Dagur - 15.04.1998, Qupperneq 2

18-MIDVIKUDAGUR IS.APRÍL 1998
ro^u-
LÍFIÐ í LANDINV
Dagur • Strandgðtu 31 • 600 Akuxeyri
og Þverholti 14 • 105 Reykjavík

’cÆ
OUZ1U21
Siminn hjá lesendaþjónustunni:
5631121 netfang: ritstjori@dagur.is
Símbréf: 460 6171 eða 5S1 6270
Agreiningur um
fréttaljósmyndir
Þegar ég fékk
birta umfjöllun
mína í Degi
þann 19. mars
síðastliðinn
um mengunar-
vanda Krossa-
nesverksmiðj-
unnar, þá lét
ég fylgja ljós-
myndir með
sem ég hafði tekið á staðnum.
Myndir þessar sýndu þau tæki
sem hafði verið bætt við í verk-
smiðjunni til lausnar á vanda-
málinu. Tilkoma þessara tækja
var ástæða þess að fréttamenn
voru boðaðir í verksmiðjuna svo
þeir gætu kynnt þau lesendum,
bæði í texta og myndum. Ég í
einfeldni minni tók því myndir
af tækjunum sem eru tvö og
valdi að taka myndirnar þegar
boðsgestir voru að skoða þau.
Við það fannst mér ég vinna
tvennt: Að sýna tækin og að
koma til skila á myndunum
stærð tækjanna, samanborið við
mennina. Með þessu var ég bú-
inn að verða við þeirri ósk sem
fólst í boði gestgjafanna.
Myndum þessum var hafnað
af þeim sem vitið hafa og
menntunina í þessum efnum.
Ekki bara á Degi heldur virðist
sama stefna í myndbirtingu hafa
verið á öllum blöðunum. Ég hefi
enga slíka umfjöllun séð með
myndum af tækjunum, sem þó
ráða þarna úrslitum. Myndir af
fólki fylgdi þeim öllum, líka
minni. Ég er bara ekki nógu vel
gerður frá hendi þess sem öllu
ræður til að skilja þessa speki
sem fólgin er í menntun þessa
fólks. Ég vil þó reyna á velvilja
Dags einu sinni enn og biðja
hann að birta þessar myndir til
glöggvunar fyrir lesendur á því
sem þarna var framkvæmt. Ég
held að það sé vanmat á skyn-
semi lesenda að gera það ekki.
Ég held að það sem kom fram í
skoðanaskiptum mfnum og rit-
stjórans vegna þessa ágreinings
sé ekki réttlátt gagnvart Iesend-
um blaðsins.
Brynjólfur
Brynjdlfsson
skrifar
Fitugildran sem er
stór, skoduð af
gestum og frétta-
mönnum.
&
&
Það er alveg makalaust hvað hávaxið fólk getur verið
tillitslaust þegar það velur sér sæti í bíó. I stað þess að
setjast aftast hlammar það sér niður beint fyrir fram-
an lágvaxið fólk og byrgir því sýn á tjaldið.
Vorið á sér bæði góðar og slæmar hliðar. Það góða við
vorið er hvað stutt er í sumarið. Hið slæma við vorið
er hversu auðvelt er að fá kvef þegar sólin skín í heiði
í köldum andvara eða jafnvel i nöprum næðingi.
Það er ekki aðeins að sótt sé að reykingafólki á vinnu-
JBk stöðum, heldur leikur grunur á að nikótínmagn í
þeim sígarettum sem seldar eru hér á landi hafi verið
Jr minnkað. Þrátt fyrir það hefur verðið á sígarettum
ekki lækkað heldur hækkað. Það kann því að vera
stutt í það að reykingamenn verði að fá sér nikótíntyggjó með
hverri sígarettu.
Bréffrá..
Við vorum með kunnugum og vönum manni sem aiitaf fann sér leið þó ekki liti gæfulega út að mati Flóamanna. Á einstaka skafli lét
hann okkur fara út til að létta bílinn, eða bara til að horfa á hvernig hann fóryfirþá.
Kirkjiimyndaferð í
iDðimmdarfj örð
Heiga R.
Einarsdóttir
skrifar
Ég var búin að
lofa að segja
ykkur frá því
þegar við fór-
um til Loð-
mundaríjarðar
síðasta sumar.
Það var eftir
að við höfðum
_____________ gert mislukk-
aða tilraun til
að komast út í Papey frá
Djúpavogi, uppi á Héraði var
okkur reyndar sagt að við vær-
um að koma frá Kongó, en við
forðuðumst að blanda okkur í
landshlutapólitík og gleymdum
meira að segja að spyrja hver
gegndi þá embætti Lumumba
þar neðra.
„Kuimmgjar“ í
kaupfélaginu
Við komum síðla dags til Borg-
arfjarðar eystri og komum okk-
ur fyrir á tjaldstæði hreppsins
sem hafði ekki enn verið sleg-
ið. Þarna höfðum við gist áður
og Iíkað vel, allur aðbúnaður er
1 góðu lagi og frír að auki. Það
var blíðuveður, logn en sólar-
laust og þoka á öllum fjöllum.
Svo fórum við í kaupfélagið
til að kaupa í kvöldmatinn og
nestið næsta dag, við hittum
þar sama fólkið og hafði af-
greitt okkur fyrir þremur árum
þegar við komum síðast. Það
finnst mér notalegt - að koma í
kaupfélag í fjarlægum lands-
hluta og finnast pínulítið að
maður þekki einhvern. I kaup-
félaginu heima þekkir maður
orðið varla nokkurn mann.
Við spurðum konu sem við
hittum hvar væri helst að leita
að Skúla Sveinssyni, en það
var hann sem ætlaði að fara
með okkur til Loðmundaríjarð-
ar - það var löngu pantað. Hún
sagði að hann væri sjaldan
lengi á sama stað, en ef við
sæjum jeppa sem hún lýsti
nánar; á stórum dekkjum,
sennilega grænn að upplagi en
oft með brúnleitan blæ, þá
væri Skúli þar oftast nærri.
Hún sagði okkur svo hvar hús-
ið hans var, húsið sem heitir
Borg og Skúli er að standsetja
fyrir ferðamannagistingu.
Við fórum þangað heim en
fundum hvorugan - jeppann
eða Skúla - og leið svo kvöldið
án þess að þeir kæmu til
byggða. Við þurftum heldur
ekkert á þeim að halda fyrr en
næsta dag, svo við skriðum
bara í koju á skikkanlegum
tíma.
Þá var þokan horfin og sólin
sýndi sig og roðaði fjöllin rétt
áður en hún settist í sjóinn fyr-
ir utan.
Aldrei strandaði Skúli
Þegar við vöknuðum næsta dag
var heiðskír himinn, logn og
hiti; einhver þóttist um nóttina
hafa heyrt í bíl fyrir utan, von-
andi Skúli að Ieita að okkur.
Það leið heldur ekki á löngu
þar til jeppinn var kominn og
Skúli þá auðvitað líka. Ekki var
eftir neinu að bíða, nestið til-
búið og smávegis aukaföt þó
ekki væru horfur á að þeirra
yrði þörf.
Éyrsti spottinn inn sveitina
var fljótfarinn á venjulegum
vegi, en þegar kom uppí heiðina
fór að draga úr ferðinni og
skaflar voru enn á veginum þeg-
ar ofar dró. Við vorum heldur
snemma á ferð, ekki nema 10.
júlí, ekki hafði áður verið farið
með fólk í Loðmundarfjörð
þetta sumar. En við vorum með
kunnugum og vönum manni
sem alltaf fann sér leið þó ekki
liti gæfulega út að mati Flóa-
manna. A einstaka skafli lét
hann okkur fara út til að létta
bílinn, eða bara til að horfa á
hvemig hann fór yfir þá.
Við stönsuðum og litum í
kringum okkur þegar við kom-
um uppá Húsavíkurhálsinn,
þar er Hvítserkur - sérkennilgt
fjall sem varla naut sín þó al-
veg vegna þess hvað mikill
snjór var í því ennþá.
Svo héldum við áfram með
hægðinni en aldrei strandaði
Skúli.
Niður í Gunnhildardalinn
meðfram Gunnhildardalsánni;
Gunnhildur var líklega ein af
þeim sem urðu hér úti á árum
áður. Það hefur ekki verið neitt
grín að fara gangandi til Borg-
arljarðar frá Húasvík eða Loð-
mundarfirði ef þess þurfti, þá
var ekki um það að ræða að
fresta ferðinni vegna slæmrar
veðurspár - veðrið bara skall á.
Kallaður Sveinbjöm
Við fórum framhjá klettinum
sem stendur einn við veginn og
heitir Streiti en er kallaður
Sveinbjörn. Ekki man ég nú
hvaða Sveinbjörn vann til þess-
arar frægðar, en Skúli veit það,
hann Skúli veit allt á þessum
slóðum og er alveg ómetanlegt
að hafa slíkan fylgdarmann.
Nú beygðum við út að Húsa-
vfkinni þar sem kirkjan stendur,
því auðvitað var þetta kirkju-
myndaferð. Þar eru líka tvö
íbúðarhús í dágóðu lagi. Þegar
við komum þarna var dálítil
þoka á fjöllunum, en hún hvarf
á meðan við stöldruðum við svo
að vel sást til efstu fjallatoppa.
Handan við víkina er Alftavík-
urfjall og þar finnast baggalútar
sagði Skúli. Þarna var geysilega
fallegt og nóg var grasið fyrir
kindurnar og hrossin sem voru
þarna um allar grundir.
Stðari hluti ferðasögunnar
birtist í blaðinu á ntorgun.