Alþýðublaðið - 08.06.1921, Blaðsíða 2

s
Afgréidsla
tuaðsins er f Alþýðahúsina við
fsgðifsstrieti og Hverfisgötn.
Sími »S8.
Augiýilagura sé skilað þasgað
eða f Gstecberg i sfðasta iagi kl
to árdegis, þans dag, sem þær
siga að koma i biaðið.
Áskriftaigjald ©ín kr. á
mánuði.
Augiýsingaverð kr. s.jo cm.
eiadáikuð.
Útsðlutnenn beðsir að gera skil
tii afgreiðsiuonar, að missta kosti
ársfjórðungsiega.
það, hve mörgum kressum hans
hátigo hefði hugsað sér að útbýta
meðal höíðingjanna í —-
En hvað er eg að hugsaf Garð*
urinn ekki hálínaður enn. — Og
eg ligg hér og grufla út í mál,
sem eg fæ engan botn í. Áfram
sueð verkið, karl minn. — Það
skil eg. Reynslan er búin að kenna
mér að skiija það. — Látum okk-
ur sjá. — Garðunnn sá arna hefir
gefið mér um IOO krónur undan*
fadn haust, fram yfir það sem út-
seaðið hefir kostað. — Að vísu er
Viðín kuldaleg og hamingjan má
vita hvort nokkuð sprettur í hon*
um í sumar. — Og þó treysti eg
slraparanum svo, að aldrei geti
íarið svo iila, að eg bafi ekki 40
—50 kr. upp úr garðinum í þetta
ssan. — Jæja þá, þó eg fái enga
eftii vinnu, þá borgar þó máske
garðurinn minn hluta af kostnað-
mum við átvesslumar og fagnað-
mu, sem höfðingjarnir fá einir að
njóta með kónginum. —
Það er bara sárast að vita ekki
með vissu, hvox'; höfðingjarnir
dga nokkuð með að láta mig og
Sveinka bróðir borga átveizlurnar
peirra og kóngslns.
Mér finst það vera hróplega
ósanngjarnt.
Verkamaður.
Greía þessi er tekln úr „Verka-
mannmum* á Aknreyri.
JfrtattgpyramHftlkarinn « gær-
kvöldi mUi Vihdags og K. R. fór
svo, að Víkiagusf vtnn með 6:1.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
firlenð símskeytt.
Khöfn, ódagsett.
Hersks verkfalliða
Símað er frá Kristjaníu, að
verkfalismenn séu víða tekair til
vinnu aftur.
Hétanir Lloyd George.
Símað er frá Londón, að Lloyd
Gsorge háfi tilkynt verkamönnun-
uns það, að tilboð stjórnarinnar
um 10 miljón sterlingspunda styrk
til að draga úr lauaaiækkuninni,
falli úr gildi, ef ekki náist sam-
komulag innan hálfs mánaðsr.
Bandamenn og Schlesínmálin.
Símað er frá Berlín, að banda-
mannanefndin í Upp Schlesíu hafi
krafist þess af Höfer yfirforingja
hers Þjóðverja í Schlesíu, að hann
dragi her sinn í hlé innan 12
stunda, ella verði her Frakka tek-
inn burt úr iðnhéruðum Upp-Schle
síu, og verði þau þá á valdi Pó!
verja.
Greinargerð Lenins
um matYöruskaít,
(F»h.)
Ég talaði í dag við Koroleff
félaga úr iðnaðar- og verkamanna-
umdæminu Ivacovo Vosnessensk.
Hann hafði með sér tölur og
heimildir. A fyrsta árinu störfuðu
ekki rneira en 6 verksmiðjur og
engin meira en 6 raánuði. Það
var allur iðnaður vor þá. A síð-
asta ári byrjuðu 22 nýjar verk
smiðjur, sem viðstöðuíaust störf
uðu í marga mánuði, sumar */*
ár. Samkvæmt aýjustu upplýsing-
um áttu þær að fraraleiða 150
miijónir archin. Þær í'eugu aðeins
helming af því brsnni sem nauð
synlegt var og þeim var ætlaö.
Það sýuir oss Ijóslega hvernig á-
standið er í Ivanovo-Vosnessensk
annars getur þetta giit íyrir ait
Rússl. A þessu getum vér einnig
séð hvernig ástandið er hjá bænd-
unutn, þegar einnig kemur kvik
fjárdauðinn og þáð, að ómögulegt
er að flytja brenni til járnbrauta-
stöðvanna oghaínarbæjanna. Verk-
smiðjurnar í Ivanovo Vosnessensk
fengu þess vegua minna brenni,
minni mó og minni hráoliu, og
þess vegna sætir það furðu að
þar sem þær aðeins fengu heim-
inginn af breaai því sem nauð-
syniegt var, að þær þó gátu fram-
leitt 117 miljónir af þeim 150
miijónurn sem áæuað var. Þær uku
framleiðslumagn vinnunnar og
fluttu verkamennina í betri verk-
smiðjur. Aðeins á þann hátt gátu
þær framleitt svona mikið. Það
sem áætlað var að framleitt yrði
af vefnaðarvöru á 9, flokksþicgi
var rúmi. 600 miljónir. Við höí-
um ekki framleitt meira en */3
þess, þar sem uasdæmi esns og
Ivaaovo Vosnessensk íramieiddi að-
eins 117 miijónir. Hugsið ykkur
Rússland með sfnum rniljónafjölda
og með 117 miljónir archin af
vefnaðarvöru. Það er ekki neitt.
Iðnaðurinn var þannig komran, að
það virtist næstum óbugsandi að
eadurreisa hann vorið 1921. Við
þurftum á stórum her að halda
og koinum upp miijónaher, en
það var erfitt að kalia hann heim
í skyadi á vetrardegi þegar sam-
göngutækin voru aö miklu leyti
eyðiiögð Oss tókst það samt með
miklum erfiðismunum. Þannig var
ástandið. Og var nokkurt annað
úrræði en þetta, að íakmarka
kornbirgðirnar og draga að sér
aðeins 240 miljónir Pud í staðinn
fyrir 423 miljónir Pud. Það er
það minsta sem við getum dreg-
ið að okkur. Nákvæmiega það
sem við getum koinist af með.
Ef við látum oss ekki nægja það
verðum við einhvern vegian að
auka framieiðsluna hjá bændunum,
Til þess væri sjálfsagt bezt að
koma upp stórrekstri. Hið bezta
og eina rétta væri auðvitað að
auka fraraleiðsiuna í verksmiðjun-
um og framleiða nauðsynjavörur
handa bændunum, ekki einungis
vefnaðarvörur heldur lika landbún-
aðarvékr og landb.verkfæri, þó
ekki væri nema þau sem alira
mest þörf er á. Málmiðnaðinum
var eks komlð og vefaaðarvörunni.
Þannig var það. Það tókst oss
ekki að endurreisa iðnaðinn eftir
9. flokksþing. í heilt ár höfðum
vér haft styrjöid, vantað sam-
göngutæki og brenni, og land-
búnaðurinn hafði orðið fyrir þung-
um búsifjum. Hverjar ráðstafanir
getum vér gert tii að hjálpa land-
búnaðinum? Það er ekkert annað
ráð en að minka aðdráttinn og