Dagur - Tíminn - 19.10.1996, Blaðsíða 11

Dagur - Tíminn - 19.10.1996, Blaðsíða 11
Jlagur-®mtmn Laugardagur 19. október 1996 - 23 Geymið blaðið! íslendingar eru mestu hvítlauksœtur í Evrópu, efmiðað er við hina frœgu höfðatölu. Samkvæmt bókum stærstu grænmetisdreifingarstöðv- ar Evrópu, sem staðsett er í Hollandi, þá kaupum við mest allra þjóða af þessari jurt, sem annaðhvort er elskuð og dáð eða illa þokkuð og útskúfuð (miðað við fólksíjölda, auðvit- að). Ég er í fyrri hópnum, eins og fólk hefur kannski orðið verulega vart við. Fyrir mér er tilveran óhugsandi án þessa yndislega litla lauks, sem hefur mátt sem er öðrum jurtum fremri. Frægasti hvítlaukskokkur landsins, Hallgrímur Ormur, tuggði hvít- laukinn beint, hráan ■ eins og hann væri eph - þannig að hvítlauks- anganin var svo megn að símtól bráðnuðu ef hann talaði í þau. Það má : eiginlega segja að hann hafi verið með fíkn á háu stigi. Þó að fíkn hans í hvítlaukinn sé nú kómískt ýkt, þá eru mjög marg- ir sem komast nálægt honum hvað hvítlauksfíkn varðar. En það er ekkert einkennilegt að svo sé, því hvítlaukurinn er svo mörgum kostum gæddur. Hann er ekki bara krydd í matinn (og tilveruna), heldur hefur hann mikinn lækningamátt (jafnvel töframátt), og sem lækninga- meðal selst hann jafnvel í eins miklu magni og sem matjurt. Ég er alveg sannfærður um að Hahgrímur Ormur, vinur minn, hafi aldrei fengið flensu eða kvef. Gott með nœstum öllu Ég sjálfur er á mörkum hvít- lauksfíknar. Það er ekki það að ég „verði að fá hann“, heldur er hvítlaukur svo áríðandi í marga matarréttina, að það er gjör- samlega óhugsandi (og óspenn- andi) að elda án þess að hafa hvítlauk. Hvítlaukurinn passar nú ekki allstaðar. Ég sé til dæmis ekki fyrir mér hangikjöt með hvítlauksjafningi eða ... tja - mér bara dettur eiginlega ekkert annað í hug! Ég ætlaði að nefna eitthvað svona sérís- lenskt og hélt að þá gæti ég nefnt fleiri rétti þar sem hvít- laukur ætti alls ekki heima, eins og t.d. skyr, en þá mundi ég eft- ir góðu læknisráði við kvefi; það var að setja þrjá til íjóra fínt hakkaða hvítlauksgeira útí eitt h'tið box af skyri og borða í morgunmál. Vinsælasta íslenska sfldin er hvítlaukssfld. Saltfiskurinn, stolt íslenskrar matvælafram- leiðslu, heimtar hvítlauk. Grill- aður humar með örlitlum hvít- lauk og steinselju verður ekki eldaður öðruvísi, þegar þú hef- ur á annað borð kynnst honum þannig. Ahslenskt fjallalamb: stingdu litlum hvítlauksbátum í það hér og þar - og matargest- irnir stynja af ánægju. fslensku pastaréttirnir (en það er hægt að tala um þá sem íslenska, því það er borðað meira pasta í há- degismat á íslandi í dag en af soðinni ýsu) eru alls ekki fram- bornir án þess að þar sé bæði Meira að segja sagði við mig eitt „beibf( um dag- inn, að hún yrði „ smáœst“ þegar hún fyndi bland- aða lyktina af hvítlauk, víni og svita. Miklu meira sexí en einhver ilm- vatnslyktin. ríkulegt af hvítlauk í og mikið af hvítlauksbrauði með. Ilmur eða fýla? En eins og með allt sem gefur svo mikla ánægju og unun í líf- inu, þá hefur hvítlaukurinn sína dökku hlið. Þar á ég auðvitað við anganina - þessa frægu og illa þokkuðu hvítlauksfýlu. Hvít- laukurinn leysist upp innan- borðs í okkur og lungun taka í sig allan þefinn og þar dvelst hann í þónokkurn tíma. Hvít- laukurinn verður að mildu lykt- skýi, sem ferðast með andar- drættinum og er mörgum sam- ferðamanninum til mikils ama. Það er ekki til neitt ráð til þess að eyða þessari lykt, nema að gefa viðkomandi með sér af hvítlauksréttinum. Þá er sá kominn með lyktina inn í sinn andardrátt og þar með orðinn samdauna hvítlauksanganinni. Það eru margir sem halda að lyktin sé stopp í hálsinum, en svo er nú ekki. Hún er í lungun- um, þannig að það þýðir ekkert að borða steinselju, hráan sí- trónubörk eða bursta tennurn- ar — lyktin eyðist ekkert við það. En smekkurinn, held ég, er smátt og smátt að breytast. Þetta er ekki eins til ama og áð- ur fyrr. Það er kannski vegna þess að allir eru famir að borða hvítlauk og þar með allir stadd- ir í sama haugnum, eða kannski erum við að verða ónæm fyrir þessari angan. Ég verð nú að segja fyrir sjálfan mig að mér finnst hún góð og ég þekki marga sem svo er ástatt með. Ég sel það ekki dýr- ara en ég keypti það. Kjúlingur í karrí Evítlc ukur er góður með nœstum öll- um mat, segir matreiðslumeistarinn Siggi Hall, í greininni að ofan. Hér kemur uppskrift að Ijújfengum kjúkl- ingarétti - og að sjálfsögðu er rétturinn bragðbœttur með hvítlauk. 1 bolli hrísgrjón 3 tsk. olívuolía 6 kjúklingalœri (án skinns) 2 bollar laukur, smátt skorinn (ca. 3 meðalstórir laukar) 5 hvítlauksrif, söxuð 2 msk. karrí 1 msk. kóríander krydd 'A tsk. cayennepipar 2 bollar kjúklingasoð 1 dós grœnar baunir 1 dós niðursoðnir tómatar salt og pipar stítrónubátar til skrauts Hitið ofninn í 200° C. Vætið hrísgrjónin í köldu vatni í 20 mínútur. Hitið 1 tsk. af olíu í potti sem er hægt að steikja og baka í (svokallaðan „Dutch oven“) . Setjið kjúklingalærin út í og brúnið í 6-8 mínútur. Færið kjúklinginn yfir á disk. Lækkið hitann og bætið við restinni af o íunni (2 tsk.). Setjið laukinn it * og látið brúnast (ca. 10-15 mínútur). Hrærið hvítlauknum, engiferinu, karrí- inu, kórxander kryddi og cay- ennepiparnum saman við. Hitið þar til kryddangan fer að finn- ast (ca. 2 mínútur) og hrærið stöðugt í á meðan. Hækkið hitann. Bætið kjúkl- ingasoðinu, grænu baununum, tómötunum og hrísgrjónunum útí og látið malla í stutta stund. Raðið kjúklingabitunum ofan á, setjið álpappír yfir og bakið í 20-25 mínútur, eða þar til hrís- grjónin eru orðin mjúk. Saltið og piprið. Skreytið með sítrónusneiðum eða bát- um.

x

Dagur - Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur - Tíminn
https://timarit.is/publication/254

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.