Vísir - 01.11.1963, Blaðsíða 15

VÍSIR . Föstudagur 1. nóvember 1963.
15
Angela hnyklaði brúnir. Nýrri
grunsemd skaut upp í kolli henn
ar og hún sagði við sjálfa sig:
— Ef það væri nú hún! Það
datt mér strax í hug, þegar ég
sá líkið, nei, nei, það getur ekki
verið. Því gæti ég aldrei trúað.
Hún hefði ekki látið hann
deyja til þess að leyna skömm
sinni. Hún mundi ekki reyna að
hefna sín á mér þannig, að það
bitnaði á dóttur minni, og hún
vissi ekki, að Emma Rósa var á
leiðinni til mín, og þar að auki:
Sá, sem kannske hefir flögrað
að henni að myndi grípa til
vopna til slíks verknaðar, mundi
aldrei gera slíkt. Ég held ég
verði brjáluð af að hugsa um
þetta. Dóttir mín ein hefir lyk-
ilinn að þessari gátu — hún ein
getur haft hann, og hafi verið
framið afbrot gegn henni, skal
réttlætinu verða fullnægt.
Hún hneigði höfuð og ýmist
vafði saman eða breiddi sundur
vasaklútsbleðil sinn með krampa
kenndum hreyfingum.
Hann er dauður, hugsaði hún
áfram, og þeir spurðu mig, hvort
ég þekkti hann, og ég neitaði
því. Var það rétt af mér eða
átti ég að nefna það nafn, sem
hefði brennt á mér varirnar, ef
. ég hefði nefnt það? Kannski var
þar skylda mín. Ég hefði kann-
ski átt — hverjar sem afleiðing-
amar hefðu orðið, — að láta
réttinum í té allar þær upplýs-
ingar, sem hefðu getað leitt til
þess, að hægt væri að handtaka
þann mann, sem myrti hann, og
síðan reyndi að drepa dóttur
mína?
Og nú beindust hugsanir henn
ar aftur að dótturinni og hún
bað í angist sinni og sálarkvöl:
— Guð minn, láttu hana ekki
deyja!
Nei, hugsaði hún, það getur
ekki verið guðs vilji og hún brast
í grát.
Ekillinn hafði ekið hratt og
nú stöðvaðist vagninn fyrir fram
an bústað hennar við Rue des
Dames.
Þegar gamla þernan hennar,
Kath'n, sá hana koma grátbólgna
og óttaslegna á svip, varð henni
mikið um og hörfaði undan, fórn
andi höndum:
— Hvað hefir komið fyrir?
Vonandi ekkert illt fyrir ungfrú
Emmu?
Angela hneig niður á stól og
sagði Katrínu allt af létta um
það, sem hún vissi um það, sem
gerzt hafði.
— Og þér eruð hérna ennþá
•— ekki farnar til Saint-Julien-
Du-Sault?
— Það fer ekki lest þangað
fyrr en kl. 12.50. Ég kom til að
ferðbúast og biðja þig að ann-
ast allt meðan ég er að heiman
— það fer eftir líðan dóttur
minnar hvenær ég kem. Nú fer
ég upp og hefi fataskipti og —
svo fer ég, — það bíður vagn
eftir mér niðri.
— En þér hafið ekkert borð-
að?
— Ég hef enga matarlyst —
hvernig ætti ég að geta borðað,
þegar annað eins og þetta dyn-
ur yfir mann.
sorgin dynur yfir, sem menn
þurfa ekki aðeins á sálarstyrk
að halda heldur og fullum líkams
kröftum. Og ef þér neytið ekki
matar veikist þér kannski og
getið þá ekkert gert fyrir bless-
að barnið. Nú hita ég eitthvað
handa yður — það verður tilbú-
ið, þegar þér hafið haft fata-
skipti.
Angela hafði aftur hulið and-
litið í höndum sínum.
— Og ég var svo glöð, ég
hafði hlakkað svo til að sjá hana
aftur — og nú verður hún kann-
ski dáin, þegar ég kem.
— Varðveitið ró yðar, frú,
sagði Katrín, sem örvænti ekki
síður en hún, en lét það ekki
sjást. Þér megið ekki hugsa þann
ig, þér megið ekki örvænta, þér
hafið aldrei gert neinni mann-
eskju mein, og góður guð hegn-
ir yður ekki fyrir neitt, sem þér
hafið ekki gert.
— Ég veit, að þú meinar þetta
vel, Katrín, og hefir rétt að
mæla, en ég hefi bara ekki fullt
vald á tilfinningum mínum, —
Emma er eina manneskjan hér
í heimi, sem ég elska. Ef ég
væri svipt henni, langaði mig
ekkert til að lifa.
— Einmitt vegna þess, að þér
elskið hana, verðið þér að hafa
vald á sorg yðar.
Angela þrýsti hönd hennar
tryggu þernu sinnar og fór upp
í svefnherbergi sitt, meðan Kat-
rín bjó henni morgunverð. Hún
hafði fataskipti og lagði 500
franka seðil og nokkra gullpen-
inga í buddu sína, og svo fór
hún niður og fór að ráðum þernu
sinnar og neytti morgunverðar,
áður en hún ók aftur til stöðv-
arinnar.
★
Nú víkur sögunni að lögreglu-
fulltrúanum, sem ók til réttarins
til þess að hafa tal af saksókn-
ara -og dómara og gera þeim
grein fyrir því, sem gerzt hafði,
en svo hátt settur embættismað-
ur sem saksóknarinn var ekki
viðstaddur svo snemma dags,
en þarna var viðstaddur stað-
gengill hans, Femand de Rodyl,
fingurgómana“, talinn samvizku
samur embættismaður og ágæt-
lega gefinn maður, sem gæti ver
ið kominn í dómarastöðu, ef
hann hefði sótzt eftir því, en
hann kaus heldur að vera stað-
gengill dómara.
Hann var vel býggðúr, andlits-
fagur, en nokkuð strangur á svip
stundum, einkum við fyrstu
kynni, en það fór af, og hann
vann alla á sitt band og þeim
varð vel til hans. Hann var ekki
ræðinn um eigin málefni og það
var ekki ótítt, að hann hnyklaði
brúnir, eins og hann væri að
hugsa um eitthvað, sem hann
helzt vildi gleyma, en gat ekki
gleymt.
Það var sagt, að herra de Ro-
dyl hefði verið mikið kvenna-
gull, er hann var yngri — og
suma grunaði, að hann væri ekki
við eina fjölina felldur í þeim
efnum enn í dag, en hann var
einhleypur og sagði stundum í
gamni, að hann væri „fæddur
piparkarl", en hvað sem um
þetta var, fór hann svo vel með
það, ef satt var, að hann hafði
aldrei beðið álitshnekki vegna
ævintýra sinna. Faðir hans hafði
verið saksóknari í Marseille,
— Menn mega aldrei láta ör-
væntingu eða vonleysi hafa á-1 maður um fertugt, af mjög tig-
' hrif á sig. Það er einmitt, þegar I inni ætt, glæsimenni fram „í
voru foreldrar hans báðir látn-
ir. Ekki vantaði það, að honum
mundi hafa verið fagnað sem
tengdasyni í mörgum fjölskyld-
um, en það hafði ekki tekizt að
hneppa hann í slíka fjötra.
Lögreglufulltrúinn gerði de
Rodyl grein fyrir því, sem gerzt
hafði.
— Þetta virðist allflókið mál,
sagði de Rodyl, er hann hafði
hlýtt á hina munnlegu greinar-
gerð lögreglufulltrúans. Hafið
þér gert lögreglustjóranum að-
vart?
— Ég reyndi það. Hann var
ekki við./
— Og yfirmanni leynilögregl-
unnar.
— Hann var ekki kominn held
ur.
— Þá skal ég gera boð eftir
honum.
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.
^jJiavJutíIlBSA I
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu
sængurnar. Eigum
dún- og fiðurheld ver.
Æða- og gæsadún-
sængur og kodda fyrir
liggjandi.
Dún- og fiðurhreinsunin
Vatnsstíg 3 — Sími 14968
auglysiðj
r WE KEEr THEW SO 'TIL MOKWING--
THEW PUT FHZE ANTS OKI THEM . ..
V SEFOIiE WE KILL THEtó WITH CLUSSt
THE COCOOH-LIKE
TKAPOFCAPTAIH
WILPCAT SUPPEHLY
EKPL07ES-
Eu.ioTr
jOHrl
CeiARpO
Diatr. I>.v t'nitH Fralurr Svndfr
Töframennirnir hata Tarzan og
vini hans eins og pestina, fyrir
að gera þá útlæga úr öllum þorp-
um skógarins. Og þeir nota fyrsta
tækifæri sem þeir fá til þess að
hefna sín. Eftir að hafa bundið
þá rækilega, segir einn þeirra og
hlær illgirnislega: — Við látum
þá bíða svona þangað til í fyrra-
málið, en þá látum við maura
skríða um þá, áður en við berjum
þá til bana. En þeir gleymdu að
reikna með því að Captain Wild-
cat .er amerískur hermaður, og að
amerískir hermenn eru vel vopn-
aðir og þjálfaðir. Og þessi
gleymska verður þeim að fjör-
tjóni. Skyndilega virðist sem
gildra sú, sem Wildcat er i,
springi í loft upp. Hann hefur
gripið til vélbyssunnar og hellir
skotunum yfir töframennina fyrr-
verandi, sem vita ekkert hvað
þeir eiga af sér að gera.
ER FYRIRLIGGJANDl
Þ. ÞORGRÍMSSON & CO.
Suðurlnndsbraut 6
LAUGAVEGI 90-02
Sölusýning á bifreiðum alla
virka daga vikunnar.
•
Stærsta úrval bifreiða á
einum stað.
Salan er örugg hjá okkur.
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12 Simai 13660.
34475 og 36598 j
iFÓTSN YRTING'
jGuðfinna Pétursdðttir
iNesvegi 31 . Sími 196951