Dagur - 28.08.1999, Blaðsíða 6

VI-LAUGARDAGVR 28. ÁGÚST 1999
MINNINGARGREINAR
L

Innilegar þakkir til allra sem hafa auðsýnt okkur
samúð, hlýhug og styrk við andlát og útför,
PÁLS HERMANNS HARÐARSONAR,
Böðmóðsstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
María Pálsdóttir, Hörður Guðmundsson,
Elfar Harðarson, Snjólaug Óskarsdóttir,
Hulda Karólína Harðardóttir, Jón Þormar Pálsson,
Guðmundur Harðarson,
Óskar Páll Elfarsson,
Hulda Björg Elfarsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÖNNU KRISTÍNAR ÁSGEIRSDÓTTUR.
Hilmar H. Gíslason, Ingibjörg Þorvaldsdóttir,
Hreiðar Gíslason, Sigríður Hjartardóttir,
Marselía Gísladóttir, Ólafur Jónsson,
Anna Sigríður Gísladóttir, Hilmar Steinarsson,
barnabörn og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu
BÁRU GESTSDÓTTUR
áður til heimilis að Víðilundi 10F, Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins að Seli,
fyrir einstaka umönnun.
Guðný Jónasdóttir, Þorsteinn Thorlacíus,
Gestur Einar Jónasson, Elsa Björnsdóttir,
Hjördís Nanna Jónasdóttir, Kolbeinn Gíslason,
GuðrúnTinna, Jónas Einar, Þorleifur,
Halla Bára, Lísa, Bára og Oliver litli.
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega
þjónustu. Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu islands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Utfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á ieiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu. Sverrir oisen,
utfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allann sólarhringinn.
Gerður Sigurðardóttir
frá Ólafsfírði
Gerður Sigurðardóttir, vinkona
okkar, er látin. Hún hafði þjáðst
af illvígu meini undanfarin ár.
Samt vonuðum við, og langaði
svo til þess, að njóta einstakra
persónutöfra hennar lengur.
Við hittumst aðeins fyrir
nokkrum dögum á Akureyri og
nutum notalegra samvista eins
og mörg undanfarin ár. Vinahóp-
ur okkar varð til ekki síst vegna
frumkvæðis Gerðar. Hún hvatti
okkur, vinkonur sfnar, til þess að
hittast á morgunfundum á Akur-
eyri, þegar við bjuggum þar,
Rósa, Rúna og hún. Síðar urðu
þessir morgunfundir stofn að
stærri vinahópi sem hittist og átti
saman dýrlega sumardaga víðs
vegar um Iandið á hveiju ári s.l.
tólf ár, auk menningarfunda
norðan og sunnan heiða á vetr-
um, þegar við heimsóttum leik-
hús, söfn o.fl.
Þessir viðburðir í Iífi vinahóps-
ins, „Morgunfrúa" sem nefndur
var eftir upphafsfundunum, þótt
við makar þeirra fengjum þar að
fljóta með, urðu eftirminnanleg-
ir, notalegir og umfram allt
skemmtilegir vegna Gerðar sem
var uppspretta græskulauss
gáska, lífsgleði og yndilslegheita
á þessum samverustundum. Ekki
spillti þegar hún kastaði fram
kviðlingum í gamansömum tón
af þeirri snilli sem henni var
einni lagið, eða las úr ritgerð
sinni um Bergþóru húsfrú, á
Bergþórshvoli, þegar við skoðuð-
um Njáluslóðir s.l. sumar. Fyrir
þá ritgerð fékk hún hæstu ein-
kunn sem hægt er að gefa þegar
hún iauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri á
efri árum. Sú staðreynd ein lýsir
mannkostum Gerðar afar vel, en
hún var skarpgreind kona og víð-
lesin.
Vináttuböndin sem ella hefðu
eflaust máðst og losnað treystust
með hverju ári vegna þessara
samverustunda og það eigum við
ekki síst Gerði okkar og Svavari,
eiginmanni hennar, að þakka, en
þau kunnu svo sannarlega að
bjóða húmorinn velkominn í
vinahóp okkar.
Þau Gerður og Svavar voru svo
indæl saman, jafnt í góðlátlegu
gamni sem alvöru. Því síðara
gerðum við okkur ekki síst grein
fyrir, vinir þeirra, þegar Gerður
þurfti að stríða við erfið veikindi
síðustu ár.
Við sendum Svavari, börnum
þeirra Gerðar, eftirlifandi móður
hennar og systur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
Guð að blessa okkur öllum
minningu Gerðar Siguðardóttur.
Rósa, Rúna, Gugga,Hörður,
Lárus og Kristinn.
Það var hress og umfram allt
bjartsýnn hópur kennara sem hóf
kennslu við nýjan skóla haustið
1974. Lundarskóli byrjaði við af-
leitar aðstæður þar sem reyndi á
þolinmæði og velvilja kennara. I
þessum góða hópi var hún Gerð-
ur. Starfsfólk Lundarskóla komst
fljótt að því að Gerður var ekki
bara hláturmild og lífsglöð, held-
ur var hún einnig jákvæð og til-
lögugóð. Kennarar völdu hana
því oft sem fulltrúa sinn í kenn-
araráð og í ýmis önnur trúnaðar-
störf.
Gerði fylgdi ævinlega góður
andi og drifkraftur. Hún átti oft
frumkvæði að náms- og kynnis-
ferðum kennara. An Gerðar er
óhugsandi að við hefðum
nokkum tíma farið í skólaheim-
sóknir til Glasgow eða Reykjavík-
ur.
Gerður kenndi handmennt við
Lundarskóla í ríflega 20 ár og
hún var vinsæl af nemendum
sínum, ekki síður en samstarfs-
fólki. Hún hafði alltaf gott lag á
nemendum og tókst að virkja þá
í námi og leik. Við sem þekktum
Gerði sjáum hana gjarnan fyrir
okkur með títuprjóna og tvinna í
pilsinu að segja frá spaugilegum
atvikum sem gerst höfðu í
kennslustundum. Þá var hún í
essinu sínu og gerði ekki síst grín
að sjálfri sér.
Mikið væri veröldin betri ef
fleiri væru gæddir jákvæðni og
skopskyni í jafn ríkum mæli og
Gerður.
Svavari og fjölskyldu allri send-
um við okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Starfsfólk Lundarskóla
Tómas Jónsson
fymim skólastjóri og sparisjóðsstjóri á Þingeyri við Dýraijörð
Hallgrímur Sveinsson á Hrafns-
eyri sagði mér snemmsumars
gegnum símann þær leiðu fréttir,
að Tómas á Þingeyri væri haldinn
alvarlegum sjúkdómi. Hann hef-
ur nú haft yfirhöndina. Tómas
var ekki orðinn aldraður maður,
eftir J)ví sem nú gerist, eða 74
ára. Eg sé hins vegar í blöðunum,
að margir fara héðan einmitt á
aldursbilinu 70 til 80 ára. Flestir
hafa lokið aðaldagsverkinu á
þessum aldri, en geta, ef heilsa
leyfir, átt ánægjuleg efri ár.
Kynni okkar Tómasar voru ekki
mjög náin, en við vissum áreiðan-
lega hvor af öðrum lengi. Eg sá
hann fyrst og talaði við hann á
móti skólastjóra að Laugum í
Reykjadal í ágúst 1963. Þar söng
hann í kvartett skólastjóra og
skemmti mótsgestum. Hann var
félagslyndur og ólatur að leggja
Iið ýmsum málum, er öðrum
máttu til gagns og gamans verða.
Starfsþrek hafði hann mikið og
viljaþrek eigi síður.
Þegar Tómas varð fimmtugur,
hinn 6. júnf 1975, tók hann sér
far með flugvél til Reykjavíkur og
hélt upp á afmæli sitt með vegleg-
um hætti á Hótel Sögu. Daginn
áður hittumst við í biðsal Flugfé-
lags Islands á Isafirði. Þar
heilsuðumst við kunnuglega.
Hann spurði, hvort ég gæti ort
með stuttum fyrirvara. Ég neitaði
því ekki. Hann spurði mig þá, í
tilefni af því að hann sagðist eiga
merkisafmæli daginn eftir, hvort
ég gæti ort nokkur erindi til flutn-
ings á Sögu. Ég lofaði að reyna.
Nú rann afmælisdagurinn hans
Tómasar upp. Ég mætti, ásamt
konu minni, á Sögu og fékk að
vita hvar Tómas byggi. Hann
hafði þá tekið á leigu svítu eina
veglega og safnaði að sér vinum
og velunnurum. Ekki skorti veit-
ingar, bæði í fljótandi og föstu
formi. Auðséð var að Tómas var
vinamargur maður og vinsæll.
Þegar menn eru fimmtugir
standa þeir venjulega á hátindi
Iífsins. Það gerði Tómas einnig.
Hann hlýddi á mig flytja ljóð í til-
efni dagsins.
Á manndómsins miðjum vegi
nú mænirðu fram á leið.
Þú siglir á sjötta tuginn,
og sérð, hvað tíðin er greið.
Með vinum er vænst að dvelja
þar vestur á Þingeyri.
Þó ferðu sem fljótast í hæinn
á fimmtugsafmæli.
Með kindum og hrossum og
krökkum
og konu og heimili
þú unir þér allvel þar vestra,
- og auðvitað Mammoni!
Svo gleðji þig árin sem áður,
minn ágæti starfshróðir.
Þú siglir á sjötta tuginn,
- og sjálfsagt hlýturðu hyr.
Já, hann Tómas var ekki lengi
að fara þennan spöl frá fimm-
tugsafmælinu til þess að verða
hálf áttræður. Alveg er ótrúlegt,
hversu tíminn er fljótur að líða
eftir að miðjum aldri er náð. Það
reyna menn sem fara þessa slóð.
Sumarið 1997 var ég um tíma
á Hrafnseyri við Arnarfjörö. Þar
var þá Tómas vörður við Safn
Jóns Sigurðssonar á staðnum.
Fórst honum það vel úr hendi.
Hann bjó, ásamt konu sinni, Sig-
ríði Steinþórsdóttur, um sumar-
ið, á neðstu hæð staðarhússins.
Þar var þægilegt að koma og
rabba við húsráðendur. Eitthvað
heyrði ég um þverrandi heilsu
Tómasar talað, en ekki óraði mig
samt fyrir því, að endalokanna
yrði jafn skammt að bíða og nú
er raun á orðin.
Tómas var vel máli farinn og
varpaði stundum fram erindum.
Getur hugsast, að hann hafi bú-
ist við því, að senn væri komið að
leiðarlokum, er hann setti saman
eftirfarandi erindi og gaf mér í
þriðja bindi vfsna- og ljóðasafns-
ins „I fjórum línum“, er út kom
haustið 1997:
Mér finnst ég nú öllum mann
dómi rúinn,
svo mjög getur tilveran verið
andsnúin.
Nú er minn lífskvóti næstum því
húinn;
nú verður dómurinn ei lengur
flúinn.
Ég þakka kynnin við Tómas
Jónsson. Hann var einn af þeim,
sem ánægja var að blanda geði
við. Fjölskyldu hans votta ég
samúð.
Auðunn Bragi Sveinsson,
fyrrum skólastjóri