loks er mynd af löndun úr Helga
Flóventssyni.
okkur um og sýndi okkur síld-
arvinnsluna. Frystihúsið hefur
samninga við 20 síldarbáta.
Það var nóg að gera og vant-
aði mannafla sagði Ólafur. Það
er erfitt að fá fólk, sagði hann.
Verið var að sykursalta og
rúnnsalta og pakka niður síld
til frystingar. Mikill fjöldi ung-
linga, auk eldri kvenna og
karla var að vinnu. Þetta var
fallegasta síld, sem fór lang-
mest í frystingu og söltun.
Þetta kaupa Svíinn og Rúss-
inn og fullvinna hjá sér. Það
ættum við að gera sjálfir, seg-
ir Ólafur.
Þegar við fréttum að um 100
þúsund tunnur síldar hefðu bor
izt á land í gær og fyrrinótt,
eftir langvarandi gæftaleysi,
endurvaknaði áhuginn á því að
hitta síldarskipstjórana að máli
en einkum langaði okkur til að
heyra um þessa miklu hrotu.
Við Grandagarð Iá Helgi Fló-
ventsson frá Húsavík, kominn
inn með um 1700 tunnur og
var að leggja upp til frystihúss
Júpiters og Marz á Kirkju-
sandi. Skipstjórinn, Hreiðar
Bjarnason var í koju, sofandi,
en kokkurinn kvað okkur óhætt
að vekja hann. Hreiðar hafði
farið með bát sinn út um miðj-
an 2. jóladag 30 mílur frá Akra
nesbaujunni. Eftir þriggja tíma
stfm, var Hreiðar búinn að
finna mikla síld. Hann lét kasta
þrisvar sinnum, það var óhjá-
kvæmilegt. Nótin rifnaði tvisv-
ar.
— Við tjösluðum nótinni
saman í staðinn fyrir að fara f
land, sagði Hreiðar. Þeim hafði
lent saman við annan bát. Það
er kastað svo þétt. Þetta er
eins og í grautarpotti, stund-
um allir flotinn að kasta á sama
stað.
— Hvað var sfldin á miklu
dýpi?
— Á 60 föðmum, fundum
hana í tækjunum.
— Hvenær farið þið út aft-
ur?
— Klukkan tfu í kvöld.
— Veiðið þið í myrkri?
— Já, alltaf í myrkri, nú
orðið.
— Hvernig sjáið þið til?
— Við notum vasaljós og
týrur.
— Af hverju aðeins í myrkri?
— Verðum að gera það. Við
finnum enga síld í björtu. Það
er eins og hún safnist saman
eftir myrkur. Við verðum ekki
varir við lóðningu á daginn,
en þegar byrjað er að dimma,
þá er kapplóðun.
— Hvernig var það áður en
tækin komu?
— Þá var aldrei kastað nema
í björtu, þegar síldin óð. Að
minnsta kosti ekki fyrir norö-
an.
Eftir samtalið við skipstjór-
SÍLD
ann var haldið inn á Kirkju-
sand í frystihúsið, sem tekur á
móti sfldinni úr Helga Flóvents
syni, frystihús Júpiters og
Marz. Þar var Ólafur Ófeigs-
son fyrir og gekk hann með
SÍLD