Dagur - Tíminn - 18.10.1996, Blaðsíða 3

|Dagur-®mtimt
Föstudagur 18. október 1996 -15
FERÐALIFIÐ
L A N D I N U
Hofuðstaður Norðurlands býður aðkomu-
mönnum upp á hættulausan, einfaldan og
(gjaldeyrissparandi ef ekki ódýran) flótta
frá raunveruleikanum. En það er ekki allt
sem sýnist. Fjórir einstaklingar horfa á
bæinn og aðkomumenn vinsamlegum
augum í tilefni komandi ævintýra.
Fokkerliðið
kýs Akureyri
Islenska fokkerliðið liflr fyrir
aukabúgreinar með starf-
inu. Starfið getur verið við-
skiptaferð til Akureyrar eða
fundur norðanlands, en bakatil
í huga þeirra sem klífa tröppur
Fokkersins er lífið utan vinnu:
bar, krá, veitingastaður, gista á
hóteii og fá helst gervihnatta-
sjónvarp, fara út að borða á
kostnað fyrirtækisins eða útá
vasapeninga. Þessi „næstum
eins og útlönd tilfinning11.
Gjugg í glas
Bestu hótelin utan Reykjavíkur,
bestu veitingastaðirnir, nógu
stór bær til að vera bær en
leigubílar ódýrir eða óþarfir!
Einmitt staðurinn til að fara
með konuna eða eiginmanninn
með sér í helgarpakka - ef
menn taka ekki þriðja aðilja
framyfir! Stundum þjóðkunn
andlit úr fréttatímum sjónvarps-
stöðvanna: þingmenn, athafna-
menn sem segja að þjóðarbúið
sé á hausnum, leiðtogar líknar-
samtaka og félagsmálafrömuðir
- þetta yfirgengilega „ráðstefnu-
yfirbragð" sem sker aðkomu-
fólkið úr á löngu færi. Það fer á
Poilinn eða Oddvitann og þekk-
ist strax úr af þessari vonlausu
viðleitni til að „blandast heima-
mönnum." Á Akureyri eru aliir
utanbæjarmenn útlendingar. Og
þekkjast úr. Lika þeir sem tala
þennan vísi að íslensku sem tal-
aður er utan Norðurlands. En
fokkerliðið veit þetta ekki og
heldur að það sé á heimavelli;
pukrast í sinni tvíræðu stemmn-
ingu: útlendingur á íslandi en
íslendingur samt! Stofna til við-
ræðna: „Jæja hvernig hafið þið
það úti á landi?“
Gjugg í golf
„Það var búið að rigna í fjórar
vikur þegár við ákváðum að
fara norður í golf eina helgi,“
Ef heilladísirnar hafa
ekki úthlutað manni
skyndiferð til London
eða New York
og maður býr á
Egilsstöðum, ísafirði,
Reykjavík eða
Akranesi - þá er
Ak númer 1.
.
Takið með
ykkur nesti
sagði gúrú úr auglýsingabrans-
anmn á Pollinum eitt föstudags-
kvöld og hristi höfuðið. Engin
smá öfund að haustlagi. „Við
vorum að kynna nýja þjónustu
og tókum kúnnana norður á
leikinn," sagði athafnamaður
(skelþunnur) á flugveilinum.
Stóð þarna, búinn að senda við-
skiptavinina suður fyrr um dag-
inn en sjálfur í „erindum" fram
eftir kvöldi. Verst að það er
ekki fríhöfn fyrir fokkerliðið.
Haugur af frakkaklæddum at-
hafnamönnum frá ríki og SIJ
með stressbox og ferðatöskur
sem „passa sem handfarangur."
Gjuggað í menninguna
Því trúir enginn maður en það
má hafa það að yfirvarpi: menn-
ingarferð til Akueyrar. Fínar
íjarvistarsannanir út um allan
bæ. En kræst, Nonnahúsið.
Gjugg í gullkort
„Sjallinn, er hann ekki enn-
þá...“? Gjuggað í gamlar minn-
ingar frá skólaferðalögum,
keppnisferðalögum, starfs-
mannahópaferðalögum. Það
hlýtur að vera eitthvað í gangi
einhvers staðar. Bara ekki
svæðisútvarpið... það eru tak-
mörk hjá fokkerliðinu!
Nýfluttur til höfuð-
staðar Norðurlands,
bíllinn fullur af
aleigunni en
maginn tómur.
egar nýbúinn ætlar að
svara þörfum líkamans,
þá kemur í ljós að veit-
ingastaðir á Akureyri loka langt
fyrir háttatíma. Það er skundað
á milli hinna ýmsu staða, Ding
dong, Pan ko og Freedland og
hvað þeir heita nú allir og
hungrið eykst. í lok „mission in-
possible" er samlokan niður-
staðan. Vinaleg leigubflastöð í
miðbæ Akureyrar bjargar deg-
inum, samloka með fuglakjöti
og ávaxtasafi drukkinn með.
Til að þóknast einum af
frumhvötum einbúans er Akur-
eyri ekki óskastaðurinn hvað
það varðar. Hitt er svo annað
mál að bærinn bíður upp á
þægilegt andrúmsloft. og vina-
legar móttökur. (Hver sagði að
illa væri tekið á móti Reykvík-
ingum?)
Bærinn skartaði sínu feg-
ursta nú í haust og ekki var það
verra fyrir aðkomumanninn
sem bjóst við að vetur konung-
ur væri búinn að taka öll völd
en raunin var önnur. Sólskin og
mikhr hitar settu mikinn svip á
skemmtilegt bæjarlíf sem end-
urspeglaðist í andlitum bæjar-
búa.
Ef þið eruð seint á ferð, takið
með ykkur nesti.
Hammgjusamar
Ijölskyldur
Piparsveinn skoðar
Vaðlaheiði og Súlur
Hér er óvenju mikið um kvöld-
göngur hamingjusamra handa-
banda og mannlegur óróleiki er
minni. Hér er líka miklu betra að vera
með börn en alls staðar annars staðar,
sleðafæri nær allt árið!
Rólegheitin lýsa
sér í höfginni sem
einkennir bflaröð-
ina upp brekkuna,
því allt er hér upp í
mót. Eða friðsæld-
inni yfir spegla-
beygjunni sem ein-
kennir Akureyri. Það er blint fyrir fram-
an en þú getur séð hvort það er að koma
bfll á móti í stórum spegli, sniðugt og ró-
andi. Rólegheitar taktur, rúnturinn alveg
tilvalinn staður til að taka upp samband
við fyrri vini, hinir bflarnir bíða rólegir.
Hér flautar enginn dónalega!
Og ijölskyldulífið virkar svo heilbrigt.
Berjamó náði stemmningunni í ágúst. Á
vinnustöðum á föstudagseftirmiðdögum
braust spennnan út í setningunni: „Ég
ætla að fara og hafa það huggulegt í
berjamó með íjölskyldunni!" Já fjöl-
skyldumenningin er allsráðandi. Fram-
hjáhald mun meira á heitari stöðum.
Yndislegt.
Helgarnar eru í öruggum farvegi.
Kannski er búin til
sulta úr öllum berj-
unum á meðan ein-
hverjir fjölskyldu-
meðlinir skjótast í
vídeóleiguna. Kaffi
og með’í ljómar úr
augum hamingj-
unnar og hér er lítið um sundmlyndi
hjóna.
Vinnan, jú vinnufélagarnir vita allt
um þig. Öruggt og gott að fólk sé ekki að
brugga einhverja vitleysu upp úr sjálfum
sér um þig og þína. IJér byggja sögur um
náungann á öruggum heimildum enda
uppruninn þekktur og manni hollast að
fara ekki á flot með neitt annað. Það
þekkja allir hann pabba þinn, mömmu
þína og voru með systrum þínum í MA.
✓
indælli haustblíðunni heilsar Akur-
eyri komumanni, þegar hann stígur
út úr Flugleiðavélinni á flugvellinum.
Fjallasýnin er með ágætum þegar augum
er blimskakkað, um leið og gengið er inn
í flugstöðina. Súlur, Vaðalaheiði, Hlíðar-
fjall og Kaldbakur. Nú verður næturlífið
kannað og ef til vill
gert strandhögg ef
kjarkurinn leyfir.
Ég ligg í koju á
Hótel Norðurlandi.
Með íjarstýringu
sjónvarpsins stilli ég
á sjónvapsstöðvar
frá öllum heimsins hornuin og úrvahð er
ijölbreytt. En nú ætla ég, piparsveinninn,
að skoða eitthvað annað. Fyrst hggur
leiðin á Polhnn. Dyravörðurinn nikkar
góðlátlega þegar ég geng í hús og býð
gott kvöld. Sest niður, skoða úrval norð-
lenskra meyja um leið og ég skola munn-
inn með kaffi. Sama leikinn tek ég á Odd-
vitanum, Kaffi Karólínu, Kaffi Olsen og
hvað allar þessar knæpur eiginlega heita.
Eins og annars staðar á landinu er
hér sægur af fallegum stelpum; svo mik-
ið að það hálfa væri nóg. Þær snúast í
hringi, þessar stelpur og fallegastar eru
þær sem hafa dimmblá augu og dökka
lokka, dreyminn svip og yndisþokka. Og
hvað þær eru fallegar á Akureyri er jafn-
framt í góðum samræmi við hvað bærinn
er fallegur. - En
það vantar einn
tvöfaldan uppá
kjarkinn til að taka
eina á löpp. Og ég
er templari.
Sömuleiðis er úr-
valið prýðilegt og
skyggnið ágætt á helsta danshúsi bæjar-
ins, Sjallanum - þar sem dans hefur
dunað lengur en elstu menn muna.
Leið piparsveinsins og templarans
liggur nú aftur í kames sitt og koju á
Hótel Norðurlandi. Einsog hjá Smugu-
togurum hefur veiðin verið dræm og þá
er stímt á önnur mið. Þar taka við önnur
viðfangsefni, svo sem að athuga haustlit-
ina og skoða Súlur, Vaðlaheiði, Hlíðar-
íjall og Kaldbak.
Helgarnar eru í öruggum
farvegi. Kannski er búin til
sulta úr öllum berjunum.
En nú ætla ég,
piparsveinninn, að
skoða eitthvað annað.