Dagur - Tíminn - 18.10.1996, Blaðsíða 6

18 - Föstudagur 18. október 1996
ÍDagur-tEmmm
MENNING O G LISTIR
Úr Skammdegi Þráins Bertelssonar.
Hvað gerir góða íslenska
bíómynd góða?
Hvað fær fólkið til að koma
í bíó?
rjár íslenskar kvikmyndir
standa uppúr hvað varðar
áhorfendaflölda. Land og
syni, eftir Ágúst Guðmundsson
og Indriða G. Þorsteinsson, sáu
120 þúsund manns, lítið eitt
færri sáu Stuðmannamyndina
Með allt á hreinu og 100 þús-
und manns lögðu leið sína í
Bíóhúsin þegar Dalalíf Þráins
Bertelssonar var sýnt fyrir
rösklega tíu árum. Aðsóknartöl-
ur að öðrum íslenskum bíó-
myndum á síðari árum hafa
gjarnan verið á bilinu 20 til 50
þúsund manns.
Guðný Halldórsdóttir kvik-
myndaleikstjóri, segir enga
ákveðna uppskrift að söguþræði
eða efni í íslenskri mynd vera
til, svo hún hljóti almannahylli.
Vönduð vinnubrögð séu það
sem máli skiptir. „Ég hef aldrei
verið óánægð með aðsókn að
okkar kvikmyndum og get ekki
dæmt um gæði þeirra út frá
áhorfendafjölda. Að minnsta
kosti hef ég aldrei verið óánægð
með aðsókn,“ segir Guðný. Fjöl-
sóttasta mynd sem hún hefur
komið að er um suðurlandaför
Karlakórsins Heklu, sem 56
þúsund manns sáu.
Anað af stað ...
„Gallinn við flestar íslenskar
kvikmyndir er lélegt og illa
unnið handrit. Menn hafa ílýtt
sér um of og ekki látið hug-
myndir í handritsgerðinni þró-
ast. Anað hefur verið af stað
með ómótaðar hugmyndir og
byrjað að taka myndina - og
það er oft ferð án fyrirheits.
Þarna liggur veikleikinn," segir
Karl Pétur Jónsson, kynningar-
stjóri Kvikmyndasamsteypunn-
ar. „Ef við lítum á Djöflaeyjuna
var fyrst byrjað að vinna í
handritsgerð árið 1989, og þá
voru þær Eyjabókanna, sem
Friðbert
Pálsson
framkvæmda-
stjóri
Háskólabíós.
Hrafn
Gunn-
laugsson
kvikmynda-
leikstjóri.
„Það er af sem áður var að
íslenskar kvikmyndir séu
fjölsóttar út á það eitt að
vera íslenskar. “
„Listamaðurinn verður að
hafa eitthvað að segja.
Annars verður þetta hið
venjulega klúður. “
íslenskur
tónn, vönduð
vinnubrögð?
Guðný
Halldórs-
dóttir
kvikmyndaleik-
stjóri.
„Mikilvœgast er að leggja
upp með gott handrit sem
efnivið í mynd sem þarf að
vera skemmtileg. “
myndin er byggð á, löngu
komnar út. Síðan var handritið
í gerjun í sex ár og tók sífelld-
um breytingum. Þetta er bíó-
mynd þar sem hver og einn ein-
asti myndarammi er fullur af
einhverju lifandi. Það eru vel
unnar bíómyndir sem eru raun-
verulega íslenskar sem lands-
mönnum falla best í geð. Þar
sem við finnum einhvern ís-
lenskan tón,“ segir Karl Pétur.
„Þær myndir hafa fallið sem
eru ofhlaðnar erlendum tökt-
um. íslendingum falla best þær
myndir sem þeir geta speglað
sjálfa sig í. Það er sú uppskrift
sem hæfir í hjartastað."
Þá væri ég í góðum
málum
„Ég væri í góðum málum ef ég
vissi uppskriftina að því hvað
íslensk kvikmynd þarf til að fá
góða aðsókn," segir Þorfinnur
Ómarsson, framkvæmdastjóri
Kvikmyndasjóðs.
Hann bætir því við að Djöfla-
eyjan hafi sterka skírskotun í
íslenskan veruleika sem myndir
þurfa að hafa til að ganga í hér-
lenda áhorfendur. „En þó tek ég
fram að þótt sumar íslenskar
myndir hafi uppfyllt þau skil-
yrði hafa þær samt sem áður
fallið."
Breytilegt hvar línan
liggur
„Það er af sem áður var að ís-
lenskar myndir séu ijölsóttar út
á það eitt að vera íslenskar.
Bæði eru fleiri íslenskar myndir
sýndar í seinni tíð - og almennt
framboð fjölmiðlunar af öllu
tagi hefur stórlega aukist,“ seg-
ir Friðbert Pálsson, fram-
Karl Pétur
Jónsson
kynningarstjóri.
„Þœr bíómyndir ganga best
sem eru raunverulega ís-
lenskar. “
kvæmdastjóri Háskólabíós.
Hann segir að góður efniviður í
kvikmynd sé samfléttað grín,
spenna og tónlist. Þá njóti
einnig gjarnan vinsælda myndir
sem gerðar eru um efni sem
tíðum hafa verið í umræðu
manna á meðal. Það hafi efni-
viður Djöflaeyjunnar svo sann-
arlega verið.
Segðu mér söguna aftur
„Það er eins með kvikmyndir og
önnur listaverk; ef vel á til að
Þorfinnur
Ómars-
son
framkvæmda-
stjóri Kvik-
myndasjóðs.
„í dag er enginn viðrœðu-
hœfur í partýum nema hafa
séð Djöflaeyjuna. “
takast verður Iistamaðurinn að
hafa eitthvað að segja. Annars
verður þetta hið venjulega
klúður," sagði Hrafn Gunn-
laugsson kvikmyndaleikstjóri,
aðspurður um uppskrift að
góðri kvikmynd.
Hann tekur fram að hann
hafi enn ekki séð Djöflaeyjuna -
sé nýkominn til landsins frá
Kúbu, en hafi heyrt vel af
myndinni látið. Með þá góðu
dóma óski hann Friðriki Þór
Friðrikssyni til hamingju. „En
er það ekki eins með Djöflaeyj-
una og margt annað að fólk vill
láta segja sér góða sögu aftur?
Því tek ég eftir með dóttur mína
að hún biður mig gjarnan um
að segja sér aftur þá sögu sem
hún hefur áður heyrt og líkað
vel. Margir hafa lesið bókina
um Djölfaeyjuna og leikritið var
vinsælt. Nú vill fólk sjá Djöfla-
eyjuna í bíói. Hið sama má
segja um kvikmyndina Land og
syni sem byggð var á vinsælli
bók,“ segir Hrafn Gunnlaugs-
son.
-sbs.
Svipmynd úr Landi og sonum eftir Indriða G. Þorsteinsson og Ágúst Guðmundsson, einni fjölsóttustu íslensku
kvikmyndinni sem gerð hefur verið.