Vísir - 04.10.1966, Qupperneq 15

VTSIR . Þriðjudagur 4. október 1966.
15
J. B. Pristíey:
Hæturgestir
m

virtist ætla aö dragast að þeir
kæmu með þennaa lampa. Hvað
skyldu annars vera liðnar margar
mínútur, hugsaði hún, síðan þeir
fóru upp.
Hún sneri sér að Sir William og
hratt þessum hugsunum frá sér.
— Langar yður í rauninni til þess
að vita það? spurði hann.
Hún kinkaði kolli.
— Já, mér leikur mikil forvitni
á að fræðast um þetta, sagði hún.
Ef þetta yrði frásögn um auðgun
arbaráttu aðeins hugsaði hún,
mundi Philip verða kominn aftur áö
ur en henni væri langt komið, en
hún fann á sér, sá það á svip hans
að hann hafði þörf fyrir að létta á
sér, og var ekki i vafa um, að
hann mundi segja frá h'fsbaráttu
sjnni og reynslu almennt. Hún
hafði séð sama svip á mönnum, sem
höfðu þörf fyrir að tjá sig.
— Sé heppnin ekki með, byrjaði
hann, græða menn aðeins þegar
þeir beita sér heilhuga og af dugn-
aði að því að ná markinu, einbeita
sér til þess að ná því, hugsa ekki
um annað. Kannski þarf maður eitt
hvert spark í lífinu, eitthvað til að
hrinda manni af stað, en sé maður
byrjaður og hafi gengið sæmilega
i nokkur skipti, gert góð kaup með
hagstæðum samningum, þurfa
menn enga hvatningu til þess að
halda áfram.
— Það er mín reynsla að það
verði alltaf að vera einhver drif-
fjööur, eitthvað sem knýr mann á-
fram, gerir manni kleift að sækja
á brattann, leggja hart að sér og
ef til vill þarf ekki alltaf mikið
til þess að knýja menn áfram. Ég
þekkti einu sinni mann nokkum í
Lancashire, hann var áhugasam-
ur um „cricket“ hugsaði meira um
það en viðskipti sín. Svo var það
einn góðan veðurdag að bann
þurfti að fara á fund yfirmanns
fyrirtækis. Hann var látinn bíða
í tvær klukkustundir í aðalskrif-
stofunni, og skrifstofufólkið var að
gefa honum homauga, virtist
hugsa sem svo: Hann er víst ósköp
lítill karl þessi, fyrst forstjórinn
Iætur hann bíða svona lengi, en það
fór að síga í manninn. „Ég skal
sýna þeim“, hugsaði hann „hver
skjöldinn ber.“ Og hann fór
eftir að hafa talað við þennan for-
stióra, sem hafði þann óvana, að
láta menn bíða eftir sér. Jæja,
kunninginn frá Lancashire hafði
fengið þarna það, sem hann þurfti
hann einbeitti sér að viðskiptum
og kom sér vel áfram. Og þannig
metnað yðar? spurði Margaret.
— Og hvað var það, sem vakti
var það með mig.
— Baðmullarkjóll, sagði hann
blátt áfram.
Það lá við að hún færi að hlæja
en hún gerði það ekki, því að hún
sá á svip hans að honum var ramm
asta alvara. Hann var eins og
skóladrengur, sem lumar á ein-
liverju.
— Segið mér frá því, sagði hún.
— Já, ég skal gera það, en raun-
ar veit ég ekki á hverju ég á að
byrja ... Svo skipti hann um tón:
— Þegar ég kom heim að loknu
námi, fékk ég atvinnu í skrifstofu
^ormaf
þýzkar eldhúsinnréttingar
úr harSpIosti: Format innréttingar bjóSa upp
á onnaS hundrað tegundir skópo og litaúr-
val. Allir skópar meS baki og borðplata sér-
smíðuð. Eldhúsið fæst me3 hljóSeinangruS-
um stólvaski og raftækjum af vönduSustu
gerð. - SendiS eSa komiS meS mól of eldhús-
inu og viS skipuleggjum eldhúsiS samstundis
og ge.rum ySur fast verStilboS. Ótrúlcga hag-
stætt verS. MuniS aS söluskatiur e> innifalinn
í tilboSum frú Hús & Skip hf. NjótiS hag-
stæSra greiSsIuskilmála og
lækkiS byggingakostnaSinn.
SF
K!
HÚS&SKIPJhf.
I
>* LAUfiAVEG:
baðmullarverksmiðju i Mancheste,
Þegar ég var tvítugur kynntist ég
ungri stúlku og við trúlofuðumvt
en við gátum ekki gengið í hjóna*
band næstu tvö árin, því að við
mundum ekki hafa haft nóg að
bíta og brenna. Svo fékk ég betri at
vinnu og við gátum komizt sæmi-
lega af, okkur skorti ekki neitt,
þvf að þótt ég hefði ekki miklar
tekjur þurftum við yfir engu að
kvarta, en við urðum að fara gæti-
lega. Ég var ungur, ástfanginn og
vildi komast vel áfram og konan
hvatti mig. Ég fékk kauphækkun
og var fluttur í Lundúnaskrifstofu
fyrirtækisins. Þér getið farið nærri
um eftirvæntingu okkar, þegar viö
vorum að búa okkur undir ferð-
ina. Þetta voru mikilvæg tímamót
Við fengum ódýra íbúð I nánd viö
Swiss Coattage, og Lucy — kon-
an min, lagði kapp á að halda
henni hreinni, og ég hjálpaði henni
þegar ég kom heim á kvöldin. Þér
megið trúa því, að við vorum ham-
ingjusöm og glöð, þótt við ættum
enga vini í London og í rauninni
engan við að tala mánuðum sam-
an. Viö fórum í leikhús, borðuðum
stundum í lítilli veitingastofu í
Soho. Hún var éinmana fyrst, en
sætti sig við það. Við lifðum vit-
anlega í voninni um að eignast
kunningja. Og svo keypti ég mér
kjólföt — í fyrsta sinn á ævinni.
Hann þagnaði.
— Ég veit annars ekki hvers
vegna ég er að segja yður frá
þessu öllu. Það er engin von til,
að þér hafið áhuga á þessu.
— Jú, haldið bara áfram, mig
•langar til þess að heyra það.
— Gott, sg skal vera stuttorðari
Einn af forstjórunum hafði boð
inni — og okkur var boðið. Okkur
fannst þetta mikill viðburður. Nú
mundum við kynnast fólki, eign-
ast vini. Við vorum komin í hóp
þeirra, sem boðið var. Allt var
breytt. Við töluðum um þetta fram
og aftur, en Lucy var dálítið kvíð-
in, hana langaði svo að falla fólki
í geð mín vegna. Og mér fannst
hún yndisleg, þegar hún var búin
að klæða sig. Hún var klædd sínum
bezta kjól og mér fannst hún ynd
isleg, en enn sá ég, að hún var
kvíðin. Og í boðinu kinkaði ég
kolli til hennar, þar sem hún var
í hópi kvenna og brosti til hennar,
en ég var þarna í hópi karla og við
töluðum um viðskiptin
Þegar við vorum háttuð þóttist
ég sofa, en ég varð þess var, að
hún' var að gráta, en Þegar ég
spurði hana hvað væri að, sagð-
íst hún vera þreyrt og hafa höf-
uðverk. Sannast að segja hafði
hún ekki verið ve] frísk, svo að
ég tók þetta trúanlegt og svo
leið og beið og við töluðum “i>ki
um þetta samkvæmi Eftir rvo
mánuði var okkur boðiö an:vtð
samkvæmi, en hún vildi ekki fara
og hafði gilda afsökun, því að hún
var mikiö lasin. Nú var ég bum
að komast að raun um hvað var
að fyrra samkvæmiskvöldið. Hún
hafði verið klædd baömuIIarKjói
'''lér fannst hann fallegur Ég —
aulinn — hafði ekkert vit á kjói*
um, — þetta hefði getað gengið
1 T.ancashirp °!ri<*i í London.
^AIlar hinar voru i silkikjólum
'— og T.ucv hafði fundið sárt til
hverjum augum hinar konurnar litu
S hana — eins og sveitastúlku, sem
ritki viss' betur en að koma í sam-
kvæmi i baðmullarkjól — Það
var þegar hún var veik, sem ég
komst að þessu. Hún var með ó-
ráði og talaði um það. Ég sat á
rúmstokknum hjá henni og hbist-
aði á hana . . .
Hann þagnaði og starði inn ;
eldinn.
Margaret beið — vildi ekki
trufla hann í frásögninni. Loks
færði hún sig dálftið til í sætinu
og hann leit upp. Þaö var ekki
bjartara en svo að hún rétt aðeins
sá, að hann beit á vör sér.
— Þetta breytti öllu fyrir mér,
sagði hann svo, mér, sem hafði
verið bljúgur í lund og heiðarleg
ur starfsmaður fyrirtækisins. Ég
hugði á hefndir Þær skyldu fá að
kenna á því þessar eiturnöðrur,
sem höfðu litið konuna mína fyrir-
litningaraugum af því að hún var
ekki skartbúin sem þær. Ég fékk
hefnd. Það tók mig þrjú ár — en
þá var ég búin að koma fyrirtæk-
inu svo til í hundana, að annað
fyrirtæki yfirtók það, og margar
kvennanna sem áöur voru klædd-
ar silkikjólum í samkvæmum urðu
nú að sætta sig við baömullar-
kjóla. Ég var orðinn harðjaxl í við
skiptum. Ég var búinn að fá það
spark í lffinu, sem ég þurfti til að
komast áfram og ég græddi á tá
og fingri en hafði litla ánægju af
peningunum.
Hann reis á fætur og sparkaði
hálfbrunnum viðarkubb í eldinn.
— Þér hafið sjálfsagt heyrt tals-
vert um mig — eða eigið eftir að
gera þaö — að ég sé einn af þess
um freku, framgjömu, óhefluðu j
mönnum, sem komizt hafa áfram
af eigin ramleik. Og ég játa að
j ég ber enga virðingu fyrir yndisleg
I um konum, sem eiga menn, sem
| vantar fé til viðskiptareksturs, eða
fyrir fínum og fallegum aðalsstúlk-
um, sem klígja ekki við að giftast
mönnum, sem eru helmingi eldri
TOtlCHE, TARZAN.' IF
WE AIOVEP A FRACTION
AS FAST IN THAT AREA
AS WE PO IN SCIENCE-
WHAT A WORLD THIS
WOULP BB !
Hvemig líkar þér samfylgd herflugvélanna
Tarzan? Þetta er áhrifamikið Yeats hers-
höfðingi. Svona fallegar vélar.
Meö þvi að búa I frumskóginum þá missir
þú af þeirri þróun vísindanna, sem kemur
fram á þennan hátt. Ég reyni að bæta mér
það upp meö því að vinna að þróun þjóö-
félagslegra visinda. Þaö veit gað að nóg er
þðrfin fyrir það í Afriku.
Við erum jafnir að skiptum Tarzan. Ef
þróunin væri eins ö,r á því sviði eins og á
sviði vísindanna hvers konar dýrðarheimi
lifðum við þá í?
Áuglýsing
Á SUÐURLANDSBRAUT
Signý: Hérna er það. Stopp-
aðu, stoppaðu. Sérðu.. ekki —
þarna í gluggunum er að lesa
OSTA-ELDHÚS í stórum letr-
um. Við megum til með að akoða
fallegu OSTA-eldhúsin núna.
Lögregluþjónn: Herra minn,
þér megið alls ekki nema staöar
hér á miðri akbrautinni.
Jón: Ég ræð engu, hún Sig-
ný------
Signý: Já, en við verðum endi*
lega að skoða fallegu OSTA-eld-
húsinnréttingarnar. Viö erum
nefnilega að byggja
Lögregluþjónninn: Tja, frú
mín góð, víst eru OSTA-eldhús-
in falleg. En þrátt fyrir það
verða allir að hlýða umferðar-
reglunum. — Leggið nú bílnum
yðar hér við vegarbrún, herra
minn — svona
Jón: Þetta er númer 10: Sjáðu
þeir eru langt komnir að hellu-
leggja gangstéttina og að ganga
frá bifreiðastæðunum.
Lögregluþjónninn: Já, það er t
verið að breikka og fínka Suð- ••
urlandsbrautina, svo að sem
flestir geti komið og skoðað og
keypt fallegu OSTA-eldhúsin.
Signý: Þarna heyrirðu það,
Jón minn. Skilningur á kostum
OSTA-eldhúsinnréttinga er að
aukast. Enginn vafi — OSTA-
eldhúsin eiga vaxandi vinsælds
um að fagna.
SK0R3IHF.
Suðurlandsbraut 10
Sími 3-85-85
áuglýsið
í VÍSI
METZELER
hjólbarðamir eru sterkir og
mjúkir, enda vestur-þýzk gæða-
vara.
Hjólbarða- og benzinsalan
við Vitatorg. Sími 23900
Barðinn h.f.
Ármúla 7. Sími 30501
AJ.nenna Verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15. Sfmi 10199