Alþýðublaðið - 06.03.1966, Page 11

ðÆJARBiP
P" . ---Síml 50184.
Risinn
Amerisk stórmynd
íslenzkur texti.
James Dean
Rock Hudson
Elisabeth Taylor.
Sýnd kl. 9.
Á VALDX ÓTTANS
Spennandi ensk kvikmynd með
íslenzkum skýningartexta.
Richard Todd
Anne Baxter
Sýnd kl. 5 ogr 7.
ROY í HÆTTU
Sýnd kl. 3
Kvöldmálfíðar-
gestirnir
INGSiO IHUIIN mm
GUNNÍB BJÖRNSIlNtlffi
IMranSYDOWSP
GUNNflllNDBÖJSf
NOHÍISÍ
Ný mynd eftir Ingimar Bergmann
Sýnd kl. 9
VITSKERT VERÖLD
Sýnd kl. 5
SMÁMYNDASAFN
Sýnd kl. 3
Leikfélagið
GRÍMA
Sýnir leikritin
nún var. — Ég veit að Dony
gerir allstaðar eítbhvað til
gagns.
— Ég legg til að á meðan
við bíðum hér eftir !því að
Richard komi aftur með Di-di
og færi okkur fréttir af Dram-
mock lækni sjáum við urn heim
ilið saman og látum Dolly litlu
hjálpa okkur.
Ritíhard kæmi heim á morgun
o.g Ihann hefði Di-di með sér.
Hún gat horfst í augu við tóm
lega framtíð — það höfðu svo
margar" gert lá undan henni —
en það var til of mikils ætlazt
að heimta að hún toiði og tæki
iá móti Ridhard og Di-di ....
Ritíhard, sem elskaði hana svo
toeitt að hann myndi jafnvel fyr
irgefa henni að hún hafði hlaup
ist á brott með Hugo. Hún
gæti —■ já hún hafði liorfzt í
augu við þ'á staðreynd að örninn
toennar (sem kannske toafði
aldrei verið örn) var fjaðralaus
en hún gat ekki enn viðurkennt
það fyrir sjálfri sér að Richard
og Di-di yrðu hjón.
iEf Di-di hefði ekki verið svona
aðlaðandi, svona falleg og rík
htífði Hugo aldrei toætt á að
gera tilraunir á frú Caller. En
toann varð að sýna Di-di árang-
urinn.... sannfæra hana um
kraftaverk. Hann liefði þá hald
ið áfram tilraunum sínum ró-
lega oig án alls flýtis, sa.mfærð
ur um sigurinn. Hún vissi að
hann trúði á sjálfan sig því
ella hefði hann ekki haldið á-
fram. Hann hafði nægan tíma
og öryggi peninganna hennar
X.ouise. Louise Hurn hefði
aldrei brugðist lionum ef hann
hefði einuneis verið henni góð
ur og komið fram við toana með
minnstu kurteisi og vinsemd. —
Skollinn hafi og skollinn hafi
hana Di-di, hugsaði hún. En
af því að hún var ekki lík
Louise Hurn og gat ekki svik
ið sjálfa sig og neitað að horf
ast í augu við verueikann
varpaði hún ekki allri sökinni
lá Di-di. Di-di var aðeins hun
sjálf. Ósjálfstæð og- rómantísk
þráði hún eitthvað sérstakt frá
lífinu, mikinn elskfliuga ' sem
myndi yfirgefa allt til að taka
saman við hana. Hugo hafði ver
ið hennar svar. Hann neyddist
til að vinna fyrir lág laun þrátt
fyrir snilligáfu sína. Og eðliiega
hafði hún brugðizt þann-ig við
að bjóða sjálfa sig, líkama sinn
og sál og peninga sina til að
hann gæti unnið að hugðarefn
um sínum án þess að þurfa að
þræla fyrir Louise. Louise Hurn
sem lét smeila í svipunni hve-
nær sem hann gerði sig líkleg-
an til að verða sjálfstæður. —
44
Gerðu það ef þig lystir og enga
ipeninga. Og eina ástæðan fyrir
að Hugo þráði peninga var til
að auðga mannkynið, til að
minnka sársaukann og erfiðleika
ellinnar. Það var aðeins þess-
vegna sem hann gat minnstu
stund umhorið ást og raunsæi
Louise ÍHurn.
— Ég hefði trúað á hann sjálf
þegar ég var jafn gömul og
Di-di er nú, hugsaði Jem aum.
— Ef ég hefði átt peninga
hefði ég gtífið lionum þá alla til
að framkvæma þetta.
IHún greip andann á lofti. Hún
var að reyna að svíkja sjálfa
sig. Ekkert gott gat komið frá
illu. Og Hugo var okki góður.
Hann var miskunnar- og ást-
Iaus. Oig hann notaði sér það hve
töfrandi og aðlaðandi hann var
til að svíkja gamlar konur Ung
frú Pennycuik, frú Caller,
Louise Hurn og loks Di-di. Þær
höfðu engu máli skipt hann
nema sem sönnun um vald hans
■og yfirrláð og aukna innistæðu
á toankareikningi hans. Hann
hlaut alltaf að hafa þráð alveg
óstjórnleiga að eignast peninga
sem enginn vissi um en sem
yllu .því að hann yrði sterkur og
sjálfstæður. (Hún minntist þess
að Mason hafði sagt: — Við
fundum leynireikninginn hans).
Það var Di-di sem verkaði
sem vakinn eða hvað það var
nú kallað. Ef hann hefði ekki
orðið svona hrifinn af henni
kynferðislega hefði hann látið
Di-di eiga sig nema ef til
vill hefðu hún fengið að legigja
fram peninga sem styrk til rann
sóknarstarfs hans.
Œtún vissi að hefði hún verið
á sama aldri og Di-di og átt
peninga eins og Di-di og Hugo
hefði komið oig kveikt á þessu
furðulega aðdrláttarafli hans
hefði hún trúað honum full-
komlega ©g afhent honum alla
sína peninga sem gjöf. Hún
minntist toess að einu sinni hafði
Dan Smith sagt við hana:
— Það er undarlegt að maður
sem allir sjá að er svikari þarf
aðeins að vera hár og grannur
og dökkhærður til að allar
heimskar stelpur falli fyrir lion-
um.
Ög þannig var það með Hugo.
Þegar hún hafði frétt að Hugo
hefði ekki fengið stöðuna við
St. Davids sjúkrahúsið hafði
Gantry Willard sagt: — Slæmt
Jem, slæmt. En St. David er
vant að virðingu sinni. Sans
peur et sans reproche er slag
orð þeirra þagar þeir ráða sér
starfsfólk.
— Og ihvað er athugavert við
Hugo? spurði hún þrjózkulega
Gantry hafði hlegið.
— Ég veit það ekki með vissu
Jem, sagði hann. — Ég hef ekki
mikinn áhuga fyrir slúðri. En
það iganga þær sögur að hann
hafi helzt til mikinn áhuga fyr
ir konum .... sérlega eldri
konum, sérlega ríkum konum.
Hún minntist þess hve mjög
fliún háfði reiðst.
— Fá ekki ríkir sjúklingar yf
irleitt betri hjúkrun en fátæk-
ir? IÞVí skildi Hugo ekki vera
e]ins farið? Hann kannski að
koma verr fram við þær?
— Jem, sagði Willard blíðlega.
— Þú kemur mér é óvart. Er
það dóttir Donalds Jedtoro sem
segir að það sé rétt að ungur
læknir noti sér það að bann er
aðlaðandi til að flækja gamlar
flieimskar konur í neti sínu. Því
íþað er auðvelt að gera það.
Ég get talið upp fyrir þér heila
tylft sem notfærir sér þetta
og sem græða góðan pening á
þVí einu. Og enginn þeirra
veit meira í læknisfræði en
þeir vissu daginn sem þeir
tóku prófið. Þannig maður gæti
aldrei fengið stöðu við St.
David sjúkrahúsið.
Hugo hafði ekki skriðið á
prófinu. Hann hafði fengið
liæstu einkunn. Það hafði ver
ið álit prófdómaranna að hér
væri einhvert mesta skurðlækn
isefni sem heimurinn hefði al-
ið. -Hann hafði staðið sig með
isóma sem kandidat. En St
David sjúkrahúsið hafði ekki
viljað hann. Og þar sem Hugo
vildi vera aifullkominn var
þetta óhærileigt fyrir hann.
Hann hafði neitað að sækja um
nokkuð annað og farið til Vinn
ery þar sem hann hafði á óskilj
anlegan hétt gleymt þvi að
ihann var lærður .skurðlæknir og
gefið sig að tilraunum. Þetta
var óskiljanlegt. Þó skildi hun
vel að Hugo skyldi taka stöð
una í Vinnery meðan stolt hans
var sært og hatur hans heitt.
Hver og einn hefði getað gert
það. Sérstaklega Hugo sem átti
enga peninga og engan toak-
hjall engan varasjóð og eniga
ættingja sem sögðu við hann:
— Þetta skipljir engu mjáli
Hugo. Ég get lánað þér penr
inga þangað til þú færð stöðu
við gott sjúkrahús.
Til hvers var að hugsa fram
og aftur um þetta? Maður hélt
oft að maður hugsaði ekki ljótt
um þá. Svo vaknaði maður einn
géðan veðurdag við þann :illa
draum að þeir lifðu leyndu Mfi
sem enginn hafði álitið að væri
niögulegt. Var hægt að elska
mórðingja og toúa með honum
og geta sér þess aldrei til að
hann væri morðingi þó maður
þekkti hann náið og innilega?
IHún starði inn í eldinn og
lauk við sherryið sitt meðán
hún skildi að é Vinnery hafði
liún hagað sér ein og hugleys
ingi. Hún hafði fundið hve rot-
ið allt var þar.... %
Hún andvarpaði og leit %
gamla manninn.
— Ertu nú búin að hugsa
mélin? spurði hann glaðlega. —-
Veiztu svarið? Hún hikaði -atP
eins augnalblik. — Ég veit það
en það er ljótt og soriglegt. En
— ég veit að það er rétt og
held að ég skilji hvað skeþj
En .... f
Varir hennar titruðu og húp
megnaði ekki að halda áfram.
—Það er alltaf erfitt að finna
illmennsku hjá vini sínum.;
Reyndu að minnast að þeim!
mun meiri sem möguleikarnir
eru fyrir hið góða eru þeir það;
einnig fyrir hið illa. Et ein-
„Fando og Lis*1 *
Og
„AmaSía“
Sýning í kvöld kl. 21
Aðgöngumiðasala frá kl. 4.
Böm fá eksi aðgang.
ÁskrrffasímSsin er 14900
MOCO
©PI*
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 6. marz 1966