Vísir - 23.10.1967, Page 7

f

19
Smábátaútgerðin
vex á SigEufirði
Smábátaútgerð er mjög vaxandi
á öllum höfnum á Norðurlandi, og
er drjúg tekjulind, bæði fyrir sjó-
mennina^og þá, sem verka aflann
í landi. Gott verð og greið sala
á saltfiski hefur á síðustu árum
ýtt undir þessa útgerö. Handfæra
veiðar eru aftur að komast til vegs
og viröingar, enda útgerðarkostn-
aður mjög lítill.
Á Siglufiröi hafa um 30 smá-
bátar veriö á handfæraveiðum í
sumar, og segja sjómennirnir, að
oftast nær hafi veiözt bæði mik-
ill fiskur og góður. Gert er ráö
fyrir, ef önnur atvinna minnkar
í bænum, aö ennþá fleiri verði til
að stunda þessa útgerð, ef veðr-
átta verður góð, frameftir háust-
inu. Tíðarfar hefur eins og kunn-
ugt er verið óvenju hagstætt og
góöar gæftir síðari hluta sumars.
Meöfylgjandi mynd er af aðal-
athafnasvæði smábátanna á Siglu-
firöi, — Bátastööinni, — eins og
hún er nefnd í daglegu tali. Þar
er saltfiskverkun og veiðarfærá-
geymslur bátanna. — Ljósmvndari
biaösins tók þessa mynd af nýju
olíumálverki hjá Ragnari Páli Ein-
arssyni listmálara. — Hann dvaldi
um tíma á Siglufirði nú nýlega og
málaöi margar myndir frá fornum
heimaslóðum
Þ. R. J.
•'•••••.........••••••••••••<
Viðtal dagsins —
Framhald af bls. 18
leit til sauðanna, sem lágu þar
við opið. Þegar Guðmundur kem
ur heim gengur hann einnig til
liðs við föður okkar og er ekki
að orðlengja þaö, að þama upp
um ísinn var dreginn hákarl,
sem úr fengust 90 tunnur af lifur
miðað við 18 kúta mál. Þessi afli
skiptist þannig, að faðir minn
og félagar hans vom með 40
tunnur, Finnbógastaöamenn með
30 tunnur og Jón Magnússon
og hans menn með 20 tunnur.
Hákarlinn var dreginn í kös á
ísinn og þegar veöur batnaöi,
mátti segja að bæöi krakkar
og kerlingar kæmu til liðs við
að koma honum í land. Þetta
vor mun nú hafa verið fariö aö
þrengjast um matbjörg sums
staðar, því eftir því man ég, að
faðir minn sendi vinnumann
sinn norður að Dröngum til Guð
mundar eftir 35 eða 40 pundum
af rúgi, þó mun vfðast hafa ver-
ið til harðmeti frá haustinu og
saltfiskur og síðast en ekki sízt
mjólkin úr kúnum. Það var helzt
kornvaran sem þraut.
— Hvernig var svo hákarl-
inn hagnýttur?
— Hann var þurrkaður og
svo notaöur mikið tij heimilis
og seldur austur í Húnavatns-
sýslu í vöruskiptum fyrir skó-
leður, tólg og mör.
— Hvað segirðu mér svo af
sjálfum þér?
— Ég geröi svona hitt og
þetta sem til féll, stundaöi nokk
uð sjó, fór meöal annars 5 ver-
tíðir vestur að Djúpi, þar lærði
ég að frysta síld og átti eftir
að íshúskofa meðan ég fékkst
við sjósókn. Eftir að Ólafur
Guðmundsson hóf síldarverkun
á Eyri við Ingólfsfjörð, vann
ég talsvert hjá honum við
hleðslu undir plönin. Fyrsta ár-
ið, sem við vorum á Steins-túni
gengu mislingar um héraðið og
Magnús Pétursson, sem þá var
læknir á Hólmavík, lét þau boð
út ganga, að þeir gætu orðið
mjög hættulegir vanfærum kon-
um, og því nauösynlegt að verja
þær fyrir veikinni. Þetta var til
þess, að Guðlaugur tengdafaðir
minn innréttaði fyrir okkur hjón
in enda af fjárht' :i til að búa í
og þar vorum við þangað til
hættan var liðin hjá. Þar tók
kona mín léttasóttina að Jóni
syni okkar, en var flutt heim í
bæinn til aö ala bamið.
— Það má þá segja að minnstu
muni, að hann sé í fjárhúsi
fæddur.
— Já, það má segja það. Ann
ars held ég aö það örðugasta
við lífiö þama heima, hafi verið
læknisleysið, þegar vitja þurfti
hans alla leið til Hólmavíkur.
Það gat stundum dregið af gam
anið. 1 Steinstúni vorum við
hjónin 13 eða 14 ár, bjuggum
svo 5 ár á parti í Melum en
vorum eftir það á Hrauni ,þang
að til við fluttum suður 1950.
Lífiö hefur sjálfsagt ekki tekið
okkur ómýkri höndum en marga
aðra. Konan mín var hög í hönd
unum, saumaði karlmannsföt öll
fyrir heimilið og jafnvel ýmsa
fleiri. Hún kunni vel að spila
úr þeim litlu efnum, sem viö
höföum yfir að ráöa. Ég er á-
nægður með það, sem lífið hef
ur úthlutaö mér.
— Og þótt öldungurinn hafi
ekki séð straum tlmans í hálf-
an annan áratug, þá hefur hann
greint niðinn af falli hans. Hann
hefur fylgzt vel með því sem
heyra mátti. Hann grípur litla
harmonikku og nú syngja þau
saman hjónin lag, sem hann hef
ur samið, eftir að ský færðist
á augun en heyrnin var ennþá
næm. Og honum finnst hraöinn
á öld vélmenningarinnar hafa
vikið varúðinni 'til hliðar.
— Oft eru slysin áleitin,
ýmsir meinin kenna.
Láttu hjólahjörtinn þinn
hægt um strætin renna.
Voðatæki veldur þú,
vektu ei sorg og nauðir.
Margra svella sárin nú,
sumir hvíla dauöir.
Vertu ætíð varfærinn,
voði er oft í leynum.
Hrelli aldrei huga þinn
að hafa valdið meinum.
Þ. M.
KAUPUM HREINAR i
LÉREFTSTUSKUR
Dagblaðið Vísir
Vinsæll fararstjóri i heimsókn:
/
HAFÐI ALDRFI StD
SNJÓ FYRR EN HÉR

□ Vinsæll maður heimsótti Reykjavík í síðustu viku. Mað-
urinn heitir Guillermo og að hætti Spánverja nafni föður
og móður Camundi Balaguer. Ekki munu þessi nöfn láta
kunnuglega í eyrum íslendinga, en hins vegar er nafnið'
VILLI mun kunnugra ýfir 1000 íslendingum, sem farið hafa
utan til Mallorca og bakazt þar í sólinni og notið ferðalag-
anna með Villa.
Villi er fulltrúi ferðaskrifstof-
unnar miklu, Melia, sem er um-
boösaöili Sunnu á Spáni og
skipuleggur feröalög íslendinga
þar, en þau hafa heppndzt mjög
vel og á Villi ekki hvað minnst-
an þátt í þvl. Bauð Sunna hon-
um hingað og boðaði fólk á
Sögu á sunnudagskvöldið, og
mættu þar á þriðja hundrað
til að hitta Villa.
„íslendingar hafa veriö með
mér I ferðum á Mallorca 1 4
ár“ sagöi Villi, „og það var
gaman að koma hingað og hitta
ykkur heima fyrir. Mér finnst
íslendingar alltaf eins, hvort
sem þeir eru heima eöa úti á
Mallorca, alltaf jafn elskulegir.
Þið hafið aldrei tvö andlit, eins
og við segjum á Spáni. Mig
hafði aldrei dreymt um að önn-
Þama er starfsfólk og fararstjórar Sunnu í, Mallor caferðunum með Villa. Frá vinstri: Jrtn Gunnlaugs-
son sölustjóri og kona hans, Regína Birkis, gegnt honum, við hlið hennar Jóhannes Jensson banka-
fulltrúi og gegnt honum kona hans, Steínunn Jón asdóttir, við hlið hennar Ásgerður Höskuldsdóttir,
kona Ólafs Haraldssonar, sem situr innst hægra megin við hlið Villa. Innst vinstra roegin er Helga
Höskuldsdóttlr, en þriðja frá hægri er Jón Guðnas Höskuldsdóttlr, en þriðji frá hægri er Jón Guðnas
Valtýsdóttir, skrifstofustjóri Sunnu. Þeir Ólafur o g Jóhannes voru um tíma fararstjórar hjá Sunnu
ur eins gestrisni yasri til og ég
hef orðið aðnjótandi þessa viku
hér I Reykjavík".
En það merkilegasta, sem
Villi kynntist hér, var snjórinn,
— það er nokkuö, sem Mallorca
búar komast ekki I kynni viö,
og Villi hafði aldrei séð snjóinn
fyrr en hann leit árla morg-
uns út um gluggann sinn á hót-
elinu, og hvít snjófölin lá yfir
öllu, eins og risastór ábreiöa.
Sunna hefur 1 sumar flutt yf-
ir 900 farþega til Mallorca, —
og Villi hefur stjórnaö ásamt
Islendingum, ferðum á Mallorca
en íengst af var það NjÖröur
P. Njarðvík, sem var aðalfarar-
i Sunnu
í Mallorcaferðum í sumar.