Vísir - 24.10.1967, Blaðsíða 13

BsgwaaBgtega^
V í SIR . Þriöjudagur 24. október 1967.
#ma
Rússcsr kpimst -
Framhald aí bls. 3.
umgangnum, því aö stjómin
stal engu“.
Á þessu rússagildi sagði
bolluberi viö annan bolþibera:
„Heiðar Ásvaldsson, dans-
kennari er kominn og vantar
bæöi bollu og brauösneiöar!"
„Varð Heiðar danskennari
stúdent £ vor?“
Jón Ragnarsson, lögfr., sem
þá var enn í lagadeildinni, varð
fyrir svörum og sagöi: „Heiðar
er innritaður £ lögin með okkur.
Þegar hann mætti £ deildinni £
haust, héldum við fyrst, aö það
ætti að fara að kenna okkur
dans, gera dans að skyldufagi
£ deildinni. Við vissum ekki,
hvort hann ætlaði áð kenna
okkur lögin eða læra lögin“.
Þetta var aðeins litil frásögn
af tveim rússagildum. Bæði
byrjuðu þau korter of seint.
Það þótti og þykir sjálfsagt að
gefa rússum fyrstu lexfuna i
heilbrigðri óstundvisi — það
þykir hlýða, að kúltiverað fólk
taki sér akadeiskt korter, ef
svo ber undir, ekkert verið sagt
við því allt frá fyrstu dögum
Svarta skóla.
Þegar ég var beðinn um að
flytja þessa ræðu hér í kvöld,
fannst mér það sjálfsögð skylda
við hefð, sem lengi hefur verið
Austurstr. VjjzMϚ
VINNUMIÐLUNIN
símí:14525
höfð í heiðri í góðri trú; í aug-
um akademísks borgara er
rússagildi fyrsta andlega eld-
raunin, fyrsta prófið í háskól-
anum, sem nýstúdentar verða
að þreyta. I gamla daga var
talað um, að einhver væri
„drykkjumaður góður“ —
„drykkjumaður ágætur“. eins
og sá hefði próf upp á slíkt.
.... Það hafði sérstaka merk-
ingu og bar með sér virðingar-
vott — pardonnez moi — en í
þá daga var líka talað um „að
drekka með sál“ eins og það
gæti verið trúarlegs, andlegs
eðlis að dunda við drykkjuskap
... Þetta gat og getur misskil-
izt eins og önnur rómantík. En
sú rómantík, drottinn minn dýri.
Einn stúdent, Garðbúi, sem
síðan varð fulltrúi sýslumanns
úti á landi og jafnframt rólegur
ajkóhólisti, kveikti ævinlega á
svörtu kerti, þegar hann hóf
bibendum. Áður hafði hann gljá-
burstað skó sína, rakað sig kost-
gæfilega, farið í tandurhreina
skyrtu og borið brylcreem í hár
sér. Og þégar hann brá sér niður
á Hótel Borg, setti hann á sig
harðkúluhatt og fór í svartan,
síðan frakka og bar regnhlíf
eins og hann væri á leið ofan
í City of London. Þessi halur
kunni ljóð Tómasar Guðmunds-
sonar og Steins Steinars út í
hörgul, og las að auki Browning
enska skáldið, sem enginn skil-
ur, og átti ljóð hans i viðhafn-
arútgáfu og gat haft hann á
hraðbergi. Þessi rómantíski
ritúalisti var þó nokkuð virtur
af félögum sínum.
Svo voru það glaumgosarnir,
sem engu eirðu, hvorki garð-
próföstum né öðru. Eitt sinn
bar svo við, að kunnur glaum-
gosi kom í heimsókn á Gamla
Garð og var við skál. Þetta var
ekki í stjórnartíð Runólfs Þór-
arinssonar, cand. mag., þess
heiðursmanns, heldur réð þar
þá ríkjum maður, sem seinna
varð yfirvald norður í landi.
Tveir svallbræöur glaumgosans,
búendui á Garði, tóku honum
með kostum og kynjum, annar
félaganna er nú virtur læknir
í Reykjavík, sérfræðingur í lyf-
lækningum, en hinn fór í hund-
ana, hélt skakkt á spilunum,
þótt hann lyki lögfræöiprófi
með jáði, en báöir eru þeir
klókir náungar ...
Það var segin saga, að Garð-
prófastur jpiátti ekki vita af
glaumgosanum í byggingunni
— þá varð honum órótt. Stund-
um kallaði hann á lögreglu sér
til hjálpar til að reyna að fjar-
lægja þennan háværa gleði-
mann. Sjaldnast tókst sú til-
tekt þó. I þetta sinn brá prófast-
ur ekki út af venju sinni,
enda hafði glaumgosi haft i
frammi bekkingar við hann. En
nú tóku þremenningar sig til
allir sem einn og bjuggust til
varna. Þegar svartstakkar — lag
anna verðir — komu á vettvang,
gerðu félagarnir sig edrú á svip-
stundu, strömmuðu sig af m. ö.
o., bentu fyrirliða lögreglumanna
Reynið Lark, vinsælusfu nýju amerisku sigarettuna
t
á hinn eina seka, prófast sjálfan,
sem leit ekki út fyrir að vera
með öllum mjalla þessa stund-
ina. Hann var orðinn kolóður
af vonzku, og félagarnir sögðu
lögreglumönnunum, að hann
raskaði ró Garðbúa og þyrfti að
flytjast í rasphús til hirtingar.
Þá trylltist Garðprófastur.
Áburður félaganna varð enn
sennilegri, af því að mál prófasts
skildist ekki. Svartstakkar véku
sér að honum og sögðu: „Komdu
með okkur, góði“. Hann veitti
mótþróa; þeir byrjuðu að snúa
upp á hendur honum og gerðu
sig líklega til að járna hann
eins og hvern annan ótindan ó-
bótamann, hættulegan sjálfum
sér og öðrum. Á meðan laum-
aðist glaumgosi út í góða
veðrið, labbaði sig upp að Rann-
sóknarstofu Háskólans, andaði
djúpt og horföi þaðan á stjöm-
urnar um hríö. Þegar hann kom
aftur, var lögreglan á bak og
burt, Garöp; ófastur horfinn til
sinna heimkynna og lét ekki
á sér bæra, og nú var setzt að
drykkju í einu herberginu og
unað þar alla nóttina án allra
afskipta af valdsmönnum.
Svona voru andlegheitin hjá
sumum stúdentum í þá tið ...
Og þá sem nú var hverjum
ungum stúdent þörf á að vera
maður fyrir sinn hatt og eiga
nóg fyrir skoðun sinni, hvort
sem hún orkaði tvímælis eða
ekki. Víxlsporin. brellurnar,
gletturnar, sem stöfuðu af ungs
manns æði, urðu skemmtilegt
rannsóknarefni viðkomenda
sjálfra. síöar meir á ævinni,
kannski nauðsynlegar, eins og
„að gata“ i tímum hjá
kenriurum til að læra af
því, svo að um ’.unaði.
Ykkur sum munar ekkert um
að gata svolítið á lífsins prófi,
verða á í messunni, ef þið eruð
andlega heiðarleg. Sumir þurfa
nefnilega að gata mikið áður en
þeir eru loks undir það búnir
að meðtaka alvöru lífsins, svo
sem eins og afsagðá, fallna víxla,
giftingu eða hjónaskilnað, hús-
byggingu, leiðinleg rútínustörf
á leiðinlegum vinnustöðum,
veröbólgu og stöðnun kaup-
gjalds, slæmar fiskveiðihorfur
o. s. frv.
Á meöan alvaran skellur ekki
þannig yfir ykkur, og þiö eruð
að búa ykkur undir að taka þátt
í henni með öðru fólki í þjóð-
félaginu, getið þið rússar og
aðrir háskólastúdentar tekiö
undir það, sem Omar Khayyám
kvað:
„En fýllum glösin. Hvað skal
harmalag
við hverfulleikans endalausa
brag?
Nei, vagga morgundags
né gærdags gröf
ei glepja oss frá veizluborði
í dag . ..“
Steingrímur Sigurðsson.
FÉLACSLÍF
K.F.U.K.
K.F. U.K. — Aðaldeild. Sauma-
fundur í kvöld kl. 20.30, í umsjá
bazarnefndarinnar. Sigurður Páls-
son kennari flytur hugleiðingu. All-
ar konur velkomnar. — Stjórnin
HUSBYGGJENDUR!
BYGGINGAMESSTARAR!
punlal
i'untBl
ofninn er sléttur
og áferðarfalleg-
ur.
ofninn er fram-
leiddur úr þykk-
asta stáli allra
stálofna.
EFLUM ÍSLENZKAN IDNAÐ
• r
RIirIbI -ofninn má tengja beint við hitaveitukerfi
PUnial -ofninn er ódýrastur miðað við gæK sg
afköst.
runtalf-h/*
Síðumúla 17. — Sími 35555.