Vísir - 21.05.1966, Qupperneq 8

8_______________________________
Emg iB-
Dtgefandi: Blaöaötgáfan VISIR
Ritstjórl: Gunnar G. Schram
Aðstoðarrltstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóran Jónas Kristjánsson
Þorsteinn 0. Thorarensen
Auglýsingastj.: Halldór Jónsson
Rltstjóm: Laugavegi 178. Slmi 11660 (5 línur)
Auglýsingar og afgreiðsla Túngötu 7
Askriftargjald: kr. 90,00 á mánuði innanlands
1 lausasölu kr. 7,00 eintakið
Prentsmiðja Visis — Edda h.f.
F arsæll
borgarstjóri
§íðustu áratugina hefur Sjálfstæðisflokkurinn farið /
með meirihluta í borgarstjóm Reykjavíkur. Það er )
vegna þess að allan þann tíma hefur fólkið í borg- )
inni treyst Sjálfstæðisflokknum bezt til farsællar for- )
ystu og forsjár í málefnum sínum. Á þeim tíma hef- )
ur Reykjavík vaxið og dafnað. Úr litlum fiskimanna- )
bæ er orðin falleg og glæst höfuðborg, sem lands- )
menn allir eru stoltir af. Þar er fólginn kjami verka )
Sjálfstæðismanna. I Reykjavík hefur átt sér stað \
stórfelld bylting í félags og framkvæmdamálum síð- \
ustu árin. Sú sókn miðar að því að búa í haginn fyrir \\
hvern einasta íbúa borgarinnar. Þeirri sókn er ekki \
enn lokið. Margt er eftir ógert. \
I starfinu og baráttunni fyrir sífellt betri borg varðar )
vitanlega mestu, hvaða maður skipar starf borgar- \
stjórans. í rúm sex ár hefur Geir Hallgrímsson gegnt \
því embætti. Hann hefur vaxið með starfinu og skapað \
sér með hverju ári meira traust og vinsældir fólks- \
ins í borginni. Á fundum hans með íbúum hinna ein- \
stöku hverfa kom glöggt í ljós að andstæðingar, jafnt (
sem fylgismenn, veittu honum viðurkenningarorð ('
fyrir ötult og drengilegt starf að vandamálum borg- (
arbúa. Geir Hallgrímsson hefur haft forystu í hinni (
miklu framfarasókn síðustu ára og það er eftirtekt- íi
arvert, að í allri kosningabaráttunni hefur ekki orð /
um það heyrzt að hann, eða meirihluti Sjálfstæðis- /
manna, hafi á nokkurn hátt misnotað sér valdaað- /
stöðu sína á liðnum árum. Þeir koma með hreinan )
skjöld fram fyrir borgarbúa á morgun og biðja um )
umboð til áframhaldandi starfa. Aðeins með því að )
kjósa D-listann tryggja Reykvíkingar að Geir Hall* /
grímsson verði áfram borgarstjóri höfuðborgarinnar. (
Það þurfa allir borgarbúar að hafa í huga, hvar í (
flokki sem þeir annars standa. Framtíðargæfa höfuð- (
borgarinnar er fólgin í því að menn láti á morgun (
málefnin ráða, en ekki þröngar pólitískar flokkslínur. í
x-D
____________________________________\
'TcmaMmBBmmMmammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
-x
1 einbýfishúsi við Efstasund
búa hjónin Jóhanna Guöjóns-
dóttir og Sigurberg Benedikts-
son sldpasmiður. Þau ei'ga f jórar
dætur og eru þrjár þeirra giftar,
sú yngsta er heima og stundar
nám í gagnfræðaskóla. Jóhanna
er borinn og bamfæddur Reyk-
víldngur — Austurbæingur —
og við litum. inn hjá henni nú i
vikunni og spjöiluðum við hana
stundarkom.
— Ég hef þróazt meö borg-
inni, ef svo mætti segja, segir
Jóhanna, og þar sem ég er hús-
móðir finnst mér einkum eftir-
tektarvert hve mikið gert er fyr-
ir ungu húsmæðumar í dag og
hve aðstaða þeirra er öll betri
en áður var. Þegar mínar dætur
vom t.d. litlar var ekki um
neina hjálp að ræða og ef ég
þurfti að fara út í búð eða í
bæinn var ekki annað að gera en
taka þær allar með. Nú eru
V í SI R . Laugardagur 21. maí 1966.
Jóhanna Guðjónsdóttir.
Mikið gert fyrir ungu hús-
móðurina íReykjavík í dag
Spjallað við Jóhönnu Guðjónsdóttur um
aðstöðu unga fólksins fyrr og nú
gæzluvellimir komnir til sögunn
ar og konur í úthverfum geta
farið í bæinn og skilið bömin
eftir í góðum höndum.
— Hafið þið búið lengi héma
í Efstasundi?
— Það em 21 ár síðan við
byrjuðum að byggja. Við vomm
nýkomin frá Siglufirði, þar sem
við bjuggum um tíma, maðurinn
minn var nýbúinn að læra og
við áttum 10 þúsund krónur. —
Það var hvergi húsnæði að hafa,
nema hvað okkur bauðst kjall-
arafbúð með 12 þúsund króna
fyrirframgreiðslu. Ég gat ekki
hugsað mér að láta svo mikinn
pening beint f annarra vasa svo
að við ákváðum að sækja um
lóð. Maðurinn minn byrjaði á
húsinu um sumarið og byggði
það svo til einn f frístundum.
Þegar við fluttum inn fannst
mér ég vera komin f höJl, þótt
margt vantaði og eldhúsið væri
óinnréttað.
— Húsnæðisvandinn ér ekki
leystur enn í dag hér í borginni
— en munurinn er bara sá að
aðstaðan fyrir unga fólkið er
miklu betri, enda er unga fólkiö
í dag duglegt. Það er næg vinna
fyrir hendi og enginn vandi aö
rífa sig upp úr örbirgð ef heilsan
er góð. Þegar ég var ung þótti
það kraftaverk er ég komst eitt
sinn f fiskvinnu úti á Nesi án
þess að ég jjekkti verkstjórann
eða einhver góður maður heföi
lagt inn orð fyrir mig. Nú er alls
staðar nóga vinnu að hafa. Svo
eru lánamöguleikar til íbúða-
bygginga allt aörir og betri. Þeg
ar við vorum að byggja var
ekkert lán að hafa nema ef mað
ur gat fengið einkalán einhvers
staðar — eða tekið víxla. Spari-
merkin koma sér líka oft vel
þegar ungt fólk giftir sig, því
að ef þau væru ekki tekin væri
hætt við að allt kaupið færi í
annað. Unglingamir eru reiöir
yfir þessu í fyrstu og finnst
þetta óréttlæti, en um leiö og
upphæöin í sparimerkjabókinni
fer að hækka kemur í þá spenn-
ingur og þeir gera sér grein
fyrir hve mikilvægt þetta verður
þeim seinna.
Saknarðu ekki einhvers frá
þínum ungu árum, þegar Reykja
vík var ekki eins stór og nú?
— Nei, meöan ég sé Esjuna og
sjóinn sakna ég einskis. Þegar
maður horfir fram til þess sem
er miklu bjartara en það sem
liöið er, finnur maöur ekki til
söknuðar. Það er gert svo mikið
U lakkaöi til og kveiö fyrir. —
Gæti það verið, að hann
hefði komið heim óskemmdur
eftir langt listnám erlendis? En
glaður varð ég, er ég kom inn
í Bogasalinn og renndi augun
um yfir listaverkin.
Nei, Guðmundur Karl brást
ekki. Hann olli engum vonbrigð
um. Málverk hans vöktu fögnuð.
Ég kynntist Guðmundi fyrst
er hann innan við fermingu kom
á heimili mitt með foreldrum
sínum, ágætum heimilisvinum
okkar hjónanna. Hann var fá-
máll, en framkoman sýndi þá
þegar fágað prúðmenni. Svo •
leiö ekki á löngu unz hann tæki
aö mála. Gáfan leyndi sér ekki
en í för meö henni var lærdóms
þorsti, og svo hvarf ungi mað-
urinn suður í lönd á slóðir fornr
ar og nýrrar listar, til frægra
staöa og í fræga skóla. Heim
er hann svo kominn, heiðraður
fyrir námsafrek, og nú horfum
við á fyrstu sýningu hans hér í
Reykjavík.
Það var mér, sem ekki kann
að meta neitt hopp og hi tízk-
unnar, hvorki í list né neinu
fyrir unga fólkið í borginni í
dag, t. d. í Laugardalnum, þar
sem aðstaöa verður til alhliöa
íþróttaiðkana. Ég minnist þess er
ég var á Laugarvatnsskóla og við
urðum að vinna skylduvinnu við
að byggja íþróttahús, hvílík höll
mér þótti það, enda eitt stærsta
íþróttahús á landinu. Þessi skúr
stendur ennþá — já f dag þykir
þetta ekki annaö en skúr. — Ég
vona bara og reyndar veit ég, að
unga fólkið sem er að vaxa upp
í borginni muni verða verðugt
þess að taka við öllu því, sem
gert hefur verið og á eftir að
gera.
öðru, hrein nautn að skoða mál
verk Guðmundar Karls. Þar var
ekkert sem gat skemmt ánægj-
una og ég fagna því að geta ósk-
að honum innilega til hamingju
með þessa fyrstu stórglæsilegu
sýningu. Hér er vandi að velja
úr og því til lítils að benda á
eina mynd annarri fremur, en
samt merkti ég nú við einar 10
af 30. Þær voru þessar: Vor í
Flórenz, Frá Schwarzwald í
Þýzkalandi, Kopía af Euterpe,
Skógardísir, Dimmuborgir, Birki
tré, Lambafell, Haust, Gömlu
bátamir, Ásdís Guðmundsdótt-
ir, Stúlka. Hér eru aðeins nefnd
nokkur af málverkunum, en þar
fyrir hverfa hin ekki f neinn
skugga.
Auðvitaö verð ég að tala um
list, eins og hvert annað barn,
sem dáist að því sem þaö sér
fagurt. Um lærdómshliðina ræða
svo þeir, sem hafa nægilegt vit
á henni. Ég fór glaður og hress
af þessari yndislegu sýningu,
fagnaði yfir því, að sumum
mönnum getur engin tízka spillt.
Pétur SigurOsson
Sýning Guðmund
ar Karls Ás-
björnssonar