Dagur - Tíminn - 24.12.1996, Page 11

Jlctgur-®ímmn
Þriðjudagur 24. september 1996 -11
og farsœlt komandi ór
með þökk fyrir
önœgjulegt samstarf og
viðskipti á árinu.
Urræðagóður
prestur, sem
vissi lengra
nefi sfnu
Séra Eiríkur í Vogsósum var
með mestu kunnáttumönn-
um síðari alda. Hann var
snjallari en flestir vestfirskir
galdramenn og aldrei lenti
hann í slíkum hremmingum
sem Galdra-Loftur og aðrir þeir
sem ekki réðu við svartagaldur
og þau fræði öll. Margar sagnir
eru af galdrakúnstum Eiríks,
sem hann beitti oftast til góðs.
Að síðustu tókst hann á við
myrkrahörðingjann og hafði
betur og sveir inn um hið
gullna hlið og hefur setið sían í
sæludölum Paradísar og hefur
aldrei frést af hrekkjum eða
strákapörum hans úr þeim
sóknum.
Vogsósar sem Eiríkur er
kenndur við eru í Selvogi, þar
sem áður var búsældarlegt og
margbýlt. Sóknarkirkjan þar
var Strandakirkja, sem er eins
ágæt til áheita og Þorlákur
helgi var þegar mark var tekið
á páfanum á íslandi.
Hér far á eftir nokkrar sagn-
ir af séra Eiríki í Vogsósum og
eru þær úr blöðum Brynjúlfs
frá MinnNúpi.
Handbókin
Margir yngissveinar fóru til Ei-
ríks prests og báðu hann kenna
sér. Hann reyndi þá með ýmsu
móti og kenndi þeim er honum
sýndist. Meðal annara var einn
piltur er falaði kennslu í galdri.
Eiríkur mælti: „Vertu hjá mér
til sunnudags og fylg mér þá til
Krýsuvíkur, síðan skal ég segja
þér af eða á.“ Þeir ríða af stað á
sunnudaginn en er þeir koma
út á sand, mælti Eiríkur: „Ég
hefi þá gleymt handbókinni.
Hún er undir koddanum mín-
um, farðu og sæktu hana, en
ljúktu henni ekki upp.“ Piltur-
inn fer og sækir bókina og ríður
út á sand. Nú langar hann til að
h'ta í bókin, og það gjörir hann.
Þá koma að honum ótal púkar
og spyrja: „Hvað á að gjöra,
hvað á að gjöra?“ Hann svarar
skjótt: „Fléttið reipi úr sandin-
um.“ Þeir setjast við, en hann
heldur áfram og nær prestf úti í
hrauni. Hann tók við bókinni og
mælti: „Þú hefur lokið henni
up.“ Pilturinn neitar því. Þeir
fara nú sem ætlað var en á
heimleiðinni sá prestur hvar
púkar sátu á sandinum. Þá
mælti hann: „Vissi ég það, að
þú laukst upp bókinni, heillin
góð, þó þú neittir. En snjallast
ráð tókstu og væri vert að
kenna þér nokkuð." Er svo sagt
að hann hafi kennt honum.
Glófamir
Annan pilt, sem kennslu falaði,
sendi prestur fram í Stranda-
kirkjugarð og kvaðst hafa skilið
þar eftir glófa sína. Pilturinn fer
og finnur glófana. En er hann
vill taka þá, kvika fingurnir.
Hann varð hræddur og fer aftur
og segir presti. Hann mælti: „-
Farðu heim, heillin góð. Þér get
ég ekki kennt."
Strandakirkja í Selvogi hefur
löngum þótt ágæt til áheita.