Dagur - Tíminn - 18.10.1996, Blaðsíða 4

16 - Föstudagur 18. október 1996
JD;tgnr-®mmrt
UmBúðaiauót
Ég hef talað
Vigfúsdóttir
Stærsta kvenfélag landsins
hélt iandsfund sinn um
síðustu helgi undir yfir-
skriftinni „Einstaklingsfrelsi,
jafnrétti í reynd“. Óneitanlega
var þjóðin orðin spennt, enda
hafði verið beðið eftir fundinum
í heil þrjú ár. Yfirskriftin þótti
byltingarkennd og var talsvert
gert úr því fyrir landsfundinn
að þarna væri kvenfélagið að
sýna hve vel það fylgdist með
tímunum og væri því tilbúið til
að helga jafnréttismálunum
yfirskrift heils landsfundar. Það
var ekki laust við að hjarta mitt
slægi örlítið örar, því eins og
kvenfrelsiskonan sagði um árið:
„Ef Sjálfstæðisílokkurinn tekur
upp hugmyndafræði mína þá er
óg reiðubúin til að ganga í
ílokkinn". Ég hef alltaf verið
þeirrar skoðunar að jafnréttis-
mál séu hvorki til vinstri né
hægri og hef því skellt skolla-
eyrum við þegar slíkir vængir
hafa viljað eigna sér þau. Það
virðist ekki hafa skipt neinu
máli hverjir hafa setið í ríkis-
stjórn, þessi mál hafa ávallt set-
ið á hakanum. Það var ekki fyrr
en femínisti settist í stól borgar-
stjóra Reykjavíkur sem eitthvað
virðist ætla að mjakast í þess-
um málum þar. Við sem búum í
öðrum kjördæmum höfum
fylgst vel með og vonast til að
okkar menn tækju höfuðborg-
ina sér til fyrirmyndar. Því
gladdist ég innilega þegar sjálf-
ur Sjálfstæðisflokkurinn virtist
vera að ranka við sér. Hann er
jú í ríkisstjórn, ræður yfir ráðu-
neytum sem skipta sköpum í
jafnréttisbaráttunni og er með
nokkrar sprækar aðstoðarkon-
ur ráðherra sem virðast gegna
lykilhlutverkum og hafa áhuga
á því að þoka málum áleiðis.
Það lifnaði meira að segja yfir
pólitískum áhuga mínum, en
deyfð og doði hafa einkennt
hann að undanförnu. Þrátt fyrir
hástemmdar lýsingar á ferða-
laginu sem Jóhanna og Jón eru
lögð af stað í og ágætis farar-
stjóra, þá langar mig ekki með.
Ég vil annað og meira og eitt
andartak hélt ég að mér yrði að
ósk minni: Að uppstokkun
fiokkakerfisins væri í nánd. Ég
hélt að sjálfstæðimenn væru
komnir í spreng og myndu tak-
ast á um þau mál sem virkilega
skipta þjóðina sköpum, jafnrétt-
ismál, stjórnun fiskveiða og að-
ild að Evrópusambandinu. Út-
koman yrði sú að línur myndu
skýrast, milli íhaldsafla í öllum
flokkum og hinna sem eru til-
búnir í fúlustu alvöru til að
ræða málefni samtímins, en
stinga ekki öllu undir stól eins
og gert var í Laugardalshöilinni
um síðustu helgi.
Yfirskriftinni voru gerð fá-
tækleg skil á fundinum og fátt
var um byltingakenndar nýj-
ungar í umræðunni. Reyndar
vöktu Árni Sigfússon og Ölafur
Stephensen athygli mína, enda
ekki algengt - hvorki í þessum
flokki né öðrum - að karlmenn
tali um þessi hagsmunamál sín.
Þau hafa virst einkamál karla-
nefndar Jafnréttisráðs. Þessi
fína yfirskrift hefur líklega ver-
ið fremur hugsuð til skrauts og
kannski til að beina sjónum
manna frá hættulegri umræðu-
efnum. Slíkur ótti var samt aug-
ljóslega ástæðulaus, því leiðtog-
inn tók þegar í setningarræð-
unni ormalyf og bólgueyðandi
við grasrótarbólgunni. Skýr af-
staða hans gegn veiðileyfagjaldi
og fylgjendum þess sagði mönn-
um strax að halda sér saman
um þau mál, því yrði skoðun
formannsins undir í atkvæða-
greiðslu væri það þvxlíkt veik-
leikamerki fyrir flokkinn að
upplausn blasti við. Ef ekki
hefðu verið óróaseggir að vest-
an hefði kvenfélagsfundurinn
gengið ljómandi vel fyrir sig, og
auðvitað er óskiljanlegt að
menn skuli láta sér detta í huga
að ætla að ræða mál sem for-
maðurinn hefur þegar lýst
skoðun sinni á. Maður hefði því
mátt ætla að jafnréttismálin
fengju mikið pláss á fundinum
og frjó umræða skapaðist þegar
búið var að afgreiða stóru mál-
in strax í setningarræðunni.
Ekki skorti heldur á frumleik-
ann eða dýptina. Jafnréttismál
eru mannréttindamál og ættu
því að færast frá félagsmála-
ráðneyti til forsætisráðneytis.
Ég er farin að hafa áhyggjur af
því að forsætisráðuneytið skorti
verkefni. Fyrst vill það fá hluta
af menningararfinum til sín og
nú þennan málaflokk líka.
Treystir forsætisráðherra fram-
sóknarílokknum kannski ekki
til þess að sinna mannréttinda-
málum? Auðvitað mætti vel ýta
við félagsmálaráðherra - og
reyndar öllum hinum því jafn-
réttismál snerta öll ráðuneyti -
og segja honum að gera skurk í
málinu, en er ekki full hart að
hrifsa það af honum? Þessi til-
högun hefði reyndar þann kost
í för með sér að formaður kven-
félagsins myndi komast vel inn í
málaílokkinn. Hann gæti því í
setningarræðu næsta lands-
fundar lýst eindreginni skoðun
sinni á þeim og þar með losað
landsfundinn við að ræða
málaflokkinn. Vestfirski sértrú-
arsöfnuðurinn breyttist í sér-
trúarsöfnuð sjálfstæðra kvenna
sem kannski yrðu ekki á alveg
sama máli og formaðurinn, en
menn myndu samt snúa bökum
saman og semja almennt orð-
aða ályktun sem væri svo loðin
að ríkisstjórn Davíðs Oddssonar
þyrfti ekki að taka neitt tillit til
hennar.
Hafnarfjarðarbrandarar
Framsóknarmaðurinn í kunn-
ingajahóp Garra var brosmild-
ur í gær. Hann benti í áttina til
Hafnarfjarðar og sagði: Svona
verður pólitíkin þegar fram-
sóknarmenn vantar í litrófið.
Þetta er öflugasta argúment
fyrir framsóknarmennsku sem
Garri hefur heyrt. Menn geta
síðan velt fyrir sér hvort það
segi meira um Hafnarfjarðar-
pólitíkina en framsóknar-
mennskuna.
í meiri- og minnihluta
í Hafnarfirði sitja saman í
meirihluta Alþýðuflokkur og
Sjálfstæðisflokkur. í Hafnar-
firði sitja saman í minnihluta
Alþýðuílokkur og Sjálfstæðis-
ílokkur og njóta að auki full-
tingis Magga svarta úr Alþýðu-
bandalaginu. Það er sér
hafnfirskt að stjórnmála-
flokkar séu samtímis
saman í stjórn og
stjórnarandstöðu,
enda sjaldgæft að
finna eins víðtæka
sundurþykkju og
óeiningu meðal
samherja og tfðk-
ast hjá stjórn-
málamönnum í
Hafnarfirði.
Óþarft er að riija
upp hina miklu
átakasögu Jóa
Rogg og félaga í
Sjálfstæðis-
flokknum, sem
leiddi til
myndunar nýs
bæjarstjórnarmeirihluta og
klofnings og hatrammra ill-
deilna í Sjálfstæðisflokknum.
Nú eru ekki síður kraftmiklir
hlutir að gerast hjá Alþýðu-
flokknum, þar sem stór hluti
stjórnar Alþýðuflokksfélags
Hafnarfjarðar ásamt formanni
félagsins hefur ákveðið að
ganga úr fólaginu og stofna
nýtt félag lil að starfa í. Nýja
félagið ætlar síðan að ganga tif
liðs við sjálfstæðismenn í
stjórnarandstöðu og vera á
móti krötunum og sjálfstæðis-
mönnunum sem sitja í meiri-
hluta.
Aftan við loðnutölurnar
Það segir e.t.v. meira en margt
annað að þessar stjórnmála-
hræringar í Firðinum fá ekki
meiri athygli en svo í fjölmiðl-
um að hvers kyns loðnutölur
og málverkasýningar eru tekn-
ar fram fyrir þessa frétt í
fréttatímum ljósvakanna og
aðeins er sagt frá málinu inn-
arlega á innsíðum blaðanna.
Það virðist heldur ekki auka
fréttagildi þessa krataklofnings
í Hafnarfirði í augum frétta-
manna og almennings þó
útgöngumenn segist vera að
ílýja ofsóknir
félaga sinna,
sem hafi
haft
hótunum við þá um Iíkamlegar
meiðingar og jafnvel líflát, svo
ekki sé talað um símaofsóknir.
Flestum virðist einfaldlega
sama og menn afgreiða málið
sem enn einn Hafnaríjarðar-
brandarann. Raunar segir það
meira en nokkuð annað um
ástandið í stjórnmálum bæjar-
ins þegar framsóknarmenn -
sem hafa það að aðalsmerki að
grípa öll tækifæri til að komast
í einhvers konar stjórnar- og
valdastöðu - tala um það sem
sérstakan álitsauka fyrir sig og
flokkinn að vera ekki með í
bæjarmálapólitíkinni í Hafnar-
firði.
Garri.