Alþýðublaðið - 11.06.1921, Blaðsíða 2

s
ALÞYÐUBLAÐtB
Algreidsla
Uaðsins er í Aíþyðuhúsinn við
faigólísstrieti og Hverfisgötn,
Slmi 088.
Augiýsingura sé skilað þaagaS
eða i Goteabsrg i síðasta iagi ki
IO árdegis, þaaa dag, sem þær
*iga að koma i blaðið,
Áskriitargjaid © i sa kr. á
taánuði.
Aagiýsingaverð kr. i,$o cm.
eindáfkað.
Útsöiumenc beðnir að gera sfelf
til aígrdðsiunnar, að minsta kosti
ÉrsflórSaogsIega.
ekki yerða liðin úr rainni kjósenda
við næstu kosningar, eða iátin
með öilu gleymast þá.
Meim segja máske; Þetta er nú
gert fyrir konunginn. en ekki
bæjarstjpmina, og sjál/sagt er að
sýna honum ailan sóma og ánægju.
En þetta er bara biekking og
táldrægnL
Það er auðvitað sjáifsagt að
sýna konungi virðingu og gest-
risni að íslenzkum sið, aðeins eftir
því sem föag eru til og ástæður
leyfa. En alt hégómadekur og
skriðdýrsieg fleðuiæti er viður
stygð hreiniyndum mönnum. Ekki
síður konungi sjálfum en öðrum.
Og það er vitaælega þessi flat-
mögun fulltrúanna fyrir konungs-
valdinu annarsvegar, en metorða-
girni þema og titiavoa hinsvegar,
sem veizlan er búin, þó hún sé
kölluð konungsveizla.
Honum kippir þá ilia í kyn,
Kristjáni X., ef hann hefir ekki
meiri ánægju af einhverju öðru,
en húka hneptur inni í veizlusöl-
um. Hann er ekki eins og krabbi,
óvanur veizlum, sem hlakkar mest
til þess að fá goti í munninn.
Nei. Mér þykir miklu trúlegra,
að ekkert þreytí hann meira á
ferðaiaginu en einmitt þvingunin,
dekrið og tiigerðin í veizlunum,
sem þrátt fyrir allan íburð um-
fram efni, kemst þó ekki tiljaíns
við það er hann veaat daglega.
Ekki verður hans heldur svo
iiia nestaður að gustuk sé að
spara það. Þessi góða bæjarveizla
er að öllu leyti misráðin og mis-
skilin gestrisnð. Konungur verður
ekki hér f bæaum svaagur lang-
ferðamaður, sem endilega þurfi
að gefa að éta.
Vafalaust hefði konungsfjö!
skyldan meira gatnan af þvf, en
að sitja langa veizlu, ef bæjar-
stjórnin leiddi hana — sameigin
lega eða sérstakiega eftir geð-
þekni hvers eins — um bæina
og nágrennið, til að sjá og skoða
alt hið fegursta í náttúrunni, ein-
kenailegasta f list og menningu
og — fátæklegasta í framgðngu
fólks og framkvæmdum.
Konungsfólkið mun hafa meiri
ánægju af þvf að kynnast öllum
hag og háttum þegna sinna, en
að horfa á góðan mat og giæsi
legan borðbúnað. Landslagið, fólk
ið, húsakynnin, iistin og meua-
ingin — eða menningarleysið —
á íslandi, er allri fjölskyidunni
nýffiæmi að skoða, en hitt er að
mestu daglegt giingur.
Vafaiaust þægu gestir þassir
þakksamiega, ef hoðið væri, að
ganga um uokkur íbúðarhús, ekk-
ert síður hin allra fátækiegustu,
til þess að sjá híbýlaskipun, að-
búnað og háttprýði íslenzkra ai-
þýðumanna.
Hér er gestrisnis verkefni spar-
semdarmannanna. Tii þess þarf
ekki fjáraustur í tugum þúsunda.
Borgari.
„Upp úr kajiHD"
Þar sem eg er í talsverðri þröng,
hvað föt og fæði snertir, gerði
eg mér hiaar glæsilegustu vonir
um fárra daga vinnu, þegar eg
hafði iesið auglýsingu í „Vísi“ um
daginn — augl. eftir stúlkum við
framreiðsiu og uppþvott við hina
væntani. konungskomu.
Eg fór niður í Iðnó á tiiteknum
degi og stund til að ieita upp
lýsinga ura starfið, eins og venja
er.' En þá kom það „upp úr kúf-
inu“, að vinnan ætti að fara frara
austur á Þingvöilum við konungs-
veizluna þar. Þarna var, ásamt
mér, samankominn svo mikill
fjöidi, að við meiðsium lá, vegna
troðnings. ög enn annað striði:
AHar þessar stúikur áttu að vera
f logagyltum upphiutum og sér-
stökum skyrtum, auk annars, Svo
átti vinnukaup að vera 10 krónur
á dag, En vinnutíminn, eftir fyrri
reynslu, 18 sturdir í sólarhring
Það er nálægt 56 aur. á hvern
tíma. Þetta eru sannarlega engin
kostakjör.
Hér kemur fram hin gamla,
lúalega hugsun: Hinir háu skulu
eta og drekka á íandsins kostnað,
en aðrir stjana við þá fyrir sem
ailra ssainst.---
Ráðherra bregður sér til Ðan-
merkur til að biðja ura 10 milj,
kr. lán, en á sama tfma á að
verja hundruðum þúsunda til að
taka á móti konungi.
Og hrædd er eg um, að ef lfkt
„guðspjali* og þetta kæmi fram
meðal sumra styrkþeganna f
Reykjavfk, að blessaður karlinn
hann Knútur yrði nokkuð nærsýnn
á smáu stafina.
Kona.
líileoðar Jréttir.
Kraftayerk.
Á Nýja Sjálaudi er nýlega kom-
inn fram merkilegur maður, inn-
fæddur, að naftsi Ratana. Engrar
verulegrar meniunar hefir hann
notið, en hefir verið boðuð kristni
og játar hana nú. Margir Evrópu-
metm hafa sagt af honum sam-
hijóða sögur um ýmisleg krafita-
verk, t. d. að haiin hafi á svip-
stundu læknað margs mean, sem
hafi venð svo heilsulausir og lam-
aðir árum saman, að þeir hafi ekki
getað hreyft sig. Einm mann, sem
þjáðst hafði í 20 ár af gigtveiki,
læknaði hann þannig, að hasn
gaf honum skipun um að kasta
hækjunum og ganga burt. Maður-
inn hlýddi og var þegar alheil-
brigður. Marga aðra hefir hann
læknað á svipaðan hátt og af
engum tekur hann borgun. Minnir
þetta ekki Iítið á sumar sögusagnir
Biblfunnar. — Nú er sagt að sé
f kringum hús þessa töframanns
safn af hækjum, stöfuro, gíeraug-
um og öðru, sem hann hefir losað
sjúklingana við með lækeingum
sfnura.
Sjómannafélagar, veitið át-
hygli auglýsingunni um fund f
félagi ykkar á morgun kl. 4 í
Bárunni. Jón Baldvinsson segir
þingfréttir. |