Dagur - Tíminn Reykjavík - 08.03.1997, Qupperneq 8

8 - Laugardagur 8. mars 1997
PJÓÐMÁL
íDagLt':-®htmtit
JDagur-®ímttm
Útgáfufélag: Dagsprent hf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjóri: Stefán Jón Hafstein
Aðstoðarritstjóri: Birgir Guðmundsson
Framkvæmdastjóri: Marteinn Jónasson
Skrifstofur: Strandgötu 31, Akureyri, Garðarsbraut 7, Húsavík og Þverholti 14, Reykjavík
Símar: 460 6100 og 563 1600
Netfang ritstjórnar: ritstjori@dagur.is
Áskriftargjald m. vsk. 1.600 kr. á mánuði
Lausasöluverð kr. 150 og 200 kr. helgarblað
Prentun: Dagsprent hf./ísafoldarprentsmiðja
Grænt númer: 800 70 80
Fax auglýsingadeildar: 462 2087 - Fax ritstjórnar: 462 7639
Harmur útvarpsráðs
í fyrsta lagi
Ilvað fyndist mönnum um það að Alþingi fjallaði um
teiknimyndafígúruna Bogga blaðamann eða spaugar-
ann Ragnar Reykás? Eitthvað þarfara að gera? Já, og
það hafa fulitrúar Alþingis í æðsta dagskrárráði Ríkis-
útvarpsins líka. En þeir koma saman og harma einum
rómi Dagsljóssþátt af því að þar var gert grín að
menntamálaráðherra. Maður á erfltt með að ímynda
sér alvöruríki, sem vill kenna sig við vitsmunalíf, þar
sem fulltrúar þjóðþingsins í helstu menningarstofnun
hafa ekkert þarfara að gera. Hvað er í gangi?
Það sem er í gangi er botnlaus misskilningur á nánast
öllu sem viðkemur fjölmiðlun, opinni umræðu, hlut-
verki útvarpsráðs og dagskrárgerð. Við sem horfum á
sjónvarp erum alveg fullfær um að meta dómgreind
og skort á henni í Dagsljósi - og höfum satt að segja
oft látið álit okkar á þeim þætti í ljós hér í blaðinu.
Það er líka gert í öðrum fjölmiðlum og kaffistofum
landsins. Og það gera þeir sem harma sinn hlut, sjálf-
ir, til dæmis á heimasíðunni sinni. Mjög margt í Dags-
Ijósi einkennist af húmors- og dómgreindarleysi, en
þá fyrst gerir útvarpsráð athugasemd þegar gert er
grín að sjálfum menntamálaráðherranum! Hugsið
ykkur, sjálfum menntamálaráðherranum! Búum við
virkilega í landi þar sem æðstu ráðamenn njóta sér-
stakrar grínverndar?
í þriðja lagi
Grínvernd ríkisins? Á maður að trúa því að ráðherra
og vinir hans í flokknum hafi komið saman til að
ræða þetta alvörumál, og fengið ráðið allt til að taka
það föstum tökum að fluttur var í sjónvarpi lélegur
brandari? Eigum við von á því að í framtíðinni sinni
útvarpsráð því hlutverki að vernda okkur fyrir léleg-
um bröndurum í sjónvarpinu? Eða ekki réttri tegund
af húmor? Eða ekki vel staðsettu glensi? Miðað við
dagskrána að undanförnu hefur útvarpsráð nóg að
gera á næstunni. Við heimtum svör við þessari spurn-
ingu: hverjum má herma eftir í sjónvarpi, hvenær og í
hvaða tilgangi? Ekki verður öðru trúað en allir lands-
menn njóti jafnræðis af hálfu hollustueftirlitsins.
V.
Stefán Jón Hafstein.
_______________________J
Er eðlilegt að færa völd til Landhelgisgæslu
þannig að hún megi og eigi að taka völd,
þegar sjávarháski vofir yfir?
Gunnar
Tómasson
forseti SVFÍ
Löggjafinn á að hafa
völd til að grípa
inní í íslenskri lög-
sögu þegar almannaheill
krefur, hvort heldur er á
sjó eða landi.
Sævar
Gunnarsson
formaður Sjómanna-
sambands íslands
S
g tel að heimildir
eigi að vera fyrir
því að taka völd af
skipstjórnarmönnum, en
hvort það á að vera Land-
helgisgæslan eða einhver
annar, til dæmis sam-
gönguráðuneyti, skal ég
ekki segja um. Gæslan
getur verið beinn liags-
munaaðili, vegna björg-
unarlauna. Erlendum
skipstjórum hættir til að
vanmeta aðstæður, eins
og gerðist við Þjórsárósa.
♦
♦
Ragnhildur
Hjaltadóttir
form. Rannsókna-
nefndar sjóslysa
Það er enginn færari
um að meta hvort
skip er statt í hættu
en skipstjórinn. Þetta er
mikil ábyrgð, en hana á
skipstjórinn að bera.
Hilmar
Snorrason
skólastjóri
Slysavarnaskóla
sjómanna
Vald skipstjóra er
ótvírætt, sam-
kvæmt lögum. En
hitt er annað að vanda-
mál skapast eins og í
þessu atviki við Þjórsár-
ósa. Það kemur vissulega
til greina að auka völd
Landhelgisgæslunnar, í
málum sem þessum.
Sagtvwu~
Sirkusstjórar
„Sjálfum er mér nokk sama hvort
Jón í Skífunni eða einhver banka-
stjóri á Manhattan í Nýju Jórvík
stjórnar sirkusnum á Lynghálsi
og rekur þar fleiri menn en hann
ræður .... Ég hef hins vegar
áhyggjur af því að rekstrargrund-
velli litlu sjónvarpsstöðvanna úti
á landi, sé nánast kippt burtu og
engin fyrirsjáanleg samkeppni
eða framþróun er í sjónvarpsmál-
um vegna gleypigangs og yfir-
gangs markaðsráðandi afla.“
- Leiðari Fjarðarpóstsins.
Barmafullur ríkissjóður
„Nú stöndum við frammi fyrir
því að þjóðarsáttarárin eru orðin
sjö en áttu aldrei að verða nema
tvö eða þrjú; að hagnaðurinn
hefur margfaldast miðað við það
sem búist var við. Nú er svo
komið að það flóir meira segja út
úr ríkiskassanum á íjóra vegu.
Þeir eru í vandræðum með hvað
þeir fá mikið inn í hann, en þeim
dettur samt ekki í hug að hækka
skattleysismörkin ....“
- Pétur Sigurðsson í Alþýðublaðinu.
Tölfrœðihugsunin
„Það er merkilegur andskoti
hvað ýmsar ómerkilegar tölur
geta orðið stórar ef þær eru
teknar saman í lengri tima.
Þannig getur skeð að það sem
engum óx í augum, verður allt í
einu óyfirstíganlegt ef þú asnast
til að hugsa tölfræðilega um mál-
in.“
- Jonni á Uppsölum í Degi-Tímanum í
gær.
Mjólkurlaus börn við Dagsbrún
Islensk verkalýðsbarátta hefur staðið í
þrjá aldarfjórðunga og stöðugt færast
fleiri launþegar undir fátækramörkin.
Land hinna mörgu tækifæra borgar víða
Iægri laun en Suður-Evrópa og brátt sigl-
ir Austur-Evrópa sjálfsagt fram úr íslend-
ingum líka. Verkalýðsforystan heldur
samt sínu striki og boðar áfram verkföll
eins og í gamla daga. Verkföll eru úrelt
þing og arfur liðins tíma. Svisslendingar
lærðu fyrir löngu að verkföll borga sig
ekki en íslensk verkalýðsforysta þekkir
því miður ekki annan rétt en hnefarétt-
inn. Nútíminn gerir hins vegar kröfur um
þroskaðri hugsun í kjaramálum og samn-
ingamenn leysi verkfallsverði af hólmi.
Nútíðin veit líka að samtíðin mun brátt
skammast sín fyrir fortíðina.
En fortíðin lifir góðu lífi í kjarabarátt-
unni. Sorglegt dæmi um fortíðardýrkun
eru boðuð verkföll hjá Dagsbrún og
Eramsókn á næstu vikum. Áfram er ráð-
ist á garðinn þar sem hann er lægstur:
Ráðist á lítil börn. Fyrsta verkfallið er
boðað hjá Mjólkursamsölunni til að
skrúfa fyrir mjólkina til barnanna í
Reykjavík. Verkfallsverðir á landsbyggð-
inni ætla svo að stöðva allar tilraunir
Reykvíkinga til að sækja mjólk út fyrir
borgarmörkin. Hvað hefur barnæska
Reykjavíkur gert þessu fólki? Pistilhöf-
undur er þess fullviss að litlu börnin
mundu fúslega samþykkja hærri laun til
Dagsbrúnarmanna ef þau mættu ráða.
Samt ráðast þeir á börnin í borginni. Af
hverju Dagsbrún, og fyrir hvern?
Pistilhöfundur hef-
ur jafnan staðið með
þeim sem lægst hafa
launin þegar kjara-
mál eru á dagskrá.
En í verkföllum skilja
leiðir. Verkalýðsfor-
ystan verður að
þekkja sitt hlutverk að halda fullri vinnu
fyrir alla hvað sem tautar og raular. Það
gerist ekki með því að leggja niður
vinnu. Fólk býr sér ekki í haginn með
því að laska vinnustað sinn og atvinnu-
grein. Ekki heldur með því að um-
kringja önnur fyrirtæki og banna þeim
allar bjargir. Á meðan fyrirtækin eru
umsetin þiggja verkfallsmenn svo bætur
úr alþjóða sjóðum og leita að annarri
vinnu. í vinnustöðvun gerir andinn á
bakvið verkfallið hins vegar ráð fyrir að
hvorugir starfi: Starfsfólkið vinni ekki
og fyrirtækin opni ekki fyrir viðskipti.
Verkíoll eru hreint og klárt ofbeldi við
atvinnureksturinn. IJjól og stegla á þjóð-
félagið og verða engum manni að gagni.
En vilji íslensk verkalýðsfélög halda
áfram að dýrka fortiðina með hjóli og
steglu sæmir þeim
betur að takast á við
sína eigin vinnuveit-
endur og hlífa börn-
um Reykjavíkur.
Byrja á vinnustöðum
sínum í stafrófsröð
eða eftir launatöxtum
eða einhverju öðru forriti. Mest yrði
þeim sæmdin að slást við þá vinnuveit-
endur sem þora að taka á móti og berja
frá sér. Dagsbrúnarmenn ættu að um-
kringja vinnustaði sem kalla ekki allt
ömmu sína og taka Lögregluna í Reykja-
vík úr umferð eða Varnarliðið á Kefla-
víkurvelli. Ekki bara Mjólkursamsöluna.
Félög sem ráðast með ofbeldi á þjóðfé-
lagið verða að sýna bæði þrek og þor og
mega ekki einblína á mjólkurlaus börn í
leikskólum. Menn sem vilja stöðva
heiminn verða að hafa tímann fyrir sér.
Alþýðusamband íslands er ekki sam-
nefnari fyrir alþýðu manna í landinu
frekar en Þjóðviljinn speglaði vilja þjóð-
arinnar á sínum tíma. Almenningur
landsins er hinn borgaralegi meirihluti
þjóðarinnar og enginn annar: Fólkið
sem þvinganir verkfalla beinast að og
bitna á. Gæfa verkfallsmanna hefur
löngum verið að borgarastéttin er sein-
þreytt til vandræða og hefur alltaf litið á
oíbeldi sem fastan hð í vinnudeilum.
Eins konar náttúrulögmál sem ekki
tjóar að fást um. En viðhorf til ofbeldis
eru að breytast í heiminum eins og rétt-
arhöldin gegn níðingum á Balkanskaga
bera vott um. Einn góðan veðurdag
kann því að fara svo að alþýða manna
berji í borðið og segi: Hingað og ekki
lengra, piltar!
Verkfallsmenn Dagsbrúnar ættu að
ná sáttum við æsku Reykjavíkur áður en
foreldrar í borginni staðfesta að þeir
eru hvorki of feitir til að flýja eða of latir
til að berjast.
Uógel-t
Matweá