Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1984, Qupperneq 24

24
DV. LAUGARDAGUR16. JUNl 1984.
RVÆMM
„Þaö rýkur engínn á móti hundrað ljónum, heldur
gengur maður á móti einu og einu í senn og leggur
það að velli,” segir Sveinbjörn M. Tryggvason, for-
stjóri fyrirtækisins Egill Viihjálmsson hf.
Mörg ljón hefur hann lagt að velli um ævina eða
svo virðist þeg. r sest er í leðurstól í forstjóraskrif-
stofunni. Það er asi á forstjóranum, síminn hringir
og fólk kemur »g fer. Sveinbjörn keypti fyrir rúmu
ári, eða 13. nóvember 1982, fyrirtækið Egil Vil-
hjálmsson hf., gamaigróið fyrirtæki en fjárhags-
staða þess var þá bágborin. Á þeim tíma sem liðinn
er hefur orðið mikil breyting. Bílar þeir sem fyrir-
tækið hefur umboð fyrir seljast vel og í dag vinna
þar á milli f jörutíu og fimmtiu manns. Hver er þessi
maður Sveinbjörn M. Tryggvason, sem einn góðan
nóvemberdag ákveður að kaupa stórt fyrirtæki og
snýr þar vörn í sókn? Og hvað gerði hann áður?
Hætti að reykja
„Eg tók upp á því aö hætta aö reykja. Ég reykti
tvo til þrjá pakka af sígarettum á dag fyrir rúmum
tveimur árum. Þegar ég hætti að reykja fylltist ég
miklu „energíi”. Reykingarnar héldu mér niðri,
annars hef ég alltaf verið vinnusamur. Eg hætti líka
að drekka, drakk reglulega um helgar - Af hverju
hætti ég? Mig langaði til að lifa lengur. Mér þykir
vænt um lífið og er vinnuglaöur.
Þegar ég keypti þetta fyrirtæki seldi ég allt sem
ég átti, hús, bíl og slatta af málverkum. Nei, ekki
alveg allt, ég hélt einni fasteign, sem ég sel fljót-
lega. Eg seldi einbýlishús á Einimelnum og þegar
ég seldi það sagðist ég ætla að koma aftur eftir eitt
og hálft ár og það er stutt í það að ég fari aftur í
vesturbæinn.”
Þegar ég leitaöi ráöa hjá lögfræðingum og fleir-
um ráölögðu mér allir frá kaupum á fyrirtækinu en
mig langaöi til að kaupa það og ég held helst af
vinnulöngun. Það er stefna margra að draga í land
um fimmtugt og setjast í helgan stein. En ég er rétt
aö byrja og þaö er mjög langt í þaö að ég setjist í
helganstein.”
Varla vinnufriður
„Eg held að mestu erfiðleikarnir séu nú að baki
og við eigum aðeins eftir að snurfusa betur hér. Ég
var mjög bjartsýnn þegar ég sagði í blaðaviðtali
fyrr á árinu að við stefndum að því aö selja eitt þús-
und bíla á árinu, en viö förum vel yfir það mark.
Fyrstu sex mánuðina fór um níutíu prósent af
vinnutímanum í að hafa vinnufrið. Skuldunautar
voru margir. Einn daginn var lokað fyrir rafmagn-
iö, gamlir reikningar allt, en það var aðeins í
nokkrar klukkustundir.
A þessu tímabili hef ég þó ekki misst svefn nema
tvær nætur og í seinna skiptið var það um f jórum
mánuðum eftir að ég keypti fyrirtækið. Þá ákvað ég
að láta gera fyrirtækið upp. Sú ákvörðun stóð í tvo
daga.
Þá breyttist hugarfar mitt og ég sagði við starfs-
fólkið að nú vissum við hvað ætti að gera og hafist
var handa. Eg hef mjög gott starfsfólk í kringum
mig. Það skiptir öllu máli.
Við auglýstum mikið en fyrstu mánuöina var eng-
in hreyfing á bílasölunni. Svo kom þaö. Eg hef fariö
nokkrum sinnum á þessum tíma í heimsókn í Fiat-
verksmiðjumar á Italíu. I fyrsta skiptið var ég auð-
vitað fullur bjartsýni og sagði þeim að Fiat ætti eftir
að verða söluhæsti bíllinn á Islandi innan tíðar. Þeir