Dagur - 24.01.1998, Blaðsíða 16

32 — LAUGARDAGUK 2 4. JANÚAR 1 998

LIFIÐ I LANDINU
Gunnar Sverrisson

*
JÓHANNESARSPJALL
Á stórgripaveiðum
í stofimni
Karlmenn eru
veiðimenn.
Veiðimenn eru
karlmenni. Eða
svo segja fraeðin
og bókmenntirn-
ar. Hemingway
var veiðimaður.
Og Hákon Aðal-
steinsson er
veiðimaður. Og
Bjarni Hafþór frændi hans líka.
Svo ekki sé minnst á Bubba
Mortens og Stefán Jón Hafstein.
Allt saman karlmenni í marga
ættliði og jafnvefbeinan karllegg
og eftirsótir af kvenfólki fyrir
vikið.
Eg er Iíka veiðimaður. Að vísu
ekki á borð við ofannefnda. En
ég hef t.d. veitt hornsíli í bæjar-
lækjum, húsflugur í eldhúsum
og gott ef ég gómaði ekld svo
sem eina flatlús á sjálfum mér
fyrir margt löngu, á hinum „ei-
lífu veiði-Iendum,“ eins og
indjánar kalla himnaríki. Þetta
teljast kannski ekki beinlínis
stórgripaveiðar, en þær eru
vandasamar og krefjast ná-
kvæmni og þolinmæði.
Mús í stofuimi!
Og ég er ekki hættur í veið-
skapnum. Ekki er langt síðan ég
fór í mjög erfiðan og krefjandi
veiðitúr - heima í stofu.
Eg kom sem sé heim úr vinn-
unni og að venju gekk ég glað-
legur og aðlaðandi inn og hróp-
aði glettnislega: „Hó, hó og hæ,
hæ. Elsku kallinn ykkar og fyrir-
vinnan er kominn heim.“ Engin
margradda fagnaðaróp gullu við
eins og venjulega þegar ég kem
heim, þannig að það var greini-
lega enginn heima.
Eg rölti því stæltur og tígulleg-
ur inn í stofu. Og sé þá Irúna í
hnipri úti í horni og er þar nið-
urnjörfuð og stjörf af skelfingu.
„Hvað er að elskan mín, kom
eitthvað hræðilegt fyrir? Varstu
kannski að horfa á Iandlækni og
heilbrigðisráðherra í sjónvarp-
inu?“ spurði ég. Hún hristi höf-
uðið og stundi upp: „Hringdu í
Meindýravarnir Islands, það er
mús í stofunni!“
Góð ráð mein dýr
Mér létti við þessar fréttir, veið-
manninum, og sagði að bragði:
„Hafðu aungvar áhyggjur heill-
in, hér er hvurgi þörf á rándýr-
um meindýraeyði alls mann-
kyns. Eg skal myrða músar-
skinnið fyrir þig og það ókeypis.
Ég hef sko rotað stærri mýs en
þessa," sagði ég og um leið ég ég
sá músarskömmina skjótast
undir hljómtækjasamstæðuskáp-
inn þar sem vonlaust var að
komast að henni.
Nú voru góð ráð mein dýr.
Málið var að skipuleggja og fara
vísindalega að hlutunum. Gera
eins og Tóti tönn og Helgi Héð-
ins og Ahab skipstjóri og aðrir
frægir veiðigarpar. Sem sé að
pæla í sálarlífi bráðarinnar,
kanna veðuraðstæður og útlit og
náttúrlega vera með réttu
græjurnar.
Kúbein og Bjöggi
Eg byrjaði því á að henda frúnni
fram í bílskúr. Síðan lokaði ég
öllum gluggum og hlóð mikið
götuvígi úr púðum og pullum
yfir stofuna þvera. Því næst
sleikti ég vísifíngur og potaði
honum upp í loftið til að átta
mig á vindátt, þannig að árás
mín kæmi úr réttri átt og bráðin
fyndi ekki lykt af mér. Og þá var
bara að ná í réttu veiðigræjurn-
ar. Eg náði því í kúbein, veiði-
stöng, vasaljós og hljómplötu
með Björgvin Halldórssyni.
Eg krækti Iínunni á veiði-
stönginni yfir nagla á veggnum
og lét spúninn síga niður á gólf.
Kúbeinið hengdi ég upp á sama
nagla og batt spotta í það sem
ég lukti mér í greip. Vasaljósið
Iagði ég á gólfið aftan við spún-
inn og steig minni stórutá á
kveikjarann. Síðan skipaði ég
syni mínum, sem var kominn
heim, að setja Bjögga á fóninn.
Planið mikla
Planið var sum sé þetta. Eg vissi
að þegar músin heyrði í Bjögga
myndi hún tryllast af viðbjóði og
ijúka af stað. Um leið og ég sæi
til hennar, kveikti ég á vasaljós-
inu, hún blindaðist og ryki beint á
spúninn og festist í þríkrækjunni.
Þá myndi ég eldnsnöggur og katt-
liðugur kippa í spottann og veiði-
stöngina og bregða Iínunni um
háls henni og herða að um leið og
kúbeinið skylli niður og ylli a.m.k.
vægu höfuðkúpubroti. Þetta átti
sem sé að vera alveg öruggt, en
reyndar ekki beinlínis í anda
geðslegrar framkomu í garð sak-
lausra smádýra. En hvað gera
menn ekki fyrir konurnar sínar,
jaírível þó þeim sé það óljúft?
í spreng
Og þetta gekk næstum því upp.
Um leið og músin heyrði í
Bjögga gekk hún af göflunum,
rauk af stað, stökk yfir spún og
vasaljós og var horfin þegar kú-
beinið hvein niður og braut
nöglina á stórutánni sem ég var
með tilbúna á vasaljósinu.
Mýsla stökk yfir púðana og
pullurnar og rauk inn á klósett.
Eg haltraði á eftir henni með
fórmælingum og kúbeinið og
læsti hana inni á klósettinu.
Þetta gerðist í fyrradag. Eg er
búinn að fá upplýsingar um að
það taki að meðaltali 3 daga að
svelta mýs til bana, en þær geti
lifað mildu lengur ef þokkalega
bragðgóðar handsápur eru til
staðar.
Ég er sem sé kominn í dálftið
mikinn spreng.