Dagur - Tíminn - 23.10.1996, Blaðsíða 4

16- Miðvikudagur 23. október 1996
|Dagur-®tmmn
UmfhíðaÉauöt
Kvennabúr Davíðs soldáns
Hlín
Agnarsdóttir
skrifar
yTUdð er nú gaman að
l\/| stærsti stjórnmálaflokk-
X ▼ Aur landsins skuli loksins
vakna upp við vondan draum
og átta sig á að nærri heil öld
er liðin frá því jafnréttisbarátta
byrjaði hér á landi. Það var
ekki seinna vænna. En langur
svefn getur gert fólk sljótt og
minnislaust og það er eins og
sjálfstæðismenn og afkvæmi
þeirra, ungar sjálfstæðar konur,
hafi verið að uppgötva jafnrétt-
ismálin. „Við verðum að breyta
viðhorfum fólks,“ segja þær og
láta sem þær viti ekki eða mimi
ekki að allar jafnréttis- og
kvennahreyfingar hafa haft
þetta á stefnuskránni í heila
öld. En þeim finnst komið nóg
af kvennabaráttu og vilja
bjarga köllunum. Þeir eiga jafn
bágt og konurnar, a.m.k. geng-
ur köllum jafii illa að feta sig í
flokknum og komast til áhrifa
og valda, eins og ein þeirra
sagði í útvarpinu imi helgina.
Konur hafa alltaf verið mjög
góðir einstaklingar, þótt þær
hafi skort frelsi og eingöngu
viljað láta gott af sér leiða. Þær
vilja bjarga karlmönnum frá
glötun og gæta þess vel að
styggja þá ekki þegar pólitík er
annars vegar. Þeir mega ekki
hætta að líta á okkur sem góðar
og vænar konur, þótt við brúk-
um munn. Við megum fyrir alla
muni ekki falla í áliti hjá þeim,
ekki missa vinsældir þeirra.
Þeir verða að halda áfram að
elska okkur fyrir það sem við
erum fyrst og fremst: konur.
Einu sinni þegar ég var ung
og hélt ég væri sjálfstæð, en var
hálfstæð eins og ungu konurnar
í Sjálfstæðisflokknum, þá tróð
ég manninum mínum í Rauð-
sokkahreyfinguna, svo hann
gæti kynnst meðvituðum, frjáls-
um konum og þannig reynt að
hafa áhrif á kynbræður sína,
svo þeir héldu ekki að við vær-
um eins vondar og sagt var.
Þetta gerði ég af einskærri og
öfgakenndri umhyggjusemi fyr-
ir honum. Mér var svo mikið í
mim að honum liði ekki illa yfir
því að hafa ekki fæðst kven-
kyns.
Davíð Oddsson er snjall karl-
maður. Hann blæs til lands-
fundar og lætur í veðri vaka að
jafnréttismálin séu efst á baugi
og talar um stærsta kvenfélag
landsins, sem telur 13.000 kon-
ur, sem allar hafa auðvitað
hæfileika og krafta sem þarf að
nýta. Hann veit sem er, að kon-
ur í þessu landi eru margar
hverjar sjálfstæðari en Sjálf-
stæðisflokkurinn og hann er
hræddur um að missa fylgi
þeirra. Þær sjá í gegnum göt-
ótta stefnu hans í kvennamál-
unum, jafnrétti á grundvelli
einstaklingsfrelsis er bull út í
bláinn. Þess vegna bregður
hann á það ráð að skjalla þær
og kalla þær stærsta kvenfélag
landsins, sem er fyndið og snið-
ugt, enda er maðurinn húmor-
isti, þökk fyrir það. Davíð minn-
ir á soldán, sem hreykir sér af
myndarlegu kvennabúri sínu.
En því miður eru konur í
kvennabúrum ævinlega innilok-
aðar og algeTtega háðar geð-
þótta eiganda síns. Engu að síð-
ur leynist þar oft forðabúr visku
og þekkingar, sem nýtist ekki
nema mjög takmarkað og ein-
hliða. f
Jafnvel þótt konur innan
Sjálfstæðisflokksins hafi fundað
mikið um jafnréttismálin á
landsfundinum og sent frá sér
ályktanir sem drukknuðu í fisk-
veiðistefnu flokksins. þá eru
þær samt ósýnilegar í þessu
kvennabúri Davíðs söldáns. Það
fer lítið fyrir þeim, þær eru
þægar og góðar eins og ætlast
er til og þrátt fyrir Þyrnirósar-
sönginn: „Við áttum fyrstu kon-
una, konuna, konuna, sem var
borgarstjóri og ráðherra, ráð-
herra!“ — þá eru konur sem afl
innan flokksins ekki til. Stjórn-
málaþátttaka þeirra virðist öll
fara fram á forsendum karl-
anna og þurfa samþykki þeirra.
Þær eru ekki sjálfstæðar. Karl-
arnir sem ráða flokknum hafa
heldur engan sérstakan áhuga
á að gæta hagsmuna þeirra eða
annarra kvenna. Þeir eru því
miður, þótt þeir segi annað,
eins og steingervingar úr Selár-
dal. í þá er rist mynstur frá því
fyrir ísöld, sem gefur til kynna
ákveðið lífsform, en þeir eru
samt sem áður steindauðir.
Gengið út á rauðu ljósi
Það mátti heyra Emily-
bræður syngja „By by
love, by by happiness"
í hljómflutningstækjum í Al-
þýðuhúsinu í Reykjavík í
gær. Á fsafirði léku menn
hins vegar gleðilegri söngva
og var áberandi lagið með
Mjöll Hólm, „Ég er hýr og
ég er rjóð, því Jón er kom-
inn heim“. Tilefnið var að
sjáfsögðu
þau yfirvof-
andi tíðindi
að formaður
Alþýðu-
flokksins,
sjálfur karl-
inn í brúnni,
ætlaði að láta
af pólitískri
sjómennsku,
innrita sig á
pólitíska
Hrafnistu og
snú baki við
pólitískum
ævintýrum.
Ekki er þó víst að þessi
Hrafnista Jóns verði á ísa-
firði eins og lagaval ís-
firskra krata bendir til að
heimamenn séu að vona.
Raunar er það frekar ólík-
legt og ljóst að brotthvarf
formannsins mun skilja fs-
firðinga eftir jafn munaðar-
lausa og aðra krata í land-
inu.
Væringar aukast
Sú valdabarátta sem nú
mun gjósa upp í ílokknum
milli hinna ýmsu fylkinga á
trúlega eftir að verða til
þess að ýta undir tilhneig-
ingar til sameiningar jafn-
aðarmanna í stærri heild.
Ástæðan er einfaldlega sú
að væringarnar sem nú
verða óhjákvæmilegar
munu draga úr hollustu
manna við flokkinn sem
slíkan auk þess sem nánast
útilokað er að upp muni
rísa óumdeildur foringi til
að efla flokkslega sam-
kennd. Miklu líklegra er að
kratarnir muni fara yfir á
svipaða braut og Allaball-
arnir þar sem flokkurinn
starfar nú í raun sem laus-
legt bandalag ólíkra arma -
arma sem allt eins gætu
hugsað sér að starfa þvert á
flokkshnur ef svo bæri und-
ir. Allaballar eru einmitt
líka búnir að missa sterkan
foringja fyrir nokkru, for-
ingja sem var
búinn að ná
þeim sessi, að
geta tahst
formaður alls
flokksins.
Samtaka
nú
Það má því
segja að Al-
þýðuflokkur-
inn og Al-
þýðubanda-
lagið séu
ótrúlega sam-
stíga í því að missa frá sér
þessa stóru foringja sína -
að þeir skuli báðir falla úr
skaftinu á sama árinu.
Garri getur ekki annað en
velt því fyrir sér hvort þeir
félagar Jón Baldvin og Ólaf-
ur Ragnar Grímsson sem
saman hófu mikla samein-
ingargöngu flokka sinna á
rauðu ljósi hafi loksins áttað
sig á aðalástæðunni fyrir því
að sameiningaráform þeirra
gengu ekki upp. Hún er ein-
faldlega sú að þeir - hvor
um sig - skyggja á rauða
ljósið sem þeir vildu láta
skína svo skært. Nú þegar
þeir gagna hönd í hönd út í
hið pólitíska sólarlag stór-
aukast líkurnar á að rauða
ljósið, sem kveikt var fyrir
hartnær áratug, nái loksins
að skína af krafti. Hver veit
nema þá rísi upp úr rauð-
lýstum flokkarústunum stóri
draumur þeirra beggja -
pínulítið stærri jafnaðar-
mannaflokkur.
Garri.