Vísir - 13.02.1964, Qupperneq 7

V í SIR . Fimmtudagur 13. febrúar 1964.

Enn
nrri unaii
Tjað mun svo með flesta hluti,
að um þá eru myndaðar
fleiri en ein skoðun. Þetta var
mér vel ljóst þegar ég fyrir
skömmu skrifaði grein í Vísi
um piltunga þá sem halda sig
vera ljóðskáld. Ég átti því al-
veg eins von á að heyra frá
einhverjum sem væri á önd-
verðum meiði, en ekki bjóst ég
við að til þess yrði maður sem
væri magister í Norðurlanda-
bókmenntum, og auk þess að
viða að sér efni í doktorsrit-
gerð.
Ósjálfrátt er ætlazt til að
slíkur maður viti betur. En svo
virðist þó ekki. Kári Marðar-
son, eins og hann kallar sig,
setur skoðun sína fram skýrt
og kurteislega, og er ekki að
efa, að hugur fylgir máli. Ég
varð því nokkuð undrandi er
hann lýsti þvl yfir að kvæði
Dags Sigurðarsonar, Lofsaung
ur, væri „bara dálítið gott”.
Hann kemur að vísu með skýr-
ingu sem ég gaf ekki (og
viðurkenni að þar var hlut-
drægni að nokkru um að
kenna) sem hann vill meina,
að gefi kvæðinu tilverurétt. En
hún þyrfti að vera mun betri,
ætti það að takast. Þó að kvæð-
inu sé í raun og veru gert
alltof hátt undir höfði með því
að birta það yfirleitt, þá er bezt
að koma með það einu sinni
enn, til þess að fólk „geti full-
komlega drukkið I sig boðskap-
Sýngjum lof égégég
list listanna eg ek
prentlistinni I ich
Héðanífrá um mlg frá mÉr
skulu aðrar listir moi
þjóna henni ego til mín
svo sem þernur di terrot
drottníngu sinni egó
Drot — Erót Ég Ó
Eins og Kári segir er það
þýzkur prentari diter rot sem á
að réttlæta þetta kvæði, vegna
þess að hann setti allt á haus.
Jafnvel þó að öll prentara-
stéttin setti allt þvers og kruss
héðan í frá, myndi það ekki
nægja til að réttlæta slíkt
þrugl. Kári segir að dómur
minn um kvæðið: — „Af öllu
fáránlegu hnoði sem ég hefi
rennt augunum yfir er þetta
einna verst“, — sé ekki rétt-
látur. Ég vil nú samt halda fast
Ólafur T. Jónsson
við hann, og geta þess jafnframt
að Kári gleymdi síðari hluta
umsagnarinnar: „Það getur eng-
inn maður með nokkurn snefil
af sjálfsvirðingu, eða nokkra
glætu af skynsemi í kollinum
viðurkennt þetta sem skáld-
skap“. iRrrfinBÍ
Tjegar Kári skýrir kvæðtð.,,
Lofsaung, staðnæmist hann
einna Iengst við „erót“ sem
virðist minna hann á „erótík".
Ég hefði staðnæmzt við „Drit“,
það minnir á skáldagáfu höf-
undar. Þá tekur Kári fyrir ljóð
Jóns frá Pálmholti, sem honum
finnst einnig nokkuð gott.
Það er Ei steinn (með vísi-
tölum).
Kári segir orðrétt: „Kvæðið
er löng romsa af tölustöfum
sem byrjar:
2759
6471
Og fer loksins algerlega út um
þúfur:
0000096684
2”
Ég velti þvl lengi fyrir mér
hvað Kári ætti við með: „Og
fer loksins algerlega út um þúf-
ur“ og komst einna helzt að
þeirri niðurstöðu að honíim
fyndist þetta „fagra ljóð“ missa
sína „hástemmdu hrynjandi" í
lokin.
Um kvæðið væri það einna
helzt að segja, að SVO slæmur
var Eysteinn ekki. Kári gerir
sjálfur ferskeytlu sem byggð er
á sömu hugmynd og talnadálkur
Jóns, og virðist mér af henni
að hann hafi meiri rétt til að
kalla sig skáld, heldur en þeir
báðir til samans Dagur og Jón.
I Tm þriðja Ijóðið sem ég tók
fyrir, Sólbruna um nótt,
eftir Jón, virðumst við vera
nokkurn veginn sammála, nema
'hvað Kára finnst það ekki gera
svd mikið.til að eitt slæmt ljóð
sé í bókinni. Hann segir rétti-
lega að eitt gott ljóð geti rétt-
lætt útgáfu heillar bókar, og
hann þykist ekki finna færri
en TVÖ slík í bók Jóns. (Á
Dag minnist hann ekki). Og
hér er styttra Ijóðiðr
Dapurt
suðar gola víð járn og hverfur
milli streingjanna í símahörpu
sveitarinnar
leikur hún lángan dag
og kálfur jórtrar á palli
Undir stafni stendur vél
og starir vindþurrum kjálkum
til lofts
og blður eftir vori
Þetta vill Kári telja að sé
nógu gott til að réttlæta 60
blaðsíður af annarlegu þrugli.
Tjá ræðir Kári um atomljóð
mitt, og finnst heldur lítið
til þess koma. Ég er nú satt að
segja ekki mjög djúpt særður
yfir þeim dómi, því að ég hélt
alls ekki að ég væri að skapa
neitt ódauðlegt listaverk. Þó
þykist ég viss um, að hefði
þetta Ijóð verið I ljóðabók
þeirra Jóm eða Dágs, hefði
engum dottið I hug annað en
þeir væru höfundar þess. Og
ég er jafnviss um að Kári
hefði fúsiega tekið að sér að
skýra það og verja. Það sést
bezt á því hvernig hann féll I
stafi yfir síðasta „ljóði“ Jóns,
sem reyndist vera efnisyfirlitið.
Það er varla hægt annað en
brosa að manni sem er reiðu-
búinn að verja Ijóðabók sem
kemur honum þannig fyrir
sjónir, að hann gat tekið EFN-
ISYFIRLITIÐ fyrir LJÓÐ.
Eftir Ólaf Tynes Jónsson

i
HÚSBYGGJENDUR
I MILLIVEGGINA: VIÐURKENNDASTA OG ÓDÝRASTA MILLIVEGGJAEFNIÐ:
PLÖTUR: 50x50 cm 5 og 7 og 10 cm þykkar úr Seyðishólarauðamölinni.
50x50 cm 5 og 7 og 10 cm þykkar úr Snæfellsvikrinum.
I EINANGRUNINA: SNÆFELLSVIKURPLÖTUR PLÚS PLAST: BEZTA EINANGR-
UNIN PLÖTUR 50x50 cm 5 og 7 og 10 cm þykkar úr Snæfellsvirkinum.
PLAST: 100x50 1” og iy2” og 2” HLÝPI.AST OG VARMAPLAST.
I INNRÉTTINGAR: HVERS KONAR ÞILPLÖTUR, HARÐVIÐUR OG SPÓNN:
PLÖTUR: 122x244 cm 12 og 15 og 18 mm LIGNA SPÓNAPLÖTUR.
122x244 cm 16 og 19 og 22 mm LIGNA GABONPLÖTUR.
122x244 cm 9 og 16 og 19 mm LIGNA HÖRPLÖTUR.
TEAKSPÓNN — EIKARSPÓNN - FURUSPÓNN - BRENNISPÓNN — BIRKISPÓNN
Greiðsluskilmálar eftir samkomulagi miðað við magn.
JÓN LOFTCSON H.F.
Eldur í trésmíðu-
verkstæði
Eldur kviknaði sl. mánud. í trsmíða
verkstæði á Bergþórugötu 59.
Verkstæðið er í kjallara hússins
og er eigandi þess Guðmundur
Kristjánsson. Var verið að vinna
méð rafmagnsvél á verkstæðinu.
er mun eitthvað hafa bilað og
neistað út frá henni. Komst neisti
í hefilspæni og lakk og varð af
bál. Eigandinn mun sjálfur hafa
! reynt að slökva eldinn en
brenndist við það á hendi.
Var slökkviliðið kvatt á vett-
vang og kæfði það eldinn fljótlega.
Það taldi skemmdir af völdum
eldsins ekki ýkja miklar, sennilega
i meira af vatni.
Aukin frum-
leiðslu lýsis
Framleiðsla þorskalýsis jókst
nokkuð á árinu 1963. Nam heildar-
framleiðsla á þorskalýsi þá 7753
lcstum en árið 1962 nam hún 7311
Iestum. Verð á þorskalýsi á er-
lendum markaði fór hækkandi á
árbiu.
Framleiðslan skiptist þannig
milii báta og togara: (í svigum töl-
ur ársins 1962): Togarar 446 lestir
(576), bátar 7307 Iestir (6735).
Síldarlýsi hækkaði stöðugt í verði
allt árið 1963, en verðhækkana á
þorskalýsi fór ekki að gæta fyrr
en í október og þá fyrst og fremst
á unnu lýsi, svo sem fóðurlýsi.
Stafar þetta af því að verðsveiflur
eru mun minni á þorskalýsi (fóður-
lýsi og meðalalýsi) en á búklýsi.
Fluttar voru út á árinu 8197 lest-
ir af þorskalýsi, þar af 3650 lestir
tankskipum. Á innanlandsmarkað
fóru 753 lestir. Birgðir um áramót
voru 1775 lestir, en um áramótin
1962 — 63 voru birgðir 3136 lestir.
Til lýsisherzlu innanlands voru
notaðar 628 lestir af þorskalýsi.
Voru á árinu 1963 settar upp full-
komnar vélar til lýsisherzlu f
herzluverksmiðjunni hér á landi.
Jjað ætti að veita Tímanum
orðu fyrir hugvit.
1 gær fann hann það út, að
það væri ríkisstjórnin, sem
bæri ábyrgð á þeim fjársvika-
málum, sem nú eru rann-
sökuð f landinu!
Mun margan góðan lesand-
ann hafa rekið i rogastanz yf-
ir þessum upplýsingum og
jafnvel hörðustu Framsóknar-
menn hrokkið við, þegar þeir
sáu þessar merku upþlýsingar.
• Snjöíl blaðamennska
Tekur þetta langí-- fram
hæstaréttardómnum í olfumál-
inu, er nokkrir forkólfar Fram-
sóknar voru dæmdir f háar
sektir — þvf vitanlega er sönn
unargildi dóma fímáns engu
minna en Hæstaréttar~Það er
fróðlegt að athuga, ^hvernig
Tíminn kemst að þessari skarp
vitru nifturstöðu. jú. Verðbólg-
an er orsök fjársvikamSlanna.
Og ríkisstjþrnin ber ábyrgð á
verðbólgunni. Ergo: Hún er
höfuðpaurinn f fjársvikamál-
unum. Punktum og basta.
Þetta kallar maður nú snjalla
blaðamennsku.
• Roði Eysteins
Einn er sá maður reykvfsk-
ur, sem líklega hefir roðnað
ofurlftið á vangann, þegar
hann las þennan leiðara Tím-
ans í gær. Hann heitir Ey-
steinn. Eysteinn hefir nefni-
lega örugglega minnzt þess, að
hann hefir verið fjármálavitr-
ingur landsins í tuttugu ár —
einmitt þau árin, sem verð-
bólgan hefir grasserað og dill-
að sér sem mest í þjóðfélag-
inu. Og kannski hefir Eysteinn
sagt við sjálfan sig þessa morg
unstund: Líklega á ég svolít-
inn þátt í verðbólguskollan-
um! Og Hermann kannski líka.
Verst er nú ef Vísir og hin
blöðin fara að taka upp kenn-
ingar Tímans og kenna okkur
fóstbræðrum um fjármála-
svindlið nýja. Og þar Jiefði
Eysteinn haft rétt fyrir Sér,
enda glöggur maður og nátt-
úrugreindur.
• Tímaheilindi
En jafnvel harðvftugustu
andstæðingum hans og Her-
manns mundi ekki koma til
hugar að lúta hugvitskenningu
Tfmans um fjársvikamálin, og
kenna honum þar hlutdeild.
Slíka snilli má ekki taka ó-
frómri hendi. Þótt margt megi
segja um þá Framsóknarfóst-
bræður myndi engum Sjálf-
stæðismanni detta f hug að
nefna þá fjársvikamenn. Til
þess þyrfti Tímaheilindi.
\