Vísir - 24.10.1967, Blaðsíða 3

V1SIR . Þriðjudagur 24. október 1967.
Rússar kynnast
Á þessari mynd sjást Steingrímur Sigurðsson, Steingrímur J. Þorsteinsson og Sigurður Þórarinsson.
Hinar myndlmar era af veizlugestum.
hugsunarhætti
-K
Það þykir ævinlega viðburður hinn mesti í Háskólanum,
þegar rússagildi eru haldin, en h'nn eðli tilgangur þeirra er
ekki aðeins sá að eiga skemmtilega kvöldstund, heldur og
að vígja rússa, nýju háskólaborgarana, hinum akademíska
hugsunarhætti. Haidin er yfir þeim ræða mikil, sem fer líér
á eftir og var haldin af Steingrími Sigurðssyni, listmálara,
rithöfundi og blaðamanni, en með hlutverk magisters bibendi,
nokkurs konar mannfagnaðarstjóra, fór sá ágæti jarðfræð-
ingur, Sigurður Þórarinsson. Að venju var rússum gefin hin
klassiska „bolla, sem er rauðvínspúns.
TJússar og annað nærstatt
A*- gleðifólk!
Þegar gamals kunningja er
getið, er vert að vera háttvís og
láta hann njóta sannmælis —
þrátt fyrir allt — svipað og
fjallað væri um stjórnmálaand-
stæðing sem maður hefur ein-
hverra hluta vegna þurft að
eiga saman við að sælda og
stundum oröið að etja kappi
við.
Misjafnar sögur hafa menn
að segja af kynnum við þennan
náunga, Bakkus. Sýnist sitt
hverjum £ samleiknum við deum
spiritus------afsakið latínuna,
sem hlýtur að vera farin að
ryðga eftir 25—27 ár — eða
sfðan Brynleifur heitinn Tobías-
son aðjúnkt og Þórarinn Bjöms-
son skólameistari hlýddu manni
yfir hana, en það var, áður en
nýstúdentar hér fæddust eða £
hæsta lagi þegar farið var að
undirbúa komu ykkar £ þennan
heim.
Ekki þóri ég að segja neitt
um það, hvort þið ungstúdentar,
sem nú gangið til leiks £ kvöld,
gerið ykkur enn grein fyrir ritú-
alinu, siðareglunum, sem Bakk-
us setur, ef þið á annað borð
játið honum hollustu.
Eitt er það, sem hver hraust-
ur drykkjumaður og hver
hraust drykkjukona verða að
hafa hugfast, að alls ekki má
undir nokkrum kringumstæðum
taka sjúkdóm, sem heitir timb-
urmenn. Það er dauðasynd.
Svo má heldur ekki láta sér
verða illt af mjöðnum, á meðan
hans er neytt, kasta upp og
sofna síðan morte alchoholica.
Ekki má skilja þcssi orð þannig,
að hér sé talað einungis af
gamalli persónulegri reynslu,
heldur er líka stuðzt við heim-
ildir ýmissa annarra stríðs-
manna úr fyrri Bakkusarstyrj-
öldum, sem vita af reynslu,
hvaða kröfur Bakkus, þessi
mikilvægi, eftirsótti þáttur í
mannlegu samneyti, gerir til
skylmingaaðferða, þegar á
hólminn er komiö.
Og nú eruð þið, elskulegu
rússar, samkvæmt akademískri
hefð, sem lengi hefur verið tíðk-
uð, skoraðir á hólm við Bakkus
af Stúdentafélagi Háskólans i
góðri trú, vel að merkja, og þar
með boðnir hjartanlega vél-
komnir £ akademískt andrúms-
loft — eigum við ekki að segja
vigðir inn £ akademískt frelsi,
þetta margumtalaða frelsi, þar
sem ykkur er treyst fyrir sjálf-
um ^ykkur og treyst fyrir því
að prófa allt, sem ykkur dettur
í hug, sem lýtur að líkama og
sál. Þetta er sem sé fyrsta stig-
ið £ prósessinum. Og nú fáið
þið fyrsta bragðið af þeim rús,
sem því fylgir, enda kallaði
rússar af þeirri sök.
Sem kunnugt er, var enginn
sleginn til riddara á miðöldum
né vigður inn f musterisreglu
nema hann hefði til þess unnið.
Nýliðar urðu þvi stundum að
þola vítiskvalir, svo að þeir
væru taldir góðir og gildir.
Hins vegar eru nýju félagarnir
f Háskóla íslands f fslenzku
akademísku riddarareglunni —
beittir kímni, látnir sötra slatta
af sjóðheitri púnsbollu, sem er
vanalega blanda rauðvíns og
brenndra veiga og vatns og
kaneldropa.
Á elliárunum eigið þið eflaust
eftir að minnast góðlátlega
þessarar stundar f kvöld.
Ég hef áður sótt tvö rússa-
gildi. 1 þvi fyrra mætti ég sem
rússi og drakk púnsinn eins og
ég gat. Þetta var haustið 48 eða
fyrir 19 árum. Eftir teitina var
haldið áfram að gleðjast uppi
á Nýja Garði, og síðan barst
leikurinn heim til drykkfelds
verksmiðjueiganda á Bergs-
staðastræti og þaðan í tvö fá-
tækleg þakherbergi á Fjölnis-
vegi og alltaf var nógur mjöður
á skálum og allir afskaplega
„hressir" eins og sagt er f virð-
ingarskyni um ölvaða menn
fyrir norðan.
Daginn eftir var ennþá til
/púnsbolla. Hún var farin að
kólna, en kom að notum samt.
Svona var lífið í þá daga. Svo
fyrir sex árum var aftur mætt
f rússagildi til að segja í reyk-
vísku eftirmiðdagsblaði frá þvf,
sem þar fram fór, atvik voru
meira að segja staðfest með
ljósmyndum. Þetta Vár geðug
samkunda. Sá kvikhæðni maður,
Pétur Benediktsson, bankastjóri,
flutti ræöu, sem geröur var
góður rómur að. Púnsbollan
þótti líka ágæt í það skipti,
enda sagöi Friðjón Guðröðar-
son, þáverandi stud. juris og
þúverandi gjaldkeri Stúdentafé-
lags Háskólans, þegar hann var
inntur eftir því, hvernig bollan
væri: „Þykir góð — bollan var
ekki þynnt með vatni f seinni
Frh. á bls. 13.