Dagur - Tíminn - 15.11.1996, Side 5

jDiigur-®tmhtn
Föstudagur 15. nóvember 1996 -17
Getur sofið út alla morgna
Hann heitir einfaldlega Rúnar Þór,
nýi diskurinn hans Rúnars Þórs
Péturssonar enda er hann leiður á því
að menn taki nafn diska sem áhendingu
um hvað sé nú aðallagið!
s
g er búinn að vera í ár að
vinna þennan disk sem er
óvenju langur tími en það
er líka meira lagt í þetta núna
hjá mér. Lögin eru eins og áður
öll á íslensku en ég ætla lfka að
taka fimm bestu lögin og syngja
á ensku auk annarra fimm sem
eldri eru og gefa út á Norður-
löndum.“
„Þetta er ífyrsta skipti sem
ég þori að setja þetta lag
á plötu, - alveg óbreytt.
Textinn er eins og þrettán
ára strákar skrifuðu hann
og lagið eins og þrettán ára
strákar sömdu það. “
Eins og áður semur Rúnar
öll lögin en bróðir hans Heimir
Már Pétursson sér um textana.
„Munurinn á textum Heimis og
öðrum íslenskum popptextum
er að það er eitthvað varið í þá,
þeir eru ekki berir. Peir skilja
eitthvað eftir hjá fólki. Best
finnst mér að vinna með sama
fólkinu og hef t.d. verið með
mjög góðan trommara í átta ár,
Jónas Björnsson. Bassaleikar-
ann ættu líka allir sem fæddir
eru fyrir 1950 að þekkja en það
er Sigurður Árnason.“
Nýi diskurinn er að sögn
Rúnars Þórs ekki ólíkur fyrri
diskum en melódískari. „Þetta
eru róleg og svona „milliróleg"
lög og tveir þrfr rokkarar. Laga-
smíðin er svipuð en tónlistar-
lega séð er þetta melódískasta
plata sem ég hef gert og ég trúi
því að hún höfði til fólks frá 8
ára til 88 ára.“
Á diskinum er eitt lag sem
heitir Engin alsæla og segir
Rúnar þar komið sitt innlegg í
þeirri baráttu að börnin liggi
ekki í dópi og vitleysu. Einnig er
þar að finna fyrsta lagið sem
hann samdi, Þú og ég. „Ég
samdi þetta lag þegar ég var
þrettán ára ásamt Erni Jónsyni
í Grafík. Þegar við fórum að
spila á skólaballi fannst okkur
við verða að vera með eitt
frumsamið lag. Þetta er í fyrsta
skipti sem ég þori að setja þetta
lag á plötu, - alveg óbreytt.
Textinn er eins og þrettán ára
strákar skrifuðu hann og lagið
eins og þrettán ára strákar
sömdu það.“
Hefur reddast
hingað til
Allar plötur Rúnars Þórs, tíu
stykki, hafa staðið undir sér til
þessa sem verður að teljast
nokkuð merkilegt á íslenskum
markaði. „Ég hef ekki orðið rík-
ur af þessu en heldur ekki tap-
að neinu. Það fer lítið fyrir mér
og hef sem betur fer aldrei far-
ið í fyrsta sæti. Með því að fara
í fyrsta sæti er þetta búið. Ég
sem ekki þannig lög sem allir
grípa eins og skot, enda hef ég
aldrei unnið eftir vinsældar-
ég var ungur. Ég var einu sinni
spurður að því í skóla við hvað
ég vildi vinna þegar ég væri
orðinn stór hklega af því ég var
mjög latur að læra. Þá sagðist
ég hafa fundið það út. Ég vildi
verða tónlistarmaður og geta
sofið út alla daga vikxmnar. Sá
draumur rættist sem betur fer
þegar ég var 14-15 ára, mér
finnst allir leiðinlegir á morgn-
ana. - Að vísu hef ég ekki verið
vakandi á morgnana í 12 ár,
hefur þetta breyst eitthvað?
-mar
formúlum. Ég reyni að láta lög-
in mín hafa einhverja merkingu
og þannig tónlistarmenn ná
aldrei vinsældum einn, tveir og
þrír.“
Rúnar hefur spilað um
hverja einustu helgi í 12 ár. „Já,
þetta var draumastaðan þegar
Að öðlast staðfestu í lífinu
Mestur hiti í dag var á
Kirkjubæjarklaustri er
setning sem oft heyrist í
veðurfréttunum og eru það orð
að sönnu, a.m.k. að mati okkar
íbúanna hér.
Við hugsum þess vegna mjög
hlýlega til okkar manns á Akur-
eyri, Gests Einars, sem svo
rækilega vekur athygli á veður-
blíðunni hér á Klaustri, að þeg-
ar svo bregður við að veðrið er
slæmt hérna talar hann líka um
það með sérstakri tilfinningu,
eins og um góða veðrið.
Haustið er sá árstími sem
mér finnst hvað mest heillandi,
með sínum íjölbreyttu litbrigð-
um í náttúrunni, dulúðugri birt-
unni þegar styttir upp eftir
haustrigningxma og sólin gægist
í gegnum skýin. Með sólarlag-
inu þegar hausthúmið sígur á
og kvöldroðinn Htar himininn.
Og ekki má nú gleyma stjörnu-
björtum haústiióttum með
dansandi norðurljósum á
himni. Þvílíkri fegurð er vart
hægt að lýsa með orðum.
Árstíðirnar vor og haust
skapa miklar andstæður í nátt-
úrunni. í garðinum mínum eru
nokkur tré af ýmsum tegund-
um. Áhugavert er að fylgjast
með þessum merkilegu lífver-
um sem trén eru, t.d. hvernig
þau vakna af vetrardvalanum á
vorin og hvernig þau búa sig
undir að mæta vetrinum.
Fyrir framan íbúðarhúsið
standa tvö reyniviðartré hlið við
hlið, nær jafngömul húsinu eða
rúmlega 6Ö ára gömul.
Annað þeirra er innflutt teg-
und, silfurreynir. Hann byrjar
aldrei að opna brum sín á vorin
fyrr en öll vorhret eru úti. Hitt
gamla tréð er íslenskur ilm-
reynir. Þrátt fyrir uppruna sinn
tekst honum sjaldan að haga
sór í samræmi við veðurfarið og
um leið og tekur að vora, sem
stundum gerist hér snemma,
byrjar hann að laufgast þó svo
að aðrar tegundir bíði betri
tima. Ótrúlegt er þó hvað hon-
um tekst að ná sér aftur á strik
eftir gönuhlaupið út í vorið og
skreytir svo garðinn með ilm-
andi blómklösum sínum þegar
sá tími kemur.
í garðinum eru líka nokkrar
alaskaaspir sem á 12 árum
hafa náð sömu hæð og öldung-
arnir í garðinum og fylla hann
af skrjáfandi haustlaufi þegar
laufallið byrjar. Þær hafa nefni-
lega vit á því að fara ekki of
snemma af stað á vorin og
stöðva vöxtinn á réttum tíma
síðsumars. Hvað skyldu annars
vera mörg laufblöð á einni
meðalstórri alaskaösp? Og hvað
skyldi eitt slíkt tré framleiða
mikið af jarðvegi á æfiskeiði
sínu? Þessum spurningum og
öðrum áhka um líf trjánna er
fróðlegt að velta fyrir sér og ef-
laust eru til svör við þeim öll-
um.
í garðinum mínum á ég
nokkur tré og runna sem ég hef
ræktað sjálf allt frá því að sá
fræinu í pott í eldhúsglugganum
og þar til plantan var nægilega
þroskuð til að vera gróðursett í
garðinn. Þessi tré eru í sérstöku
uppáhaldi hjá mér.
Tilfinningin sem því fylgir að
hafa ræktað upp tré sem ef til
vill verður mörg hundruð ára
gamalt er stórkostleg. Hiklaust
er hægt að ráðleggja fólki sem
þjáist af stressi nútímans að
stoppa sig af endrum og sinn-
um með því að fara út til
trjánna, í það minnsta til að
horfa á þau og læra af þeim að
halda sig við rætur sínar og öðl-
ast staðfestu í lífinu.