Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1985, Blaðsíða 6

Yt-
46
.8861 flAOHSa'? .ESHUDAOHAOUAJ Vd
DV. LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR1985.
Söngvarinn síungi fer út
Mick Jagger er ekki eins og hann á
að sér í dag. Hann iðar í sæti sinu og
fitlar án afláts viö miða sem á eru rituð
nöfnin á lögum sem fara eiga á sóló-
plötuna hans. Hver skyldi vera besta
röðin? Og þegar lögin hljóma af segul-
bandi stekkur hann á fætur, hristir sig
allan, leikur á imyndaðan gitar og bær-
ir varirnar. Þessi maður virðist nógu
torhrifinn uppi á sviði en í þetta sinn
virðast taugarnar óvenjulega þandar.
Hvers vegna er Mick Jagger svona
æstur? Aðallega vegna þess að hann er
nú að senda frá sér sína fyrstu sóló-
plötu og hún er alvarlegasta tilraun
hans til að skapa sér fmynd utan hljóm-
sveitarinnar Roiling Stones. Hann hef-
ur reynt fyrir sér við kvikmyndaleik og
handritsgerð en jafnan mistekist.
Undanfarið hefur hann ekki einu
sinni sýnt Stones mikinn áhuga. En
þegar hið nýja útgáfufyrirtæki hljóm-
sveitarinnar hvatti hann til að senda frá
sér sólóplötu lét hann til skarar skríða.
,,Ég hugsaöi: Vá, CBS meinar þetta i
raun og veru. Ég slæ til.”
Lögin á plötu hans — sem kölluð er
She’s the Boss — bera vissulega keim af
hinni grófu og harðsoðnu tónlist
Stones en Jagger leitar líka óhræddur
fanga i nýlegri músík. Honum hefur
tekist vel aö sameina hiö gamia og hið
nýja, ólikt mörgum öðrum gömlum
jöxlum á hans aldri. Jagger er nú 41
árs. Þegar viðtalið fór fram var hann
hinn alþýðlegasti en aldrei fór milli
mála að hann kunni sitt fag út í æsar.
Paul McCartnay
vildi spila á
plötunni
Ég ffétti að Paul McCartney hefði
viljaö spila á piötunni þinni, i laginu
Hard Woman sem Pete Townshend var
búinn að spila.
Ja, ég var aö taka upp hluta af laginu
i London meö Peter og Paul var þar að
vinna við Broad Street. Jú, ha.tn kom
og. . . en þá vorum við búnir með öll
lögin.
Er það ekki rétt að hann hafi birst
með koniaksflösku?
Ég átti afmæli, það var ástæðan.
Þetta var ljómandi huggulegt. Paui
hefur alltaf verið mjög kurteis og
vingjarnlegur við mig. Hann sagðist
aldrei hafa spilaö diskóiag áður og þá
hristi ég nú bara hausinn. Ég geröi þaö
fyrst árið 1978: Miss You með Bob
Clearmountain.
Paul gaf út fyrstu sólóplötu sfna 1970.
Hvers vegna kemur þfn plata út núna?
Við vorum nýbúnir að taka upp
Stonesplötu, þó hún væri ekki komin
út; ég var búinn að vinna við slatta af
klippum (vídeó-myndum); og ég
skrifaði bunka af lögum suður i
Karíbahafi. Ég tók nokkur þeirra upp
og þau hljómuðu bara vel.
Þegar menn sem eru 1 hljómsveitum
gefa út sólóplötur er það oftast nær
vegna einhverrar óánægju með bandið.
Ég var ekkert óánægður. Ég var bara
i skapi til þess aö gera þetta og ég
hugsaði: Hættu að tala um þessa sóló-
plötu sem þú gerir kannski einhvern
tíma. Ég velti þessu satt að segja ekkert
sérlega mikið fyrir mér. Ég gerði þetta
bara.
„Mick, farðu nú ekki
aö gefa út skítap/ötu..."
Hvenær léstu hina i hljómsveitinm vita
að þú værir með plötu á prjónunum?
Undireins og ég var með þetta á
prjónunum. Þeir vissu að CBS hafði
beðið mig um plötu og ég spurði þá:
,,Er ykkur sama þó ég taki mér tíma i
þetta.” Bill Wyman hefur þegar gert
fjórar sólóplötur og Ronnie Wood hef-
ur lika gert margar plötur. Keith
Richards hefur kannski ekki spilað á
mjög margar plötur en hann fór í New
Barbarians-hljómleikaferöina með
Ronnie.
Ég held að hinir Rollingarnir hafi
ekki viljað að þetta yröi skítaplata:
,,Mick, farðu nú ekki að gera skíta-
plötu þvi það hefur slæm áhrif á okk-
ur.” Og ég svaraði: ,,Nei, ef þetta verð-
ur skftapiata — ef ég og CBS erum
sammála um að þetta sé skítapiata —
þá kemur hún ekki út.”
Sögur gengu um að hinir Rollingarnir
væru ofsareiðir vegna plötunnar.
Það held ég ekki. Við töluðum
saman um þetta. Ég sagði Keith frá
þessu og hann sagði: ,,Ja, ef þú vilt
gera þetta skaltu drifa i því. Gleymdu
ekki að þú tekur áhættu.” En maður
verður alltaf að taka einhverja áhættu í
lífinu.Vogun vinnur og vogun tapar.
Ert þú mikið fyrir að taka áhættu?
Ja, ég er ekki frá þvi aö ég hafi verið
orðinn of öruggur. Ég segi ekki að
Roliing Stones séu orðnir værukærir en
ég hafði alltaf Keith til aö reiða mig á.
Það voru ótal öryggisnet.
Varstu ánægður með siðustu plötu
ykkar, Undercover?
Jamm, mér fannst hún góö. Hún
seldist kannski ekki eins vel og ég hefði
óskað en engu aö siður fór hún i tveim-
ur milljónum eintaka. Ég átti margt á
þeirri plötu: Undercover, She Was
Hot. En Keith lagði sitt tii málanna og
sumt átti hann aleinn. Ég var samt ekk-
ert vonsvikinn yfir þvi að það væri ekki
nóg af mlnu efni.
Ekki hœgt að hugsa
sór fimmtuga Rollinga
Ýmsir velta þvi sjálfsagt fyrír sér hvort
sólóplatan þfn þýðir að Rolling Stones
séu á failanda fæti.
Ekki held ég það. í janúar byrjuðu
plötuupptökur og við förum í hljóm-
leikaferð á næsta ári. Það sagöi Ronnie
alla vega í sjónvarpinu! (Hlær.) Ekki
ætia ég að draga það 1 efa.
nýjar brautir með fyrstu sólópli
En hvernig heldurðu að þið verðið
eftir svona fimm til tfu ár?
Gleymdu því! (Hlær.) Ég vil ekki
hugsa um það!
Ég á við, það er eiginlega ekki hægt að
hugsa sér fimmtuga Rollinga.
Nei, það er eiginlega ekki hægt. Það
er kannski undirmeðvitundin sem er að
verki: „Heyrðu, það er ekki seinna
vænna að reyna fyrir sér einn.” Ég
ætla ekki að bíða þangaö til ég verð of
gamall.
hað hlýtur að hafa verið gaman að
vinna einu sinni með nýjum tónlistar-
mönnum.
Já. Ég byrjaði með Sly Dunbar og
Robbie Shakespeare og eiginlega öllum
sem ég þekkti. Við fengum Jeff Beck
og Jan Hammer og síðan komu Chuck
Leavell og Eddie Martinez — hann
spilar á gitar. Seinna kom svo Michael
Shrieve til sögunnar og spilaði í einu
lagi. Á ballööunni Hard Woman spilar
líka Tony Thompson — hann var með
Chic. Herbie Hancock hjálpaði lfka til.
Og Pete Townshend spilaði á kassa-
gítar.
Fallegt af þér að útvega honum smá-
vinnu öðru hvoru.
Jamm. (Hlær.) Það heldur honum
frá útgáfustússinu hjá Faber & Faber.
Samdirðu lögin á sólóplötuna eins og
þau lög sem Stones spiia? Hefurðu ekki
alltaf samráð við Keith?
Oftast ber ég lögin mín undir aðra,
undir Keith. Stundum sem ég þau að
vfsu þannig að þeim verður ekki breytt,
en oftast leggja aðrir eitthvað til
málanna. í þetta sinn reyndi ég að hafa
þau nokkuð pottþétt. Þegar maður er i
hljómsveit hjálpast allir að en reyndar
var þetta ósköp svipað þegar til kom.
Strákarnir höfðu mikinn áhuga, þeir
spiluðu ekki bara það sem ég lagði fyrir
þá heldur veltu þeir lögunum fyrir sér.
Svo þetta var ekki mjög ólikt samstarf-
inu innan Rollinganna.
Prince fór
í fússi
Reyndirðu að láta plötuna verða öðru-
vísi en Stones?
Ja, maður verður að hafa í huga að
svona lagað er innbyggt í tónlistar-
menn. Ég vissi að platan myndi aldrei
hljóma eins og Rolling Stones og það
besta við þetta var leyndardómurinn:
ég var aö hræra alls konar hlutum
saman og hafði ekki hugmynd um hver
niðurstaðan yrði. Músikantarnir vissu
það ekki heldur. Þeir skemmtu sér dá-
vel. Allir voru i besta skapi.
Hvernig reyndist Jeff Beck á gftarn-
um?
Hann var góður. Mjög þolinmóður
og iðinn. Ég fór iðulega heim um tvö-
leytið á nóttunni og þá var hann enn
að. Það er ekki slæmt.
Ertu farinn að velta fyrir þér vfdeó-
klippum?
Já, Ég var farinn að hugsa um klipp-
urnar meðan ég samdi lögin. Ég haföi
sjónræna útfærslu alltaf i huga.
Sumum finnst það hættuleg þróun.
Ég held aö það sé ágætt. Ég segi ekki
að ég hafi samið eða endurunniö lögin
með tilliti til klippanna en þær höfðu
samt áhrif á lokaútfærsluna.
Pianóið f laginu Just Another Night
minnir á Prince.
Já, já, já. Bill Laswell gerði þetta.
Og ég held aö við höfum gert þaö tölu-
vert á undan When Doves Cry með
Prince. Eða um svipað leyti. Sko, ég er
mikill aðdáandi Prince, ég fer ekki í fel-
ur með það. Hann var með okkur á
túrnum ’81. Veistu hvað kom fyrir
hann?
Hann fór upp á svið i tvær mfnútur,
fólk henti f hann tveimur bjórdósum og
hann fór.
Hann átti eftir að spila á fjórum eða
fimm tónleikum. Hann var þá þegar
orðinn frægur. Það var alls ekki þannig
að ég hefði fundiö hann úti á vfða-
vangi.
Ef við spilum
róleg lög fer
fólk að kaupa pylsur
Fannst þér þetta sjálfbyrgingsháttur,
að halda ekki út?
Satt að segja sá ég ekki hvað gerðist.
Mér skilst það hafi ekki verið alvarlegt.
Hann meiddist ekki neitt. Og það er
alltaf veriö að fleygja bjórdósum.
Þegar ég stig upp á svið grýtir fólkiö í
mig hverju sem er. (Hlær.)
Hvernig ákveðið þið hvaða lög þið
takið á hljómleikum?
Þaö sem mig langar yfirleitt til að
spila eru annaðhvort ný lög sem við
höfum aldrei spilað áður eða gömul lög
i svolltið breyttum útsetningum. Það er
ekkert gaman að spila sömu lummuna
á sama hátt i hundraðasta sinn. Og
þegar maður spilar á risastórum stöð-
um hr.sigist maður til aö staöla tónleik-
ana. Það er erfitt að skjóta inn lagi og
lagi þegar mikið er umleikis. í upphafi
tónleikaferðar eru tónleikarnir yfirleitt
of langir og þá styttir maður einhvers
staðar. Maður heyrir hvað fer vel 1
fólkið og hvað ekki. Ef eitt lag er
óvinsælt sleppir maður því þó maöur sé
sjálfur ánægður með það.
Hvers konar lög ganga illa f áhorfend-
ur?
Þeir þola ekki ballöður. Vilja ekki
hlusta á þær. Ekki frá okkur. Ef við
spilum eitthvert rólegt lag fer fólk að
kaupa sér pylsur.
Hefurðu séö einhverja nýlega hljóm-
leika? Sástu Bruce Spríngsteen f þetta
sinn?
Já, ég sá löngu tónleikana hans í
Meadowlands 1 New Jersey. Mér
fannst gaman. Mér fannst hann ofsa-
lega góður. Og hljómsveitin var góð.
Þetta var betra en þegar ég sá hann
tu sinni
siðast. Ég fór með stelpurnar mínar
með mér og satt að segja skemmtu þær
sér ekkert sérstaklega vel. Karis og Jade
eru báðar 13 ára.
Hvað fannst þér um Michael Jackson
þegar þú vannst með honum?
Hann var sannur atvinnumaður.
Lagði sig allan fram. Hann er góður.
Stundum finnst mér gaman að syngja
dúetta. Ég hef gert það stöku sinnum,
með Peter Wolf, Carly Simon, Peter
Tosh. ..
Það verða sjálfsagt bráðum þú og
Willieog Julio. . .
(Hlær.) Já, ætli við skellum okkur
ekki saman. . . þessi var frábær!
(Skellihlær.) Willie og Julio!
Duran Duran?
Svona áttu ekki
að spyrja, maður
Sástu Duran Duran þegar þeir komu?
Nei. Ég hitti þá en fór ekki á tónleik-
ana. Stelpurnar minar fóru.
Fannst þeim gaman?
Æðislegt. Kærastar dætra minna
klæða sig eins og Simon Le Bon, eru
málaðir og svo framvegis. Það er bráð-
fyndið.
Finnst þér gaman að plötunum þeirra?
Hverra?
(Lokar augunum, brosir, þegir í 15
sekúndur.)
Ó, ég skil...
(Hlær.) Svona áttu ekki að spyrja,
maður!
Það eru nýkomnar út tvær bækur um
ykkur f RoUing Stones: Symphony for
the Devil eftir Philip Norman og Dance
with the Devil eftir Stanley Booth. Hef-
urðu lesið þær?
Nei, reyndar ekki. Ég hef ekkert sér-
staklega mikinn áhuga á að lesa bækur
um sjálfan mig. Það eru til svo margar
bækur sem mig langar meira til þess að
lesa en bækur um mig eða Rolling
Stones. Það væri kannski 1 lagi að lesa
bókina hans Stanley Booth. Stanley
Booth þekkti að minnsta kosti Rolling
Stones og ég þekki hann. Philip
Norman þekkir okkur ekkert, ég kann-
aðist ekki einu sinni við hann i sjón. Ég
las nokkra útdrætti og fannst það ansi
æsilegt. Óvandað, sýndist mér.
Báðar bækurnar gera töluvert úr held-
ur vafasömum uppátækjum Rolling
Stones: kynlff, dópneyslu og þar fram
eftir götunum. Er erfitt fyrír þig sem for-
eldrí að hugsa þér stelpurnar þfnar lesa
um þessa hluti?
Ég get ekkert gert i málinu. En senni-
lega líst mér heldur illa á það. Ég verð
bara að sætta mig við það. Ég á við að
stelpurnar verða að sætta sig við þetta.
Þaö er dálftiö ósanngjarnt, en ég býst
við að allir krakkar verði að sætta sig
við foreldra sína.
Ég hef ekki
skaðað neinn
Það hefur lengi viljað loða við Rolling