Dagur - 23.10.1999, Blaðsíða 6

VI-LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1999
X^Hr'
MINNINGARGREINAR
Örvar Pálml Pálmason
Fyrir tæpu ári síðan vatt sér að
mér ungur maður á götu á Sauð-
árkróki og spurði hvort að mig
vantaði ekki stuðning í prófkjöri
sem ég þá tók þátt í fyrir alþing-
iskosningar. Eg játti því og mað-
urinn svaraði um hæl að hann
skyldi hringja í tuttugu vini sína
og hvetja þá til að taka þátt í
prófkjöri Framsóknarflokksins.
Þannig kynntist ég Övari
Pálmasyni. Hann mætti á kosn-
ingaskrifstofuna, stóð við sitt lof-
orð og gott betur. Vinirnir sem
hann hringdi í voru þegar upp
var staðið margfalt fleiri en tutt-
ugu og allir tóku honum vel enda
Örvar bæði viðræðugóður og
hafði gert mörgum greiða í gegn-
um tíðina. Hann hringdi úr sín-
um eigin síma en neitaði að taka
við greiðslu fyrir útlögðum kostn-
aði. Á kjördag hringdu á kosn-
ingaskrifstofuna hjón sem ekki
komu heimilisbílnum í gang.
Örvar kvaðst geta sótt þau en
skynsanlegast væri þó að hann
Iagaði bílinn fyrir þau og það
gerði hann með berum höndum
um hávetur.
Þannig var Örvar. Greiðvikinn,
ósérhlífinn og óeigingjarn. Hrók-
ur alls fagnaðar, kunni mikið af
sögum, sagði þær skemmtilega
og skapaði stemningu í kringum
sig. Að sama skapi gat hann ver-
ið viðkvæmur eins og oft er með
menn sem eru stórir í lund og
eiga gott hjartalag.
Með Örvari er genginn mikill
og góður drengur. Efinn um lífið
og tilveruna sækir að þegar horft
er á eftir ungum manni í blóma
lífsins en sumt getum við ekki
skilið og verðum að sætta okkur
við það þó erfitt sé. Eg hugsa til
þeirra mörgu og skemmtilegu
stunda sem við áttum saman á
þessu eina ári og ég er innilega
þakklátur. Vissulega hefði ég vilj-
að geta þakkað betur fyrir mig og
vonandi gefst tækifæri til þess
einhverntíma.
Ég bið Guð að styrkja fjöl-
skyldu og ástvini Örvars í sorg
sinni. „Verði þinn vilji" segir í
bæninni, sem við lærum öll sem
börn. Þannig verðum við lúta
höfði fyrir því sem að við getum
ekki breytt. Drottinn blessi og
varðveiti þann góða dreng sem
við nú kveðjum.
Árui Gunnarsson
Sigurlaug Guðmuudsdóttír
Sigurlaug var fædd í Skolla-
tungu (Tungu) í Gönguskörð-
um í Skagafjarðarsýslu 2. ágúst
1913. Hún andaðist í Hvera-
gerði laugardaginn 8. október
sl. Foreldrar hennar voru Lilja
Kristjánsdóttir húsfreyja
(1873-1951) og Guðmundur
Þorleifsson bóndi (1855-
1940), síðast búsett á Grindli í
Vestur-Fljótum í Skagafirði, en
áður á Dalsá (Heiðarseli) og
Skollatungu í Gönguskörðum.
Systkinin fæddust tíu, en
tveir drengir létust í bernsku.
Annar þeirra hafði hlotið nafn-
ið Sigurður Pálsson, í höfuðið
á kunnum Iækni. Hin átta, sem
fullorðinsaldri náðu, voru: 3)
Sigurjón á Barði, áður bóndi á
Grindli og Syðsta-Mói (1894-
1983); 4) Kristín Aðalbjörg, dó
um tvítugt; 5) Ingibjörg, vinn-
andi á Siglufírði og víðar, dó á
fertugsaldri, 1936; 6) Vilhjálm-
ur, skipasmiður og smiður
(1898-1980), kvæntur Elínu
Hermannsdóttur, bjuggu á
Siglufírði og á Hofsósi, áttu
saman þrjú börn; 7) Elín
(1903-1958), gift Sveini Hann-
essyni frá Elivogum, bónda og
skáldi, bjuggu í Elivogum, í
Selhaga á Skörðum, Sneis og
Refsstöðum á Laxárdal, og
Vindhæli á Skagaströnd, A-
Hún., áttu tvö börn; 8) Anna,
gift Gunnlaugi Kristjánssyni,
bónda í Lambanesi í Fljótum;
9) Jónas verkamaður og reið-
hjólasmiður (1910-1976); 10)
Sigurlaug, sem hér er minnst.
Sigurlaug ólst upp í Tungu,
sem nú ber það nafn í daglegu
tali, en þegar foreldrar hennar
fluttust út í Fljót 1920 varð
hún eftir í fóstri hjá hjónunum,
sem við jörðinni tóku, þeim
Guðmundi Björnssyni frá
Veðramód og Þóreyju Ólafs-
dóttur, konu hans. Hún giftist
Þorsteini Sigvaldasyni, bók-
bindara, 1936. Hann andaðist
í des. 1998 og var jarðsettur í
Þorlákshöfn, en þar bjuggu
þau allt frá 1961. Áður höfðu
þau átt heima á Akureyri,
Reykjavík, Nauteyri við Isa-
Qarðardjúp og að Neðri-Sum-
arliðabæ í Holtum. Þau áttu
saman sex börn, sem öll Iifa,
þau eru: 1) Herdís, f. 9. júní
1943, býr á ísafirði, gift Hauki
Eggertssyni, eiga þrjú börn; 2)
ísafold, f. 15. maí 1944, gift
Gesti Ámundasyni, eiga tvö
börn; 3) Þröstur, f. 28. júlí
1945, kvæntur Sigríði Á.
Gunnarsdóttur, eiga þrjú börn;
4) Guðmundur Brynjar, f. 23.
okt. 1946, kvæntur Sigríði
Konráðsdóttur, eiga tvö börn,
en hún átti tvö börn áður; 5)
Edda Björk, f. 28. Okt. 1947,
gift Kristjáni Jónssyni, búsett á
Hellu, eiga saman átta börn,
þar af sjö af fyrra hjónabandi
hans; 6) Grétar Breiðijörð, f.
28. jan. 1950, kvæntur Þórdísi
Hannesdóttur, eiga þijú böm.
Sigurlaug var ráðskona
verkamanna við lagningu vegar
yfir Hellisheiði. Hún vann í
frystihúsi í Þorlákshöfn, einnig
í mötuneyti þar og sinnd ýms-
um öðrum störfum jafnframt
því að annast um heimilið.
Sigurlaug var jarðsett frá
Þorlákskirkju í Þorlákshöfn
laugardaginn 16. október.
Þá er sfðasta móðursystkini
mitt horfið af vettvangi þessarar
jarðar. Hún Sigurlaug var áratug
yngri en mamma og fór ekki að
eiga börn fyrr en þrítug, eða ára-
tug á efdr systur sinni. Þess
vegna eru börn Sigurlaugar
tveimur áratugum yngri en börn
mömmu. Lífið er stundum tilvilj-
unum háð. Óskiljanlegt.
Ég man eftir Laugu frænku frá
því að ég var um tvítugt. Ég
heimsótti þau hjón, ásamt
mömmu, vorið 1945. Þá bjuggu
þau uppi á Lögbergi, sem svo var
nefnt í daglegu tali, þó það héti
raunar Lækjarbotnar. Þar sem
húsið þeirra stóð, er nú hrað-
brautin austur fyrir Fjall. Breytt-
ir tímar. Þá voru tvö elstu börnin,
Herdís og Isafold, fædd, fæddust
á Akureyri, en milli þeirra er tæpt
ár. Sfðar áttu eftir að bætast Qög-
ur börn í hópinn. Á tæpum sjö
árum fæddi Sigurlaug af sér sex
börn, og var það ærin áraun út af
fyrir sig. Hún var dugleg mann-
eskja og ósérhh'fin. Þær voru lík-
ar að mörgu systurnar, móðir
mín og Sigurlaug. Skarpar til
vinnu og hjálpsamar, drógu
aldrei af sér.
Frá Lögbergi fluttust Sigurlaug
og Þorsteinn með dæturnar tvær
að Njálsgötu 52b. Þar bjuggu
þau í allmörg ár, en fluttust það-
an að Nauteyri í Nauteyrarhreppi
við ísaljarðardjúp. Þar var sveita-
búskapur stundaður. Frá Naut-
eyri fluttust þau að Neðri-Sum-
arliðabæ í Holtum, en stutt var í
búskap þar. Framundan var Þor-
lákshöfn með vaxandi möguleika.
Þegar þangað var flutt, var Þor-
lákshöfn lítið sjávarþorp. Það er
nú vaxandi bær. Þar undu þau
Steini og Lauga sér vel, byggðu
fljótlega hús yfir fjölskylduna og
fóru ekki þaðan fyrr en heilsan
tók að gefa sig, og bjuggu þá í
sambýli fyrir aldraða. Að vísu var
Sigurlaug síðustu mánuði líf síns
í Hveragerði, og þar dó hún ein-
mitt í þann mund, er flytja skyldi
hana undir læknishendur í höf-
uðstaðnum. Hún mátti þola mik-
ið heilsuleysi síðustu árin; hafði
gengist undir hjartaskurð, eldri
manneskja en áður hafði frést
um. Hún var háð súrefnisgjöf frá
tæki síðustu árin. En það var
hart í henni Laugu frænku. Nú
hefur hún fengið hvíldina, bless-
unin. Stutt var milli andlátsdaga
þeirra hjóna, en Þorsteinn maður
hennar lést í Sjúkrahúsi Selfoss
7. desember sl., eftir Ianga van-
heilsu. Sigurlaug var lögð til
hinstu hvíldar við hlið manns
síns í kirkjugarðinum í Þorláks-
höfn. Hún kaus að útför sín færi
fram í kyrrþey.
Ég votta aðstandendum Sigur-
laugar samúð við andlát og útför
hennar. Hvíldu í friði, og þökk
fyrir allt, kæra móðursystir.
A.B.S.
Jón Kristmn Rögnvaldsson
Elsku afi. Ertu þá farinn og loks-
ins frjáls. Frjáls frá súrefninu og
það aftrar þér ekki lengur. Nú
loksins geturðu gert eins og þig
langar til. Eins og Margrét, litla
systir mín, sagði að nú getur þú
verið hjá kindunum sem þú gast
ekki síðustu ár vegna veikinda
þinna. Það er á svona stundum
sem maður hugsar um allt það
góða og skemmtilega sem við
gerðum saman þegar ég var
yngri. Ef ég ætti að taka það allt
væri það sjálfsagt efni í heila bók
en svona nokkrar minningar
komu upp í hugann.
Maður mun aldrei gleyma þér
og margar minningar úr æskunni
í sveitinni eru tengdar þér. Ég
man alltaf þegar þú gafst mér
veiðistöngina þína. Þú varst bú-
inn að fá nýja og stærri stöng og
þess vegna gafstu mér þína
gömlu. Mér fannst mér allir veg-
ir færir og allir fiskarnir í ánni
máttu fara að vara sig því ég
hafði fengið gömlu stöngina hans
afa að gjöf. Einnig sagðirðu mér
oft sögur af miklum veiðiskap frá
fyrri árum þegar þið pabbi veidd-
uð mikið þó svo að minna höfum
við fengið nú á síðari árum.
Ljóslifandi eru einnig fyrir mér
minningarnar þegar þú varst oft-
ar en ekki á dráttarvélinni og ég
fékk að standa hjá þér. Mér
fannst þetta alveg rosalega gam-
an og ekki var það síðra þegar ég
fékk að stýra með þér. Þú varst
Iíka fyrsti kennarinn minn á
dráttarvélarnar og fannst mér
það rosalega gaman að geta loks-
ins gert eins og þú.
Fleiri útiverk eru mjög svo
tengd þér í minningunni. Fjár-
húsin munu alltaf eiga stóran
sess hjá mér í huganum. Ég man
það svo vel að þú reifst heyið í
sundur og pabbi gaf á garðann.
Svo þegar ég varð nógu gamall til
að geta hjálpað til við að gefa var
sú ábending frá þér, að ekki
mætti slæða á hausana á kindun-
um, sem rótgróin í huga mér og
ég reyndi eftir bestu getu að fara
eftir henni þó svo að það gengi
ekki alltaf sem skydi í byrjun.
Ljóslifandi er það mér í minn-
ingunni þegar þú varst að reyna
að kenna mér að slá með orfi og
Ijá. Þú varst alger snillingur með
Ijáinn en það gekk frekar brösug-
Iega að reyna að kenna mér. Þær
voru ekki síðri stundirnar sem við
áttum saman inni. Ég man alltaf
þegar við vorum að tefla. Ég var
byrjandi og þú varst alltaf að
kenna mér hvernig væri .hægt að
verjast sókn taflmannanna. Það
gekk svo sem ekki vel í fyrstu því
þú vannst oftast og í þau skipti
sem ég vann held ég að þú hafir
alveg getað unnið en bara viljað
láta mig vinna. Einnig þótti okk-
ur systkinunum á unga aldri
gaman að leggjast inn til ykkar
ömmu á svefnbekkina á kvöldin
og sofna þar. En pabbi bar okk-
ur síðan yfir í okkar rúm þegar
leið á kvöldið.
Óheppni mín í íþróttum og þá
aðallega fótbolta var mikil um
tfma. Og alltaf baðst þú mig að
hætta að spila þegar ég kom
meiddur heim. Ég ætti ekki að
vera að þessu. Þú sagðir að ég
hefði ekkert annað en beinbrot
og önnur meiðsli upp úr því og
það kom svo á daginn að þetta
hélt áfram. Hef ég síðan farið að
þínum ráðum, hætt í fótboltan-
um og verið heill maður upp frá
því. Til marks um hve rólegur og
yfirvegaður þú varst þá varð það
hrein unun að fýlgjast með ykkur
pabba horfá' á handboltaleik.
Hvort sem það var KA eða ís-
lenska landsliðið og allt á suðu-
punkti þá sátuð þið sallarólegir
og Iétuð ekki læti okkar hinna í
fjölskyldunni yfir leiknum hafa
ein einustu áhrif á ykkur.
Sem dæmi um góðvild þína var
að Skódinn þinn var alltaf til
reiðu þegar ég þurfti að fá hann
lánaðan svo og rakvélin þín þeg-
ar mér fór að vaxa smá skegg.
Elsku afi, þegar frá líður koma
fallegar minningar í stað sárs-
aukans og það sem gerði mann
sorgmæddan eru í raun allar fal-
legu minningarnar. Það að vita
að nú sértu fíjáls og að þér Iíði
vel eru Ijós í myrkrinu.
Nú blundar fold í bltðri ró,
á brott er dagsins stríð,
og liður yfir land og sjó
hin Ijúfa næturtíð.
Þá mæða sálar hverfur hver,
svo hvílst þú getur rótt,
og sjálfur Drottinn sendir þér,
er sefur, góða nótt.
J. Helgason
Guð geymi þig elsku afi minn.
Svanberg Snorrason.
.
QRÐ DAGSINS 462 1840
n________________________r