Vísir - 21.06.1967, Side 12

12
Stáikan nteð grænu nugun
Kvíkmyndasaga
samln af Ednu O'Brien
effir skáldsögu hennar
,,The Lonely Girl"
Nr.
51
„Ég flý þá bölvun, sem á þessu
landí h.vílir“, stóð í bréfirra. „Og
þú getur fleygt í mig nokkrum
fimm-punda-seðlum í kveðiuskyni“.
Og mér varð bugsað til kvöldsins
að Gresham hóteli, þegar sá 6-
þvegni stráði tuttugu-punda-seðl-
mn í kringum sig og keypti þá
stærstu viskífiösku, sem ég hef
nokkum tíma séð, hafði hana í
bandi um hálsinn, svo hann væri
eins og St. Befnharðshundur.
Ég hafði varla lokið við að lesa
bréfið, þegar vðrubíH, að því er
virtist með fullfermi- af löngum trjá
bolum, ók upp að húsinu. Maðurinn
sem knúði dyra kvaðst vera kom-
inn til að leggja inn síma. Rafmagn
hafði verið lagt í húsið i febrúar-
mánuði, og eftir það hafði Eugene
með öllum ráðum reynt að fá síma
lagöan inn. Ég kallaði á Eugene,
og okkur kom saman um að síma-
tækið yrði bezt sett í anddyrinu.
„Þetta veröur dásamlegt", sagði
ég og bar burt vasann með hag-
þomsblómunum. Tveir af síma-
mönnunum tóku til óspifltra mál-
anna inni í anddyrinu, hinir við aö
koma fyrir staurunum úti.
„Þessir staurar spilla svip um-
hverfisins," sagði hann, þegar viö !
litum út um gluggann og virtum i
mennina fyrir okkur, þar sem þeir '
vom að grafa fyrir staurunum úti I
í garðinum. Ég hitaði te handa I
mönnunum, fyigdist með starfi I
þeirra og hlakkaði til þess að geta |
hringt til kaupmannsins og hvert!
sem vildi.
Seinna um kvöldið, þegar ég var
setzt með bók og farin að lesa, kom
Simone skáld akandi í gömlum og
fomfálegum Austmbíl. I fylgd með
honum var stúlka nokkar banda-
rísk, kölluð Mary. Ég bauð þeim
í setustofuna og kallaði á Eugene.
„En yndislegur staður...“ sagði
hún. Hún talaði lágt og rólega og
alls ekki líkt og frænkur mömmu,
sem setzt höfðu að vestur þar og
komu £ heimsókn einu sinni að
sumarlagi, og létu móðan mása og
gortuðu í fullar fjórar klukkustund-
ir.
.'.Simorie hefiÍr sagt mér af þér*',
sagði hún við Éugene. „Mér finnst
það dásamlegt að þú skulir hafa
fundið þér þessa höfn. Þeir eru
ekki svo fáir gáfumennimir, sem
fara í hundana á þessum tímum, að
það er gott til þess aö vita, aö
einhver hefur kjark til að slíta
sig lausan ...“
„írar virðast hafa hug á að gera
úr mér hundamat", sagði Eugene,
og mér fannst móögandi, aö hann
skyldi fara að bera annaö eins í tal
að nauðsynjalausu.
„Þeir ætluðu aö gera hann að
píslarvotti", sagöi skáldið Simone.
„Voru þeir með axir eða hnífa?“
„Járnuð stígvél", sagði Eugene.
„Þú varst svei mér heppinn, að
þeir skyldu ekki eyðileggja allt
undir þér“, sagði Simone.
Stúlkan leit til mín og bristi
höfuðiö, eins og hún vildi lýsa yfir
því, að hún bæri ekki neina ábyrgö
á orðbragði mannsins, sem hún var
í fylgd með. Hún hafði sítt og
þykkt, dökkjarpt hár, og mátti
halda að hún greiddi það og burst-
aði kvölds og morgna. Hún var í
svörtum síðbuxum með sifurþráð-
um. Grönn og spengileg stúíka.
„Bíddu róíeg þangað til páfinn
kemur ta Galway", sagði Shnone
við hana. ,,Þú hefur beyrt sögmta
VlSIR . Miðvikudagur 21. júní 1967.
af þvf, þegar kardínálinn féll í öng-
vit ?“
Hún hristi höfuðið hvetjandi,
eins og hana langaði mjög til að
heyra þá sögu.
„Þegar heilög María birtist síð-
ast,“ sagði hann, „upplýsti hún að
næsti páfi yrði tekinn hcndum og
pyndaður. Þegar Spellman kardí-
náli frétti það, steinleið yfir hann".
Og hann rak upp sinn hvella, vél-
ræna hlátur og hún hló líka. „En
fyndið", sagði hún.
„Geturðu lánað mér greiðu ?“
spurði hún og sneri sér að mér.
„Ég er eitthvað svo úfin, finnst
mér“, Hún strauk jarpa lokkana.
Við fórum upp í svefnherbergið.
Það var ógerlegt að áætla aldur
hennar, en ég gizkaði á að hún
væri á svipuðum aldri og ég sjálf.
En það leyndi sér ekki að hún hafði
meiri þekkingu til brunns að bera.
Þegar við komum inn í svefnher-
bergið, fór hún fræðilegum aðdáun
arorðum um eftirprentun af mál-
verki eftir Renoir, af stúlku sem
batt skó sinn. Og þegar bún fór að
dást að furutrjánum, sem sáust út
um gluggann, og tala um hve þau
mmntu sig á allt heima á Nýja-
Englandi, var ég ekki í neinum vafa
um að hún greip til utanaðlærðra
setninga úr bók. — trén teygðu lim
sitt eins og biðjandi hendur ... og
annað í þeim dúr.
„Ég er hrædd um að greiðan mín
sé ekki vel hrein", varð mér að
orði. Þetta var hvít bárgreiða, og
sáust minnstu óhreinindí milli tann
anna.
„Hvað gerir það til...“ sagði hún
og brá greiðunni í hár sér. Brosti
við spegilmynd sinni. Ég lagði fyrir
hana heimskulegustu spumingar
— hvort hún kynni vel við sig á
írlandi, hvort hún hefði gaman af
fallegum fötum . ..
„Auðvitað kann ég vel við mig
iá írlandi", svaraði hún. „Auðvitað
! héf ég gaman af fallégum fötum",
jságði hún og strauk nælonblússuna
sem hún girti ofan í buxurnar. —
j „Annars vildi ég helzt alltaf vera
í peysum". Og ég gerði mér í hugar
lund að hún ætti hreinar, marglitar
blússur hangandi í röðum í klæða-
skápnum, ótal peysur og belti. Hún
bretti upp aðra skálmina og neri
legginn, sem hafði bólgnað undan
mýbiti, og ég sá að hún var mjög
loðin á fótunum, þótt skálmarnar
hyldu það að sjálfsögöu. Hún var á
hælaháum skóm, allt i samræmi
— og að mér fannst, allt við það
miðað aö Eugene litist sem bezt
á hana. Og þegar hún að lokum
fullkomnaði litinn á vörum sér með
litlum kamelhárpensli, fannst mér
í svipinn að hún mundi vera kæn
og kaldráð.
„Ég hef aldrei notað varapensil",
sagði ég. „Er það erfitt?"
„Mjög auðvelt", svaraði hún. „Þú
mátt eiga þennan til reynslu". Og
þegar við fórum niður skildi hún
eftir gullna hylkið með penslinum.
Þegar niður kom, hélt hún áfram
að dást að öllu. „Ég er bókstaf-
lega ástfangin af þessum stað“,
sagði hún við Eugene. Hún kvaðst
hafa séö „dásamlega" kvikmynd
eftir hann 1 Lundúnum og hrósaöi
henni í nokkrar mínútur. Svo svip-
aðist hún um í stofunni. „Þetta eru
dásamleg híbýli", sagði hún, og
mér datt í hug, að ég hefði ekki
að neinu leyti sett svipmót mitt á
þau, minn smekkur ekki ráðið þar
neinu. Ég fór fram í eldhús aö hita
te.
Þegar ég kom inn aftur, var hann
að leika fyrir þau hljómlist af plöt-
um —eitt af þessum sigildu verk-
um, sem minnti mig á fuglasöng
— og hún stóð úti við gluggann,
dáðist að öllu og hreyfði líkamann
í samræmi við hljómlistina. Hann
kom til móts við mig og tók við
bollabakkanum og brosti glaðlega,
en það hafði hann ekki gert svo
dögum skipti.
„Jæja, Kathleen — svo þú ert
að komast I símasamband við um-
heiminn". sagði skáldið. „Þá get-
urðu talaö.við alla þína kunningja".
„Já, ætli ekki það“ svaraöi ég,
sem átti ekki nema t-vo kunningja,
Böbu og þann óþvegna og hvorugt
þeirra haföi síma.
Eugene renndi tei í bollana, rétti
Mary fyrst. Því næst rétti hann
sykurinn, „notarðu ekki sykur?"
VÍSIR
AUGLÝSINGASKRIFSTOFA
OOOOD. AUGLVSENDUR, ATHUGIÐ! ooooo
□qoqdi inaaac
Handrit af auglýsingum þurfa að hafa borizt auglýs-
□BODOi iqqqqc
_____ ingaskrifstofuimi fyrir kl. 6.00 daginn fyrir birtingu.
UuuUU 'QQQQD
ingaskrifstofuimi fyrir kl. 6.00 daginn fyrir birtingu.
ÞINGHOLTSSTRÆTI I
Stmar 11660 - 15099 - 15610
VÍSIR
FRAMKÖLLUM
FILMURNAR
FLJÓTT OG VEL
GEVAFOTO
LÆKJARTORGI
BÍLASKIPTI —
BÍLASALA
Rambler American '64 ’65 ’66
Zephyr ’66
Cortina 2ja dyra ’65.
Peugeot ’65 .
Plymouth ’64
Taunus 12M ’64.
Opel Rekord ’64.
Simca ’63.
Falcon ‘60 sjalfskiptur.
V.W. ’60.
Verð og greiðsluskilmálar við
allra hæfi.
Jón Loftsson hf.
Vökuil hf.
Hringbraut 122.
„Góðn ferð!“ „Vertu blessaður Tarzan. „Nú það getur svo sem vel verið. Mér „En þegar mig grípur einhver grunur,
Ég þori aö veðja hverju sem er, að við hefur skjátlazt fyrr“. þá verö ég aldrei í rónni fyrr, en ég hef
veröum á undan aö finna demantasmygl- fengið vissu mína f því efni“.
aratia“.
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
y,——'a/ÍA U/GAJV
BAUOARABSTte 31 SfMI 22022
iS