Vísir - 02.02.1968, Blaðsíða 12

V í S IR . Föstudagur 2. febrúar 1968.
Eldhusið, sem allar
húsmœdur drcymir um
Hagkvœmni, stílfeguri
og vönduð vinna á öllu
Skipuleggjum og
gerum yður fast
verðfiltoð.
Leitið upplýsinga
BACK/ BeTH.'...rr'5'i 5
A PREHISTOKIC /
SEA MOKSTER.'...y
/ VOU WERE T'O be
i HIS SACRlFICWU
LAMB/ J®nC
jJF'arðu frá, Beth. Þetta ,er fornaldar- .
sjóeðla.“
„Þér átti að fórna fyrir hana."
„En áður en hún nær okkur..
... ætla ég að ná henni.“
KVIKKYNDASASA EFTIR
A B QOTHKIE 3r.
andlitinu' og glóöaraugun búin aö
jafna sig. En Evans haföi ekki átt
annarra kosta völ, hann hafði tekið
sxna ákvöröun, framfylgt hénni
hvað sem það hefði í för méð sér
qg sýht að hann var maður til
þess. Fyrir það kom hann heilli
úr átökunum, þrátt fyrir 'allt.
Það var glettnisglampi í aiigum
Dicks Summer, þegar hann leit inn
í tjaldið um kvöldið. „Mér' er ságt
að þú; hafir staðið í ströngu, Ev-
aps“, mælti hann.
Lije Evans skildi viðurkennihg-
qna. En hann fann úm leiö, að. hún
var óþörf að því leyti til, að hann
vissi það fullvel sjálfur, að hann
hafði gert rétt. ‘
TUTTUGASTT
OG ANNAR KAFLI.
Krakkahópurinn mændi á Mercy
MacBée, þegar hún deif bollanum
ofan f freyðandi vatnið, sehi vall
og- -kraumaöi á milli steinanna.
Þegar hún hafði fyllt bollann, setti
hön sykurmola í og hrærði með
skeið, bar hann síðan að munni
Toms litla Byrd, sem sötraði í sig
vatnið af mikilli ákefð.
„Ég næst!“ kallaði' Dolly Brew-
er, þegar Mercy deif .bollanum aft
ur í uppsprettulindina.
„Nei, ekki þú .. ég er næstur."
„Nei, ég ./.. nei, ég ...
„Veriö þið róleg“, sagði Mercy
og setti sykurmola í bollann. ,,Ég
gef ykkur að drekka eftir stærð,
þá kemur það rétt niður. Þeim
minnstu fyrst.. .“
Sjálf vissi hún ekki hvernig öl-
kelduvatnið var á bragöið, en það
hlaut aö bragðast vel, þegar syk-
ur var settur í það, ef dæma mátti
eftir því hvemig krakkarnir svolgr
uðu þaö í sig. Hún þorði ekkí' öinU
sinni að braaða það af ótta við aö
sér kynni aö verða illt ag því, eins
og matnum, sem hún boröaði,
sama hvaða matur það var, henni
varð óglatt af öllu, sem hún lét
inn fyrir sínar varir.
Krakkarnir þögnuðu, í bili aö
minnsta kosti, og hún hevrðí kraun
ið í stóru ölkeldunni f árbakkan-
um, spölkorn fjær. Frá henni heyrð
ist stanzlaust, suöandi hvæs, eins
og f gufuskipum, sem sigldu um
Ohiofljótið. Mercy hafði heyrt það
inn f tjaldið.um nóttina, þegar allt
var brðið hljótt og hún lá and-
vaka og hlustaöi.
„Gerðu svo vel, Dolly."
Leiðangurinn hafði tjaldað við
ána, skammt frá ölkeldunum. Þær
voru þama hver viö aðra, og alls-
staðar vall þetta hvæsandi og
freyðandi vatn unp úr jörðinni,
„Allt í lagi. Billy ..
„Nú er þó röðin komin að mér.“
„Og ég er næstur á eftir þér.“
Konumar voru önnum kafnar
við matreiðsluna heima við tjöldin.
Flestir af karlmönnunum höfðu
labbað sig upn með ánni með veið
arfæri sín. Hún sá ekki nema
Brownie Evans hiá vagnaréttinni,
þar sem hann stóð og starði fram
undan sér. Hefði mátt halda að
hann væri að bíöa einhvers.
,.Nú ég, Mercy ... nú ég ...“
Hún hafði gaman af krökkun-
um, gaman að hrópum þeirra og
köllum Það dreifði huganum og
fékk henni nóg að starfa. Loks
höfðu þau öjl fengið sitt og svkur
inn var uppurinn. Hún horfði á
eftir þeim, þegar þau hlupu heim
að tiöldunum með ópum og ærsl-
um. Þegar þau fjarlægðust, hugs-
aði hún sem svo, að kannski væri
öllu íókið. Kannski væri bað hérna,
sem iörðin endaði, kannski flæddi
áin út í tómið ... kannski munði'
sólin setiast á bak við. fjöjlin fyrir
fulft óg állt’ f kv’öl<J._ Hénrii stóð á
sama. Þegar öllu væri lókið, þyrfti
gkki aðjtvíðajrieinu _
Hún iaut höfði. Nei, það gat ekki
átt sér stað, að kvíöi hennar hefði
viö rök að styöjast. - Það mátti
ekki eiga sér stað. Það var að
minnsta kosti alls ekki víst þessi
einkenni gátu stafað af allt öðru.
Ef þau voru þá ekki eingöngu
ímyndun hennar, vegna þess hve
hrædd hún var og kvíðandi, Seinna
þegar þaö hefði sanast að ótti
hennar var ástæðulaus, mundi hún
hlæja aö þessum barnaskap sín-
um. Hún reyndi að ímynda sér
sjálfa sig þá, eftir nokkra mánuði,
lífsglaða og ærslafulla, algera
andstæðu stúlkunnar, sem sat á
bakka ölkeldunriar, miður sín af
hryggð og blygðun. Hún hafði
grandskoöað sjálfa sig hvað eftir
annaö, þegar hún gat skotizt inn í
runna, þukláð. sig og þrýst og ekk
ert fundið áthugavert. Hún var
eins grönn og mjúk á kvið og hún
hafði áður verið. Þaö gat því ekki
átt sér stað. Sem snöggvast end-
urheimti hún glaðlvndi sitt og hug-
rekki. 'Þetta mundi allt fara vel.
Þess gerðist ekki nein þörf að fara
yrfir brúna fyrr en að henni kom.
Fjölmargar brýr fór maður aldrei
yfir, vegna þess að ímvndunin ein
hafi smíðað þær yfir ímynduð
fJiót.
Þá varð hún enn gripin þessum
annarlega flökurleika og vanlíðan
neðan þirtdar.
Hún reyndi að hemja hræöslu
sína, reyndi að íklæða hana veru
leika, ímynd smábams I kviði sín-
um. Móöir hennar mundi fórna
upp höndunum og æpa upp yfir
sig í reiöi: „Hvað sagöi ég þér
ekki? Sagði ég. þér' ekki að var-
ast karlmenn eins og sjálfan fjand-
ann ... en þú ... þú þóttist vita
betur! Nú hefnist þér fyrir, og það
er þér ekki nema mátulegt. En
guð má vita hvað maður á að gera
viö slíka drós.“ Hún gat ekki
gert sér viðbrögð föður síns f hug-
arlund, ekki ljóst, en það væri eft-
ir honum að ganga á fund Macks
og bjóöa honum samninga, gera
sig ánægðan með hross eða naut-
grip sem eins konar skaðábáet-
ur.:. - :■ JJO imififung
Hún minntist þess, að það var
Bess gamla frænka hennar, sem
haföi kennt henni að sjá hlutina
í réttu ljósi. Hún hafði sýnt henrii
fram á að faöir hennar væri ekki
annað en skrumari og ónytjungur,
enda þótt hún veldi honum ekki
þau nöfn. Til hennar, gömlu koft-
unnar, hafði hún flúið, þegar allt
gekk á afturfótunum heima, og
hún hafði opnað augu hennar, svo
hún sá allan óþrifnaðinn og sóða-
skapinn, sem blasti við henni þeg-
ar hún kom heim aftur, skildi
argið og, þrasið í móður sinni, sem
aldrei kom þó neinu f verk.
Ef hún gæti flúiö til Macks,
lagt varigann að barmi hans og
grátið sér til hugarhægðar, þó ekki
væri annaö. En hann hafði ekki
leitað fundar við hana nema aö-
eins einu sinni, eftir nóttina við
virkið, og þá skömmu síöar, og
nú var svo langt um lðið, að þeir
fundir lágu á takmörkum draums
Og verúleika, og þaö var einungis
þessj vanlíðan, sem sannfærði hana
um áð þau hefðu átt ástarfundi í
vökunni. Og þó vissi hún hann
stöðugt í návist við sig, hann
gekk meö henni til rekkju á h’verju
kvöldi, hún vaknaði viö nálægö
hans á hverjum morgni og hann
gekk við hlið hennar allan lið-
langan daginn. Og þegar myrkt
varð af kvöldi, strauk hún mjúk-
um fingrum svarta lokkana frá
enni hans, strauk áhyggjusvipinn
af andliti hans. Samt þráði hún
fiann ekki fyrst líkamlega og haföi
aldrei gert það, helSur að finna
þrek hans og góðleika. Hún fylgd-
ist meö hverri hreyfingu hans á
daginn, hverri svipbreytingu hans
þótt enginn veitti því athygli. Það
átti sér stað að augu þeirra mætt-
ust, og þá kom það fyrir aö hann
brosti til hennar, og þá spurði hún
sjálfa sig hvort honum væri minn-
ingin um ástarfundi þeirrá eins
heilög bg kær, og þeir voru henni,
hvort verið gæti að hanri þráði
hana eins heitt öllum stundum og
hún þráði harin.
Vanlíðanin gerði enn vart við
sig, sameinaöi þau og hún bað
hljóðum vörum. Ó, guð, gefðu að
þetta sé ekki, fyrirgefðu mér, góð-
ur guð, misgerðir mínar og gefðu
að ég geti rætt við Mack. Ég
bið þig, góður almáttugur guð ...
Hún heyrði rödd Brownie rétt
hjá sér. Hvernig líður þér, Mercy?
Af hverju eru að gráta?
Hún þerraði hvarmana í skyndi,
reyndi að rísa á fætur, en var svo
máttvana, einhverra hluta vegna,
að henni var þaö um megn. „Nei,
ég er ekki að gráta“, svaraði hún
vandræðalega. „Það er bara gufan
upp af ölkelduyatninu, sem ég var
að drekka, sem fer svona f aug-
un á mér“.
„Já,-einrpitt"; sagði hann óg var
ekki síður vandræðalegur en hún.
„Má ég setjast héma hjá þér?“
„Ég er að fara“.
„Það vildi ég að þú geröir
ekki“.
„Þú getur fengiö þér sæti eins
fýrir það“.
Mððurínn sem annars
aldrei les auglýsingar
auglýsingar VfSIS ]
lesa allir
”i*l3EíSS
tv Edgar Rice
BúftROUGHS
BIIT
BEFOKE
POES
us
SPAHið TiMA
FYRIRHBFN
'BHAUIEAM
RAUOARARSTI'C 31 SiMI 22022
JLJLULH
LAUGAVEQI 133 slnr)! 11705
l il! l ll ll l !l ;l li I ! l l !i l l l il l l l l lll|!|| IU l'Jiillilillii
íS allett
LEIKFIMI
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
•fc Margir litir
Allar stærðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvítir
Táskór
Ballet-töskur
^H^allettlrúJ in