Alþýðublaðið - 06.07.1966, Síða 5

M%HHHHHIH%WIHI%HHHHHH%I%H%IHWI%W kl^>»^,(WHI4IHW4%%%IHH%H,IHIIH%%HW^%%HW11
Rússar reyna
að draga úr áhrifum USA
ÞEIRRAR varhugaverðu til-
hneigingar hefur gætt í Vestur
Evrópu, að gera lítið úr heim
sókn de Gaulles forseta til
Sovétríkjanna og halda fram
að heimsóknin gefi naumast til
efni til annars en skálaræðna
og rabbs um litsjónvarpið. Þessi
útbreidda vantrú á rót sína
að rekja til þeirrar skoðunar, að
áhrif Frakka séu lítil samanbor
ið við áhrif Bandaríkjanna og
Sovétríkjanna og að ekkert veru
lega muni miða áfram fyrr en
þess tvö risastórveldi komist að
samkomulagi.
En allt bendir til þess, að
franskir og sovézkir leiðtogar
séu á öðru máli og þeir vilji
gera allt sem í þeirra valdi
stendur til að draga úr áhrifum
Bandarikjamanna í Evrópu,
enda telja báðir aðilar áhrif
Bandaríkjamanna þröskuld í
vegi þjóðarmetnaðar þeirra.
Þeir telja að ,,mikilleiki“
Frakka og öryggi Sovétríkjanna
geti ekki orðið að veruleika
meðan Bandaríkjamenn gegna
úrslitahlutverki í stjórnmálum
Evrópu. Ríkin tvö hafa vissa
möguleika á að samræma stefnu
sína á stjórnmálasviðinu til að
ná þessu marki þannig að sam
eiginlegar aðgerðir þeirra verði
áhrifameiri en einangraðar að-
gerðir.
VÍSBENDING í BLÖÐUM.
1 sovézkum blöðum hefur
mátt finna margar vísbending
ar um, hvernig valdamennirn
ir í Kreml hugsa sér að heyja
þessa pólitísku refskák. Játað
er fúslega, að Frakkar gegni sér
stöku hlutverki í Evrópu er
veiti stjórninni í París rétt til
meiri áhrifa á lausn evrópskra
vandamála en stjórninni í Was
hington. Sovézk blöð hafa stöð
ugt klifað á því, að Vestur-
Þýzkaland sé ógnun við friðinn
og nú hefur þeirri röksemd ver
ið bætt við, að Frakkar geri sér
grein fyrir þessari hættu og
þess vegna sé það sameigin-
legt verkefni Rússa og Frakka
að bægja henni frá. Hinar op
inberu traustyfirlýsingar de
Gaulles við Vestur-Þýzkaland
Rússland sigraði að lokum.
Með ástarkveðju frá Rússlandi.
eftirstríðsáranna er ýtt til hlið
ar eins og þær skipti engu
máli í pólitísku tilliti og brjóti
í bága við hina „sögulegu
reynslu", er leiði í ljós að öfl
ugt Þýzkaland ógni ætíð öryggi
Frakklands.
Rússar halda því fram, að
þessir sameiginlegu hagsmunir
Frakka og Rússa að halda Þjóð
verjum í skefjum séu góður
grundvöllur fyrir varanlegri
lausn á öryggismálum Evrópu.
Að vísu hafa Rú^sar oft lýst
því yfir, að þeir fallist á að
Bandaríkjamenn ættu að geta
gegnt mikilvægu hlutverki í
slíkri skipan mála, en ljóst er
að þeir munu halda Bandaríkja
mönnum utangátta ef mögulegt
er .
-£• ÞÝZKALAND SAMEINAÐ
Jafnvel Rússar hljóta að gera
sér ljóst að engin slík skinan
er hugsanleg án þe,-s að Þýzka
land verði Sameinað. Það er
á færi Rússa að koma í veg
fyrir sameiningu. Það er ekki
á færi Bandaríkiamanna að
koma endursamningu til leið-
ar gegn vilja Rússa nema með
valdbeitineu og til hennar vilia
Bsndaríkiamenn ekki grína.
Ef Rússar féllu'i á sameiningu
samkvæmt áætlun, bar sem
Bandaríkjamenn hefðu hlut-
verkj að geena. yrði afleiðing
in sú, að áhrif Bandaríkiamanna
í Evróou efidust og bað brýtur
í bága við sovézka hagsmuni.
Auk þess yrði Þýzkaland,
sem stæði sameinað fyrir til
verknað Bandaríkjamanna, öíl
ugt ríki, sem Bandaríkjamenn
gætu gert sér vonir um að efla
sem mótvægi gegn Frökkum.
Bandaríkjamenn mundu aldrei
þröngva sameiningu upp á
Vestur-Þjóðverja ef slík samein
ing fæli í sér áframhaldandi
tilveru mikilvægra þátta hins
kommúnisthka stjórnarfars í
Austur-Þýzkalandi.
Frakkar kynnu á hinn bóg
inn að vera tilleiðanlegir að fall
ast á lágmai-ksskilyrði Rússa fyr
ir sameiningu Þ.lands og beita
síðan áhrifum sínum til að fá
Vestur-Þjóðverja til að ganga
að skilyrðunum á þeirri for-
sendu að hér væri um að ræða
eina grundvöllinn fyrir samein
ingu Þýzkalands, sem hugsan-
legur værl.
Nota mætti hægfara og mark
vissa þróun í átt til þýzkrar
einingar til að halda bví fram
að pólitísk ‘-amvinna Frakka og
Rússa hefði gert sameiningu
mögulega og önnur Evróouríki
gætu farið að dæmi Frakka ef
þau lo~uðu sig við návist og
áhrif Bandaríkiamahna. Til að
ná stórkostlegu markmiði eins
og þessu væri hugsanlegt að
Rússar gerðu tilslakanir gagn
vart Frökkom í Þózkalnndsmál
inu. tiislakanir sem beir mundu
aidrei gera gagnvart Bandaríkja
mönnum.
Framhald á 19. »lðn.

SPARNAÐUR AÐ
VÉLVÆÐINGUNNI ?
í viðtali við fulllrúa á skrifstofu
Búnaðarfélags tslands var okkur
tjáff aff almennt væri sláttur
hvergi hafinn ennþá. Aff vísu væri
einstaka bóndi austan fjalls byrj
affur slátt og e.t.v. einhver í Mos
fellssveitinni. Sprettan hefur greng
iff mjög seint, voriff hefir veriff
kalt og votviðrasamt og klaki
lengi £ jörffu.
Eftirspurn eftir fólki til sveit
astarfa er alltaf nokkur, en menn
biðja ekki um það, sem ekki fæst:
fullorðna karlmenn. Aftur á móti
er alltaf nokkuð af konum með
börn, sem fara í sveitavinnu á
smnrum, svo og unglingar innan
fermingaraldurs, sem þó er varla
greitt kaup, enda sjaldnast fram
á það farið.
Guðmundur Jósafatsson ræddi við
okkur vítt, og breitt um liagi land
búnaðarins. Kvað hann flestum
kunnugt um vandamál bændastétt
arinnar, en nú væri það helzt
fundið bændum til foráttu, að þeir
framleiddu of mikið af búsafurð
um. Kvað Guðmundur ekki lengra
síðan en í fyrra að það hefði
komið sér vel fyrir Austfirðinga,
til dæmis að taka, að til voru bænd
ur, sem höfðu þá nokkra „umfram
íramleiðslu“ af heyjum.
En sú stefna, sem nú ríkir, dregur
allan mátt úr mönnum og stofnun
nýbýla er svo- aff segja úr sögunni
nema þá í tilfellum eins og þeim
er svo miklar ræktuinarframkv.
hafa átt sér stað á einni jörð, að
byggt hefur verið tvíbýli á jörð
inni og þá skipt með skyldum.
| Engir styrkir eru veittir tii ný-
bygginga í sveitum, en lág lán, að
vísu hagstæð, eru fáanleg.
- — Ég er nú orðinn gamall í
hettunni og fylgist sjálfsagt ekki
nógu vel með nútímanum, sagði
Guðmundur Jósafatsson. — En
trúað gæti ég því, að ekki væri
vanþörf á að endurskoða ofurlít
ið viðhorf manna til vélvæðingar
innar, :sem nú tröllríður þessu
samfélagi. Hvað halda menn til
dæmis um kranann stóra, sem hef
ur ?taðið við nýju lögreglustöðina
f 5 ár og aðeins notaður við þessa
emu byggingu? Þetta er myndar
legt tæki og sýnir að eitthvað stórt
er að gerast. En þetta tæki kostar
1.2 milljónir króna. Hvað ætli séu
míklir vextir af svona upphæð í
5 ár og hver borgar? Ég var að
kaupa mér nokkrar túnþökur á
dögunum og greiddi 10 krónur
fyrir fermetrann í þökunum. Til
þess að rrt.a bökurnar er notuð
vél, sem sjálfsagt afkastar miklu. J
En til samanburðar gét ég sagt frA •
því til gamans. og án þess að hald^
því fram, að sjálfur hafi ég veri5:
neitt ofurmenni á mínum yngÁ- ■
árum, að ég risti ofan af þýfi þjA
föður mínum sem svaraðl 90 föffftl
um á dag eða 340 fcrmetrum. SárA
kvæmt því ætti maður, sem ristl --
þetta magn á dag að fá 3.400 kr.
í dagkauo — og þetta er bara ó-
sköp skikkanlegt dagsverk. —- SA
var maður í minni sveit, sem lé?<
sér aff bví að ri-ta sem svarar
450 fermetrum á dae. Það má (ú&
siálfsögðu draga frá bessu ein.
hvern kostnað. en sé rist sncramA
ofan af túnr. má bó fá af bví hálijaí|
arð bað árið. Nei. bað er ekki nój
að horfa { hrifningu á vélarnar.
I !j
Þær verða líka að skila arði, ej-
rétt er að farið.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 6. júlí 1966 $