Vísir - 04.03.1964, Blaðsíða 2

2
V í SIR . Miðvikudag 4. marz 1964.
RITSTJÓRI: JON BIRGIR PETURSSON
ársins" byrjaBi
Tók svo ibátt í námskeiði i „frjálsum" með Omari
Ragnarssyni og 80 strákum 'óðrum,... og fer nú
til Bandarikjanna til keppni
Á næstunni mun íþróttasíðan kynna fyrir les-
endum sínum marga af þeim íþróttamönnum, sem
mest hafa skarað fram úr í sínum greinum, bæði
starfandi íþróttamenn og eins þá, sem lagt hafa
skóna á hilluna, og einnig munu efnilegir íþrótta-
menn verða kynntir, ef ástæða þykir til. Fyrsti
íþróttamaðurinn, sem við kynnum, er Jón Þ. Ól-
afsson, hástökkvari úr ÍR, sem fyrir nokkru var
kjörinn „íþróttamaður ársins“ í vali íþróttafrétta-
manna.
Jón Þórður Ólafsson eins og
hann heitir fullu nafni er einn
þeírra fáu frjálsíþróttamanna,
sem er fæddur og uppalinn hér
í Reykjavík. Hann s'á dagsins
Ijós 21. júní 1941 og komst
ungur 1 kynni við íþróttir, þeg-
ar hann sparkaði fótbolta í
Hljómskálagarðinum með félög-
um sínum af Smáragötunni.
Þessir drengir mynduðu kjarn-
ann I 4. flokksliði Víkings, sem
að visu gekk ekki sem bezt.
„Ég var aðallega látinn leika
í vörninni hjá Víking, og það
var sannarlega ekki uppörvandi
verk, þvl liðinu gekk mjög illa.
Oft þurftum við að fá blaðaút-
burðardrengi til að slást í lið
með okkur til að ná fullri tölu
til að hefja leik og tvlvegis man
ég eftir 14—0 tapi. Samt hafði
ég alltaf gaman af knattspyrnu
og hef raunar enn ef góðir leik-
ir bjóðast.“
— Hvernig stóð á að þú fórst
í frjálsar iþróttir?
„Ég rakst á auglýsingu i
einhverju dagblaðanna um
námskeið, sem ÍR hélt fyrir
unglinga i frjálsum íþróttum.
Ég hafði lengi haft í huga að
reyna mig í frjálsum íþróttum
og hafði mig upp i að mæta á
þetta námskeið. Þarna voru nær
80 strákar og áhuginn skein úr
hverju andliti. Þarna voru
margir sem seinna komu mik-
ið við sögu, en einkum man ég
þó eftir þeim Kristjáni Eyjólfs-
öyiii, Stéindóri Guðjónssyni og
Jörú Ö. Þormóðssyni. Þarna var
Og Omar nokkur Ragnarsson,
sem var mjög efnilegur sprett-
hiaupari. Kristján, Steindór og
Ómar eru því miður hættir
keppni en Jón Ö. er enn virkur
keppandi og í mikilli framför.
Qg eftij: námskeiðið var haldið
mót, sem fram fór undir stjórn
þjálfarans Guðmundar Þórarins-
spnar, og þar varð ég fyrstur
með 1.45, sem var ekkert sér-
lega glæsilegur árangur, en
veitti mér tiltrú."
- Og svo hafa opinber mót
fylgt?
„Já, næst kom sveinameistara
mótið, sem þá var háð í fyrsta
sinn og þá keppti ég í hástökki.
Sigurvegarinn var enginn annar
en Guðmundur Gfslason, sund-
„Ég byrjaði eins og flestir
með gamla saxstílinn, en vissi
auðvitað að hann gat ekki geng-
ið, en gekk illa að skipta yfir.
Það var ekki fyrr en á jólamóti
lR 1959 að Ungverjinn Simoniy
Gabor kom til mín og sagði
mér, að ég gæti náð langt, EF
ég skipti um stíl og raunar því
aðeins að ég gerði það. Hann
fullvissaði mig um að hann
gæti fengið mig til að fara yfir
1.90 innan 6 vikna, ef ég færi
að hans ráðum. Ég ákvað að
gera eins og hann segði og þess
er skemmst að minnast að
undir handleiðslu þessa ágæta
manns stökk ég yfir 1.90 eftir
5 vikur, og notaði nú aðeins 3
skref í atrennuna. I j>etta sinn
vann ég Jón Pétursson, þáver-
adi methafa, og var þetta minn
fyrsti sigur gegn honum.“
Jótn fer yfi: rána.
kappi, sem stökk 1.60, en ép
varð annar með sömu hæð ei
fleiri tilraunir. Þriðji var Krist
ján Stefánsson, handknattleiks
kappi, með 1.55. En sem sagt
með þessu var neistinn orðinn
að báli. Ég æfði um veturinn
að Laugarvatni og stökk 1.6C
innanhúss og um sumarið bætti
ég mig úti í 1.73 á unglinga-
meistaramótinu á Akureyri.“
— Hvaða stíl notaðir þú í
hástökkinu?
ast að stökkva. Þessi komplex
háði hinum heimsfræga Sjav-
lakedse, OL-meistara í Róm
1960, mjög mikið og stökk hann
lengi ekki yfir 1.80, en endaði
feril sinn með 2.16 og olympíu-
gulli. Þennan komplex lagði ég
að velli loksins í árslok 1960,
en Olympíuleikarnir voru búnir
þá og ekki um neina þátttöku
að ræða hjá mér jafnvel þótt
ég hefði stokkið tvo metra.“
- Og tveir metrarnir komu
stuttu seinna?
„Fyrst setti ég met í hástökki
innanhúss 1.99 og bætti það
skömmu síðar í 2 metra slétta.
Unglingamet sett ég með 1.96
úti, en Skúli Guðmundsson átti
fyrra metið 1.94.
— En hvenær fauk íslenzka
metið utanhúss?
„Það var þetta sama sumar.
Ég var boðinn til Rostock á-
samt þremur öðrum íþrótta-
mönnum. Þessi keppni verður
mér minnisstæðust allra minna
keppna fyrir margra hluta sak-
ir. Það byrjaði í Warnemúnde,
þegar okkur Einari Frímanns-
syni, Sigurði Björnssyni og Sig-
urði Júlíussyni var fagnað á
hafnarbakkanum af lítilli lúðra-
sveit og móttökunefnd. Síðar
komst ég að raun um að blöðin
I Rostock höfðu slegið því upp
að aðaíkeppnin mundi standa í
hástökkinu milli Durkop og
mín, en Dúrkop þessi hafði
skömmu áður sett þýzkt met
með 2.09. Mér leizt ekki sem
bezt á blikuna, því auk þessa
góða árangurs voru þarna
margir tveggja metra menn og
ég með einn lakasta árangur-
inn fyrir keppnina. Ég byrjaði
fyrstur keppnina í byrjunarhæð
1.80 og var einn með 1.85 en
I 1.90 byrjuðu hinir og allir
yfir í fyrstu tilraun. Þá byrjaði
að rigna og Þjóðverjarnir taut-
uðu fyrir munni sér: „Nicht
gut, nicht gut ...“ Ég stóð á-
lengdar og var hinn ánægðasti
og sá mér leik á borði, enda
vanur verra heima, eink-
um meiri kulda. Ég stökk vel
yfir 1.95 en það tókst engum
hinna, allir felldu þeir í þrem
tilraunum sínum og ég var sig-
urvegarinn í þessu mikla móti
og mínu fyrsta stórmóti. Ég
reyndi næst við íslenzk met
2.01 og fór yfir í fyrstu tilraun.
Næst komu 2.03 og einnig þá
hæð tókst mér að stökkva, en
forin á vellinum var orðin ó-
bærileg þegar kom að 2.05.“
— Þú varst með í Evandt-
mótinu að Hálogalandi, var það
ekki?
— 'v> ’in '•hssar mundir
-lifígí [j-.róUamenn sig
mdir ilonnTleikana.. Stefndir
'iú að bvi marki að komast
bapgað?
„Já, þyj er ekki að npitá, ág
reyndi að ná settu marki. pp
einhvcrn veginn vnr eins og sá
alkunni ,,kompíex“ hásfökkvar-
anna að komast yfir ejgin hæð
hefði náð heljartökum á mér.
Ég er 193 sm. á hæð og yfir þá
hæð ætlaði mér aldrei að tak-
Jón Þ. Ólafscjon.
„Jú, það var ógleymanleg
keppni, enda ekki á hverjum
degi sem heimsmet er sett í
Reykjavík. Vilhjálmur hafði
náð góðu afreki I hástökki án
atrennu með 1.75 og ég hafði
náð 1.78 á æfingu. Evandt sló
heimsmet Vilhjálms nokkrum
dögum áður en hann kom hing-
að og stökk 1.76 sem er gild-
andi heimsmet í dag. Keppnin
gat því orðið tvísýn og mikill
áhugi ríkjandi og húsið troð-
fullt. Evandt vann báða dag-
ana. 1 Iangstökkinu setti Evandt
heimsmet og bætti heimsmetið
í 3.65 sem stendur enn.“
— Hefurðu hitt Brumel í
keppni?
„Já það má heita svo.
Brumel var I sömu keppni og
ég í júlí ’62 í Moskvu. Hann
spratt þarna upp á leikvang-
inum I fylgd þjálfara síns, sem
kvikmyndaði öll hans stökk, en
Brumel vann þarna öruggan
sigur og hvarf að því búnu jafn
skyndilega og hann birtist.
Hann er stórkostlegur stökkvari
hvernig sem á hann er litið,
fjaðurmagnaður, sterkur og bú-
inn fullkominni tækni og að
auki mjög viðkunnanlegur mað-
ur að sjá.“
— Og Evrópumeistaramótið 1
Belgrad?
„Ég keppti þar en var ó-
heppinn eins og alltaf vill verða
með íslendinga i \keppni er-
lendis. Ég stökk 2 metra og var
sá eini af þeim 8, sem stukku
þá hæð, sem ekki slapp í úr-
slitakeppnina. Þetta stafaði af
því að ég var fyrstur í stökkröð
og hafði ekki næga keppnis-
reynslu á stórmótum, sem varð
mér dýrkeypt."
— Eftir þetta bættirðu afrek
þín mjög?
„Ég æfði mjög eftir heim-
komuna og bætti metið í 2.05
um haustið, en þá var hið
stutta íslenzka sumar búið að
kveðja. Inni stökk ég 2.06—2.07
—2.08 og loks á jólamóti ÍR
2.11 metra, sem var næstbezti
árangur innanhúss I heimi það
ár. Á sama móti stökk ég 1.75,
Framh á bls. 5