Vísir - 13.07.1963, Blaðsíða 15

:! i ;'! .11 ! ! í il !H } : I ii I I : !i ‘i
r l.ii i i i r. I- .\\
V1 S I R . Laugardagur 13. júlí 1963.
Konan, sem ekki brást
FRAMHALDSSAGA EFTIR MARY RICHMOND
■*\
— Hann elskar hana, en haldið
þér að hún geti elskað nokkurn
mann? Hún hefur keyrt hann áfram
og það drepur niður sjálfsvirðingu
í hvaða manni sem er ... en þér
vilduð ekki tala um þetta. Gott og
vel. Sjáið þér þetta rauða ljós
þarna, sem hreyfist upp og niður?
— Já. Hvað er það?
— Það er merki, sem okkur er
gefið, og táknar að alræmdur sjó-
ræningi að nafni Chang komi til
móts við okkur.
— Ekki til þess að ráðast á okk-
ur? spurði hún hrædd.
— Nei. Hann hefur fyrirskipun
frá stjórninni um að láta okkur í
té alla þá aðstoð, sem hann getur.
Hans hlutverk er að taka við okkur
og sigla okkur í skútu sinni upp
eftir einni þveránni og fiytja okkur
á stað nokkurn. Hann leggur að
skútu okkar eftir hálfa klukku-
■ stund, svo að við ættum kannski
að nota þessa stund til þess að
kynnast dálítið betur?
II.
Það kom í ljós að Chang sjóræn-
ingi var maður ferlega ljótur og
grimmdarlegur. Djúp ör voru í
breiðu, gulu andlitinu, augun hálf-
sokkin inn í augnatóttirnar. Hann
ræddi fyrst við Petrov og svo voru
þau John og systurnar kvödd á þil-
far.
Chang gekk til Johns og horfði
á hann eins og hann hefði aldrei
séð Englending fyrr, en svo fór
hann að mæla á svipaðri ensku og
austurlenzkir þjónar bjarga sér á,
notaði þau orð, sem þeir kunnu, án
samtengingarorða:
— Glaður — hitta yður — herra
Marsden við vinna saman — koma
minn bát.
John varð hikandi á svip. Svo
stappaði hann í sig stálinu.
— Ég skil, en kona mín, börnin
og mágkona mín?
— Þau koma — stór bátur —
allt lagi.
Þjð kom í ljós að bátur Changs
sjóræningja var rúmbetri en hinn,
og að öllu leyti betur búinn og
þægilegri, og Chang hafði ágsetan
kokk ,sem einhverra orsaka vegna
kaus að starfa fyrir Chang, þrátt
fyrir óblíða meðferð.
Petrov hafði gefið Blanche svefn-
töflur handa henni, Dorothy og
börnunum. Hún fékk Dorothy til að
taka inn tvær og börnin fengu
hálfa hvort, en sjálf tók hún enga.
Henni fannst skylda sín að vera á
verði. John gat það ekki. Hann var
víst á þilfari með Petrov og þessum
Chang .Hún gerði sér ljóst, að þau
voru leiksoppur í hendi örlaga, sem
gátu reynzt hin verstu. Nokkur
trygging var í nærveru Johns, en
kannski var á Petrov einan að
treysta. Mjög var hún fegin því, að
Vronsky var ekki með.
Undir sólarupprás heyrði hún
gengið að káetudyrunum. Hún sett-
ist upp og heyrði hvíslað:
Bianche?
— Já.
— Sefur systir yðar og börnin?
— Já.
— Komið út sem snöggvast. Ég
verð að tala við yður.
Nokkrum mínútum síðar var hún
komin á þilfar. Petrov var þar og
leiddi hana aftur á. Hún sá hvorki
Chang eða John.
— Þeir fóru í land á jullunni,
sagði Petrov. Marsden hefur hlut-
Verki að gegna sem hann getur ekki
án hjálpar Changs, því að hann
þekkir ána betur en móðir barn
sitt. Marsden getur ekki fengið
betri hjálparmann.
— Hvenær kemur hann aftur?
— Chang kemur ekki áður en við
förum. Skútan Ieggur brátt að og
við förum í land og John kemur
seinna til ákvörðunarstaðar okkar.
— Dorothy verður hrædd, þegar
hún sér að John er farinn.
— Hún fær hann bráðum aftur.
Kannski hún vakni ekki við að
verða borin á land ...
— Hvað setluðuð þér að tala um
við mig?
Hann gekk alveg að henni,
þrýsti henni að sér — og hún var
viss um, að hann ætlaði að kyssa
hana, og henni fannst að hún yrði
að streitast á móti, en hann skorti
mátt, hún þráði að vera kysst og
samtímis vakti það andstyggð
með henni ,ef hann snerti varir
hennar. Svo hallaði hann sér nið-
ur, en það var ekki til að kyssa
hana, — hann bar angandi vasa-
klút að vitum hennar ,svo snöggt
og fljótt, að hún gat ekki áttað
sig, og þegar seig á hana svefn-
höfgi, og á næsta andartaki var
sem hún sykki niður í dimmt,
botnlaust dýpi.
III.
Þegar hún lauk upp augunum var
hún máttvana og vissi ekki hvar
hún var. Hana rámaði aðeins í, að
hún hefði verið borin langa leið,
yfir rísakra, líklega var það draum-
ur, því að hún hvíldi í rúmi, enda
þægilegu rúmi. Og smám saman
skýrðist allt, hún mundi eftir að
Petrov hafði komið og kallað á
hana — hún settist upp í rúminu.
Hún var glaðvöknuð. Hún leit í
kringum sig. Hún var I vistlegu
herbergi. Kínversk teppi voru á
veggjum. Og það var ekki rúm sem
hún lá í, heldur eins konar legu- j
bekkur. Skermbretti var á miðju
gólfi. Kannskj svaf Dorothy og
börnin hinum megin við það? Hún
kallaðj nafn hennar, en hún fékk
ekkert svar.
Hún studdi höndum að enni? Af
hverju hafði Petrov gert þetta? Hún
varð að stappa í sig stálinu, kom-
ast yfir þetta magnleysi. Dorothy
gat þurft á henni að halda og börn-
in.
Hún hafði ekki veitt athygli lít-
illi kínverskri konu, sem komið
hafði hávaðalaust inn í herbergið,
og stóð nú við legubekkinn. Og
konan spurði hljómfagurri röddu.
hvort hún skildi frönsku. Konan
var klædd bláum kjól og jakka sem
náði niður undir hné. Var hún fag-
urlega og skrautlega klædd.
— Parlez vous francais var aft-
ur spurt með þessari unaðslegu
rödd.
— Oui, gat hún sagt veiklega,
þakklát nú yfir, að hafa haft
frönsku að aðalnámsgrein í fram-
haidsskóla.
— Það er fyrirtak, ég tala ensku,
en illa. En frönsku — það er allt
annað. Hana Iærði ég þegar ég var
í París,
— Og þér talið með ösviknum
Parísarhreim. Segið mér. hver eruð
þér .og hvers vegna er ég hérna?
— Það skiptir engu hvér ég er.
Þeir kalla mig Blásóley. Kínversku
nöfnin okkar eru einkenniieg — að
minnsta kosti þegar búið er að
þýða þau á annað mál. Þér eruð
gestur minn. Þetta er mitt hús. Og
það er víst ólíkt öllum öðrum hús-
um, sem þér hafið búið í.
— Já, svaraði Bianche. Það er
yndislegt og smekklega frá öllu
gengið. Ég héit ekki, að nú á tím-
um hefðu menn ekki efni á að búa
svo fagurlega í Kína.
— Peir auðugu njóta ekki vin-
sælda á þessum tímum, sagði Blá-
sóley, en það er þó hægt að lifa
þægilega — fyrir þá fáu, sem hafa
henpnina með sér, en þannig mun
það vera í öllum löndum. Ég hef
fengið að búa hér í ró og næði, en
flestir aðrir hafa orðið að þola
hörmungar. En við skulum ekki
tala um slíkt. Nú læt ég senda yður
te og færa yður föt. Þér viljið
sjálfsagt skipta, því að föt yðar eru
velkt.
— Já, ég verð því fegin, sagði
Blanche. en því er ég hér?

722
&r-
Kuk, kuk, kuk, gettu hver ég er.
— Það verður annar að segja
yður. Hann kemur annars í kvöld.
— Petrov ofursti?
Blásóley kinkaði kolli og sagði
svo. — Allt mun skýrast. Nú sendi
ég þernu mína til yðar. Hún skilur
dálftið í frönsku, því að hún var
með mér í París, en þér skuluð
tala hægt.
— Andartak. Sefur systir mín —
og börnin?
— Ég veit ekkert um systur yðar
eða börn hennar.
— En þau hljóta að vera hér.
— Vitanlega ekki. Það var kom-
ið með yður í morgun. Þér voruð
meðvitundarlausar af „valmúu-
reyknum", ...
— Ópíum?
— Hann sagði, að þér hefðuð
verið meðvitundarlaus um tíma og
bað mig að gæta yðar. Hann kvaðst
koma í kvöld. Það er allt, sem ég
veit.
— En systir mín, tvíburarnir,
Marsden mágur minn.
— Ég hef ekki séð þau. Petrov
ofursti nefndi þau ekki.
— En hvar — hvar eru þau?
— Þér verðið að spyrja Petrov
ofursta.
Blanche reis á fætur, en svimaði,
og kínverska konan varð að hjálpa
henni. Hún var furðu sterk.
— Það er svo löng bið, stundi
Blanche. Kannski eiga þau i erfið-
leikum. Kannski eru þau ekki I lif-
enda tölu.
— Sé svo er ekkert hægt að
gera. Nú sendi ég þernuna til yðar.
Reynið að vera rölegar, svo að þér
getið tekið á móti Petrov ofursta.
Verið viss um, að séu skyldmenni
yðar í erfiðleikum, þá hafið þér
ekki aðstöðu til að hjálpa þeim.
aasi
T
h
R
Z
A
81
Tarzan flýttir sér með stúlk- en villikonurnar byrja að leita getur maður kallað heppni, hugs andi hafi numið hana á brott.
una upp í tré, og reyndi að þeirra. Hann lítur til þorpsins, ar hann með sér, þær halda að
vekja hana til meðvitundar áður og varpar öndinni léttara. Þetta
HÚSBY6GJEN9UR
Leigjum skurðgröfur, tökurni
7að okkur í tímavinnu eða á-i
Ikvæðisvinnu allskonar gröft og/
Imokstur. — Uppl. í síma 142951
tkl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11 á$
íkvöldin í síma 16493.
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12. Símar 13660,
34475 og 36598.
Seljum í dag Mers-
edes Benz 220 ’55
kr. 80 þús. Stað-
greiðsla.
bmninr rauðará
SKÚLAGATA 55 — SÍMI J58U
v/Miklatorg
Sími 2 3136
Eldhúsborð
kr. 990,00