Alþýðublaðið - 07.06.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
ÍSLANDS
fer faéðan beint til Kaupmannakafnar kringum miðjan
júut og tekur bæði farþega og flutning þangað.
fer héðan 14. júní austur og norður kringum land,
og kemur hingað aftur rétt fyrir konungskomuna,
6immivininstofan á £angaveg 22
annast allar gummiviðgerðir á skóhlifum og gummistígvélum,
bitreiðadekkum og slöngum o. fl. — I. Kjartansson,
Hjólhestar
gljábrendir 02 nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Komid og gerið hin hagfeidu
kaup i „Von“. Nýkomið smjör,
kæfa, skyr, egg, riklingur, harð-
fiskur, saltkjöt, melís, epli, app-
elsínur, farísgrjón, kaffi, export,
hveiti or. 1, rúgmjöl, haframjöl,
sagogrjón, jarðeplamjöl, þurkaðir
ávextir, niðursoðnir ávextir beztir
i borginni. — Eitthvað fyrir aila.
Sími 448. — Virðingarfyllst. —
Guunap S. Siguiðss.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
ölafur Priðriksson.
Frentsmiajan Gutenberu.
Jack Lottdon: ÆÐntýri.
hefði þe'r ekki hepnast, ef þú hefðir ekki brotið í bága
við æfingarreglurnar þínar."
„Hvað áttu við?"
„Með þvl að tala um þær.
Jóhanna klappaði höndunum saman af kæti. Tudor
kveikti í öðrum vindlingi, og Sheldon setti hljóðan-
„Þama fór hann laglega með þig," sagði Jóhanna
glaðlega. „Þvl geldur þú honum ekki 1 sömu mynt?"
„Eg veit svei mér ekki hverju eg á að svara," mælti
Sheldon. „Eg veit bara að eg hefi á réttu að standa,
og það er mér nægilegt."
„Pú hefðir getað svarað því," sagði hún. „að þegar
barngóður maður er innan um börn, verður hann að
taia eins og þau svo hann skiljist, og það hafi verið
þess vegna að þú braust reglur þínar. Þú hefðir á eng-
an anuan hátt getað fengið okkur krakkana til að skilja
Þig-“
„Þú hefir svikið þegar orustan stóð sem hæst, ung-
frú Lackland, og ert gengin í lið með óvinunum,"
mælti Tudor ásakandi.
En hún hlustaði ekki lengur á. Hún starði þvert
yfir garðinn út á hafið. Þeir litu 1 sömu áttina og sáu
grænt ljós og segl á skipi.
„Skyldi Martha vera komin aftur," mælti Tudor.
„Nei, hliðarljósin eru of lágt," svaraði Jóhanna, rAuk
þess hafa þeir árar úti. Heyrið þið ekki? Eins stóru
skipi og Martha mundi ekki róið þannig."
„Martha hefir líka tuttugu og fimm hesta olíuhreyfi-
vél," bætti Tudor við.
„Það var hæfilegt skip handa okkur," mælti Jóhanna
hugsandi við Sheldon. nEg held eg reyni að útvega
skonnortu með hreyfivél. Ef til vill gæti eg fengið not-
aða vél.“
„Þá yrðum við að kosta vélastjóra," kvað hann.
„En það mundi borga sig með fljótari ferðum," full-
yrti Jóhanna; „ög það mundi eins gott og að vátryggja
skipið. Eg veit hvað eg syng; sjálf hefi eg legið hjálp-
arvana milli skerjanna. Auk þess gæti eg, ef þú værir
ekki svona spéhræddur, stýrt skipinu og sparað þannig
meira en vélamannskaupið."
Hann svaraði henni ekki, eg hún fór að athuga hann.
Hann horfði út yfir hafið, og í ljósbjarmanum sá hún
andlitsdrætti hans — skarpa, alvarlega, drættirnir kring-
um munninn voru því nær beinir, en herkjulegri, og
varirnar þynnri en varir Tudors. í fyrsta sinn áttaði
hún sig á því, í hverju styrkur hans var fólginn, ró
hans og stilling. Hún leit snögglega á Tudor, er stóð
við hina hlið hennar. Hann var fríðari í andliti og lað-
aði fyr að sér. En henni féll ekki við munn hans. Hann
virtist skapaður til kossa, og hún fyrirleit þá. Hún
komst ekki að þessari niðurstöðu með ihugun, hún
fann það einhvernveginn á sér. Hún var sem snöggvast
í vafa um þennan mann. Kannske var dómur Sheldons
réttur......Hún vissi það ekki, og hún kærði sig
Iftið um það; því skipin og hafið, og það sem skeði á
hafinu þótti henni skemtilegra að hugsa um, en karl-
menn; og á næsta augDbliki starði hún gegnum myrkrið
á seglin og græna ljósið sem sveif nær og nær; og
eyrun hlustuðu nákvæmlega eftir áraslögunum. Hún sá
i huganum kolsvarta skrokka ræðaranna, sem réru
fram og aftur á þóftunum, og einhversstaðar í skutnum
stóð drottinn þeirra og stýrði í höfn upp að þokuklæddri
ströndinni; og kinnar hans voru snortnar fyrsta and-
varanum af landi. Hann teigði fram höfuðið, íhugandi,
hugsandi, mælandi íjarlægðina með augunum, og við
og við mældi hann dýpið með blysökku, svo hann héldi
rétta leið. Þetta þekti hún, því hún unni því, og hún
var eins gagnkunnug því, og nokkur sjómaður gat
verið.
Tvisvar heyrði hún sökkunni varpað í sjóinn, og
hlustað með athygli efiir hrópinu, sem hlaut að koma
á eftir. Einu sinni heyrði hún mannsrödd, sem skipaði
.. rösklega fyrir, og gleðistraumur fór um hana. Það var
skipun til stýrimannsins um að þverleggja stýrið. Hún
tók eftir stefnubreytingunni, og vissi að hún var gerð
til þess að nota landræmuna, og hún beið þess að