Vísir - 31.07.1965, Blaðsíða 11

SíÐAN
Trassaskapurinn
bjargaði
lífi þeirra
Ahöfnin fyrir utan þyrilvængjuna. Myndin er tekin fáum mínútum áður en hin örlagaríka æfing
hófst. Flugstjórinn Korb, sá er lézt, er Iengst til vinstri.
Hinn 23 ára gamli lieutenant
í þýzka flughemum hafði gert
margar erfiðari æfingar en þá,
sem hann var að gera, þegar
þyrilvængjan undir stjórn hans
hrapaði niður í benzíntank.
Joachim Korb var ásamt
tveim aðstoðarmönnum sínum
að æfingu, við að reyna að
dæla benzini á tank þyril-
vængjunnar gegnum 20 metra
langa plpu. Þyrilvængjan var
látín fljúga yfir tank'inn, og
halda sér þar „hangandi" með
an pípan var látin síga niður í
tankinn. Slangan, eða pípan, var
fimm sentimetra breið og vó
70 Mógrömm, og æfingin virt
istætla ganga að óskum. Senti-
metra eftír sentimetra seig
slangan niður að benzfntankin-
Hm og nálgaðist manninn, sem
þar béið. En þá, — allt f einu
gerðist óhappið. Af einhverjum
ókunnum ástæðum féll þyril-
vængjan nokkur fet niður á við
og dælupípan rakst utan í
skrúfublöðin með þeim afleið-
ingum að þau þeyttust í sundur
og brotin fuku út um allt. Það
var ekki beðið boðanna að bíða
aðstoðarflugmaðurinn náði að
þeyta sér út úr þyrilvængjunnL
áður en hún féll niðúr á tank-
Þegar að var komið sat íieut-
enant Korb enn í sæti sínu, lát-
inn. Aðstoðarflugmaðurinn,
sem fyrir dularfulla heppni gat
þeytt sér út úr hrapandi vél-
inni, lá þar skammt frá illa
méiddur og þriðji maðurinn af
áhöfninni, sá sem hafði sigið
niður að tankinum til að koma
Lax, maður
pípunni fyr'ir var líka á lífi, þótt
undralegt megi virðast. En það
sem var þó allra mesta lánið
í öllu óláninu og bjargaði lífi
nærstaddra var, að fyrir óskilj
anlegan trassaskap og athug-
unarleysi var tankurinn, sem
hefði sennilega sprungið í loft
upp, — hann var tómur!
*■“» fimm
aura • •
• kúlur •
— Það verður alltaf eitthvað
að mér daginn áður en ég ætla
í ferðalag.
— Því leggirðu þá ekki af
stað einum degi fyrr?
—0—
— Þykir þér mikið varið í
næpur?
— Á þetta að skoðast sem
bónorð?
Þyrilvængja hrapar til jarðar og starfsmennirnir á jörðinni hlaupa
sem hræddar mýs undan sprengingunni, sem aldrei varð.
Nú er það af sem áður var þeg-
aF kaupafólk setti sem skilyrði
syrir ráðn'ingu til bænda í Borg
arfirði, að þvf væri ekki borinn
lax nema tvisvar í viku ... ein
hver orðhákur í nágrenn'i lax-
veiðiánna þar ,fann meira að
segja upp þá meinfyndni, að
hundar legðust frá bæjum, þeg
ar þeir finndu það á lyktinni
að farið væri að sjóða laxinn.
í fyrsta lagi er kaupafólk úr
sögunni, í öðru lagi er það orð
inn slíkur milljónamunaður að
veiða lax, að slíkt leyfa sér
ekki aðrir en borgarbúar, í
þriðja lagi er enn eftir svo mik
ið af heilbrigðri skynsemi með
al búenda f grennd við „gull-
ámar,“ að Iitið er á þá menn
me'ira en lítið bilaða, sem rífast
um að fá að greiða þrjú til fjög
ur þúsund krónur fyrir að
standa eina dagstund á árbakka
með stöng í hendi f von og ó-
von um að á bfti. Þetta laxveiði
æði, sem gripið hefur malbiks-
hluta þjóðarinnar er löngu orð
ið svo óumdéilanlegt brjálæði
að furðu gegnir að heilbrigðisyf
irvöldin skulu ekki formlega
hafa sett það á skrá með „við
urkenndum" geðsjúkdómum.
Þama verður að minnsta verk
efni við bæjardyr sálfræðing-
anna, þegar þjóðin er komin á
það andlega úrættunarstig, að
sú stétt fær byr í seglin. Eitt er
það, að hafa gaman af að
bleyta færi endmm og e'ins og
gleyma hversdagsstritinu um
stund í von um veiði, teygja að
sér gróðurilm til litbrigða Við
benzínstybbuna, hlýða nið ár-
innar til hvfldar frá gargi „van
stilltra“ útvarpsViðtækja, varpa
af sér gervimennskuskrúðan-
um og leyfa veiðihvötinni, einni
af frumlegustu hvötum, sem
enn leynast með mannskepn-
unni þrátt fyrir allt — annað
það að sprikla sjálfur á gervi-
agni gervimenningarinnar og
meta sér það til virðingar að
standa á þe'im bakkanum, þar
sem dýrkeyptast er að verða
ekki var. Semsagt — þeirra geð
veiki er svo mögnuð orðin, að
þeir standa á bakkanum einung
is til þess að sýna og sanna öll
um almenningi að þeir séu karl
ar til að standa þar, jafnvel dag
eftir dag fyrir það geipiverð,
sem upp er sett, það er þeirra
sport — edjóti ...
— Ég elska lögreglumann.
— Hvað heitir hann?
— Það veit ég ekki, en hann
er númer 87.
—O— hann leiðbeiningarinnar. Var
fréttin af dauðaslysi og hljóð-
Byrjanda f blaðamennsku var aði svona:
sagt að gera sér að reglu að Jón Jónsson kveikti á eld-
nota aldrei tvö orð, þar sem spýtu til að athuga hvort benz-
eitt gæti dugað. Næst þegar ín væri í eeymi. Þar var benzín.
hann skrifaði frétt minntist Hann varð 65 ára.
Kári skrifar:
■■iii.muiiiimmn ■■ mammm
Tjað er farið að bera fskyggi-
lega mikið á alls kyns Ijót-
um og æpandi auglýsingaskilt-
um hér í borginni, allt of mikið
skrifar „ES“ í bréfi til Kára.
Allar sjoppur (fyrirgefðu að ég
sleppi gæsalöppunum) eru útbí-
aðra f kóka kóla og camel-aug-
lýs'ingum, rétt eins og þarna
séu skrælingjar en ekki siðaðir
menn.
Plágan í
strætisvögnunum.
Og ef maður gengur niður
Laugaveginn eru alls staðar
ruslakistur með auglýsingum á
og guð hjálpí þeim sem ferðast
með strætisvögnum. Ég sá f ein-
BT'i HIHWWIIHIIHIIIIIIII ■~“TIa
hverju blaði viðtal við mann
sem stendur fyrir svona aug-
lýsingafargani og m'ig minnir
að hann hafi verið hinn ánægð-
asti yfir að nú kæmust tugþús
undir manna ekki hjá því að
horfa upp á þetta. Fyrir fáum
árum síðan var ég á ferð um
Baodaríkin og satt bezt að
segja blöskraði mér auglýsinga
skógarnir meðfram þjóðvegun
um, og þó einkum ef maður
kemur að einhverju litlu þorpi.
10 kílóetrum áður en maður
kemur til þorpsins fær maður
að vita að Joe selji heitan og
kaldan mat og bjóði mann jafn-
framt velkominn t’il staðarins,
síðan kemur heill frumskógur
upplýsinga um að nú megi mað-
ur ekki keyra blessuð litlu
bömin niður (e'ins og það hafi
nokkurn tíma staðið til) eða
að hvergi sé ódýrara að borða
en einmitt hjá maddömu Stev-
ens.
Sjoppur með torfþaki.
Það gengur víða svo langt, að
maður getur ekki not'ið útsýnis
ins og ég þakka pent fyrir ef
einhver hefur í hyggja að rækta
svona illgresisplöntur meðfram
þjóðvegunum hér á íslandi. Við
ættum frekar að vera öllu þjóð-
legri, hafa sjoppurnar allar til
dæmis með burstum og torf-
þaki (þetta var nú sagt í gríni)
en burt með auglýsingaskilta-
pláguna. — ES.
imz’æ&wsa