Vísir - 22.05.1963, Side 7

VlSIR . Miðvikudagur 22. maí 1963.
7
Á þriðjudaginn í síðustu viku var flutt í brezka
sjónvarpinu íslandskvikmynd sú sem leikkonan
Zetterling tók hér á landi í fyrrasumar. Var mynd-
in ítarleg, alls 45 mínútur. Maður hennar David
in ýtarleg alls 45 mínútur. Maður hennar David
skemmst að segja að íslendingar í Bretlandi sem
þessa mynd sáu brugðust hinir reiðustu við og
töldu að hér væri mjög röng mynd gefin af landi
og þjóð og spéspegli víða brugðið upp. Er íslenzku
þjóðinni lýst sem hún sé rétt komin af steinaldar-
stiginu, eins og David Huges segir svo einkar
smekklega í kynningargrein um myndina í brezka
útvarpsblaðinu The Listener. Vísir aflaði sér segul-
bandsupptöku af texta kvikmyndarinnar og birtir
hér í dag útdrátt úr textanum. Má af honum sjá
að leikkonan hefir hitt hér mjög sérstætt fólk að
máli, þó ekki sé meira sagt, með sérstæðar skoð-
anir og virðist einkum hafa verið í mun að draga
upp sem æsifengnastar myndir af lífi fólks og starfi
hér á landi - jafnvel ýktar á stundum.
>f
það er furðulegt land þetta
ísland, sagði fræg sænsk
kvikmyndaleikkona, er hún
þurrkaði stírurnar úr augunum
eftir að hafa skemmt sér fram
á nótt í Glaumbæ með íslenzk-
um leiðsögumanni sínum og
leit um morguninn út um glugg
ann á Hótel Sögu.
Já, það er furðulegt land. Á
þessari skemmtilegu nóttu hafði
hún myndað sér sínar fyrstu
skoðanir um land svartadauða
og ákavítis. Landið þar sem
meira er drukkið af Kóka kóla
en í nokkru öðru landi heims
og svarti dauðinn rétt notaður
til að gera kókið svolítið sterk-
ara.
kaflega heppin í leit sinni að
sérfræðingum, allt í einu
„dúkkar“ Einar Olgeirsson upp
og mælir með þrumuraust hins
föðurlandselskandi Stalinista:
— Við krefjumst þess að Ame-
ríkanar fari burt. Þeir ætia að
nota ísland sem stuðpúða í
kjarnorkustyrjöld. Við verðum
að losna við þá.
Og hin fræga sænska leik-
kona þakkar föðurlandsvinin-
um framlag hans ,og skreppur
upp í sveit, þar sem bændur eru
að smala fénu í haustréttir um
leið og hún staðhæfir, að þessar
réttir séu kaupfélagið í sveit-
inni. Dásamlegt land ísland að
eiga til kaupfélög. Og kaupfé-
lögin hvað þau eru líka dásam-
leg, þau hjálpa ísienzku bænd-
unum við að fá lán frá Banda-
ríkjunum og jafnvel frá Rúss-
landi.
Mai Zetterling gerir sér gott af réttunum í Glaumbæ. Ljósm. Vísis I.M. tók myndina s.I. haust.
áður við í Klúbbnum og lætur
leika hamslaust twist.
r ■' ■
Og hér komum við til Vest-
mannaeyja, sem tröllkona ein
tók einu sinni í lófa sér og kast
aði út á haf. Þetta eru eyjarnar
sem írsku munkarnir fóru til
þegar víkingarnir ráku þá brott
af meginlandinu. íbúar Vest-
eru að sigla út
um snöggvast álits
og leit-
hjá öðr-
um sérfræðingi, Jónasi Árna-
syni rithöfundi. Ég er sjómaður
segir hann og hef verið á fjór-
um togurum og þeir liggja nú
allir á hafsbotni. Og hann iýsir
því hvað íslendingar séu fátæk-
ir, þeir hafi notað lýsi til að
lýsa sér með og sé orðið ljós
rithöfundur. Og einu sinni var
ég alþingismaður, en mér leið
ekki vel á Alþingi, því að and-
rúmsloftið var ekki gott þar.
Og enn er skroppið í Glaumbæ
að hlusta á Twist og horfá á
trylltan dans.
íslenzku sjómennirnir eru
A kaldir karlar. Þeir festa ekki
Sjónvarps
ai Zetterling
Eða heitu uppspretturnar á
íslandi, hvílík undur. Maður
sezt við læk upp I sveit með
veiðistöng og bráðlega fær
maður silung á krókinn úr hin-
um kalda straumi neðst á botni
læksins. En meðan maður er að
draga silunginn upp á yfirborð-
ið, þá soðnar hann i sjóðheitu
hveravatninu sem flýtur efst og
kemur soðinn upp úr.
'p'ða hitaveita Reykjavíkur,
hvílíkt undrafyrirbæri.
Vatnið til hennar er tekið úr
1500 heitum hverum, minna
mátti ekki gagn gera og hverirn
ir eru í sambandi við eldfjöllin.
Annars urðu íslenzku bændurn-
ir hræddir síðast þegar Hekla
gaus 1947. Þeir héldu að þetta
væru Bandaríkjamenn að fram-
kvæma kjarnorkusprengjutil-
raun.
Það var svo sem engin furða
þó þeir héldu það, því að ísland
er kallað austasta ríkið í Banda-
rikjunum.
Tjað er bezt að skreppa aftur
" inn í Glaumbæ eða Klúbb
og láta leika trylltan twist og
leita álits sérfræðinganna við
barinn á sambúðinni við ame-
ríska herliðið.
Hin sænska leikkona er á-
Camt er það að vísu sorglegt
^ segir hin sænska kvik-
myndaleikkona með sorgmæddu
Hollywood brosi, að íslenzku
bændurnir lifa hörðu, einangr-
uðu lífi, sem hefur varla breytz!
neitt í þúsund ár.
Það má að vísu aðeins ráða
í það, að kannski hafi þeir not-
að bandarísku og rússnesku
lánin, sem kaupfélagið útvegaði
þeim til að kaupa jeppabíla,
enda er nú svo komið, að hest-
urinn, þarfasti þjónninn, er nú
ekkert notaður lengur, svo að
mannaeyja eru um 5 þúsund og
þeir eru svo ægilega einangr-
aðir, að það kemur tæpast
nokkru sinni fyrir að þeir heim
sæki meginlandið. Að vlsu gerir
það ekki svo mikið til, því að
leikkonan var rétt áður búin
að segja að þeir uppi á megin-
landinu væru líka svo makalaust
einangraðir.
|7n Vestmannaeyingar slá þó
öll met í einangrun. Það
sannast bráðlega á því, að fram
keirtur þar maður sem kveður
myndað af orðinu lýsi af því að
ljós hafi í hugum hinna ein-
angruðu íslendinga aðeins get-
að orðið til við lýsi. Islend-
ingasögurnar urðu til við lýsis-
Ijós og þess vegna eigum við
þjóðlegt sjálfstæði okkar að
þakka lýsinu. Það er líka lýs-
inu og þorskinum að þakka að
við eigum nóbelsskáld, segir
spekingurinn.
^kg nú er kominn tími til að
gefa aftur svolítinn skammt
af rímnalögum til að sýna menn
son og
hestarnir, sein áður voru svo
þarfir, eru nú smám saman að
færast aftur upp í fjöllin og
verða aftur að villtum hestum
/~^g nú skulum við vílija að
sjávarútveginum, segir kvik
myndaleikkonan, kemur að ví.su
rnason
við ógurlega raust rímur. Ekk-
ert sýnir betur einangrunina en
þessi óskaplegu óhljóð. Svo við
skulum skreppa aftur með áhor'
andann í Klúbbinn og leika nok
ur fjörug twistlög fyrir hann
Svo snúum við aftur til Vest-
mannaeyja, þar sem fiskibátar
inguna sem lýsið varðveitti. Og
rétt á eftir svolítinn skammt af
t wisti úr Glaumbæ og svo aftur
skibátarnir og Jónas Árnason
aldur fyrirlestri sfnum unt ís-
land áfram:
Ég er líka kennari og ég er
fé sitt eða leggja það á banka,
heldur eyða þeir peningunum og
það eru menn sem kunna að
eyða fé. Þeir fá þúsund pund á
vertíð og eyða því jafnóðum.
Cvo lýkur sjónvarpsþættinum
° á enn einum fyrirlestri Jón-
asar Árnasonar. Stórkostlegri
landkynningu, sem hljóðar á
þessa leið:
— íslenzku sjómennirnir
leggja of mikla áherzlu á afla-
magnið og of litla áherzlu á
gæðin. Það getur verið að þetta
sé vegna veiðiandans f þeim.
Þeir veiða svo ótrúlega mikinn
fisk og hugsa um ekkert nema
að veiða og svo nenna þeir ekki
að vinna fiskinn eða það vantar
vinnuafl til að vinna hann vel.
Og loks sýnir leikarinn í að-
alhlutverki sjónvarpsmyndarinn-
ar Jónas Árnason, að hann er
ekki aðeins sjómaður og kenn-
ari og rithöfundur og alþingis-
maður og landkynningarfröm-
uður meó sérstaka áherzlu á að
kynna umheiminum fslenzkar
fiskafurðir, heldur er hann líka
söngvari á við Poul Robeson og
hann syngur „Sagt hefur það
verið um Suðurnesjat-ienn“ með
jafn mikilli tilfmningu og Poul
Robeson syngur „Voíga, Volga“.