Alþýðublaðið - 09.08.1966, Blaðsíða 13

ÍÆJAKBÍ
50184.
13. SÝNIN GARVIKA
Sautjait
Sytten
D&nsk uuviimyao efttr oin&l ubb
töluöu skáldsöau hlns djarfs höf
undar Soya
AOaituutverk
Ghiu Norbj
Olr Söltoft
Bonnnf' inna: 13 ifk
Sýnd ki t og 8
Húsvörðurinn og
fegurðardísirnar
Ný bráflskemmtileg dönsk gaman
mynd í litum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sveinn H. Valdimarsson
hæstaréttarlögmadur
Sölvhólsgata 4.
(Sambandshúsinu 3. ti»8)
Símar 23338 — 12343
Siguroeir Siqurjófisson
Mála f) u tn ingsskrifstof a
óðtnseötu « - Sfml 11048.
SMURSTÖÐ1N
Sætúui 4 — Sími 18*2-27
Bffliim «r -.Tnurönr fUótt cg' Vel.
Stíjmr - - riair af siuurolfU
öllum sínum litskrúðugu blóm-
um. Margtét frsenka hafði éísk
að þennan garð og hún hafði
gróðursett í honum allskonar
fögur blóm.
Hohepa kom með þungar körf
ur fylltar af gullbrúnum boll-
um og rúnstykkjum og allskonar
brauði af öllum stærðum. Prud
ence tók til morgunverð. sem
aðeins var hægt að nota eitt
orð um „stórkostlegur‘{. Hún
hafði notfært sér hæfileika sína
til hins ýtrasta og morgunverð
arborðið hefði verið hverju Par
ísarhóteli samboðið.
— Þetta er sérstaklega fyrir
fyrsta hópinn sem kemur, auka
augiýsing. Margrét frænka
vildi hafa það svona. Svo hækk
um við verðið í desember.
Hún sá að Hugo virtist ekki
hrifinn. — Við verðum að hætta
á eitthvað, sagði hún. — Ef
þetta gengur ekki skal ég lofa
'þér að breyta aftur.
Það lifnaði yfir honum. —
Ég verð að segja það þér til
hróss, að ég hef aldrei séð neitt
jafn glæsilegt. Jafnvel ekki á
þeim stór.u hótelum sem ég hef
dvalizt á ferðum mínum.
— Þau urðu sammála um að
fara öll þrjú niður að bryggj
unni til að taka & móti gestun .
um. Prudence fór I fallegan
blómstraðan kjól. Hann var
ermalaus svo sólbrúnir hand-
leggir hennar nutu sín vel.
Augu hennar tindruðu af spenn
ingi og kinnarnar voru rjóðari
en venjulega. Hugo fór í hvítar
buxur og silkiskyrtu og batt
silIr-'Mút um hálsinn.
Hohepa gekk við hlið þeirra.
Sólin varpaði gullnum blæ á
gráH. hír hans og hann gekk
með þessu líðandi en samt
létta göngulagi sem einkennir
maórfa Prudence brosti glaðlega
en þó var eitthvað bitur við
bros hennar. — Við lftum út
fyrir að vera samhent. Þau ættu
bara að vita allt, hvislaði hún
að Hugo.
Þegár vélbáturinn beygði fyr
ir nesið og brunaði inn Þrumu
fjörð fór hjarta Prue að slá
hraðar Það var svo mikið und
ir fyrstu gestuhum komið Hún
vonaði að það yrði elskulegt
fólk en ekki nöldurseggir. Smátt
og smátt sást fólkið um borð
betur og skipstjórinn hrópaði
kveðju til þeirra. Báturinn lagð
ist að bryggju og hásetarnir að
stoðuðu fólkið frá borði.
— Þetta var rétt hjá þér
Prudence, sagði Hugo. — Það
er bæði þriggja ára barn og
ungabarn með í förinni. Það var
ekki minnst á þau þegar pant
að var.
Þau höfðu hest og kerru til
að aka farþegunum upp til hó
telsins.
22
— Er þetta ekkj huggulegt?
sagði rödd með amerfskum
hreim. — Eg er viss um að
þetta er eina hótelið f heimin
um sem hefur engan bíl.
— Síðasti hluti aldingarðar
■ ins Eden, hvfslaði Hugo að
Prue.
Þau heilsuðii gestunum og
buðu þá velkonona. Svo komu
>eir síðustu í land. Prudence
starði á þá. Þetta voru meðlim
ir ferðamálaráðs. — Mark Swa
ine! hrópaði hún. Síðan greip
hún þéttingsfast um hönd hans.
— Þú áttir víst ekki von á
okkur. Við máttum ekki vera að
því að panta pláss. En við viss
um að þú varst hérha, því okk
ur var sagt. það f Te Anau. Við
flýttum okkur til Milfovd og
náðum í vélbátinn. Ég vona að
við séum ekki fyrir. Okkur var
sagt að þú hefðir verið svo ó
heppin að frú Stewart skildi
brenna sig og neyðast til að
fara á sjúkrahús. En ef einhver
,getur bjargað því við ert það
þú. Þú þekkir vfst Bruce Henn
ing og Rich Bell?
Prudence kynnti Hugo fyrir
þeim. — Þetta er félagi minn.
og frændi rithöfundurinn Hugo
MacAllister,
— Hugo MacAllistex? Ást-
ralski rithöfundiu-inn Hvílík
•undur! Þetta verðum við að
auglýsa vel. Það er ótrúlegt. Að
hugsa sér að bæði Hugo Mae
Allister og Prudence í eldhús-
inu skuli vera á einu og sama
hótelinu! Hér hlýtur allt að
ganga eins og í sögu. Prudence
sá að Hugo hrukkaði ennið og
virtist hugsa stíft. Það var eitt
hvað sem honum fannst hann
kannast svo vel við. Það voru
orðin „Prudence f eldhúsinu".
Mark Swaine leit á ferða-
mennina. — Þið er,uð sannar
lega heppin. Eldabuskan hér er
engin önnur en yfirkokkur alls
Nýja-Sjálands — Prudence í eld
húsinu Mataruppskriftir bennar
birtast í öllum blöðum lands
ins. Og gestgjafinn er sá frægi
ástralski rithöfundur — Hugo
MacAllister.
Gestirnir hvísluðust á og
Prudence langaði næstum ómót
stæðilega til að skella upp úr
eins og smátelpa þegar hún sá
svipinn á andlti Hugos Hún
heyrði að fólkið sagði lágt: —
Þetta verð ég að skrifa bróður
mfnum. Hann dáðist mjög að
Hugo MacAllister,
— Hafið þið nokKurn tímann
heyrt annað eins. Og ég sem
er með bók eftir hann í tösk
unni minni. Ég ætla að biðja
hann um að skrifa á hana.
Og ameriska konan gekk til
Prudence og sagði: — en hvað
þetta var skemmtllegt. Sumir
ferðast um og safna teskeiðum
eða myndum. Ég safna matarupp
skriftum. Það er sannarlega
gleðilegt að kynnast yður.
Þau gengu upp að hótelinu.
— Það lítur út fyrir að við höf
um verið heppin með fyrsta
flokkinn, hugsaði Prudence eri
Hugo sagði bitur:
— Þú hefur sjálfsagt skemmt
þér vel við að hafa mig að
fífli. Hæðnislegar athugasemdir
mínar um tízkugreinar þínar,
það að ég skildi efasi um
reynslu þína. Gladdi það þig
mikið? Ertu aldrei hrein. og
bein?
Hún leit beint í augu hans.
— Þú ert svo innilega sérgóður
Hugo MaéAllister. Þú spurðir
mig aldrei. Þú myndaðir þér
þíhar skoðanir á mér í fyrsta
skipti sem þu sást mig.
— Ég gat ekki annað en’ álit
ið það þá. Þú varst úti með
kvæntum manni. Þú getur akirei
útskýrt það.
. Einmitt á þessu óheppilega
augnabliki kom Mark Swainfe til
þeirra.
— Já, ég gleymdi að segja
þér það Prudence að ég hittl
Godfrey Simmonds rétt áðtir ei»
ég fór. Ég átti að skila til þín
kveðju og segja þér að hann
saknaði þin mikið.
Prudence laut höfði til a3
dylja roðann sem kom í kinnar1
hennar. Hún beygði sig alveg
niður og tók af sér skóinn og
lét sem hún væri að taka úr hon»
um sein. Hárið huldi andlií
hennar. — Ég hugsa að hann
sé farinn að venjast nýja einka
ritaranum samt, var það eina
sem henni kom til hugar að
segja. Svo bætti hún við: —
Hverhig hefur hann það?
— Bara 'gott. Hann átti að
koma með okkur en svo varð
hann að fara í lengra ferðalag
til Ástralíu. Konan hans fer meS
Nfftrium'. Þegar hann frétti sjðast
rilf þér varstu á Franz Josef.
Prudence rétti úr sér og forð
aðist að lfta á Hugo. — 4>a9
var skemmtiiegt fyrir hant|:.;a9
fara í svöna langt ferðalag’.
Þá gat hún treýst þvi að God
frey kæmi ekki til Þrumfjarð
ar.
Hrifning meðlima ferðamanna
ráðsins af Prudence ollu því að
Hugo leit bjartari augum á fram
tjðina og um kvöldið sagði hann
við hana:
Þakka auðsýnda samúð við andlát og útför bróður míns
Halldórs Hallgrímssonar. s
Jóhannes Hallgrímsson. v
9, ágúst 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13