Dagur - 22.11.1997, Blaðsíða 1

LAUGARDAGUR 22. NOVEMBER - 222. TÖLUBLAÐ
Maimskaðinn á Mos-
fellsh
Fyrr OG SÍÐAR hafa menn lagt
upp í feigðarflan og orðið úti á
fjöllum, heiðum og jafnvel á
túnum sínum. Nú á dögum eru
iðulega gerðir út miklir leitar-
og björgunarleiðangrar til að
leita fólks sem villist eða hrekur
af leið. Þrátt fyrir góðan útbún-
að og þekkingu á landslagi og
veðurfari leynast ferðamönnum
víða hættur og enn verða menn
úti, þótt flestum sé bjargað af
vel þjálfuðum leitarmönnum.
Áður fyrr voru hætturnar
meiri. Einu samgöngukerfin
voru troðningar og öll vötn
óbrúuð og leiðarlýsingar tak-
markaðar. Slys á ferðamönnum
voru því tíð. Geymst hefur í
minni og skráðum heimildum
ferðasaga hóps manna sem um
miðja síðustu öld lenti í miklum
hrakningum á Mosfellsheiði.
Haft hefur verið á orði hve illa
ferðalangar voru búnir og hvers
konar flan var á þeim. Fötin
fuku af þeim, þeir virðast hafa
verið matarlausir og á síðasta
næturstað sínum, áður en þeir
lögðu á heiðina, hímdu þeir
kaldir og blautir og voru látnir
bíða langt fram á dag, í skamm-
deginu, eftir kaffisopa á Þing-
völlum. Til er allgóð lýsing á
ferðalaginu sem séra Magnús
Helgason skráði, eftir frásögn
þeirra sem lifðu það að komast
til byggða og fleiri kunnugum.
Presturinn sem hýsti nokkra þeirra sem fórust
á Mosfellsheiði eða komust naumlega yfir í
Bringur var séra Símon Bech. Þessa mynd af
honum gerði breskur teiknari 1862, eða sex
árum eftir að hann bauð gestum sínum upp á
kaffi áður en þeir lögðu heiðina. Biðin eftir kaff
inu var löng og afdrifarík, eins og fram kemur í
frásögn af feigðarförinni.