Vísir - 29.07.1968, Blaðsíða 4

-iBig
Vilja menn eypa sumar-
leyfinu i Þýzkaiandi?
Há, grönn 02 sólbrún var Jutta fötunum sínum. Hún sólaöi sig
og var ekki ein um að njóta blíö-
unnar. Eins 02 sjá má, er útsýnið
fagurt og margbreytilegt í þvi
landi. Vilii menn eyða sumarleyf
inu þar, kemur margt til greina:
Norðursjórinn og Eystrasalt meö
frá Munchen í rósóttu bikinibað- sunnarlega í Vestur-I>ýzkalandi söndugi-*n ströndum, fjallahnjúk-
ar fyrir göngufólk og stöðuvötn í
syðri hlutanum, ef fólk hefur
áhuga á að róa, synda eða sigla.
Hvernig vaeri að fara bangað i
sumarleyfinu, spyrja menn sjálfa
sig, heillaöir af þessum fulltrúa
þýzkrar fegurðar?
★
Norskt met í
trumbuslætti
Hinn 15 ára Kjell Sandmo
setti klukkan fjögur á laugardag
nýtt norskt met í trumbuslætti.
Hafði hann þá barið bumbu sam
fleytt í 49 klukkustundir! Fyrra
metið átti Arild Kristiansen.
Kjell lét sér ekki nægja að kom
ast fram úr Arild, heldur hélt
hann þessu áfram þindarlaust í
allmargar stundir aö auki. Var
hann um tíma svo vel á sig kom
inn, að hann hugðist setja heims
met í greininni. Þó lét hann hug
fallast, er hann frétti, að það
er hvorki meira né minna en
100 klukkustundir og 23 mínút-
ur. Hann hét þvf að ná þeim
árangri næsta ár!
Kjell Sandmo — barði bumbu i
49 stundir.
jf gamla daga iðk-
uöu Bandaríkja-
menn það mjög aö
w taka menn af lífi
, án dóms og laga,
leinkum negra.
Voru þeir hengd-
jir upp og mis-
jþyrmt á ýmsa vegu
% áður en þeir gáfu
jupp andann. Menn
jminnast þess einn-
jig, að Kennedy-
morðinginn, Os-
wald, lét einnig líf
jið á svipaðan hátt.
jí kvikmynd í
Stjörnubíói er lýst
Isvipuðum atvikum.
Gagnrýnendur
blaðanna.
Fyrir stuttu voru I þætti
þessu.m gagnrýndir gagnrýnend
ur blaðanna og rædd almennt
þau vinnubrögð, sem höfð eru á
því að vega og meta bækur sem
út koma m. a. fyrir iólin ár
hvert. Það er athyglisvert, hve
bókmenntagagnrýnendumir virð
ast haldnir annarlegum sjónar-
miðum í mati sínu á bókum og
höfundum, sem virðast f allt of
mörgum tilfellum gjörsamlega
ósamhljóða smekk alls þorra
lesenda.
1 tilefni af hinum fyrri skrif-
um hafa ýmsir látið í Ijósl sam-
róma álit sltt á þeim vinnubrögð
um, sem eru viðhöfð við gagn-
rýni á bókum, og meðal annars
hef ég fengið í hendur eftirfar-
andi orðsendingu;
„Gagnrýni bókagagnrýnenda
dagblaðanna á siðari árum hefur
iðulega „vakiö mikla furðu, svo
ekki sé meira sagt“, eins og
réttil. er tekið fram í dálki yðar
9. þ. m. Það er hlutur, sem er
svo alkunnur, að mat sumra
gagnrýnendanna á bókum hefur
getur með fullum réttl krafizt
þcss, að til slíkra starfa sem
gagnrýni, séu valdir menn, sem
treystandi sé til að dæma bæk-
ur af þekkingu, skilningi og
sanngirni, og kurteisi mætti vel
við bæta. Á þetta hefur oft
misst trúna á heiðarlega gagn-
rýni, en svo var þó komið fyrir
um það bil tveimur árum, að
einn af kunnustu rithöfundum
landsins svaraði spurningu
blaðamanns eins dagblaðsins
hér með þessum orðum:
1%íffub&iGöúi
stórhneykslað fjölda manna, og
nægir í þessu sambandi að
minna á hvaö þessir menn telja
til heimsbókmennta og verö-
launavert framar ööru. Ef dóm
ar almennings eru á allt aöra
lund en gagnrýnendanna skyldu
menn ætla, að það yröi umhugs
unarefni útgefendum og ritstjór-
um blaða, þar sem aímenningur
skort, að ekki sé meira sagt, og
afleiðing sú, að viröingin fyrir
gagnrýni blaðanna hefur farið
síþverrandi. Það kann ekki
góðri lukku að stýra að vanmeta
svo dómgreind almennings, sem
gert hefur verið. — Allir bóka-
gagnrýnendur eru ekki undir
sömu sök seldir — og þeim má
þakka, aö menn hafa ekki alveg
„Gagnrýni — eigum við að
segja, að hún sé til?“
Svo mörg voru þau orð.
Þar eð óðurn nálgast sá tími
ársins, sem bækur koma á mark
að, þá ættu dagblöðin að endur
skoða bókmenntagagnrýnina al-
mennt, Jg gera upp við sig
hvort ekki er á þessu sviði rót-
tækra breytinga þörf. Yfirnátt-
úrlegt mat á bókum og höfund-
um, sem engir botna i eöa aö
minnsta kosti fáir, á varla mik
iö erindi til almennings. Flestir
lesa ritdóma blaðanna til að
átta sig á því hvers eðlis bækur
eru og hver eru gæði beirra frá
sjónarhóli venjul. lesenda. Og
venjulegir lesendur skoða bók-
ina fremur eftir hvað i línun-
um stendur, fremur en eitthvað,
sem hugsanlega mætti lesa á
milli línanna.
Bókmenntagagnrýni dagblað-
anna er að allt of miklu leyti
„fígúru-verk“ sem fæstir botna
í, og er alls ekki til þess fallin,
að bókaunnendur geti fyrirfram
gert sér í hugarlund, hvernig ný
útkomnar bækur eru í raun og
veru. Þessu þarf að breyta til
batnaðar.
Þrándur í Götu.