Dagur - Tíminn Reykjavík - 17.09.1997, Blaðsíða 8

8 - Miðvikudagur 17. september 1997
40agur-®tmimt
PJÓÐMÁL
JDagur-Œmttrat
Útgáfufélag; Dagsprent hf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Stefán Jón Hafstein Elías Snæland Jónsson
Aðstoðarritstjóri: Birgir Guðmundsson
Framkvæmdastjóri: Marteinn Jónasson
Skrifstofur: Strandgötu 31, Akureyri, Garðarsbraut 7, Húsavík
og Þverholti 14, Reykjavík
Símar: 460 6100 og 800 7080
Netfang ritstjórnar: ritstjori@dagur.is
Áskriftargjald m. vsk. 1.680 kr. á mánuði
Lausasöluverð kr. 150 og 200 kr. helgarblað
‘ Prentun: Dagsprent hf./ísafoldarprentsmiðja
Grænt númer: 800 70 80
Fax auglýsingadeildar: 460 6161 - Fax ritstjórnar: 460 6171
Samviskan hittir forstjórann
í fyrsta lagi
Landsvirkjun ætlar að ljá ímynd sinni inntak með nýju
embætti umhverfisstjóra. Talsmenn stofnunarinnar
segja að Landsvirkjun sé einkar hliðholl náttúru- og
umhvefisvernd, það sé inntakið í stefnu hennar, og
áfram verði haldið á sömu braut og hingað til. Um-
hverfisstjóri boði ekki stenfubreytingu. Er nema von
að gagnrýnendur segi: Ha! Augnablik. Sama stefna?
Þá er nýr umhverfisstjóri aðeins til þess ráðinn að ljá
stórvirkri árásarstefnu vinalega ímynd.

\ öðru lagi
Stjórnarformaður Landsvirkjunar, Jóhannes Geir Sig-
urgeirsson, fær vissulega að njóta vafans um sinn
með þennan nýja starfsmann. Sveitarfélög sem anga
af karlrembufýlu hafa ráðið jafnréttisfulltrúa til að
breyta bæði ímynd sinni og inntaki. Þeir hafa fengið
nokkru áorkað, svo jákvætt dæmi sé tekið úr opin-
berri stjórnun um það sem hægt er að ná fram inn-
anhúss. Umhverfisstjóri Landsvirkjunar á sem sagt
að vera samviska hennar. Og heyra beint undir for-
stjóra. Spennandi samræður eru í uppsiglingu.
í þriðja lagi
Dagur-Tíminn ætlar að taka sér það bessaleyfi að
beina spurningu til hins nýja umhverfisstjóra. Halldór
Jónatansson forstjóri er vinsamlegast beðinn að biðja
Þorstein upplýsingafuhtrúa að leggja ljósrit af þessum
leiðara inn á auða skrifborðið sem bíður hans. Hvað
finnst umhverfisstjóranum um þau áform að sökkva
hluta Laxárdals undir miðlunarlón til að afla fáeinna
snautlegra megavatta? Megavatta sem væri einfaldara
og ódýrara að afla með því að kenna orkusóunarþjóð-
inni að spara bara rafmagnið? Dagur-Tíminn er þess
albúinn að birta samtalið sem á sér stað þegar sam-
viskan hittir forstjórann.
Stefán Jón Hafstein.
\_____________________________________________________)
Munt þú koma til með að sakna Jóns Við-
ars sem leikhúsgagnrýnanda í Dagsljósi?
Pálmi
Gestsson
leikari
Já og nei. Hann var mat-
ur fyrir okkur Spaug-
stofumenn, karakter og
gott skemmtiefni. Hins
vegar sakna ég hans ekki
sem gagnrýnanda. Hann
hefur unnið leiklist meira
ógagn en gagn. Ég held að
Jón Viðar hafi ekki verið
hæfur til að fjalla faglega
um leiklist. Menntun í
þessu i'ræðum kemur lif-
andi leiklist ekki svo mikið
við, sbr. að sprenglærður
fiskifræðingur er ekki
endilega góður sjómaður.
Ragnar
Arnalds
leikritaskáld
Auðvitað var upp og of-
an hvort maður var
sammála Jóni, en samtals-
formið sem einkenndi
gagnrýni hans var ágæt
nýbreytni. Ég skil vel að
hann sætti sig illa við að
fulltrúar leikhúsanna svari
gagnrýninni og geri orð
hans jafnóðum að engu.
Mér finnst mestu skipta að
gagnrýnin sé uppbyggileg
og fræðandi. Ég tel ekki
óeðlilegt að oft sé skipt um
gagnrýnendur og fleiri séu
látnir spreyta sig.
♦
♦
Gísli Rúnar
Jónsson
leikari.
Veistu það, að ég er svo
næmgeðja að ég hef
ekki treyst mér til að horfa
á leiklistargagnrýni í 10 ár.
En það er nú svo með Jón
einsog fiesta aðra leiklist-
argagnrýnendur; hann er
einsog geldingur í kvenna-
búri; hann er þarna á
hverju kvöldi, hann sér
það gert á hverju kvöldi,
hann veil hvernig á að
gera það, en getur ekki
gert það sjálfur.
Bessi
Bjarnason
leikari
Sajgtiwífi^.
Já, svo sannarlega.
Hann er litríkur og
skemmtilegur og áhuga-
verður. Auðvitað vill eng-
inn fá slæma krítík, en Jón
Viðar hafði líka oftar rétt-
ar fyrir sér heldur en hitt í
gagnrýni sinni.
Kúkur í Öxará?
„Víkverji var afar undrandi að sjá
að skólp er enn leitt í Öxará. Rétt
fyrir neðan Þingvallabæinn er stór
og áberandi skólpleiðsla og frá
henni rennur skólp sem litar
ána....
Að það skuli ekki vera búið að laga
þetta árið 1997 er stórfurðulegt.“
- Víkverji í Morgunblaðinu.
Friðland hundeltra?
„Væri ekki skynsamlegt að gera ís-
land að raunverulegum griðastað
hundeltra frægðarmanna?"
- Þórunn Sigurðardóttir í DV.
Lífrœnt rœktaðar konur eiga
ekki séns
„Hvaða kona hefur hlotið mesta
umíjöllun í heimspressunni undan-
farin ár? Um hvaða konu var
fjallað á síðum Morgunblaðsins
nær daglega á tímabili? Enga aðra
en Pamelu Anderson. Og hvað hef-
ur hún unnið sér til frægðar ná-
kvæmlega?....Hún er aðal kyn-
bomban í dag. Þetta er konan sem
flesta karla dreymir um. Hún er
með litað Ijóst hár, silikonbætt
brjóst og varir og tveim rifbeinum
fátækari en ílestar. Þessar lífrænt
ræktuðu eiga ekki sóns.“
- Ásta Svavars í Veru.
Áfram utanveltu
„Ég er eindregið þeirrar skoðunar
að notkun ensku í norrænu sam-
starfi er neyðarúrræði og rýr lausn
á vandamálinu.... Enska í norrænu
samstarfi mun aldrei fá Dani,
Norðmenn og Svía ofan af því að
tala saman á móðurmáli sínu utan
fundartima. Svo standa íslending-
ar og Finnar utanveltu með sína
ensku eftir sem áður.“
- Borgþór S. Kjærnested í Mbl.
Lausgirtar í „Babeland“
Ekkert gengur né rekur að koma
því inn í hausinn á Ameríkönum
að Snorri Þorfinnsson sé fyrsti
hvíti Kaninn. Samt er búið að stinga upp
á því á æðstu stöðum, að opinbera trú-
lofun hans og indíánastúlkunnar Poca-
hontas til að auka frægð og mikilleik ís-
lenska kynstofnsins fyrir vestan haf.
Hins vegar berast fréttir að vestan um
að þarlendir karlar séu á höttunum eftir
íslenskum stúlkum, sem eru svo svaka-
lega sætar, að í blöðum og sjónvörpum
Ameríkana er farið að kalla ísland
„Babeland“, sem, útleggst á máli Snorr-
anna, Fögrumeyjaland. Á nútímamáli;
„Krúttland".
Það er útbreidd skoðun í kjördæmun-
um, að íslenskar stúlkur séu öðrum
kvenverum sætari og það er mikill bú-
hnykkur fyrir þjóðarstoitið þegar út-
lendir karlar kveða upp úr um hvað þær
séu girnilegar og eigulegar.
Markaðssetning í lagi
f þessu blaði er stundum verið að segja
frá eriendri eftirspurn eftir peningi á
fæti og í gær voru lesendur fræddir um
útlendan auðmann sem er í færum við
íslenskan agent að skaffa sér íslenska
fegurðardís. Sá leggur talsvert fé af
mörkum til að krækja sér í íslenska
stelpu.
Markaðssetningin fyrir svona bisniss
sýnist í sæmilegu lagi. Stúlkurnar eru
auglýstar vítt og breitt og er íjölmiðla-
fólk yfir sig hrifið þegar útlendingar
lýsa yfir ánægju sinni vegna góðra
kynna við fegurðardísir norðurhjarans.
Fyrir nokkrum
dögum var hér á
ferð poppgrúppa,
sem naut allrar at-
hygli sjónvarpa og
blaða. Holdugur gít-
arleikari sagðist
einu sinni hafa kom-
ið hingað áður og
stansað stutt. En nógu lengi samt til að
njóta lausgirtra stúlkna og hélt maður-
inn kröftuglega um hreðjar sér þegar
hann útlistaði hvernig hann ætlaði nú
að svalla í íslenska stelpugerinu, sem
hann taldi heimsþekkt fyrir kynþokka
og örlæti. Söngkona hópsins hugði
einnig gott til glóðarinnar að njóta nú
skyndikynna við stúlkurnar og gæti jafn-
vel farið svo að hún mundi velja sér ís-
lenska stráka til kynmaka.
Hér er aðeins minnst á splunkunýtt
dæmi um góða markaðssetningu gegn-
um fréttafólk, en hliðstæð dæmi eru
óteljandi. Til að mynda umfjöllunin
heima og erlendis um blíðuhót stelpn-
anna þegar handboltamenn komu víðs
vegar að til að heyja heimsmeistara-
keppni. Þá taldi franska pressan
frammistöðu stúlkn-
anna á síðkvöldum
frásagnarverðari en
boltaliðsins, sem
vann keppnina.
Billegt ágæti
Nú er verið að
markaðssetja ísland
sem ódýrt merkjavöruland. Vandaður
og dýr varningur er billegri hér en í öðr-
um löndum. Þetta á að trekkja ferða-
menn til landins og efla verslunina. Þeg-
ar amerískir íjölmiðlar eru að auglýsa
„Babeland" er svipuð hugsun að baki.
Fallegar stúlkur og billegar eiga að gera
Frón eftirsóknarverðara heim að sækja
og það sýnist vera staðföst trú efnaðra
Ameríkana, að hér sé hægt að kaupa
sér eigulegt kvonfang gegnum miðlara.
Óiíklegt er að nokkurs staðar sé að
finna óvéfengjanlegt yfirlit um lauslæti
fallegra stúlkna, eða misfallegra, á ís-
landi, eða hvort þær eru yfirleitt neitt
fallegri eða eftirsóknarverðari í „Babe-
land“ en í öðrum ríkjum. Kjaftavaðall-
inn um fallegu og eftirgefanlegu stúlk-
urnar á íslandi, sem vekur svo einlægt
og heimskulegt stolt á heimaslóð, er
sennilegast runninn undan riíjum ófull-
nægðrar karlrembu, sem alltaf sýnist
grasið grænna hinu megin í dalnum.
Ef „íslensk fegurð" er orðin arðgæf
útflutningsvara, eins og látið er að liggja
í Degi- Tímanum í gær, rétt eins og kyn-
ræktuð hross, er tími til kominn að end-
urmeta trúarbrögðin um markaðssetn-
ingu og afstöðuna til þjóðarstoltsins.
Dellumakeríið um Snorra og Poca-
hontas er saklaust grín miðað við þann
mansalshugsunarhátt sem birtist í öllu
japlinu um fegurðina og „Babeland",
sem bandarískir íjölmiðlungar niður-
lægja okkur með, og nesjamennskunni
þykir bara flott. OÓ
Oddwt