Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.1982, Side 10

10
A f hverju fá ekki
biðskýlin að
vera í fríði?
Hefurðu einhvern tímann krotað á
biðskýli strætisvagnanna? Kannski
krassað meö nagla eða steini? Eða
gefið biðskýli vænt spark til að láta
kauða finna fyrir því að þú ert leiður af
því að strætó er orðinn alltof seinn?
Jæja, þú viðurkennir það? En finnst
þér það ekki hvimleitt svona eftir á að
horfa upp á skýlið allt útsparkað eða
krassað eða að tímataflan er horfin af
því að þú reyndir að plokka hana niður
meðan þú beiðst eftir strætó síðast?
Áreiðanlega eru það langfæst okkar
sem eyða tímanum í slík skemmdarverk
en þótt undrumsæti erualltaf einhverjir
sem gera það, það sýna þau bezt bið-
skýlin sem við ókum fram á á dögunum
við Miklubraut, Arnarbakka, Iðufell,
Norðurbakka og Álftahóla, öll út-
spörkuð og krössuð.
„I hate school"
Það kennir ýmissa grasa í áletrunum
á biðskýlunum. Einhver kaldur gosi
hefur skrifað ,,1 hate school”, sjálfsagt
nýfarinn að læra ensku. Annar, sem
greinilega er eitthvað uppsigað við
kennara sinn hefur skrifað: „Sigurður
Lyngdal kennari, þú er fáviti” og ein-
hver hefur bætt um betur og krotað
„hárrétt, hárrétt”. Efiaust hafa þeir
þessir verið í lægri kantinum á ein-
hverju prófinu og kennt kennaranum
um. Það er gömul saga og ný.
Á öðrum stað er kveðja frá Akur-
eyri: „Ég skrifaði þetta. Sigurjóna frá
Akureyri”. Svo er það þetta gamla;
„Hilli og Brynhildur, sönn ást, Rikki
sæti, Gústi og Andrea, Erla Björk gras-
asni, Siggi skíthæll” og svo framvegis.
Þá er að finna ýmis hljómsveitarheiti
og hendingar úr dægurlögunum:
„video killed the radio star” og svona
mætti lengi telja, enda af nógu að taka.
„Skýlakrass og skiltaplokk
sórfslenzkt fyrirbœri"
„Ég held að skýlakrass og skilta-
plokk sé sérlslenzkt fyrirbæri, að
minnsta kosti hef ég aldrei séð neitt
þessu líkt erlendis,” sagði Magnús
Skarphéðinsson vagnstjóri á leið 14,
Lækjartorg — Sel, í sambandi við DV.
Þau gömlu hefðbundnu biðskýli
kosta uppkomin með undirstöðu um 20
þúsund krónur og eru um 160 slík skýli
víðs vegar um borgina, þótt biðstaðirn-
ir séu reyndar mun fleiri eða 360 tals-
ins.
„Þetta er makalaus árátta,” sagði
Magnús, „alltaf, held ég megi segja,
eru þetta krakkar, sem krota og sparka
og þeim finnst það sniðugt. Stundum
hef ég staðið krakka að verki og fer þá
iðulega með þau á næstu lögreglustöð
þar sem tekin er af þeim skýrsla. Stund-
um er haft samband við foreldra þess-
ara barna og þeim sendir reikningar en
ég held að það kosti um þúsund krónur
að mála eitt skýli.”
Magnús hefur ekið strætó í sex ár og
segir: „Þetta krass hefur aldrei verið
meira en nú, sum skýlin eru eins og
svínastíur. Til dæmis var sett upp á
dögunum nýtt skýli við Lönguhlíð og
eftir daginn var það allt orðið útkrot-
að.”
Við ókum með Magnúsi eftir Arnar-
bakka í Breiðholti og komum að bið-
skýlið við frabakka. Það var í einu orði
sagt ömurlegt ásýndar. Við ókum
áfram um eitt til tvö hundruð metra og
komum að öðru skýli við Kóngsbakka.
Skýlið þar var til fyrirmyndar. Hvemig
skyldi standa á þessu, tvö skýli við
sömu götu og aðeins rúmir hundrað
metrar á milli?
„Ómögulegt að segja, ég hef mikið
velt þessu fyrir mér en að engri niður-
stöðu komizt,” sagði Magnús Skarp-
héðinsson.
Að verðlauna skýlin
Væri ekki ráð að hverfin væru verð-
launuð fyrir biðskýlin sín, eins og gert
er við fallegustu og snyrtilegustu göt-
urnar í borginni? Fólkið reyni í samein-
ingu að hafa hendur í hári skemmdar-
varganna og láta þá borga eða vinna af
sér skaðann að öðrum kosti. -KÞ
Gninilega geta sumir hroint ekki hugsað sér aðnota þessi biðskýii.
DV*nyndir GVA.
Töluverða þoiinmœði þarf tíi að skrifa þessi nöfn öll á einu bretti. Litla
hnátan, sam gægist fyrir hornið virðist hálfundrandiá öllu krotínu.