Vísir - 27.08.1968, Side 12

72
V1 SIR . Þriðjudagur 27. ágúst 1968.
sárabindin'
.
' ' ■ ■:
Óvenju glæsilegt úrvul
Skoðið bíluno, gerið góð kqup
Vel me8 farnir bílar
Edgak Rice Buriioughs
50! kW FREAK
SISTER HAS PlNAuy
FOUNP A. MALE!
WE CAN
REACH TVIE
JUNGi-E FROM
here wrrHOtrr
SEING SEENX
OUR \
FATHER \
SHOWS HOW I
OLD AND
LOOSE IN /
THE HEAD A.
HE GROWS-
TO THINK
HIS STKANGE-
but/zvae/r£--
CHILD WOULD
NOT SETRAt' j
HIMi /
Jæja, svo mín afbrigðilega systir hef- Faðir okkar sýnir það hve gamall og
Laura tók sér sæti á rekkju-
stokknum, bretti niður sokkinn og
athugaði skurðinn, sem hún hafði
fengið skammt fyrir neðan hné-
skelina á hægri fæti, kveinkaði sér
þegar Gafl bar í hann eitthvert
i sótthreinsandi lyf, sem talsvert
sveið undan, rétt sem snöggvast.
Aö því búnu bjó hún sjálf um
' meiðsliö með sárabindi og hefti-
;plástri, sem Gail fékk henni.
■ „Væri ég i yðar sporum, færi ég
ekki til Skeljavíkur", sagði Gail
Kerr. „Þér ættuð að taka inn eitt-
' hvaö róandi og leggja yöur“.
1 sömu svipan hófst undarlegur
hávaði, aö því er virtist hinum meg-
, in við herbergisvegginn — fyrst
eins og lágar stunur, sfðan skark-
ali og dynkur og loks þótti Lauru
' sem byggingin léki á reiðiskjálfi.
1 Hún spratt upp.
„Þér eruö enn í taugauppnámi,
er ekki svo?“ varö Gail Kerr að
orði, þegar hún sá viðbrögð henn-
ar. „Þér þurfið að hvíla yöur ræki-
lega, eins og ég sagði".
„Hvers konar hávaði er þetta
eiginlega?"
„Þetta er einungis einkalyfta
þeirra Beanhjóna", svaraði Gail ró-
lega. „Gengur á milli eldhússins og
ibúðar þeirra héma á rishæðinni
fyrir ofan okkur. Það er sagt aö
þar séu viðhafnarhíbýli, en ekki
veit ég það. Mér hefur hvorki verið
boðið þangaö né i Buckingham-
höllina, enn sem komið er“.
Laura rétti henni það sem gekk
af sárabindinu. „Ég hélt aö þér
hefðuð gert einhverjar ráðstafanir
til þess að ritvélin yrði sótt?“ sagði
hún.
Anartak horfðust þær í
„Parker er svo gleyminn", svaraði
Gail Kerr. „Maður lærir það fljótt
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTI
í rúmgóðum sýningarsal.
að treysta aldrei neinu eða neinum.
Líka, að það er hættulegt að vera
að hnýsast í þá hluti, sem eru
skilningi manns ofvaxnir. Og það
er ýmislegt sem gerist hérna, sem
yður mun skorta allt í að skilja.
Látið það því afskiptalaust".
Hún hafði lækkaö röddina, talaöi
næstum hvísllágt, og Laura varð
það ósjálfrátt aö lækka róminn
líka. „Skiljið þér það?“
„1 hreinskilni svarað, þá geri ég 1
það ekki“, svaraði Gail, talaði dá- j
lítið hærra aftur og brá fyrir kaldr-
ana í röddinni. „En ég þekki dr.
Christian St. Laurent lítið eitt. Og,
segi ég það enn, látið hann í friði,
ef þér metiö nokkurs yðar eigið
öryggi".
„Þakka yður fyrir áburöinn og
. Laura opnaði herberg-
isdyrnar og hélt fram á ganginn.
Hún sá bjargið enn fyrir hugskots-
sjónum sínum, þegar það valt fram
af þverhnfptri bergbrúninni, fann
enn raka ullarpeysu Christians
leggjast að vitum sér og hún furð-
sig á því, að hún skyldi ekki
hafa oröið hrædd, ekki þá, ekki
heldúr þann spöl, sem þau áttu
ófarinn að einstiginu; það var fyrst
nú, sem hún kenndi ótta.
Þegar hún var komin inn í her-
bergi' sitt, skipti hún um föt, hélt
að því búnu niður í borðsalinn, þar
sem gestirnir voru að snæða morg-
unverð. Skákmennirnir stóðu við
framreiðsluborðið og hlóðu diska
sína og rifust enn. Hertogaynjan
Umboðssala •
Vi8 fökum velútlífandi
bíla í umboðssölu.
Höfum bílana fryggða
gegn þjófnoði og bruna.
SYNINGARSALUMNN
SVEINH EGILSSOM H.F.
LAUGAVEG 105 SlMI 22466
aldurhnigna stóð i námunda viö
þær, hélt gullbúnum stangargler- '
augum á nefi og athugaði vand-
lega einhvem rétt, sem Trölli rétti :
að henni á silfurbakka. Trölli brosti ;
breitt um leið og hann sá að Laura
var á ferðinni, það leyndi sér ekki
að hann haföi beðiö þess með eft-
irvæntingu, að hún birtist í borö-
salnum. Hún veifaði til hans hendi,
/
gekk hröðum skrefum þvert yfir
salinn og út á veröndina.
Þótt marzsól skini í heiði, var
golan nöpur pegar kom út á ver-
öndina, og Laura hljóp við fót út
«3 bíinum, opnaöi farangurs-
geymsluna, tók þykka, norska ull-
artreyju upp úr fatatöskunni og
snakaði sér í hana. Hún var aö
hneppa henni að sér, þegar Trölli
kom þangað út til hennar.
„Ætlið þér ekki að snæöa morg-
unverð?“ spurði hann. „Jú, bér
geriö þaö, ungfrú Robbins; bér
verðið að snæða morgunverð .. .“
„Því miður, geri ég ekki ráð
fyrir því“,
„Þér megiö ekki ... fyrirgefið,
það er bara þetta, að við Bean
gamli fengum Ramónu til að mat-
reiða sérstakan rétt. Yöur til heið-
urs. Humar ... viðhafnarréttur,
sem einungis hún ... himneskur
réttur, það get ég sagt yður. Yður
þykir góöur humar, vona ég?“
„Vissulega, en þið hefðuð ekki
átt aö gera ykkur slíkt ómark Jú,
mér þykir humar mjög góður ...“
Hún sá aðra vængjahurðina dregna
frá stöfum. Gail kom út.
„Þér bragðið ekki ljúffengari
mat . . Hvergi .. fullyrti Trölli.
Enn einu sinni hvarflaði að henni
löngun til að reka upp óp, krefjast
þess að hún væri Iátin í friði og
sjálfráð athafna sinna. „Ég samdi
um það við dr. St. Laurent, að ég
skryppi með honum til Skeljavíkur
og við snæddum þar morgunverð.
Það er ýmislegt smávegis, sem ég
þarf að kaupa þar ...“
„Dr. St. Laurent", endurtók
Trölli og hún sá gremju og von-
brigðum bregða fyrir í svip hans.
„Skeljavík, það fæst hvergi ætur
matur þar, en vilji maður hins veg-
ar verða sér úti um magaveiki ...
Fyrirgefið . ..“
„Mér þykir mjög fyrir þessu, og
þú máfct ireSöa þig á; áð ég snæöi
kvöldyerö hérna. Ég hefði alls ekki
bundið þáö fastmælum að fara
þetta, ef ég liefði haft hugmynd
um þennan sérstaka rétt. Viltu vera
svo vænn aö segja hr. Bean það?“
„Já, það er ekki nema sjálfsagt
...“ Húri vorkenndi honum, þegar
hún sá hvað hann tók þetta nærri
sér. Sennilega hafði hún óafvitandi
orðið til þess að særa hann, eyði-
leggja fyrir honum daginn, en það
varð ekki aftur tekið.
„Bídc’ nú viö“ sagði hún og
benti á opna fatatöskuna í far-
angursgeymslunni. „Ég þarf að hafa
einhver ráö með að koma þessari
stóru og þungu tösku upp í herberg
ið mitt. Ég veit að þú hefur meira
en nóg að starfa eins og er. En
ef þér heföuð tíma til þess ein-
hvem tíma seinna. Og ef þér haldið,
i að þér loftið töskunni ...” Laura
j skellti lokinu í lás.
„Ha .. lofti henni?“ Hann rétti
leiftursnöggt út arminn, greip i
handfangiö á töskunni og sveiflaði
henni á öxl sér. Nú var hann aftur
í sólskL ..skapi og brosti breitt til
heuuar. „Þér ættuö bara að vita
...“ Hann lét töskuna sitja á öxl
sér án þess aö styðja hana, tók
hröö, stutt skref sitt á hvað og sló
ímyndaðan andstæðing frá sér, hart
og snöggt. „Komi þeir, ef þeir
þora ..“ sagði hann. „Komi þeir
Gail Kerr kom til þeirra. „Er
þetta einhvers konar Indíánadans?"
spuröi hún. „Stríðsdans, kannski?“
Trölli lét töskuna falla af öxl
sér, greip hana örugglega, þegar
ekki sýndist muna nema hársbreidd
að hún skelltist niður á malbikað
bílastæðið. „Þér getið gengið að
henni uppi í herbergi yðar, þegar
þér komið aftur, ungfrú Robbins",
mælti hann hæversklega um leið og
hann hvarf inn fyrir þröskuldinn
með töskuna í hendinni.
T
A
R
Z
A
N
Við getum komizt ðséð héðan til
skógarins.
ur loksins fundið sér karlmann.
kalkaður hann er orðinn að halda ð hans
einkennilega eftirlætisbam myndi ekki
svíkja hann.

Hagstæðustu verð.
GreiðsIusMImálar.
Verndið verkefni
íslenzkra Iianda.
FJÖLIÐJAN HF.
Sími 21195
Ægisgötu 7 Kvk.
Maðurinn sem
aldrei les auglýsingar
I
i
OGREIDDIR
REIKNINGAR
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
Doð sparat vdur timo og ó/jægindi
INNHEIMTUSK RIFSTOFAN
Tiarnargötu 10 — III hæd — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3tmur)